அபிதான சிந்தாமணி

ஏகம்பவாண முதலியார் 278 ஏகம்பவாண முதலியார் சேமித்திருக்கும் நிதியைத் தெரிவிக்கும் சென்று தென்னவாமீனவாசீவிலி மான பொருட்டு ஏகம்பவாணரை அழைத்துப் மதுரை, மன்னவா பாண்டிவரராமா - பொருளிருக்கு மிடத்தைக் கூறினன். தின்னுஞ், சுரும்புக்குத்தாரளித்த துய்ய ஏகம்பவாணர் பொருளை எடுக்கும்படி யத் தமிழ்நாடா, கரும்புக்கு வேம்பிலேகண்.” தளிக்கையில் பூதம் ஒன்று தோன்றி, "மாப்பைந் தார்க் கல்லமுத்து வண்ணத்தா நான் இதுவரையில் இந்தியைக் காத்து ர்க் கல்லவஞ்சி, வேப்பந் தார்க்காசைகொ வந்தமையால் எனக்கு, ஒரு தந்தைக்கு ண்டுவிட்டாளே-பூப்பைந் தார், சேர்ந்திரு ஒரே குமரானாகிய ஒருவனைப் பவிதால் க்குநெல்வேலிச் சீவிலி மாறா தமிழை, ஆய்ந் வேண்டும் என்றது. அதனைக் கேட்ட திருக்கும் வீரமாமு. வேம்பாகிலுமினிய முதலியார் அப்படிப்பட்ட செல்வம் வேண் சொல்லுக்கு புேனைந்த, வேம்பாகிலுமுத டாது ஏகனிடம் நடந்ததைக் கூறினர். வவேண்டாமோ - மீன்பாயும், வேலை எகன் இச்செய்தியை அறிந்து தான், எகம் யிலே வேலைவைத்தமீனவாநின் புயத்து, பவாணருக்குத்தெரியாமல், தானே அந்தப் மாலையிலே மாலைவைத் தாண்மான்." பூதமிருந்த இடத்திற் சென்று தன்னைக் என்று அரசனைப் பாட அவன்மாலையைத் கொலைசெய்து கொண்டனன். அந்நிதிக் தரத் தாமதிக்கக்கண்ட தாதி "இலகுபுக குக் காவலாயிருந்த பூதம் ஏகம்பவாண ழாறை யேகம்பவாணன், அலகைவரும் ரிடத்து வந்து என் பலியைப் பெற்றுக் வருமென்றஞ்சி - உலகறிய, வானவர் கொண்டேன். இனி உம் செல்வத்தை கோன் சென்னிமிசை வண்கைவளை யெறி எடுத்துக்கொள்ளும், என்னையும் உம் ந்த, மீன்வர்கோன் கைவிடான்வேம்பு. ஏவலாளாகக் கொண்டிரும் என்றது. இத என்றதைக்கேட்டு நாணி மாலையைத் தந்த 'னைக்கேட்ட ஏகம்பவாணர் திடுக்கிட்டுச் னன், அவன் தந்த வேப்பமாலையினைப் சென்று கண்டு ஏகன் இறந்ததைப்பற்றி பெற்று நீங்கப் பூதம் பாண்டியனைத் 'மனம் வருந்தி அவனுக்குவேண்டிய கரு தூக்கி ஏகம்பவாணரிடம் சேர்த்தது. பின் மாதிகளைத் தாமே முடித்துப் பொருள் முதலியார் பாண்டி நாட்டைப் பாணனுக் பெற்று இருந்தனர். இவ்வகை இருந்த குப் பரிசாக அளிக்கப் பாண்டியன் காலத்துத் தமிழ்நாட்டு வேந்தராகிய மூவ மனைவி மாங்கல்ய பிக்ஷை கேட்டனன், ரும் ஏகம்பவாண முதலியாரைக் காண முதலியார் பாணனுக்கு நான் கொடுத்த வந்தனர். அக்காலத்தில் முதலியார் எங்கு பாண்டி நாட்டை அவனுக்குக் கோடிப் என்று கேட்க வீட்டிலுள்ளார், முதலியார் பொன் கொடுத்துப் பெறுக என்று பாண் கழனிக்குப் போயினர் என்றனர். இத டியனுக்குப் பல பரிசு அளித்து அவ னைக்கேட்ட மூன்று அரசரும் முதலியார் னிருப்பிடத்திற்கு அனுப்பினர். ஒருகாள் நாற்று முடி பிடுங்கப் போயினரோ என்று முதலியார் கம்பரைக்காணப் பாதிராத்திரி இறுமாப்புடன் கூறியது அறிந்து இவர் யிற் சென்று கதவைத் தட்ட கம்பர் யார் தேவி சேனை தழையாக்கிச் செங்குருதி என் முதலியார் கம்பரடியான் எனக் கம் நீர்தேக்கி, ஆனை மிதித்தவருஞ்சேற்றின் பர் வெளிவந்து முதலியாரைப் பார்த்து மான, பாவேந்தர் வேந்தன் பறித்து கட்டா ''பாண்டியனைப் பேர்மாற்றிப் பாணர்க் னேகம்பன், மூவேந்தர் தங்கண்முடி. 11 கரசளித்த, வாண்டகையென் றுன்னை என்ற செய்யுளைக் கூறி அவமதித்தனள். யறியேனோ - மூண்டெழுந்த, கார்மாற் இச்செய்தி அறிந்த வாண்பூபதி தம்மிடந் றுஞ்செங்கை கடகரிவாணாவுனது, பேர் தங்கியுள்ள பூதத்தை எவித் தமிழ்நாட்டு மாற்றுவதரிதோ பேசு.” எனுஞ் செய்யு மூவேந்தரைச் சிறைசெய்யக் கூறப், பூதம் ளைக்கூறி வீட்டினுள் அழைத்துச்சென்று சோன், சோழன் இருவரையும் சிறையிட் உபசரித்து இருவரும் உறையூர் சென்று இப் பாண்டியனை வேப்பமாலை தரித்து 'தேருளைப் புரவிவாரணத்தொகுதி திறை இருத்தல்பற்றி அஞ்சி அவனிடத்தில் கொணர்ந்து வருமன்னரின், தேசமேது போகாது நின்றது. இதனைப் பூதத்தா னது காமமேது புகல்செங்கையாழ் தட லறிந்த வாணபூபதி, கம்பரது தாதிகளைப் வுபாணகேள், வாருமொத்த குடி நீருநா பாண்டியனிடம் அனுப்பி அவனைப்பாடி முமக தேவனாறை நகர் காவலன், வாண அவனிடம் இருக்கும் வேப்பமாலையை பூபதி மகிழ்ந்தளிக்க வெகு வரிசை வாங்கிவர் எவினர். அந்தப்படி தாதிகள் பெற்றுவரு புலவன்யான், ருேவிப்பரிசு