அபிதான சிந்தாமணி
கழரசங்கநாயனார்
376
கழார்க்கீரனெயிற்றியார்
பாடித் துதித்துத் திருவாரூர் சென்று கழனிலை - கொல்லு மாறுபாட்டைப் பெரு
சிவமூர்த்தியைத் திருவாரூர் மும்மணிக் கும் வீரர்படும் பூசலிற்கடிய முரணையுடைய
கோவை பாடித் துதித்துச் சுந்தரமூர்த்தி - வீரன் கழலைப்புனைந்தது. (பு. வெ. பொது
சவாமிகளுடன் ஒரு பரிகலத் துண்டு அவ வியல்)
ருடன் பல தலங்களுக்குஞ் சென்று சேவி கழாத்தலையார்-இவர் சேரமான் குடக்கோ
த்துச் சுவாமிகளை அழைத்துக்கொண்டு - நெடுஞ் சோலாதனும் சோழன் வேற்
திருவஞ்சைக்கள மெழுந் தருளிச் சிவதரி| | பஃறடக்கைப் பெருநற்கிள்ளியும் பொ
சனத்திற்கு அழைத்துச் சென்று தரி ருது வீழ்ந்தது கண்டு மனம் வருந்திப்
சனஞ் செய்வித்துச் சுவாமிகளுக்கு விரு பாடினர். இருங்கோ வேளின் முன்னோ
ந்து செய்வித்து வைத்திருந்தனர். சுந்தர ரில் ஒருவன் இவரை இகழ்ந்ததால் அவ
மூர்த்தி சுவாமிகளுக்குத் திருவாரூர்ப் புற் னது அரையம் என்னும் நகரம் பாழ்பட்
றிடங் கொண்டாரிடம் நினைவுண்டாகிப் டது. இவரால் பாடப்பட்டோன் சோ
பிரிய அவர்க்கு வேண்டிய பொன் முத மான் பெருஞ்சோலா தன் ஒரு தமிழ்ப்புல
விய அளித்து வழிவிட்டுத் திரும்பினர். வன். (புற-நா).
இவ்வகை நீங்கிய சுந்தரமூர்த்தி சுவாமி கழாரம்பர்-அகத்தியர் மாணாக்கருள் ஒருவர்.
கள் திருவாரூரிற் சிவபெருமானைத் தரி கழார்க் கீரனெயிற்றியார் - இவர் எயிற்றி
சித்திருக்க ஒருநாள் திருவஞ்சைக்களம் யென்னும் இயற்பெயருடையார். கீரன்
சேவிக்க எண்ணமுதித்து அவ்விடம் எழுந் என்பவரின் மனைவியார். பெண்பால் புல
தருளிச் சுவாமிகளைத் தரிசித்துச் சிவபெ மையார். சோழனாட்டு மாயூரத்தின் கீழ்பா
ருமான் கட்டளையால் திருக்கைலைக்குச் லுள்ள கழார் என்னு மூரினர். "வெல்
சிவகணங்கள் எதிர்கொள்ளச் சேரமானி போர்ச் சோழர்கழா அர்க்கொள்ளும், (நற்-
டம் நினைவுடன் சென்றனர். சுவாமிகள் உஅக.) வேட்டுவமரபினர். இவர்கணவன்
நீங்குதலைத் திருமஞ்சனங் கொண்டிருந்த கீரனாரென்பவர் சோழற்குப் படைத்துணை
சோமான் பெருமாணாயனார் யோகத்தால யாகச் சென்று போர் முகத்து வெற்றி தரும்
றிந்து உடனே குதிரை மீதேறிக்கொண்டு தன்மையார். 'காய்சின வேந்தன் பாசறை
அதன் காதில் பஞ்சாக்ஷர முபதேசித்து நீடி நந்நோயறியா வறனிலாளர். (அகம்-
ஆகாயவழியிற் சென்று ஸ்ரீநந்திதேவராற் உ க ச ஆயினும் பிரிந்தால் காமநோயால்
றடைபட்டு நின்று திருஆதியுலா ஓதிச் காதலி வருந்துவளென்பது பற்றி பெரும்
சிவானுக்கிரகத்தால் கணநாதராய் வீற்றி பாலும் காதலியைவிட்டுப் பிரிபவரல்லர்.
ருந்தவர். இவர் அருளிச்செய்த திருவுலாச் ''கோடைத்திங்களும் பனிப்போள்" (நற்-
சாத்தாவால் பூமியில் வெளிவந்தது. இவ கூ கஉ) இங்கனம் பூவும் மணமும் போல
ரைச் செங்கோற் பொறையன் புத்திரர் பிரியா துறையு நாளில் ஒருகால் போருக்குச்
எனவும் சங்கரநாதசேரன் புத்திரன் என செல்லவேண்டினமையால் கீரனார் போர்
வுங் கூறுவர்.
