அபிதான சிந்தாமணி

தை 802, தாமசமது தன். "முன்னாளிருவர் முயங்கும்படி கண்டு, மன் தாமசமது - சுராஷ்டிரன், ஒரு மகா வீரனா னாபணி தவிர்த்து வாழ்வித்தாய் - துன்னார் கிய அரசன், இவ்வரசன் மந்திரி சூரியனை தம், சேனைகண் டாலிக்குஞ் செம்பியர் எண்ணித் தவமியற்றி அரசனுக்குத் தீர்க் கோன் கண் விழித், தானை கண்டார் தாம காயுள் தரப்பெற்றதால் நெடுநாள் அரசா வர்” எனக் கூறினள். ண்டவன். இவன் தனது நாடு, தனகளத் தாதை -1. பாதாளத்திருந்து இரவையுண் திர புத்திராதிகளை யிழந்து காடடைந்து டாக்கும் பிரமன் பெண். தவஞ் செய்து கொண் டிருக்கையில் மழை 2. பிரமனால் சிருட்டிக்கப்பட்ட தேவன் - பெய்து இவனை வெள்ள மடித்துக்கொ தாது - (எ) இரதம், சுக்லம், இரத்தம், ண்டு போயிற்று. அரசன், ஒரு மிருகத் மூளை, தசை, எலும்பு, தோல். தின் வாலைப் பற்றிக் கரையேறி அடுத்த தாதுகதை - 'புத்தன் எலும்பு முதலிய காட்டை யடைந்து தான் பற்றியது மிருக தாதுக்களை கொண்டார் சரிதை கூறும் மென்றறிந்தும் அதனிடம் மோகங்கொண் புத்த நூல். டனன். மிருகம், அரசனது எண்ண ம் தாதுவின் பேதம் - ரஸதாது, ரத்ததாது, அறிந்து அரசனை நோக்கி அரசனே என் மாமிசதாது, மேதோதாது, அஸ்தி தாது, னை என் தொட்டனை நான் கருப்பவதி மச்சதாது, சுக்கில தாது என எழுவகைப் ஆலிங்கனத்திற்குத் தக்கவள் அல்லள் படும். இவை சரீரத்தைத் தாங்கி ரத்தப் என்று மனித பாஷையால் கூறியது. புஷ்டி தந்து பூரிக்கச்செய்து காந்தி தந்து இதைக் கேட்ட அரசன் நீ யார் என மிரு கருப்பவுற்பத்தியுஞ் செய்விக்கும். (ஜீவ.) கம், நான் பூர்வத்தில் திருட தன்வன் என் தாத்ரி - சுக்கிரன் குமரன், அசுரபுரோகி னும் அரசன் குமரி, உன் பாரியைகளில் முதல்வி, என் பெயர் உற்பலாவதி என் தாத்திரிகை - திரௌபதியின் தோழி றது. அரசன் மிருகத்தை நோக்கி உனக்கு சாபசன் - 1. உத்தமனிக்குப் பிராதா. இந்தப் பிறவி எவ்வாறு வந்ததென மிரு 2. பிரியவிரதனுக்கு இரண்டாவது பாரி கம், நான் இளமையில் என் தோழியரு யிட முதித்த குமரன். டன் வனத்தில் விளையாடுகையில் ஒரு தாபதநிலை - குருந்தப்பூமலரும் மாலையினை பெண் மிருகத்தை ஆண் தொடர்ந்து வந் யுடைய கணவன் இறந்தானாகக் கரிய தது, அதனைக் கண்ட நான் அப் பெண் பெரிய கண்ணினையுடையாள் வை தவிய மிருகத்தை ஆண் சேரவொட்டாமல் ஒட் மெய்தியவாற்றைச் சொல்லியது. (பு.வெ. டினேன். பின் தொடர்ந்து வந்த புருஷா பொது.) மிருகம் என்னை நோக்கி மனித பாஷை தாபதவாகை - தபோதனவேடத்தார் புண் யால் நான் செய்யவந்த கருப்பாதானத்தை ணியத்தோடு தழுவி ஒழி தலுண சாத நடை என் விலக்கினாய் என்றது. நான் பயந்து யைச் சொல்லியது. (புறவெண்பா.) நீ யாரென நான் நிர் உருத்தசக்ஷன் என் தாபத்தியர் - தபதிவம்சத்துப்பிறந்த சந்திர கிற முனி புத்திரன். என் பெயர் சுதபன். வம்சத்தரசர். என்னைத் தடை செய்ததால் சபிப்பேன் தாப்பிசைப்பொருள்கோள் - செய்யுளில் என்றது. நான் பயந்து அறியாமல் செய்த இடைநிற்குமொழி ஒழிந்த முதலினு காரியத்தைப் பொறுக்க என வேண்டப் மீற்றினும் சென்று பொருளைத் தருவது. புருஷா மிருகம் என்னை மணந்தாலன்றி (நன்னூல்.) விடேன் என்றது. அதனை நோக்கி நான் நாமக்மதம் - இம்ம தாசாரியன் பிராணனா மிருகவுருக் கொள்ளேன் என்றனன். அத திஸ்கு என்பவன். இது ஒருவிதமான னால் இருடி புத்திரன் கோபித்து நீ மிருக வைணவ மதம், இவன் எல்லா மதங்களை மாக என்றனன். நான் மீண்டும் வேண்ட யும் ஒரு மதமாக்க முயன்றவன். இம்மதத் முனிவன், நீ இரண்டு சன்மம் மிருகமாக தவர் தேவகுமாரர்கள் என்று பாவம். இவர் இருந்து இரண்டாவது சன்மத்தில் சித்த களுக்கு விக்ரக ஆராதனை யில்லை. இவர் வர்ய முனிபுத்ரனாகிய லோலன் உன் கரு கள் தங்கள் தேவாலயங்களில் மத கிரங் வில் வருவன் ; அக்காலத்து உனக்குப் எங்களைப் பூசிப்பவர். இக் கிரந்தங்களில் பூர்வஞான முண்டாய் மனித வாக்காகப் ஹிந்து வேதம் குரான் முதலியவற்றின் பேசுவாய். உன் ஜன்மம் விடுதலையாம். சாரங்கள் அடங்கி யிருக்கின்றன, அந்த லோலன் மனுவாவான் என்று போயி