அபிதான சிந்தாமணி

ஒட்டக்கூத்தர் 291 | ஒட்டக்கூத்தர் யினும் அம்பட்டன் யான் கவிவாணர் கடலையே அகெழெனக்கூற மறந்தீர்போ முன்னே , பண்பட்ட செந்தமிழ் நீயுந்திடுக் லும், கவிச் சக்கரவர்த்தியாகிய கம்ப திடப் பாடுவனே'' என்றனன். இதைக் நாடர், அயோத்தியா நகரவருணனையில், கேட்டு மற்றவனை வருவிக்கக் கம்மாளன் நேமிமால்வரைமதிலாகநீள்புறப், பாம வந்தனன். அவனை நீ யார்? என வசன மாகடல் கிடங்காகப்பன்மணி, வாமமாளி மாய்க் கேட்க அவன் செல்வன் புதல் கைமலையாக மன்னற்குப், பூமியு மயோத் வன் திருவேங்கடவன் சகத்குருவாங், திமா நகரம்போலுமே" என்ற செய்யு கொல்லன் கவியைக் குறைசொன்ன ளைப் பார்த்ததும், கேட்டதும் இல்லையோ பேரைக் குறடுகொண்டு, பல்லைப் பிடுங் 'என்றான். அந்தமட்டிலே அக்நிதேவனு கிப் பருந்தாட்டமாட்டிப் பகைவர் முன் க்கு அபிடேகஞ் செய்தாற்போல ஒட்டக் னே, அல்லும் பகலும் அடிப்பேன் கவி கூத்தர் முகங்கருகி வாளா இருந்தனர்; யிருப்பாணிகொண்டே என்றனன், அவரைப் பிடித்திருந்த அகங்கார துட்டப் இதனைக் கேட்டஞ்சி வேறொருவனை வரு பேயோ விட்டுத் தொலைந்தது. நமக்குச் விக்கத் தச்சன் வந்தனன். அவனை நீ சம்பவித்த மானக்கேடெல்லாம் புகழேந்தி யார்? என்ன, அவன் சொன்ன சந்தக் யால் சம்பவித்ததென்று உணர்ந்து மற்றக் கவி யாவருஞ் சொல்லுவர் சொற்சுவை கவிஞரை வரவழைத்து அவர்கட்குத் தக்க சேர், இன்ன சந்தக்கவி யாதென்றபோதி ' பரிசு அரசனைக்கொண்டு கொடுப்பித்து, லெதிர்த்தவரை, வன்னசந்தங் கெடவா அவர்கள் யாவரையும் தங்கள் இருப்பிடஞ் யைக் கிழித்திந்த வாய்ச்சியினால், கன்ன சேரும்படி செலவு கொடுத்தனர். புக சந்தங்களிற் கவியாப்பைக் கடாவுவனே.' ழேந்தியைச் சிறையினின்றுவிடாத செய் என இதைக் கேட்டு மற்றொருவனை வரு திகள் யாவும் தோழிகளா லுணர்ந்த சோ விக்க, வண்ணான் வந்து நின்றனன். ழன்மனைவி அரசனிடம் ஊடல் கொண்டு அவனை நீ யாரடாவென்று செருக்குடன் சோழன், பள்ளியறைக்கு வருகையில் கேட்க, அவன் "சேலேய் விழி மடவாரிற் கதவடைக்கக் கண்ட சோழன், ஊடல் செங்கா லன்னஞ் சேர்பழனப், பாலேய் தணிக்கப் பல இனிய மொழிகள் கூறியும் மணவயிற் கூத்தநின் போலியர் பாப்புனை திறவாததால் சோழன், தங்கள் மனைவி ந்த, நூலேய் துகளறத் தூய்தாக்கு யர்க்கு ஊடல் நிகழுங்காலத்துப் புலவர் நோன்மை நுவல்வதல்லால், மேலேய் களைக்கொண்டு தணிக்கும் வழக்கம்போல் தமிழ்ப் புலவோரென்னை யென்ன விளம் ஒட்டக்கூத்தரை அனுப்பினன். கூத்தர் புவதே" என்றனன். இதில் ஒட்டக்கூத் பள்ளியறைக்கண் சென்று "நானேயினி தர் கைக்கோளரும் தான் வண்ணானுமாத யுன்னை வேண்டுவதில்லை நளினமலர்த், லால் "பாப்புனைந்த நூலேய்து களற தேனே கபாடத் திறந்துவிடாய் செம் வென்பதில், பாவோட்டி நெய்த வஸ்திரத் பொன்மாரி