அபிதான சிந்தாமணி

கூர்மதேவர் 596 | கூழங்கைத்தம்பிரான் என்று ஒரு கிளை கத்தி தராதி முதலி மென்று ஒரு கிளை வழியை யடைந்து கூலம் - எண்வகைத்து, அவை நெல், புல், சாமந்தியாமேள தாசர் யோகத்திருந்த வரகு, தினை, சாமை, இறுங்கு, தோரை, வரை யெழுப்ப அவர் பெருமாளைக்கண்டு சாகி முதலிய. நமஸ்கரித்தனர். பெருமாள் அவரைநோ கூலவாணிகன் சாத்தனார் - மணிமேகலை க்கி யிரண்டு திருடர் என்னைத் தொடர்ந்து நூலாசிரியர். இளங்கோவடிகள் காலத்த வருகின்றனர். யானிவ்விடம் வந்தேன் வர். சீத்தலைச் சாத்தனாரைக்காண்க. இள என்னை மறைத்துக்கொள்ளென யோகி ங்கோ அடிகட்கும் அவர் தமயன் செங்கு யும் தனது மார்பைத்திறந்து உட்புகச் ட்டுவனுக்கும் நண்பர். இவர் மதுரைக் செய்து கொடியாலே தன்னைச் சுற்றினர். கூலவாணிகன் சாத்தனார் எனவும் கூறப் பின் நாமதேவரும், கியானதேவரும்பெரு படுவர். இவரை நன்னூற்புலவன், தண்ட மாள் எவ்விடம் போயினரென்று அவர் மிழாசான் கூலவாணிகன் சாத்தன் என்பர் போன காலடியைப் பின்தொடர்ந்து சா (மணிமேகலை). மந்தியாமேளரிடம் போய் இங்கு வந்த கூவத்து நாரணன்-இவர் கூவத்தில் புலவர்க் பெருமாளைக் கண்டதுண்டோ வென் கும் மற்றவர்க்கும் கைசலியாதுகொடுத்து று கேட்டனர். மௌனி யொன்றுங் வந்த வேளாண்பிரபு. இவரிருக்கும் கூவத் கூறாமையால் ஞானதேவர் அழத்தொடங் தைத் தியாக சமுத்திரமென்று பாடி அச் குகையில் பெருமாள் நாம் இவர் மார்பிலி சமுத்திரத்தில் தூண்டிலிட்டதாகப் பா ருந்து எவ்வகை வருவதென ஏனைய தாசர் டிய புலவர்க்கு இவர் பொன்மீன் செய்து கள் கேட்கும்படி கூறத் தாசர்கள் அதிக அதில் பொருத்தியளித்தனர், 'மட்டா துன்பத்துடன் வருந்தப் பெருமாள் மௌ ருஞ் செங்கழுநீர் மணிமார்பரை வாழ்த்து னியரை நோக்கி 'எம்மை' காட்டுகவென மந்தக், கிட்டாத யாசகர் கிட்டி வந்தால மௌனி, பெருமாள் என்னிடத்திலிருக் தைக் கேட்டு முன்னாட், பட்டோலை கின்றார் வருந்தவேண்டாமென்று தாம் வாசித்த வாவர்க்குள்ள பரிசிலெல்லாம், கட்டியிருந்த கொடிகளை அவிழ்க்கப் பெ தட்டானளிப்பதுங் கூவந்தியால் சமுத்தி ருமாள் வந்தனர். பின்பு பெருமாளும் ரமே" எனப்பாடினர். இவர் இறந்தபின் நாமதேவரும் ஞானதேவரும் கூர்மதா ஒரு புலவர் "இடுவார் சிலருமிடாதார் பல சரையடைந்து தரிசனந் தந்து என்ன ரும், வடுவிலாவையத் திருக்கப் படுபாவி, வரம் வேண்டுமென்ன நீர் இவ்விடத்தில் கூவத்துநாரணனைக் கொன்றாயே கற்ப எக்காலத்தும் விரும்பியிருக்க என வரங்கே கப்பூங், காவெட்டலாமோ கரிக்கு" எனப் ட்க அவ்விடத்திலெழுந்தருளியிருந்தனர். பாடினர். கூர்மதேவர் - முந்நூற்றறுபத்தொரு பிர கூவதூலோர் - கீழ் நீர்க்குரிய சாத்திர மாக்களைக்கண்ட ஒரு ஆமை, இந்திரத் முணர்ந்து கிணறு, குளம் முதலிய நிரு துய்ம்மன் அரசாட்சியிலிருந்தது. மிப்போர். கூர்மபுராணம் - இது (கா,000) கிரந்தத் கூவன் மைந்தன் - இவர் கடைச்சங்க மரு தால் கூர்ம வுருக்கொண்ட விஷ்ணுமூர்த் | விய புலவருள் ஒருவர். இவர் பெயர் தியால் இந்திரத்துய்ம்மனுக்கும் மற்ற மைந்தன் என இருக்கலாம். இவர் தாம் இருடிகளுக்கும் புருஷார்த்தங்களைச் பாடிய குறுந்தொகைச் செய்யுளில் 'கூவ சொல்லிய மகாபுராணம். ற்குரலான் " எனக்கூறியது நோக்கியிவரை கூர்மமர்த்தி - திருப்பாற் கடல் கடைகை இவ்வா றழைத்தனர்போலும் (குறுந் - யில் மந்தரமசைய அது அசையாதிருக் உஉச.) கும்பொருட்டுத் தேவர் வேண்டுகோளால் கூழங்கைத்தம்பிரான் - இவர் தொண்டை கூர்மவுருக்கொண்டு தாங்கிய விஷ்ணுவின் மண்டலத்துக் காஞ்சியிலிருந்த வேளாளர். திரு அவதாரம். (பாகவதம்). சைவசமயத்தவர். இற்றைக்கு நூற்று கூர்மாண்டதேவர் - இவர், வியோம ரூப முப்பது வருடங்களுக்கு முன்னிருந்தவர். ருடைய மூர்த்தி ரூபபேதமாய் இருபத் இலக்கிய இலக்கணங்களில் வல்லவர். தெட்டுக்கோடி நரகாதி பரைய திட்டித்து இவர் சில தனிப்பாடல்களும், சித்திவிநா எழுந்தருளி யிருப்பவர். யகர் இரட்டைமணிமாலை முதலிய இயற் கூர்மாநந்தர் - யோகசாத்திரஞ்செய்த ஒரு றியவர். இவர்க்குக் கைகூழை ஆதலால் யோகி, இப்பெயர் வந்தது. இக்கால மென்சனம் நடைய தேவர் -இவதம்).