பெரிதாயிற்றே வாடைக்காலத்தும் வரு
கழற்சிங்க நாயனார் - இவர், பல்லவகுலத்தில் தற்கியலாவாறு அங்கு வைகவேண்டிய
திருவவதரித்துச் சிவனருளால் அரசாட்சி தாகுமேயென்று பலவாறு கவன்றார்.
செய்து கொண்டு பல தலங்களையும் தரிசித் அவர் வருந்துவது கண்ட எயிற்றியார்
துக்கொண்டு வருகையில் திருவாரூரிற் யான் பொறுத்திருக்கிறேன் நீவிர் குறித்த
புற்றிடங் கொண்டார் சந்நிதியில் தாமும் பருவத்து வருவீராகவென்று காதலனைத்
மனைவியாரும் தரிசித்துப் பிரததிணஞ் தேற்றி விடுத்து அவர் வருந்தியதைத்
செய்கையில் மனைவியார் பூமண்டபத்தின் தொகுத்து வினைவயிற் செலுந்தலைமகன்
கீழ் விழுந்த ஒரு மலரை யெடுத்து மோக் நெஞ்சைநோக்கி வருந்திய தாகப் பாடி
கக்கண்ட சத்திநாயனார் தமது சுரிகை வைத்தனர். (நற்- கஉ) பின்னர் பெரும்
யால் அரசபத்தினியின் மூக்கை யரிந்த போர் நடந்ததனால் குறித்த பருவத்து
னர். இதனைக்கண்ட கழற்சிங்க நாயனார் வாராமல் கீரனார் பாசறையில் நின்று விட
இப்படிப்பட்ட தீமை செய்தாளுக்கு அது லும் எயிற்றியார், மழை பெய்கின்ற நடு
போதாது என்று பூஎடுத்த கையினையும் யாமத்தின் குளிரின் கடுமை தாங்க விய
துணித்து நெடுங்காலத்திற்குப் பின் சிவ லாது கண்ணுறக்கங் கொள்ளாது
பதமடைந்தவர். (பெ புராணம்.)
நம்மைக் கருதாத காதலர் அன்பிலரெனத்
கழரசங்கநாயனார்
376
கழார்க்கீரனெயிற்றியார்
பாடித்
துதித்துத்
திருவாரூர்
சென்று
கழனிலை
-
கொல்லு
மாறுபாட்டைப்
பெரு
சிவமூர்த்தியைத்
திருவாரூர்
மும்மணிக்
கும்
வீரர்படும்
பூசலிற்கடிய
முரணையுடைய
கோவை
பாடித்
துதித்துச்
சுந்தரமூர்த்தி
-
வீரன்
கழலைப்புனைந்தது
.
(
பு
.
வெ
.
பொது
சவாமிகளுடன்
ஒரு
பரிகலத்
துண்டு
அவ
வியல்
)
ருடன்
பல
தலங்களுக்குஞ்
சென்று
சேவி
கழாத்தலையார்
-
இவர்
சேரமான்
குடக்கோ
த்துச்
சுவாமிகளை
அழைத்துக்கொண்டு
-
நெடுஞ்
சோலாதனும்
சோழன்
வேற்
திருவஞ்சைக்கள
மெழுந்
தருளிச்
சிவதரி
|
|
பஃறடக்கைப்
பெருநற்கிள்ளியும்
பொ
சனத்திற்கு
அழைத்துச்
சென்று
தரி
ருது
வீழ்ந்தது
கண்டு
மனம்
வருந்திப்
சனஞ்
செய்வித்துச்
சுவாமிகளுக்கு
விரு
பாடினர்
.
இருங்கோ
வேளின்
முன்னோ
ந்து
செய்வித்து
வைத்திருந்தனர்
.
சுந்தர
ரில்
ஒருவன்
இவரை
இகழ்ந்ததால்
அவ
மூர்த்தி
சுவாமிகளுக்குத்
திருவாரூர்ப்
புற்
னது
அரையம்
என்னும்
நகரம்
பாழ்பட்
றிடங்
கொண்டாரிடம்
நினைவுண்டாகிப்
டது
.
இவரால்
பாடப்பட்டோன்
சோ
பிரிய
அவர்க்கு
வேண்டிய
பொன்
முத
மான்
பெருஞ்சோலா
தன்
ஒரு
தமிழ்ப்புல
விய
அளித்து
வழிவிட்டுத்
திரும்பினர்
.
வன்
.
(
புற
-
நா
)
.
இவ்வகை
நீங்கிய
சுந்தரமூர்த்தி
சுவாமி
கழாரம்பர்
-
அகத்தியர்
மாணாக்கருள்
ஒருவர்
.
கள்
திருவாரூரிற்
சிவபெருமானைத்
தரி
கழார்க்
கீரனெயிற்றியார்
-
இவர்
எயிற்றி
சித்திருக்க
ஒருநாள்
திருவஞ்சைக்களம்
யென்னும்
இயற்பெயருடையார்
.
கீரன்
சேவிக்க
எண்ணமுதித்து
அவ்விடம்
எழுந்
என்பவரின்
மனைவியார்
.
