அபிதான சிந்தாமணி

வரகுணதேவர் 1385 வரதபண்டிதர் அம் அரசர் னும் பல்லவர்களுடன் போரிட்டனர். தாக எண்ணி அவற்றிற்குப் பொன் அளித் இவனை வரகுண மகாராஜா என்றுங் கல் தும், சிவ தனம் ஆகிய எள்ளினை உண்ட வெட்டுக்கள் கூறும், சோரனது வாயிலுள்ள எள்ளைப்பறித்துண் வாதணதேவர் - இவரே வாகுண பாண் இம், வழியில் மண்டையோடு ஒன்று இருக் டியர். இவர் சுந்தரேச பாதசேகர பாண்டி கக்கண்டு உன்னைப்போல் எப்போது இருப் யன் குமாரர். இவர் ஒருமுறை வேட்டைக் பேனென்று வேண்டியும், திருக்கோவில் குச் சென்று நகரத்திற்குத் திரும்பிவரும் முற்றத்து இருந்த கட்டத்தை வாரியும், வேகத்தில் வழியில் படுத்து உறங்கி யிரு வேப்பம் வித்துக்கள் மரத்துக்கு அடியில் ந்த வேதியன் மீது குதிரை ஓட வேதியன் பாந்து இருத்தல் கண்டு அவைகளைச் சிவ இறந்தனன். இதனை அரசர் அறியாராயி லிங்கங்கள் என எண்ணி அம்மரங்களுக்கு னர். அரசனைப் பிரமகத்தி உறுத்தியது. விதானங்கள் கட்டியும், மனைவியாரைச் சிவ அரசன் இதனைப் போக்கப் பல தருமஞ் மூர்த்திக்குச் சமர்ப்பித்துச் சிவலிங்கத்தில் செய்தும் தீராமல் சொக்கர் சந்நிதானத்து மனைவியாரது உறுப்பு எல்லாம் முறையிட்டனன். சொக்கர் அசனை மறைய இவர் தீண்டிய கைமாத்திரம் நோக்கி அரசனே சிலநாள் பொறுத்துச் மறையாது இருக்கக்கண்டு அக்கையையும் சோழன் உன்னுடன் சண்டைக்கு வரு மறைத்துக்கொள்ள வேண்டியவர். வான்; அப்போது நீ அவனைத் தொடர்ந்து வாதணராமேந்திரன் -- இவர் சிவகிரி ஜமீன் செல்வை; அக்காலம் நீங்கும்' எனக் கேட்டு தார். இவர் எட்டயபுரம் முத்துப் புல களித்திருந்தனன். சிறிதுநாட் சென்று வர்க்குப் பல்லக்குப் பரிசுகொடுக்க இருக் விசயாலய சோழன் சண்டைக்கு வர இவர் கையில் சிலர் தடுப்பதறிந்து கீழ்வருஞ்செய் அவனைப் பின் தொடர்ந்து சென்று தோற் யுளில் முதலிரண்டடிகள் கூறக்கேட்ட கச்செய்து காவிரிநாட்டில் திரு இடை நான் மறுத்துப் பேசவில்லையே மருதிலோடும் காவிரிந்தி பூசத்துறையில் யெனப் புலவர் பின்னிரண்டடிகள் வேறா ஸ்நாநம் முதலிய நித்திய கடமைகளை கக் கூறினர் ''வாக்கிரண்டு பேசா வரகு முடித்துக் கிழக்கு வாயிலாகச் சென்று ணராமேந்திரனே, வாக்கிரண்டு பேசமனம் மருதவாணரைத் தொழுது திரும்புகையில் வைத்தான் - முக்கு, மருவலரைக் கொல் சிவமூர்த்தி பாண்டியனை நோக்கிக் கிழக்கு லென்றான் வந்தடைந்தபோது, வெருவா வாயிலில் பிரமகத்தி நிற்கிறபடியால் மே மற் காப்போமென் நான் ". இச்செய்யு ற்குவாயிலாகச் செல்க என, விடைபெற் ளைச் சேத்தூர் ஜமீன் தாரிடத்தும், கொல் றுப் பல திருப்பணிகள் செய்வித்து மது லங்கொண்டான் ஜமீன் தாரிடத்தும் வாசி ரைமாநகர் அடைந்து சொக்கரை வழிபட்டு த்துக்காட்டி