அபிதான சிந்தாமணி

கிருஷ்ணன் - 448 கிருஷ்ணன் ங்கியும், குதிரையுருக்கொண்ட கேசியை னைப் பிடித்துத் தேர்க்காலில் கட்டி உருக் யும், வியோமாசுரனையும் கழுத்தை யிறு மணி வேண்டக் கொல்லாது விட்டவர். க்கி மாய்த்தவர். அக்குரூாருக்கு யமுனை சத்திராசித்தின் சியமந்தகமணியை யுக் யில் திவ்ய தரிசனம் தந்து கம்சன் வீட்டு கிரசேனனுக்குக் கேட்க அவன் கொடா வண்ணானைக்கொன்று, சேணியனாலாடை 'திருந்தனன். அம்மணி சிலநாள் பொறுத் யலங்காரம் பெற்று, சுதர்மாவென்னும் துக் காணாமற் போயிற்று. கண்ணன், மாலைக்காரனிடம் பூமாலைசூடி, சந்தனங் அபவாத நிவர்த்தியின் பொருட்டுச் சாம் கொண்டுபோம் திரிவக்ரையின் கூனை நிமி பவானிடஞ் சென்று யுத்தஞ்செய்து மணி ர்த்தி யவளிடஞ் சந்தனமணியப்பெற்று, யைப்பெற்று அவன் பெண் சாம்பவதி கம்சன் ஆயு தசாலையிற் சென்று அவன் யை மணந்து, சததன்வாவைக் கொலை வில்லை முரித்து, எம்சனது பட்டத்து புரிந்து சியமந்தகமணியைக் கவர்ந்த அக் யானையாகிய குவலயாபீடத்தைக் கொம் குரூரனைச் சபையில் வருவித்து மணி பை யொடித்துப் பாகனையும் யானையை யைக் காட்டி யபவாதந் தீர்த்துக் கொண்டு, யும் கொன்று, மல்லயுத்தத்திற்கு வந்த காளிந்தியையும், விந்தானுவிந்தர் தங்கை சாணூரனை வதைத்து, சுபலனையும் தோச யாகிய மித்திரவிந்தையையும், மணந்து, லனையுங்காலால் மோதி யுயிர்போக்கியவர். எழு விடைகளை யேழுருக்கொண்டு கீழே இந்த வெற்றிகளைப் பொறாத கம்சன், தள்ளிச் சத்தியவதியையும், பத்திரையை கண்ணனது தந்தையர் முதலியோரைச் யும், மத்திரதேசாதிபதியின் குமரியாகிய சிறைசெய்யக் கட்டளையிடக் கண்ணன், லஷ்மணையையும் நாகாசுரன் பட்டணத் திடீரென்று கம்சன் மீது பாய்ந்து அவ திருந்து கொணர்ந்த (கசு, 000) பெண்க னுடன் யுத்தஞ்செய்து உயிர்போக்கி, வசு ளையும் சத்தி அல்லது நப்பின்னை யையும் தேவ, தேவகிகளுக்குத் தாம் குமரா எனத் மணந்தவர். லீலாமாத்திரமாய் இருக்கு தெரிவித்து, உக்ரசேன மகாராஜனுக்குப் 'மணியைச் சாதிகுலமில்லா தவனை மணந் பட்டமளித்து இந்திரனிடமுள்ள சுதர்மை தனை யென்று சொல்லி மூர்ச்சிக்கச் செய் யென்னுஞ் சபையை யவற்குக் கொடு தவர். முராசுரனையும், அவன் குமரபை த்து, சாந்தீபனி யிடத்துக் கல்விகற்று யும், நரகாசுரளையுங் கொன்று அவன் பத் அந்த ஆசிரியருக்குக் குருதக்ஷணையாகப் துப் பெண்களை மணந்தவர். பகதத்த பிரயாக தீர்த்தத்துச்சென்றிருந்த குமரனை னுக்கு அபயந் தந்து அவன் பட்டணத் வருணனாலறிந்து பஞ்சசனைக் கடலில் துள் சென்று ஆங்குச் சிறையிருந்த பதி சென்று வதைத்து அவனுடலினாகிய னொரு ஆயிரத்து அறு நூறு இராசகன் பாஞ்சசன்னியத்தைக் கைக்கொண்டு யம னிகைகளை மணந்து, ஒவ்வொருவரிடத் புரஞ் சென்று ஆசாரியபுத்திரனை மீட்டுக் தும் தனித்தனி கலந்து களிப்புடனிருந் கொடுத்தவர். திரிவக்ரையாகிய சைரந் தவர். தேவேந்திரன் மணிகூடபர்வதத் திரியின் வீடணைந்திருந்து உத்தவரை தையும், வருணன் வெண்குடையையும் அத்தின புரிக்கு எவிச்சராசந்தன் சேனை மீண்டும் பிரசாதித்து அதிதிக்குக் குண் யைப் பதினேழுமுறை சின்னஞ்செய்து, டலமளித்து, பாரிசாத விருக்ஷ த்தைச் சாத் மேற்கடலில் விச்வகர்மனால் நிருமிக்கப் தியபாமை பொருட்டுத் துவாரகையில் பட்ட பட்டணத்திற் குடிபோய்க் காலய நாட்டி, தமது தேவியர் ஒவ்வொருவருக் வனனுக்கு ஒட்டங்காட்டி முசுகுந்தன் கும் பத்துக் குமார்களைத் தந்து, பிரத்தி உறங்கும் குகையில் ஒளித்து முசுகுந்த யும்நனுக்கு மணமுடித்து, அநிருத்தன் னால் அவனைக் கொலைசெய்வித்து, சரா பொருட்டு வாணாசுரனைக் கர்வபங்கஞ் சந்தனுக்குப் பயந்தவர்போல் நடித்துக் செய்து, அவன் குமரியாகிய உஷையை கோமந்தபருவதத்தில் ஒளித்தனர். சரா யவன் கொடுக்க அநிருத்தனுக்கு மணஞ் சந்தன் மலையைக் கொளுத்த கண்ணன் செய்வித்துக் கிணற்றில் ஒணானாயிருந்த ஆகாயவழியாய் வந்து அவன் சேனைகளை நிருகராசன் சாபத்தைத் தீர்த்து, வாசுதே ய தமாக்கி, உருக்மணி தேவியை உருக்மி வனுக்குத் துணையாய் வந்த பௌண்டர் அவமானப்பட இரதத்தி லேற்றிக்கொண் கனையும், சுதக்ஷணனையும் அவன் விட்ட இதுவாரகைக்கு வந்தனர். அது கண்ட பூதத்தினையும் சக்கரத்தால் மாய்த்து, சாம் உருக்மி பொறாமல் போர்க்குவர அவ பனுக்கு மணமுடித்து நாரதருக்கு வியாபக