பெண்பால்
புல
தருளிச்
சுவாமிகளைத்
தரிசித்துச்
சிவபெ
மையார்
.
சோழனாட்டு
மாயூரத்தின்
கீழ்பா
ருமான்
கட்டளையால்
திருக்கைலைக்குச்
லுள்ள
கழார்
என்னு
மூரினர்
.
வெல்
சிவகணங்கள்
எதிர்கொள்ளச்
சேரமானி
போர்ச்
சோழர்கழா
அர்க்கொள்ளும்
(
நற்
டம்
நினைவுடன்
சென்றனர்
.
சுவாமிகள்
உஅக
.
)
வேட்டுவமரபினர்
.
இவர்கணவன்
நீங்குதலைத்
திருமஞ்சனங்
கொண்டிருந்த
கீரனாரென்பவர்
சோழற்குப்
படைத்துணை
சோமான்
பெருமாணாயனார்
யோகத்தால
யாகச்
சென்று
போர்
முகத்து
வெற்றி
தரும்
றிந்து
உடனே
குதிரை
மீதேறிக்கொண்டு
தன்மையார்
.
'
காய்சின
வேந்தன்
பாசறை
அதன்
காதில்
பஞ்சாக்ஷர
முபதேசித்து
நீடி
நந்நோயறியா
வறனிலாளர்
.
(
அகம்
ஆகாயவழியிற்
சென்று
ஸ்ரீநந்திதேவராற்
உ
க
ச
ஆயினும்
பிரிந்தால்
காமநோயால்
றடைபட்டு
நின்று
திருஆதியுலா
ஓதிச்
காதலி
வருந்துவளென்பது
பற்றி
பெரும்
சிவானுக்கிரகத்தால்
கணநாதராய்
வீற்றி
பாலும்
காதலியைவிட்டுப்
பிரிபவரல்லர்
.
ருந்தவர்
.
இவர்
அருளிச்செய்த
திருவுலாச்
'
'
கோடைத்திங்களும்
பனிப்போள்
(
நற்
சாத்தாவால்
பூமியில்
வெளிவந்தது
.
இவ
கூ
கஉ
)
இங்கனம்
பூவும்
மணமும்
போல
ரைச்
செங்கோற்
பொறையன்
புத்திரர்
பிரியா
துறையு
நாளில்
ஒருகால்
போருக்குச்
எனவும்
சங்கரநாதசேரன்
புத்திரன்
என
செல்லவேண்டினமையால்
கீரனார்
போர்
வுங்
கூறுவர்
.
பெரிதாயிற்றே
வாடைக்காலத்தும்
வரு
கழற்சிங்க
நாயனார்
-
இவர்
பல்லவகுலத்தில்
தற்கியலாவாறு
அங்கு
வைகவேண்டிய
திருவவதரித்துச்
சிவனருளால்
அரசாட்சி
தாகுமேயென்று
பலவாறு
கவன்றார்
.
செய்து
கொண்டு
பல
தலங்களையும்
தரிசித்
அவர்
வருந்துவது
கண்ட
எயிற்றியார்
துக்கொண்டு
வருகையில்
திருவாரூரிற்
யான்
பொறுத்திருக்கிறேன்
நீவிர்
குறித்த
புற்றிடங்
கொண்டார்
சந்நிதியில்
தாமும்
பருவத்து
வருவீராகவென்று
காதலனைத்
மனைவியாரும்
தரிசித்துப்
பிரததிணஞ்
தேற்றி
விடுத்து
அவர்
வருந்தியதைத்
செய்கையில்
மனைவியார்
பூமண்டபத்தின்
தொகுத்து
வினைவயிற்
செலுந்தலைமகன்
கீழ்
விழுந்த
ஒரு
மலரை
யெடுத்து
மோக்
நெஞ்சைநோக்கி
வருந்திய
தாகப்
பாடி
கக்கண்ட
சத்திநாயனார்
தமது
சுரிகை
வைத்தனர்
.
(
நற்
-
கஉ
)
பின்னர்
பெரும்
யால்
அரசபத்தினியின்
மூக்கை
யரிந்த
போர்
நடந்ததனால்
குறித்த
பருவத்து
னர்
.
இதனைக்கண்ட
கழற்சிங்க
நாயனார்
வாராமல்
கீரனார்
பாசறையில்
நின்று
விட
இப்படிப்பட்ட
தீமை
செய்தாளுக்கு
அது
லும்
எயிற்றியார்
மழை
பெய்கின்ற
நடு
போதாது
என்று
பூஎடுத்த
கையினையும்
யாமத்தின்
குளிரின்
கடுமை
தாங்க
விய
துணித்து
நெடுங்காலத்திற்குப்
பின்
சிவ
லாது
கண்ணுறக்கங்
கொள்ளாது
பதமடைந்தவர்
.
(
பெ
புராணம்
.
)
நம்மைக்
கருதாத
காதலர்
அன்பிலரெனத்