வரச்சொல்லப் புலவர் இரண் இருந்தனர். இவர் அரசு ஆளுகையில் ஏய டிடங்களினும் போய் நடந்தவை கூறினது. நாதன் என்னும் யாழ்வல்லான் வடநாட் ''வேண்டாத மருவலரை வென்றரசுபுரியு டிலிருந்து வந்தனன். இவர் பாணபத்தி முயர்வேந்தே நாளும், தூண்டாத மணிவி ரரை நோக்கி அவருடன் பாடுக என்னப் ளக்கே வரகுணரா மேந்திரனே சொல்லக் பாணபத்திரர் சொக்கரை வேண்டச் சொக் கேளாய், கூண்டார வாரமுட னின்றான் கர் விறகாளாய் ஏமநாதன் இறங்கி யிருக் பதியுடன் யான் கூடப் போனேன், வாண் கின்ற முன்றிலில் இருந்து சாதாரிப் பண் டாயன் தலைமறைந்தான் செம்பொன் வட பாடி அவனை யோட்டினர். இவர் திருக்கை மலைத் திருவன் வழங்கினானே " கொல்லங் லாய தரிசனம் காண விரும்பிச் சிவமூர்த் கொண்டான் ஜமீன் தாரவர்களுக்கு வாண் தியை வணங்கி வேண்டச் சிவமூர்த்தி அத் டாயன் என்பதும், சேற்றூர் ஜமீன்தா திருக்கைலை தரிசனத்தை மதுரை மாநகரத் ரவர்களுக்கு வடமலைத் திருவன் என்ப திற் காட்டத் தரிசித்தவர். இவரிடம் கள் தும் பட்டம். என் ஒருவனைச் சேவகர் கட்டிக்கொண்டு வாசேநன் - அங்சுவகண்டன் சேநாவீரரில் சென்றபோது அவன் மேனி ஒருவன். (சூளா.) யில் விபூதியைக் கண்டு அவனை வணங்கி வாணாசி - வாரணாசியைக் காண்க விடுவித்தனர். இவர் நரிகள் ஊளையிட வாதபண்டிதர் - யாழ்ப்பாணத்துச் சன் அவைகளுக்கு வஸ்திரம் அளித்தும், தவளை னாகத்திற் பிறந்தவர். வேதியர். இரு நூறு வக் கேட்டு அவை சிவநாமஞ் செபிக்கிற வருடங்களுக்கு முன்னிருந்தவர். அருகா 174
வரகுணதேவர் 1385 வரதபண்டிதர் அம் அரசர் னும் பல்லவர்களுடன் போரிட்டனர் . தாக எண்ணி அவற்றிற்குப் பொன் அளித் இவனை வரகுண மகாராஜா என்றுங் கல் தும் சிவ தனம் ஆகிய எள்ளினை உண்ட வெட்டுக்கள் கூறும் சோரனது வாயிலுள்ள எள்ளைப்பறித்துண் வாதணதேவர் - இவரே வாகுண பாண் இம் வழியில் மண்டையோடு ஒன்று இருக் டியர் . இவர் சுந்தரேச பாதசேகர பாண்டி கக்கண்டு உன்னைப்போல் எப்போது இருப் யன் குமாரர் . இவர் ஒருமுறை வேட்டைக் பேனென்று வேண்டியும் திருக்கோவில் குச் சென்று நகரத்திற்குத் திரும்பிவரும் முற்றத்து இருந்த கட்டத்தை வாரியும் வேகத்தில் வழியில் படுத்து உறங்கி யிரு வேப்பம் வித்துக்கள் மரத்துக்கு அடியில் ந்த வேதியன் மீது குதிரை ஓட வேதியன் பாந்து இருத்தல் கண்டு அவைகளைச் சிவ இறந்தனன் . இதனை அரசர் அறியாராயி லிங்கங்கள் என எண்ணி அம்மரங்களுக்கு னர் . அரசனைப் பிரமகத்தி உறுத்தியது . விதானங்கள் கட்டியும் மனைவியாரைச் சிவ அரசன் இதனைப் போக்கப் பல தருமஞ் மூர்த்திக்குச் சமர்ப்பித்துச் சிவலிங்கத்தில் செய்தும் தீராமல் சொக்கர் சந்நிதானத்து மனைவியாரது உறுப்பு எல்லாம் முறையிட்டனன் . சொக்கர் அசனை மறைய