அபிதான சிந்தாமணி

இராசேந்திரதேவன் 182 இராச்சியாபிஷேக விவரணம் இராசேந்திரதேவன்-(கி. பி - 1052) இவ குப் பாதிராச்சியம் கொடுத்தனுப்பினன். னுக்கு விஜயராஜேந்திரதேவன் எனவும் இவன் குமான் இராசேசபாண்டியன். பெயர். இவனை யானை மேற்றுஞ்சிய இராசேந்திரன் - 1. பிரம்மாவர்த்த தேசத் பெருமாள் விஜயராஜேந்திரன் எனச் சாச இருந்த அரசன் சிவபூசையால் முத்திய னம்கூறும். இவன் கொல்லாபுரம் கைக் டைந்தவன். (சிவரஹ.) கொண்டு ஒரு ஜயத்தம்பம் நாட்டினான். 2. இராசேந்திரன் 111 - இவன மூன்றாம் இவன் குந்தலத்தின் மேல் படை கொண்டு இராஜராஜன் குமரன், கி. பி. 1246-இல் ஆகவமல்லனுடன் போரிட்டு முதலில் பட்டமடைந்தான். இவன் தன் குமரன் சற்று அபஜயப்பட்டுப் பின் வெற்றிகொ வீரசோமீசுவானை அதி தாழ்ந்த நிலையில் ண்டான். இவன் இந்த யுத்தத்தில் சில வைத்திருந்தான். இவன் கேரள பாண் யானைகளையும் சாளுக்யவராகக் கொடியை டியர்களை வென்றான். தன் மாமனைப் யும், சத்தியவ்வை சாங்கப்பை யெனும் பகைத்தான். சோழவம்சம் இவனுடன் அவன் தேவிமார்களையும் பிடித்துக்கொண் முடிந்தது. கி. பி. 1251- இல் ஜடாவர் டான். இவன் ஈழத்தின் மீது படைகொ மன் சுந்தரபாண்டியன் இராஜாதிராசன் ண்டு மானாபாணனையும், வீரசலாமேகனை பட்டந் தரித்துக்கொண்டு தான் சோழ யும் செயித்தான் என்பர். இவன் மகள் வம்சமெனு மலைக்கு இடியே றென்றும் மதுராந்தகி முதலாவது குலோத்துங்கனை கர்நாடக அரசனாகிய வீரசோமேசுவரனைத் மணந்தாள். இவன் காலத்து ஓர் க்ஷாமம் துரத்தி யடித்தவனென்றும், காடக உண்டாயிற்று. கலிங்கத்துப் பரணியில் தேசாதிபதியாகிய கஜபதிக்குத்தான் ஓர் “மனுவினுக்தமும் மடிநான் மடியாஞ்சோ குளிர்காய்ச்சல் என்றும், விஜயகண்ட ழன்" எனவும், விக்ரம் சோழ னுலாவில் கோபாலன் எனும் காட்டுக்குத் தீயென “போடாவப்பள்ளி மேயார்க்குப்பன் மணி வும், காஞ்சீபுரத்திற் கதிபனான கணபதி யா, லாடாவப் பாயலமைத் தோனும் யாகிய மானுக்குப் புலியெனவும் தன்னைப் எனப் புகழப்பட்டவனு மிவனே. ஸ்ரீரங் புகழ்ந்திருந்தவன். கத்தில் இவன் பெயரால் இராஜமஹேங் இராச்சியவர்த்தனன் - தமனைக் காண்க, திரன் திருவீதி என்று ஒன்று ஆக்கப்பட் இராச்சியாபிஷேக விவாணம் - அபிஷே டிருக்கின்றது. கத்தை அடைய வேண்டிய அரசன், ஒரு இராசேந்திரபாண்டியன் - குலபூஷண வருடத்திற்கு முன்பே வேதசாஸ்திரம் பாண்டியனுக்குக் குமரன். இவனுக்கு உணர்ந்த புரோகிதரை வருவித்து மந்திரி இராசபுரந்தரன் எனவும் பெயர். இவன் யருடன் ஆராய்ந்து உபகரணங்களைச் காலத்துக் காடுவெட்டிய சோழன் இவனி சேகரித்து ஒரு வருடமானபின் நல்ல டம் நட்புக்கொண்டு தன் குமரியை இவ முகூர்த்தத்தில் அரசன் அப்யங்கனஞ் னுக்குக் கொடுக்க எண்ணினன். இந்தப் செய்து புரோகிதர் முதலியோர்க்கும் அப் பாண்டியனுக்குச் சகோதரனாகிய இராச யங்கனஞ் செய்வித்து அரசன் உபவாசி சிங்க பாண்டியன் இந்தச் சோழனிடம் யாய்த் தன்னாசனத்தில் இருக்க, புரோகி வந்து அந்தப் பெண்ணைத் தனக்குக் தர், இந்திரன் முதலிய திக்குப்பாலகர்க்குச் கொடுக்குக்கும்படிக் கேட்டுத் தான் மணந் சாந்தி செய்து மந்திரங்களுடன் ஹோமம் கனன். பின்பு சோழன், மருகன் சொல் முதலிய முடித்து விஷ்ணு , இந்திரன், லால் இராசேந்திர பாண்டியன் மீது படை சாவித்திரி, விச்வதேவதைகள் முதலியோ யெடுக்கப் பாண்டியன், சொக்கரை வேண் ரைப் பூசித்து அக்கினிதிக்கிலும், தென் டினன். சொக்கர் அசரீரியாய்க் கூறிய திக்கிலுமாகிய இரண்டு பக்கங்களிலும் சொற்சொண்டு பாண்டியன் சண்டைக்குச் இரண்டு கலசங்களைத் தாபித்துப் பூசித்துப் சென்றனன். சொக்கர் பாண்டியன் சேனை பின் பொன், வெள்ளி, தாம்பிரம், மண் இளைப்படையாமல் தண்ணீர்ப்பந்தல் ணிவற்றாலாகிய கலசங்களை நான்கு திக்கி வைத்து இளைப்பு நீக்கச் சேனைகள் சோழ லும் ஸ்தாபித்து அவற்றைப் பூசித்தல் னது சேனைகளை வென்று சோழனையும் வேண்டும். பின் பர்வதத்தின் உச்சியின் இராசசிங்கனையும் பிடித்துக்கொண்டு வந் மண்கொண்டு அரசனது உச்சியினையும், தனர். பாண்டியன் சொக்கர் சொற்படி புற்று மண்கொண்டு இரண்டு காதுகளையும், சோழனுக்கு மரியாதை செய்து தம்பிக் விஷ்ணு ஆலயத்தின் மண்ணால் முகத்தி