அபிதான சிந்தாமணி

வைகுண்டம் 1522 வைசம்பாயனர் யுடைய ஆதிசேஷனாகிற திருவணையில், மணிப்பூண் குலாவித் திகழுகிற அழகிய இயற்கைமண முள்ள கூந்தலையும் வடிச் திருமார்பையும் வெண்புரி நூலையும், திரு கோலவா ணெடுக் கண்களையும், யௌ வதா பந்தனத்தையும், நெஞ்சையும் கண் வனத்தையும், ஸௌகுமார்யத்தையும், ணையும் சுழியாறு படுத்துகிற திருவுந்தியை பெருமையையு முடையளாய்ச் சர்வாத் யும் சங்கத்தையும், சக்கரத்தையும், சூர்ய மாக்களுக்கும் என்று மொக்கச்சார்வாய் சந்திரராகக் கருதி அலருவதுங் குவிவதுமா ஒசிந்த ஒண்மலராளான பெரிய பிராட்டி யிருக்கிற நாபிக் கொடியையும், துரி சேரி யார் வலப்பக்கம் எழுந்தருளி யிருக்க, டையையும் ஆகாசம் போன்ற அரையிலு அவளிலும் மிகுந்த க்ஷமாயாதி குணங்களை இத்த பீதக வாடையையும், ரம்பா ஸ்தம் யும் போழகையு முடையராய் அவளுக்கு பாதி சம்பீரமான திருத்தொடைகளையும் ழெல்போல்வாரான மற்ற இரண்டு காய்ச் தாமரைநாளம் போலே கண்டகி தங்களான சிமார் இடப்பக்கம் சேவித்திருக்க, இவர்க திருக்கணைக்கால்களையும் நாய்ச்சிமாருங் ளுக்கு நடுவில் மூன்று மின்கொடிகளோடு கூடக் கூசித் தொடவேண்டும்படி அத்யந்த கூடித் தாமரை பூத்ததொரு காளமேகம் மிருதுக்களால் நிரதிசய போக்யங்களான வெள்ளி மலையை மூடிக்கொண்டிருப்பது தியாறு சுடரடிகளையும், திரையொழுக்குப் போல் திருமுக மண்டலத்தின் ஒளிவிளங் போவிருக்கிற திருவிரல்களையும் அதில் சவும், தன் கிரணங்களால் பல கிரணங்களை அநேக சந்திரர் உதித்தது போன்ற திருநகல் யும் முட்டாக்கிடுகிற திருமுடியையும் களையும் கரிய கோலத் திருவுருவையும் பித்ய கண்டார் சண்ணும் நெஞ்சு மிருளும்படி சூரிகளைக் கொள்ளை யூட்டிக்கொண்டுவிடாக் மிருண்டு சுழன்று அஷ்டமி சந்திரனில் கொண்டார் முகத்தில் நீர் மடை திறந்து அமிர்த தாரை விழுந்தது போல் திரு நெற் விட்டது போல் சகல சிரமங்களும் மாறும் றியில் சாத்தின திருநாமத்தை மறைக்கும் படி குளிர்ந்து தெளிந்து நித்யமுத்தரைக் பூந்தண்டுழாய் காறும் நீலப்பனி யிருக்குழ கடாக்ஷிக்கும் காம்பீர்ய மாதுர்யாத்ய நவ லும், நயந்தார் நச்சுந் திருநெற்றியினையும் திவ்யகுணகண பூஷிதங்களாய் அதிமனோ தன் கைச் சார்ங்கம் போல் விளங்கும் அழ காதிவ்யபாவகர்ப்பங்களாய்ப் பூ அலர்ந்தாப் ஓய திருப் புருவங்களையும் குளிர்ந்து செவ் போலிருக்கிற திருமுகத்தை யெங்குமொக் விபெற்றுக் கரியவாய்ப் புடை பாந்து கச் செவிபெறுத்து வினவானலீலா லாபங் மிளிர்ந்து செவ்வரியோடி இலங்கொளி களாலே சூரிகளுடைய இருதயங்களை சேர் அரவிந்தம் போன்று நீண்ட திரு யுகப்பியாரின்று கொண்டு எழுலகுந் தனிக் நயாங்களையும், கோலநீள் கொடி மூக் கோல் செல்லத் திருவடிகள் இருவருஞ் கையும், திவ்ய கபோலங்களையும், பூரண சேவித்து நிற்கக் குழுமித் தேவர்குழாம் சந்திரன் முழு நிலாவைச் சொரிந்தது கள் கைதொழ எழுந்தருளியிருக்கும் பரம போல், திருமுகத்தின் ஒளியைப் பிரவ பதமாம். ஹிச்கிற புன்சிரிப்பையும் அழகிய திரு வைகுண்டர் - சுப்பிரருக்குக் குண்டையிட வதரங்களையும் சிரக்கம்பனம் பண்ணுகை த்து உதித்த குமாரர். விஷ்ணுவின் அம் யால் அசைந்து திகந்தல்களில் முட்டி சம். இலக்ஷமியைச் சந்தோஷிப்பிக்க ஒரு தேஜஸ் அலையெறிந்து லாவண்யசாகாதி உலகம் சிருட்டித்தார். இது வைகுண்டம் களில் ஏறித்துள்ளுகிற மின்னுமா மணி எனப்பட்டது. மகர குண்டலங்களையும், காந்தி, சைத்ய, பாண்டி நாட்டில் மதுரை நகாத் மார்த்தவ, சௌரப்யாதி குணங்களாலே தில் உள்ள நதி, குண்டோதானுக்குத் சகலசலாபூர்ன மாய்ச் சர்வாக்லாத கரமாய் தாகந் தணிக்கச் சிவாஞ்ஞையால் வந்தது. மறுக்கழற்றின சந்திர மண்டலத்தையும் மாணிக்கவாசக சுவாமிகளுக்காகச் சிவாஞ் அப்போ தலர்ந்த செந்தாமரைப் பூவையும் ஞையால் வெள்ளங் கொண்டது, அக்கா தோற்பிக்கக்கடவதாய்க் கிட்டினாரை மய லத்திலே அரசன் ஆணைப்படி அணையிட லேற்றி மயக்கும் மாயமந்திரமான கோளி வந்தியென்பவள் பொருட்டுச் சிவமூர்த்தி ழை வாண்முகத்தையுஞ் சங்கையொத்த கூலியாளாய்ச் சென்று மணல் எடுக்கப் திருக்கழுத்தையும், திருத்தோள்களையும், பெற்ற பாக்கியம் பெற்றது. கோல மாமணியாகமும், முத்துத்தாமமும் வைசம்பாயனர் - விசம்பருஷியின் குமா தீகெனல் துபந்தொடக்கமான தருமா! ார். வியாசருஷியின் மாணாக்கர். ஜனமே வைகை -