பொழி, வானே றனைய விரவி திலுள்ள மாசு நீங்க" எனக் கூறிய தால் குலாதிபன் வாசல் வந்தால், தானே திற இவன் தம் ஜாதியையும் கூறினான். ஆத க்கு நின்கைம்மலராகிய தாமரையே" லால் யாவரினுந் தீயன் என்று இருக்கை எனக் கூறக்கேட்ட சோழன் மனைவி, ''ஒட் யில் புகழேந்தியின் மாணாக்கனாகிய டக்கூத்தன் பாட்டுக்கு இரட்டைத் தாழ்ப் வேளாளன் இவனை இம்மட்டிலே விடு பாள் என மற்றொரு தாழ்ப்பாளிட்டனள்." தல் தகுதியன்றென்று கருதி, நீர் சோழ கூத்தர் ஒளவையார், கம்பர் புகழேந்தி ராஜன்மேற் பாடிய அண்டத்துப் பரணி இருவர்களையும் கண்டு கால் மடக்குதற்கும் யென்னும் நூலில், இவ் வண்டத்தையே தம்மைக்கண்டு கால் மடக்காதிருப்பதற்கும் நகரமாகவும், சக்கரவாளகிரியையே மதி காரணம் சோழனைக்கொண்டு கேட்பிக்க, லாகவும், அதற்குட் புறத்திலுள்ள கடல் ஔவையார் அவர்கள் கவிவன்மைக்கும் களையே அகழாகவும், பூமி நடுவிலுள்ள நுண்ணறிவிற்குமென்று அறிவித்து அவற் மகமேருவையே கோட்டைக் கொடிக் றைத் தெரிவிப்பான் வேண்டிப் புகழேந் கம்பமாகவும், உருவகப்படுத்தி வருணித் தியும் கூத்தருமிருக்கும் சவைக்கண், தம திருக்கிறீரே அகழ் மதிலின்புறத்திலன் துகையால் சில சமிஞ்ஞைகளைக் காட்டி றோ இருக்கவேண்டும், அகத்திலிருப்பதா யவற்றிற் கிணங்க வெண்பா பாடுக என கக் கூறியது குற்றமன்றோ ? பெரும்புறக் இருவரையுங் கூறக் கூக்கர் " இவ்வளவு
ஒட்டக்கூத்தர் 291 | ஒட்டக்கூத்தர் யினும் அம்பட்டன் யான் கவிவாணர் கடலையே அகெழெனக்கூற மறந்தீர்போ முன்னே பண்பட்ட செந்தமிழ் நீயுந்திடுக் லும் கவிச் சக்கரவர்த்தியாகிய கம்ப திடப் பாடுவனே ' ' என்றனன் . இதைக் நாடர் அயோத்தியா நகரவருணனையில் கேட்டு மற்றவனை வருவிக்கக் கம்மாளன் நேமிமால்வரைமதிலாகநீள்புறப் பாம வந்தனன் . அவனை நீ யார் ? என வசன மாகடல் கிடங்காகப்பன்மணி வாமமாளி மாய்க் கேட்க அவன் செல்வன் புதல் கைமலையாக மன்னற்குப் பூமியு மயோத் வன் திருவேங்கடவன் சகத்குருவாங் திமா நகரம்போலுமே என்ற செய்யு கொல்லன் கவியைக் குறைசொன்ன ளைப் பார்த்ததும் கேட்டதும் இல்லையோ பேரைக் குறடுகொண்டு பல்லைப் பிடுங் ' என்றான் . அந்தமட்டிலே அக்நிதேவனு கிப் பருந்தாட்டமாட்டிப் பகைவர் முன் க்கு அபிடேகஞ் செய்தாற்போல ஒட்டக் னே அல்லும் பகலும் அடிப்பேன் கவி கூத்தர் முகங்கருகி வாளா இருந்தனர் ; யிருப்பாணிகொண்டே என்றனன் அவரைப் பிடித்திருந்த அகங்கார துட்டப் இதனைக் கேட்டஞ்சி வேறொருவனை வரு பேயோ விட்டுத் தொலைந்தது . நமக்குச் விக்கத் தச்சன் வந்தனன் . அவனை நீ சம்பவித்த மானக்கேடெல்லாம் புகழேந்தி யார் ? என்ன அவன் சொன்ன சந்தக் யால் சம்பவித்ததென்று உணர்ந்து மற்றக் கவி யாவருஞ் சொல்லுவர் சொற்சுவை கவிஞரை வரவழைத்து