அபிதான சிந்தாமணி

சத்தியவிரதன் 569 சத்தியவிரதன் சத்தியவிரதன்-1.வைவச்சுதமனு, மச்சாவ ஒரு பன்றி இவன் காணச் சமீபிக்க தாரமூர்த்தியைக் காண்க, இவன் விஷ்ணு இவன் ஊமையாகையால் புண்ணியவசத் பக்தியால் ஒரு பிரளயத்தில் தவறி மறு தால் தேவி மந்திரமாகிய ஹ்ரு, ஹ்ரு'' பிரளயத்தில் மனு ஆனவன். இவன் திரா என்று கூச்சலிட்டனன். பின் வேடன் விட தேசாதிபதி, வந்து சுவாமி நீர் சத்திய விரதராகையால் 2. இரண்யரோமன் அல்லது இரணிய பன்றி சென்ற இடம் கூறுக என இவன் ரேதஸுக்குக் குமரன். பன்றியிருக்கும் இடம் தெரிவிப்போமா 3. திரிசங்கினுக்கு ஒரு பெயர். யின் கொலைசெய்த பழிநேரும், சொல் 4 பாழ்க்கிணற்றி லிருந்த பிதுர்க்களை லாது இருப்போம் எனின் பொய் கூறின துலாகாவேரிதீர்த்தமாடி அதினின்று நீக் வனாகிறோம், இவ்வித தர்மசங்கடத்திற்கு கின ஒருவன், என் செய்வதென எண்ணி அப்பன்றியிருக் 5. திரிபந்தனன் குமரன். குந் திக்கை நோக்கி ஊமையாகையால் 6. துரியோ தனன் சபையிலிருந்த சூதா முன் சொல்லியபடிஹ்ருஹ்ரு என் றனன். டவல்லவன். இவை தேவீபீஜ மந்திரமாகையால் தேவி 7. கோசல தேசத்தில் தேவதத்தன் தரிசனந் தந்து வித்தையை அநுக்ரஹஞ் என்பான் ஒரு வேதியன் புத்திரனில் செய்து போயினள். பின் பிவன் மகாபண் லாது நெடுநாள் இருந்தனன், இவன் டிதனானான். (தே-பா.) புத்திரகாமேஷ்டி செய்யும் வகை கோபில 8. சூர்யவம்சத்து அருணன் குமரன். ருஷியை யுத்காதாவாக இருத்தி யாகஞ் இவன் தந்தை சொற் கேளாது யதேச் செய்கையில் ருஷி அடிக்கடி சுவாசத்தை சையாய்த் திரிகையில் ஒரு நாள் ஓர் விட்டுச் சுரபங்கமாகச் சாமகானஞ் செ வேதியன் கல்யாணத்திற் சென்று மண ய்து வந்தனர். அதைக்கண்ட தேவதத்தன் மகளை யபகரித்துச் சென்றனன். இதனை இவ்வாறு சுரபங்கமாகச் செய்தல் கூடா வேதியர் அரசனிடம் கூறத் தந்தையாகிய து எனக் கோபிக்க முனிவர் நீ என்னைக் அரசனிவனைச் சக்கிலி காரியம் செய்தனை கோபித்தனை ஆதலால் உன் புத்திரன் யாதலால் நாட்டைவிட்ட கன்று சக்கிலிய மூடனும் ஊமையும் ஆக எனச்சபித்த ரிடம் செல்கவென அவ்வகை சக்கிலிய னர். பின் வேதியன் வேண்டக் கருணை ருடன் கூடிப் பணிகளைக்கொன்று ஜீவித்து கூர்ந்து சில நாள் மூடனாயிருந்து பின் வருகையில் (12) வருடம் க்ஷாமமுண்டா மகாவித்வான் ஆவன் என அநுக்கிரகித் யிற்று. அந்நாட்டிலிருந்த விச்வாமித்ர துப் போயினர். பின் சோகணி என்னும் ரிஷி மனைவியையும் மக்களையும் விட்டுத் அவன் மனைவி ஒரு புத்திரனைப் பெற்ற தவத்திற்குச் சென்றனர். பசியால் வரும் னள். அவனுக்கு உதத்தியன் எனப் பெய திய மக்களையுடைய அவர் மனைவி ஒரு ரிட்டு வளர்த்துவந்தனர். இவனுக்கு எட் பிள்ளையை விற்றேனும் பசி போக்குவோ டாவது வயதில் உபநயனாதிகளைச் செய்து மென