அபிதான சிந்தாமணி

அந்தகக்கவி வீரராகவமுதலியார் 59 அந்தகக்கவி வீரராகவமுதலியார் நாராயணனுயர் வாகனமாயிற்று நம்மை தம்போயதே யென் கவிதைக், கெங்கும் முகம், பாரான் மை வாகனன் வந்தேவயிற் விருது பந்தமேற்றதே - குங்குமந்தோய், றினிற் பற்றினனே'' எனப் பாடினர். வெற்பந்தமான புய வீர பர ராசசிங்கம், பின், புலவர் சோணாடு சென்று ஆங்குச் பொற்பந்த மின் றளித்தபோது." யானை சிலநாள் தங்கி ஈழநாடடைந்து அரசன் பெற்றபோது பாடியது "இல்லென்னுஞ் பரராஜ சேகரன் தரிசனம் அகப்படாமல் சொல்லறியாத சீமையில் வாழுதானனைப் காத்திருக்கையில் இவரது வீணைவல்ல போய் யாழ்ப்பாணன்யான், பல்லை விரித் திறத்தையும் கவிவன்மையையும் பிறரா திரந்தக்கால் வெண்சோறும் பழந்தூசும் லறிந்த பரராஜசிங்கனென்னும் அரசன் பாலியாமற், கொல்ல நினைக்தே தனது தேவி, கவியைச் சம்மானிக்காததற்குக் நால்வாயைப் பரிசென்று கொடுத்தான் கோபத்துட னிருந்தனள். அரசன் அவ் பார்க்குள், தொல்லையென தொருவாய்க் ஆடலுக்குக் காரணமறியாது மறுநாள் சிங் கும் நால்வாய்க்கு மிரையெங்கே துரப்பு காரவனஞ்செல்ல அவ்விடத்தில் ஒருகிளி, வேனே" என்றனர். இவரை ஈழநாட்டுப் மரப்பொந்தினின்றும் வெளியே வருவதும் புலவர் கேட்ட வினாக்களுக்கு இவர் கூறிய உள்ளே புகுவதுமா யிருந்தது. அரசனுக்கு விடைகள்: (க) உதிரமுண்ணும் பறவை முன்னம் மனைவியூடலுடன் இதுவும் ஒரு யாது? விடை - துக்கம். (உ) பசும்பால் கவலையாயிற்று. அரசன் கொலுவிற்கு எனும் பண்புத்தொகைக்குப் பொருளென் வந்ததும் - கண்டசுத்தி பாடும் புலவரைத் னை? விடை - கார்காலத்து வெள்ளாட்டுப் தன் மனவெண்ணம் அறிவிக்கக் கூறினன். பால். (ங) "பங்கமில் மாது பசுமஞ்சணன் கேட்டபுலவர், அந்தகக்கவியின் ஆற்றலை றிழந்தும், மங்கலமுநன்கலமுமற்றிழக் யெடுத்துக்கூறி அரசன் முன் விட்டனர். காள்." பின்னிரண்டடிகள் எவை என்ன? அரசன், இவரது வரவறிந்து இவரது வர புலவர் விடையாகத் தனிச்சொல், "சங்கை கவியின் உயர்வறியத்திரையிட்டுக் கையில் யென்ன," என்பதைக் கூட்டி "மங்கல வில்லும் அம்பும் எந்தியிருந்தனன். புலவர் மென்ப மனை மாட்சி மற்றதன் நன்கல கொலுவினுட் சென்று சிதம்பரம் என்று நன்மக்கட்பேறு" என்று கூறினர். இவர் மாணாக்கன் கூறியதால் குறுக்கில் திரை இராமாயண மவதானித்துக் கூறியபோது யென அறிந்து குறுக்கேதிரையோ வென் அரசன் "இன்னங் கலைமகள் கைமீதிற் று தாம் உட்கார்ந்து அரசன் நிலையறிந்து புத்தக மேந்தி யந்தப், பொன்னம்புயப் "வாழுமிலங்கைக்கோமானில்லை மானில் பள்ளி புக்கிருந்தாளென்ன புண்ணியமோ, லை, எழுமராமரமோ வீங்கில்லை - ஆழி, கன்னன் களந்தைக் கவி வீரராகவன் கச்சி அலையடைத்த செங்கையபிராமாவின்று, யிலே, தன்னெஞ்சமேடெனக்கற்றானொரு சிலையெடுத்தவாறெமக்குச் செப்பு" என் முத்தமிழையுமே" என்ற செய்யுளைப் னுஞ் செய்யுளைப் பாடினர். அரசன் பாடிக் களிப்பித்தனன். இவர் அரசன் மீது மகிழ்ந்து பின்பு புலவரைக் கண்டசுத்தி வண்ணம் பாடிய போது அரசன் வியந்து பாடக் கூறப், புலவர் ''வடவைக்கனலைப் "விரகன் முத்தமிழ்க்க வி வீரராகவன், வர பிழிந்து கொண்டு மற்றுமொருகால் வடித் கவிமாலையை மதிக்கும் போதெல்லாம், உா தெடுத்து, வாடைத் துருத்திவைத்தூதி கனும் வாணனுமொப்பத் தோன்றினாற் மழுகக்காய்ச்சிக் குழம்பு செய்து, புடவிக் சிரகரகம்பிதஞ் செய்யலாகுமே." என்ற கயவர் தமைப் பாடிப் பரிசுபெருமற்றி னன். இவர் செய்த ஆரூருலாவைக் ரும்பி வரும், புலவர்மனம்போற் சுடுநெருப் கேட்டுப் பரராசசிங்கம் பாடியது. ''புவி பைப் புழுகென்றிறைத்தாற் பொறுப் யேர் பெறுந்திருவாரூருலாவைப் புல பாளோ, அடவிக் கதலிப் பசுங்குருத்தை வர்க்கெல்லாஞ், செவியே சுவைபெறு நச்சுக்குழலென்றஞ்சியஞ்சி, அஞ்சொற் மாறு செய்தான் சிவஞானமது, பவியே கிளிகள் பஞ்சரம் விட்டகலாதுறையுமக யெனு நங்கவி வீரராகவன் பாடியநற், ளங்கா, திடமுக்கட வாரணமுகைத்ததே கவியே கவியவனல்லாத பேர்கவிகற் கவி வேதேவசிங்கமே, திக்குவிஜயஞ்செலுத்தி யே," எனப்பாடினன். இவர் தம்மூர்க்குத் வரும் செங்கோனாடாத்து மெங்கோனே" திரும்பிவர மனைவியார் என்ன கொணர்ந் என் றனர். இவர் பொற்பந்தம் பெற்ற தீர் என இவர் கூறியது. "இம்பர்வா போது பாடியது. "பொங்குமிடியன் பங் னெல்லை யிராமனையே பாடி யென்