அபிதான சிந்தாமணி

சாங்கதேவர் 612 சாங்கியத்தாய் அன்னமுண்ணத் தொடங்குகையில் லில் வழாமலிருக்கச் செய்து ஆனிமாதம் சுத்த சங்களுக்கு அமிசைசெய்ய வெடுக்க அச் சப்தமியில் அரசடியில் சமாதியாயினர். சிவலிங்கங்களைக் காணாமல் இப்பிழை சாங்கரிபீடம் - சத்திபீடத் தொன்று. சாங்கதேவரை வணங்காததால் நேர்ந்த சாங்கர் - ஒரு இருடி. தென்று பற்பல உபசாரஞ்செய்து எங்கள் சாங்கலன் - சாகலன் குமான். பிழைபொறுத்து நாங்களணிந்த சிவலிங்கம் சாங்காகயபுரி - குசத்து வசன் பட்டணம் வாவென்னச் சாங்கதேவர் நீங்கள் வளர்க் சாங்கியத்தாய் - இவளது இயற்பெயர் கும் நாயைப் பட்டினியாய்ச் சிறைவைத் தெரியவில்லை. கோசம்பி நகரத்திற் பார்ப் திருப்பதால் அது விழுங்கிற்று என் றனர். பன குலத்திற்பிறந்தவள். இவளை மணந்த ஜங்கமர் நாய் இவ்வகைச் செய்யுமோ கணவன், இளமையில் நீங்கிய துபற்றி என்னச் சாங்கர் நாயை வருவித்து நாயே இவளுக்கு ஒழுக்கத் தவறு ஒருபொழுது லிங்கங்களைக் கக்கெனக்கூற நாய் ஐந்நூறு உண்டாயது ; அது தெரிந்த அதிகாரிகளு லிங்கங்களைக் கக்கிற்று பின் சாங்கதேவர் டைய கட்டளையால், யமுனை யாற்றில் அவர்களுக்கு அருள் புரிந்திருக்கையில் இவளை வீழ்த்திடுவதற்குச் சிலர்கொண்டு அரிபத்தராகிய ஒரு வேதியர் வந்து இவ் செல்வத்தைக் கண்ட உதயணன், இரங்கி வூரரசனாகிய துருக்கன் மிகுதுஷ்டன் அரி விடுவித்துத் தீர்த்தயாத்திரை செய்யும்படி கீர்த்தனஞ் செய்யின் அவர்களைக் கடி அனுப்பினன். அப்பால் இவள் கங்கை வான் நீர் இவ்விடம் வந்திருக்கிற செய்தி யாடி இமயமலையிற் சென்று இரண்டு வரு யறியின்வந்து வருத்துவன், அவன் மனைவி டம் அங்கே தங்கி ஆண்டுள்ள பெரியோ பாம்பு கடித்து இறந்ததால் இன்று வர சால் சமயவிகற்பகங்களை யறிந்து கன்னி வில்லை என்றனர். இதைக்கேட்ட சாங்க யாகுமரியில் நீராடுவதற்கு யாத்திரையாள தேவர் மனைவியைப் பிழைப்பித்துத் தரு சோடு அங்கிருந்து புறப்பட்டு உஞ்சை வேன் இதை அரசனுக்கு அறிவிக்கவென நகருக்கு வந்தபொழுது இவளுடைய வேதியர் அரசற்குக் கூற அரசன் கல்வி, அறிவு, முதலியவற்றை யறிந்த அவரை வரச்சொன்னதைச் சாங்கருக்குக் பிரச்சோதன் சன்பட்டத்துத் தேவியாகிய கூறச் சாங்கர் திருமால் நாமத்தை ஸ்ம ஸ்ரீமதிக்கு நீதிகள் முதலியவற்றைச் ரீணை செய்துகொண்டு அரசனிட்ட ஆச சொல்லும்படி இவளை நியமித்தனன். னத்திலிருக்க அரசன் என்தேவி யிறந்து இவள் அதனைச்செய்து வருகையில் ஒரு நான்குநாள்களாயின, பற்பல முயன்றும் பிராயத்தினளாக விருந்த வாசவதத்தை பயனடைந்திலன் என்னலும் சாங்கதேவர் இவளிடத்து அன்பு வைத்ததை யறிந்த துளசிதளத்தைப் பிணத்தின்மேல் இடுக பட்டத்துத் தேவி அவளுக்குச் செவிலித் வென்று அவன் கையில் துளசிதா அரசன் தாயா யிருக்கும்படி வேண்ட இவள் அங் பிணத்தின் மேலிட அவள் உயிர்பெற் ஙனமே இருந்து வந்தனள். சாங்கிய சம றெழுந்தனள். அரசன் அவளுடன் பேச யத்தை மேற் கொண்டமையாலும் வாச அவள் பேசாதிருத்தல் கண்டு சாங்கதேவ வதத்தைகுச் செவிலித்தாயாக இருந்தமை ரிடங்கூறச் சாங்கதேவர் மீண்டு மவளிடஞ் பாலும், சாங்கியத் தாயென்றும் இவள் சென்று என் செய்ய வேண்டுமென்று வழங்கப்படுவாள். வாசவதத்தை பால் கேளென்ன அவள் யானும் நீயும் என் இவளுக்கிருந்த அன்பிற்கு எல்லையில்லை. னைப் பிழைப்பித்தோரைச் சரணாகதியடை தன்னுடைய உயிரைக்காப்பாற்றியது பற்றி ந்து அவர் சொன்ன வண்ணம் செய்ய உதயணன் பால் இவளுக்கு மிக்க அன் வேண்டுமென்ன அவ்வகை செய்வே புண்டு. வாசவதத்தையும், உதயணனையும், னென்று யுடன்பட்டுச் சாங்கதேவரைப் அவனைச் சார்ந்தவர்களையும் காப்பாற்று பணியச் சாங்கதேவர் இந்த ஊரில் தேவா தற்கு அவ்வப்பொழுது தன்னுடைய வயங்கள் வேதியர் பசுக்கள் துன்படை வருத்தத்தை பாராட்டாமல் இவள் செய்து யாமல் பாகவதரை வணங்கி அரசாளுக வந்த முயற்பிகள் பல, தாயைக்காட்டிலும் வென்ன நன்றென அவ்வாறு கேட்டு அர அன்பு வைத்து உதயணன் இவளை ஆதரி சாண்டு வந்தனன். பின்பு சாங்கதேவர் த்துவந்தான். தாயெனவும், செவிலி யென பண்டரியடைந்து பெருமா ரூத்தரவின் 'வும், சாங்கிய முதுமகனெனவும் இவள் படி பிள்ளைகளை வருவித்துச் சாம்பிரதாயம்) வழங்கப்படுவள், (பெ - கதை.)