ஒருவன் கழுத்தில் தருப்பைக் கயிற் வேதாத்தியானஞ் செய்விக்கையில் ஒரே மால் கட்டியவனையீர்த்துச் செல்லுகை ழுத்தேனும் வாயில் நுழையாமை கண்டு யில் சத்தியவிரதன் கண்டு யீர்த்துச் தாய் தந்தையர் மிகவும் வருந்திப் பன்னிர செல்லுங் காரணமுணர்ந்து இது முதல் ண்டுவயது வரையில் கல்விவர முயன்றும் 'நான் உமது வீட்டிற்கருகிருக்கும் மரத் ஒரு எழுத்தும் வாராதது கண்டு மனம் தில் ஆகாரம் வைக்கிறேன் அதனை உமது வெறுத்துவிட்டு வெட்கத்தால் பிள்ளையை பிள்ளைகளுக்குக் கொடுத்திருமென்று அவ் வீட்டின் வெளியில் போகாதபடி கட்டளை வாறு செய்து வருகையில் ஒரு நாளாகாரம் யிட்டனர். இவ்வகையாகிய சிறுவன், அகப்படாமையால் வருந்தி வசிட்டர் ஆச் ஓர்நாள் தன்னைப் பலரும் அவமதித்தலை சிரம வழி வருகையில் வசிஷ்ட தேனு எண்ணி வீட்டைவிட்டு அகன்று கங்கா வைக்கண்டு இது வசிட்டாது. நாம் அறி தீரம் அடைந்து ஓர் ஆச்சிரமம் அமைத்துப் விலாது செய்த காரியத்தைத் தந்தைக்குக் பொய்சொல்லுதல் இல்லை என விரதம் கூறித் தடுக்காதவனது என்று அதனைக் பூண்டு பதினான்கு வருடம் வனத்தில் கொன்று தானும் அருந்தி விச்வாமித்ரன் காலங் கழித்து வந்தான். இவ்வாறு இருக் தேவிக்கும் கொடுத்தனன். இதனால் கையில் ஓர்நாள் ஒருவேடனால் அடிபட்டு வெகுண்ட வசிட்டர், அடாபிராமண பத் 72 உறித்தகோனும் அடுத்தன
சத்தியவிரதன் 569 சத்தியவிரதன் சத்தியவிரதன் - 1 . வைவச்சுதமனு மச்சாவ ஒரு பன்றி இவன் காணச் சமீபிக்க தாரமூர்த்தியைக் காண்க இவன் விஷ்ணு இவன் ஊமையாகையால் புண்ணியவசத் பக்தியால் ஒரு பிரளயத்தில் தவறி மறு தால் தேவி மந்திரமாகிய ஹ்ரு ஹ்ரு ' ' பிரளயத்தில் மனு ஆனவன் . இவன் திரா என்று கூச்சலிட்டனன் . பின் வேடன் விட தேசாதிபதி வந்து சுவாமி நீர் சத்திய விரதராகையால் 2 . இரண்யரோமன் அல்லது இரணிய பன்றி சென்ற இடம் கூறுக என இவன் ரேதஸுக்குக் குமரன் . பன்றியிருக்கும் இடம் தெரிவிப்போமா 3 . திரிசங்கினுக்கு ஒரு பெயர் . யின் கொலைசெய்த பழிநேரும் சொல் 4 பாழ்க்கிணற்றி லிருந்த பிதுர்க்களை லாது இருப்போம் எனின் பொய் கூறின துலாகாவேரிதீர்த்தமாடி அதினின்று நீக் வனாகிறோம் இவ்வித தர்மசங்கடத்திற்கு கின ஒருவன் என் செய்வதென எண்ணி அப்பன்றியிருக் 5 . திரிபந்தனன் குமரன் . குந் திக்கை நோக்கி ஊமையாகையால் 6 . துரியோ தனன் சபையிலிருந்த சூதா முன் சொல்லியபடிஹ்ருஹ்ரு என் றனன் . டவல்லவன் . இவை தேவீபீஜ மந்திரமாகையால் தேவி 7 . கோசல தேசத்தில் தேவதத்தன் தரிசனந் தந்து வித்தையை அநுக்ரஹஞ் என்பான் ஒரு வேதியன் புத்திரனில் செய்து போயினள் . பின் பிவன் மகாபண் லாது நெடுநாள் இருந்தனன் இவன் டிதனானான் . ( தே - பா . ) புத்திரகாமேஷ்டி செய்யும் வகை கோபில 