அவர்கட்குத் தக்க சேர் இன்ன சந்தக்கவி யாதென்றபோதி ' பரிசு அரசனைக்கொண்டு கொடுப்பித்து லெதிர்த்தவரை வன்னசந்தங் கெடவா அவர்கள் யாவரையும் தங்கள் இருப்பிடஞ் யைக் கிழித்திந்த வாய்ச்சியினால் கன்ன சேரும்படி செலவு கொடுத்தனர் . புக சந்தங்களிற் கவியாப்பைக் கடாவுவனே . ' ழேந்தியைச் சிறையினின்றுவிடாத செய் என இதைக் கேட்டு மற்றொருவனை வரு திகள் யாவும் தோழிகளா லுணர்ந்த சோ விக்க வண்ணான் வந்து நின்றனன் . ழன்மனைவி அரசனிடம் ஊடல் கொண்டு அவனை நீ யாரடாவென்று செருக்குடன் சோழன் பள்ளியறைக்கு வருகையில் கேட்க அவன் சேலேய் விழி மடவாரிற் கதவடைக்கக் கண்ட சோழன் ஊடல் செங்கா லன்னஞ் சேர்பழனப் பாலேய் தணிக்கப் பல இனிய மொழிகள் கூறியும் மணவயிற் கூத்தநின் போலியர் பாப்புனை திறவாததால் சோழன் தங்கள் மனைவி ந்த நூலேய் துகளறத் தூய்தாக்கு யர்க்கு ஊடல் நிகழுங்காலத்துப் புலவர் நோன்மை நுவல்வதல்லால் மேலேய் களைக்கொண்டு தணிக்கும் வழக்கம்போல் தமிழ்ப் புலவோரென்னை யென்ன விளம் ஒட்டக்கூத்தரை அனுப்பினன் . கூத்தர் புவதே என்றனன் . இதில் ஒட்டக்கூத் பள்ளியறைக்கண் சென்று நானேயினி தர் கைக்கோளரும் தான் வண்ணானுமாத யுன்னை வேண்டுவதில்லை நளினமலர்த் லால் பாப்புனைந்த நூலேய்து களற தேனே கபாடத் திறந்துவிடாய் செம் வென்பதில் பாவோட்டி நெய்த வஸ்திரத் பொன்மாரி பொழி வானே றனைய விரவி திலுள்ள மாசு நீங்க எனக் கூறிய தால் குலாதிபன் வாசல் வந்தால் தானே திற இவன் தம் ஜாதியையும் கூறினான் . ஆத க்கு நின்கைம்மலராகிய தாமரையே லால் யாவரினுந் தீயன் என்று இருக்கை எனக் கூறக்கேட்ட சோழன் மனைவி ' ' ஒட் யில் புகழேந்தியின் மாணாக்கனாகிய டக்கூத்தன் பாட்டுக்கு இரட்டைத் தாழ்ப் வேளாளன் இவனை இம்மட்டிலே விடு பாள் என மற்றொரு தாழ்ப்பாளிட்டனள் . தல் தகுதியன்றென்று கருதி நீர் சோழ கூத்தர் ஒளவையார் கம்பர் புகழேந்தி ராஜன்மேற் பாடிய அண்டத்துப் பரணி இருவர்களையும் கண்டு கால் மடக்குதற்கும் யென்னும் நூலில் இவ் வண்டத்தையே தம்மைக்கண்டு கால் மடக்காதிருப்பதற்கும் நகரமாகவும் சக்கரவாளகிரியையே மதி காரணம் சோழனைக்கொண்டு கேட்பிக்க லாகவும் அதற்குட் புறத்திலுள்ள கடல் ஔவையார் அவர்கள் கவிவன்மைக்கும் களையே அகழாகவும் பூமி நடுவிலுள்ள நுண்ணறிவிற்குமென்று அறிவித்து அவற் மகமேருவையே கோட்டைக் கொடிக் றைத் தெரிவிப்பான் வேண்டிப் புகழேந் கம்பமாகவும் உருவகப்படுத்தி வருணித் தியும் கூத்தருமிருக்கும் சவைக்கண் தம திருக்கிறீரே அகழ் மதிலின்புறத்திலன் துகையால் சில சமிஞ்ஞைகளைக் காட்டி றோ இருக்கவேண்டும் அகத்திலிருப்பதா யவற்றிற் கிணங்க வெண்பா பாடுக என கக் கூறியது குற்றமன்றோ ? பெரும்புறக் இருவரையுங் கூறக் கூக்கர் இவ்வளவு