அபிதான சிந்தாமணி

நாதமுனிகள் 961 நாதமுனிகள் ருக்குக் கைங்கர்யஞ் செய்து வருகையில் கிற்று. பின்பு பாடலை நிறுத்தித் தாளத்தை, திருநகரியிலிருந்து வந்த ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் யெடுக்கச் சொல்லத் தாளம் இறுகிற்று. கள் ஓதியருளிய “ஆராவமுதே" என்னுந் பின்னும் நாதமுனிகள் எக்காலத்து 400 திருவாய் மொழியைக் கேட்டு மகிழ்ந்து தாளங்களைத் தட்டச் சொல்ல அவைகள் அதைக் கிரகித்து மற்றப் பாசுரங்களைக் இவ்வளவினவென்று நிறைகூறித் தேவ கேட்க அவர்களதையறியாமையால் மனம் கானப் பெருமை அறிவித்தனர். அரசன் வருந்தி அவர்களுக்கு அந்தப் பாசுரம் மகிழ்ந்து தேவகான தாசிக்கு மரியாதை வந்தவழி வினவினர், அவர்கள் திருக் முதலிய நடத்தி நாதமுனிகளைத் துதித் குடந்தையிற் பெற்றோமென அத்திருப் திருந்தான். இவ்வகை நடத்திய பின்பு பதிக் கெழுந் தருளி அங்கிருந்த பெரியவர் நாதமுனிகள், குருகைக்காவலப்பன், புண் களைக் கேட்டனர். அக்குடந்தை நாட்ட டரீகாக்ஷர், நம்பிகருணாகர தாசர், ஏறுதிரு வரும் இத்திருப்பதிகமே அறிவோமென வுடையார், திருக்கண்ணமங்கையாண் அங்கிருந்து திருநகரிக் கெழுந்தருளி வின டான், வானமாதேவியாண்டான், உறுப் வினர். அங்கிருந்தாரில் பெரியராகிய புட்டூர் ஆச்சான் பிள்ளை, சோகத்தூர் ஆழ் பராங்குசதாச ரென்பவர் திருவாய்மொழி வான், இவர்களுக்கு ஞானோபதேசஞ் யென்று கேட்டதுண்டு ஓதியறியோம் செய்திருக்கையில் வங்கிபுரத்தாய்ச்சி தன் ஆயினும் எங்கள் சாம்பிரதாயமாய் ஆழ் பெண்ணாகிய அரவிந்தப்பாவையைப் பார் வார் விஷயமாய் அருளிச் செய்யப்பட்ட க்க அழைத்தனள். நாதமுனிகள் அர கண்ணினுண் சிறுத்தாம்பு என்னும் பாசு விந்தப் பாவையைப் புண்டரீகாக்ஷருடன் ராதிகளை (க200) முறை ஓதின் ஆழ்வார் வங்கிபுரத்தாய்ச்சியிடம் அனுப்பினர். பிரத்தியக்ஷ மாவாரெனக் கேட்டு அவ் ஆய்ச்சி புண்டரீகாக்ஷருக்கு முன்னாள் நீரி வகை புரிய ஆழ்வார் மதுரகவிகளிடம் லிட்ட சேடித்த அன்னத்தை இட்டனள், யோகத் தெழுந்தருளி என்ன வேண்டு புண்டரீகாக்ஷர் அதைக் களிப்புடன் மென்றனர். நாதமுனிகள் திருவாய்மொழி உண்டு நாதமுனிகள் வினாவிய காலையில் பிரசாதிக்க என்றனர். ஆழ்வார் அவ் நடந்தவைகூற நாதமுனிகள் களித்து நம் வகை அருளிச்செய்து மறைந்தனர். பின்பு மை உய்யக்கொண்டீர் என்றனர். இவற் நாதமுனிகள் திருவரங்கஞ் சென்று திரு றையறிந்த வங்கிபுரத் தாய்ச்சி புண்டரீ அத்தியயனோற்சவம் நடப்பித்துத் திருக் காக்ஷரிடம் வந்து க்ஷமிக்கக் கேட்கக் களித் குடந்தையில் நம்மாழ்வாரைப் பிரதிட்டை திருக்கையில் நாதமுனிகள் தம் குமாரரி செய்வித்து ஆராவமுதாழ்வாரெனப் பெரு டத்தில் ஒரு குமரன் உதிப்பன் அவனுக்கு மாளுக்குத் திருநாமம் சாற்றி அங்கிருந்து யமுனைத்துறைவன் எனப் பெயரிடுக என வீரநாராயணபுர மெழுந்தருளிக் கீழை உய்யக் கொண்டாருக்குக் கட்டளையிட்டு யகத்தாழ்வான் மேலையகத்தாழ்வான் முத யோகத்தெழுந்தருளி யிருந்தனர். சிலநாள் லியவர்க்குத் திவ்யப்பிரபந்தங் கற்பித்தரு கழித்து யோகநீங்கி யெழுந்து ஈசுரமுனி ளிப் பிரசித்தி செய்தனர். இப்பிரபந்தத் களின் குமாருக்கு மணக்கால்நம்பி, யமு தை இரண்டு தாசிகள் தேவகான.மனுஷ்ய னைத்துறைவன் எனப் பெயரிட்டதைக் கானத்துடன் கங்கைகொண்ட சோழபுரத் கண்டு களித்து இருந்தனர். இவ்வாறு தில் சோழன் சமஸ்தானத்தில் பாடினர். இருக்கையில் ஒருநாள் நாதமுனிகள் அரசன் மனுஷ்யகானம் பாடினவளுக்கு தீர்த்தமாடச் சென்றிருக்கையில் இவரது வேண்டிய பரிசளித்துத் தேவகானம் பாடி குமரிகள் வந்து ஐயரே இரண்டு வில்லிகள் னவளைச் சம்மானிக்காது விட்டனன். ஒரு பெண்பிள்ளை, ஒரு குரங்குடன் வந்து தேவகானம்பாடிய தாசி ஆத்மார்த்தமாய்ப் உம்மை வினவினர். நாங்கள் அவர் போடி பாடிக்கொண்டு வீரநாராயணபுரத்திற்பாட வருவரென்றோம், அவர்கள் விரைந்து வரச் நாதமுனிகள் களிப்படைந்து மாலை முத சொல்லுகவெனக் கூறித் தென் திசை லிய பிரசாதித்தருளினர். இதையறிந்த சென்றனர் எனக் கேட்டு, அவ்வில்லிகள் சோழன் நாதமுனிகளை வருவித்துத் தேவ சென்ற திசைநோக்கிச் சென்று கங்கை கானத்தின் பெருமை என்னவென அவர் கொண்ட சோழபுரத்தை அடைந்தனர். ஒரு தாளத்தைக் கருங்கற்றூணில் வைத் அங்கிருந்தாரை இரண்டு வில்லிகள் ஒரு துக் கானம் பாடச்சொல்ல அத்தூண் உரு) பெண்ணரசியுடனும் குரங்குடனும் சொல் 121