8 . சூர்யவம்சத்து அருணன் குமரன் . ருஷியை யுத்காதாவாக இருத்தி யாகஞ் இவன் தந்தை சொற் கேளாது யதேச் செய்கையில் ருஷி அடிக்கடி சுவாசத்தை சையாய்த் திரிகையில் ஒரு நாள் ஓர் விட்டுச் சுரபங்கமாகச் சாமகானஞ் செ வேதியன் கல்யாணத்திற் சென்று மண ய்து வந்தனர் . அதைக்கண்ட தேவதத்தன் மகளை யபகரித்துச் சென்றனன் . இதனை இவ்வாறு சுரபங்கமாகச் செய்தல் கூடா வேதியர் அரசனிடம் கூறத் தந்தையாகிய து எனக் கோபிக்க முனிவர் நீ என்னைக் அரசனிவனைச் சக்கிலி காரியம் செய்தனை கோபித்தனை ஆதலால் உன் புத்திரன் யாதலால் நாட்டைவிட்ட கன்று சக்கிலிய மூடனும் ஊமையும் ஆக எனச்சபித்த ரிடம் செல்கவென அவ்வகை சக்கிலிய னர் . பின் வேதியன் வேண்டக் கருணை ருடன் கூடிப் பணிகளைக்கொன்று ஜீவித்து கூர்ந்து சில நாள் மூடனாயிருந்து பின் வருகையில் ( 12 ) வருடம் க்ஷாமமுண்டா மகாவித்வான் ஆவன் என அநுக்கிரகித் யிற்று . அந்நாட்டிலிருந்த விச்வாமித்ர துப் போயினர் . பின் சோகணி என்னும் ரிஷி மனைவியையும் மக்களையும் விட்டுத் அவன் மனைவி ஒரு புத்திரனைப் பெற்ற தவத்திற்குச் சென்றனர் . பசியால் வரும் னள் . அவனுக்கு உதத்தியன் எனப் பெய திய மக்களையுடைய அவர் மனைவி ஒரு ரிட்டு வளர்த்துவந்தனர் . இவனுக்கு எட் பிள்ளையை விற்றேனும் பசி போக்குவோ டாவது வயதில் உபநயனாதிகளைச் செய்து மென ஒருவன் கழுத்தில் தருப்பைக் கயிற் வேதாத்தியானஞ் செய்விக்கையில் ஒரே மால் கட்டியவனையீர்த்துச் செல்லுகை ழுத்தேனும் வாயில் நுழையாமை கண்டு யில் சத்தியவிரதன் கண்டு யீர்த்துச் தாய் தந்தையர் மிகவும் வருந்திப் பன்னிர செல்லுங் காரணமுணர்ந்து இது முதல் ண்டுவயது வரையில் கல்விவர முயன்றும் ' நான் உமது வீட்டிற்கருகிருக்கும் மரத் ஒரு எழுத்தும் வாராதது கண்டு மனம் தில் ஆகாரம் வைக்கிறேன் அதனை உமது வெறுத்துவிட்டு வெட்கத்தால் பிள்ளையை பிள்ளைகளுக்குக் கொடுத்திருமென்று அவ் வீட்டின் வெளியில் போகாதபடி கட்டளை வாறு செய்து வருகையில் ஒரு நாளாகாரம் யிட்டனர் . இவ்வகையாகிய சிறுவன் அகப்படாமையால் வருந்தி வசிட்டர் ஆச் ஓர்நாள் தன்னைப் பலரும் அவமதித்தலை சிரம வழி வருகையில் வசிஷ்ட தேனு எண்ணி வீட்டைவிட்டு அகன்று கங்கா வைக்கண்டு இது வசிட்டாது . நாம் அறி தீரம் அடைந்து ஓர் ஆச்சிரமம் அமைத்துப் விலாது செய்த காரியத்தைத் தந்தைக்குக் பொய்சொல்லுதல் இல்லை என விரதம் கூறித் தடுக்காதவனது என்று அதனைக் பூண்டு பதினான்கு வருடம் வனத்தில் கொன்று தானும் அருந்தி விச்வாமித்ரன் காலங் கழித்து வந்தான் . இவ்வாறு இருக் தேவிக்கும் கொடுத்தனன் . இதனால் கையில் ஓர்நாள் ஒருவேடனால் அடிபட்டு வெகுண்ட வசிட்டர் அடாபிராமண பத் 72 உறித்தகோனும் அடுத்தன