அபிதான சிந்தாமணி

இராமகண்டர் 185 இராமதாசர் நித்திரையில்லா தவரைப் பற்பல நோய்கள் சைவசித்தாந்த சாத்திரங்களிலும் தேர்ச்சி கவ்விக்கொள்ளும். யுடையர். கம்பரந்தாதி. முல்லையந்தாதி, இராலகண்டர்--சைவசித்தாந்த பத்ததி செய் திருவிளையாடற் புராணம் முதலியவற் தவர்களில் ஒரு ஆசிரியர். றிற்கு உரைகண்டவர். இராமகவிராயர் - திருவாய்ப்பாடிப் புரா இராமசோமயாஜி - கூரத்தாழ்வானுக்குத் ணம், சாரப்பிரபந்தம் முதலிய செய்தவர். தந்தை . பிரம்பூர் ஆனந்தரங்கனைப் பாடிப் பரிசு இராமதாசர் - இவர் ஒருவேதியர், தடாங் பெற்றவர். கூரிலிருந்தவர். துளசி வளர்த்து நூற் இராமகிருஷ்ணன் - கிருஷ்ணதேவராயர் றைம்பது கோச தூரத்திலிருக்கும் கண் சமஸ் தானத்து வித்துவான்கள் எண்மர் ணனுக்குக் கைங்கர்யம் செய்து வருபவர். களில் ஒருவன், விகடகவி. இவன் பிறந்த இவ்வாறு ஐந்து வருடம் நீங்க ஒருநாள் வூர் தெனாலி. இவனுக்குத் தெனாலி போகுதல் ஒழிந்து பின்னர் துவாரகை ராமன் எனவும் பெயர். சென்று கண்ணனைநோக்கி என் மூப்பி இராமசந்திரகவி - தொண்டை நாட்டில் னால் வருதல் ஒழிந்தனன், இனி அவ்வாறு இராசநல்லூரிற் பிறந்து சென்னபட்ட நான் வராதொழியினும் பொறுக்கவேண்டு ணத்தில் வசித்தவர். இவர் காலம் சற்றே மென்று திருவடியைப் பிடித்து வேண்ட, றக்குறைய (Fo) ஹத்துக்குமேல் இருக் கண்ணன் தரிசனந் தந்து மார்புடன் தழுவி கலாம். இவர் பாரத கதைகளை விலாச உனக்கு யான் கடன்காரனாயினேன் மாகப் பாடினவர். இவர் செய்த வேறு என்னை உன்னுடன் அழைத்துச்செல் எல்கள் இரண்ய வாசகப்பா, இரங்கூன் என்ன, தாசர், உன்னை எப்படி அழைத் சண்டை நாடகம், சகுந்தலை விலாசம், துச் செல்வேன் என்ன, இப்போது ஒரு தாருக விலாசம் முதலிய தேர் தோன்றும் அதில் ஏற்றிச் செல்க இராமசந்திரபட்டர் - அமளாள கிராமத்தி வென்ன அவ்வாறு ஏற்றித் தம்மூர் செல் லிருந்த அரசனது ஆசிரியரான வேதியர், கையில் வழியில் கண்ணனை நோக்கி அரிபக்தி மிகுந்தோர். இவர் அரசனுக்கா உம்மை அர்ச்சகர் தேடி என்னிடம் வரில் சாரியராயிருந்தும் பொன் முதலியவற்றில் என் செய்வேனென்னப் பெருமாள், சும் வெறுப்புற்று நாடோறும் பிக்ஷை பெறு மாயிருத்தல் கண்டு தாசர் தம் மனை புகுந் வர். இவரது செய்கையறிந்த அரசன் திருந்தனர். அர்ச்சகர் பெருமாளைக் கோயி மனைவி, பட்டரின் தேவியாரை வருவித்து லில் காணாமல் தாசர் எடுத்துப்போ யிருக் வேண்டிய மணியும் பொன்னும் தந்து கலாமென்று சிலர் கூறக்கேட்டுத் தாச பிக்ஷை செய்யாதிருக்க என, அதைக் ரிடஞ் சென்று கேட்கையில் வரவறிந்த கொண்ட அம்மையார் கணவர்க் கறிவித் தாசர் பெருமாளை ஒர் கிணற்றிலிட்டு தனர். பட்டர், இதில் விருப்புளதேல் நம் நானறியேன் என் றனர், அர்ச்சகர்கள் மைப் பெருமாள் அடையார் என்று கொடு இவர் வீடுமுழுதுந் தேடிக் காணாது கிணற் த்த மணி, பொன் முதலியவற்றை நித் றில் ஒருவேளை இருக்கின் றனனோவென்று யாக்னியி விட்டனர். இதனைக்கேள்வி தேடிக் கண்டு எடுத்துச் செல்கையில் யுற்ற அரசன், ஆசிரியரையடைந்து தாம் தாசர், என்னைவிட்டு நீங்குகின்றாயோ கொடுத் தமணி, பொன்களைக் கேட்கப் பட் எனத் துக்கிக்க நான் உன் வீட்டில் எக்கால டர் பெருமாளை வேண்ட அவை முன்னி த்து மிருக்கின்றேன் விசனப்பட வேண் லும் ஒளிகொண்டு ஓம குண்டத்தில் டாமென்ன, அர்ச்சகர் தேரிலிருக்கும் நீ தோன்றின. இதை அவர் அரசனுக்குக் என்னிடம் எவ்வாறு வருவா யென்று கொடுக்க அரசன் கொடுத்தவைகளைப் தாசர் கேட்கப் பெருமாள் என் நிறைக்குத் பெறேன் எனப் பட்டர் அதனைப் பலர்க்குத் தக்க பொன் கொடுத்து என்னை நீகொள்க தானஞ்செய்து அரிபத மறவாதிருந்தனர். வென்னத் தாசர் என்னிடம் பொன்னேது (பக்தமாலை). I என்னப் பெருமாள் உன் மனைவியின் இராமசுவாமிபிள்ளை - இவர் பாண்டி நாட்டு மூக்கிலிருக்கும் மூக்கணியோடு என்னை இராமநாத புரவாசி, பின்னர் மதுரையில் நிறுக்கில் நான் ஒத்திருப்பேன் அதைத் வசித்தனர். இவர் திருவாவடுதுறை ஆதீன தந்து கொள்க வென்ன, தாசர் அர்ச்சக த்துச்சீடர். இலக்கிய இலக்கணங்களிலும் | ரிடஞ்சென்று இவ்விடம் விரும்பிவந்த