இவர் தீண்டிய கைமாத்திரம் நோக்கி அரசனே சிலநாள் பொறுத்துச் மறையாது இருக்கக்கண்டு அக்கையையும் சோழன் உன்னுடன் சண்டைக்கு வரு மறைத்துக்கொள்ள வேண்டியவர் . வான் ; அப்போது நீ அவனைத் தொடர்ந்து வாதணராமேந்திரன் -- இவர் சிவகிரி ஜமீன் செல்வை ; அக்காலம் நீங்கும் ' எனக் கேட்டு தார் . இவர் எட்டயபுரம் முத்துப் புல களித்திருந்தனன் . சிறிதுநாட் சென்று வர்க்குப் பல்லக்குப் பரிசுகொடுக்க இருக் விசயாலய சோழன் சண்டைக்கு வர இவர் கையில் சிலர் தடுப்பதறிந்து கீழ்வருஞ்செய் அவனைப் பின் தொடர்ந்து சென்று தோற் யுளில் முதலிரண்டடிகள் கூறக்கேட்ட கச்செய்து காவிரிநாட்டில் திரு இடை நான் மறுத்துப் பேசவில்லையே மருதிலோடும் காவிரிந்தி பூசத்துறையில் யெனப் புலவர் பின்னிரண்டடிகள் வேறா ஸ்நாநம் முதலிய நித்திய கடமைகளை கக் கூறினர் ' ' வாக்கிரண்டு பேசா வரகு முடித்துக் கிழக்கு வாயிலாகச் சென்று ணராமேந்திரனே வாக்கிரண்டு பேசமனம் மருதவாணரைத் தொழுது திரும்புகையில் வைத்தான் - முக்கு மருவலரைக் கொல் சிவமூர்த்தி பாண்டியனை நோக்கிக் கிழக்கு லென்றான் வந்தடைந்தபோது வெருவா வாயிலில் பிரமகத்தி நிற்கிறபடியால் மே மற் காப்போமென் நான் . இச்செய்யு ற்குவாயிலாகச் செல்க என விடைபெற் ளைச் சேத்தூர் ஜமீன் தாரிடத்தும் கொல் றுப் பல திருப்பணிகள் செய்வித்து மது லங்கொண்டான் ஜமீன் தாரிடத்தும் வாசி ரைமாநகர் அடைந்து சொக்கரை வழிபட்டு த்துக்காட்டி வரச்சொல்லப் புலவர் இரண் இருந்தனர் . இவர் அரசு ஆளுகையில் ஏய டிடங்களினும் போய் நடந்தவை கூறினது . நாதன் என்னும் யாழ்வல்லான் வடநாட் ' ' வேண்டாத மருவலரை வென்றரசுபுரியு டிலிருந்து வந்தனன் . இவர் பாணபத்தி முயர்வேந்தே நாளும் தூண்டாத மணிவி ரரை நோக்கி அவருடன் பாடுக என்னப் ளக்கே வரகுணரா மேந்திரனே சொல்லக் பாணபத்திரர் சொக்கரை வேண்டச் சொக் கேளாய் கூண்டார வாரமுட னின்றான் கர் விறகாளாய் ஏமநாதன் இறங்கி யிருக் பதியுடன் யான் கூடப் போனேன் வாண் கின்ற முன்றிலில் இருந்து சாதாரிப் பண் டாயன் தலைமறைந்தான் செம்பொன் வட பாடி அவனை யோட்டினர் . இவர் திருக்கை மலைத் திருவன் வழங்கினானே கொல்லங் லாய தரிசனம் காண விரும்பிச் சிவமூர்த் கொண்டான் ஜமீன் தாரவர்களுக்கு வாண் தியை வணங்கி வேண்டச் சிவமூர்த்தி அத் டாயன் என்பதும் சேற்றூர் ஜமீன்தா திருக்கைலை தரிசனத்தை மதுரை மாநகரத் ரவர்களுக்கு வடமலைத் திருவன் என்ப திற் காட்டத் தரிசித்தவர் . இவரிடம் கள் தும் பட்டம் . என் ஒருவனைச் சேவகர் கட்டிக்கொண்டு வாசேநன் - அங்சுவகண்டன் சேநாவீரரில் சென்றபோது அவன் மேனி ஒருவன் . ( சூளா . ) யில் விபூதியைக் கண்டு அவனை வணங்கி வாணாசி - வாரணாசியைக் காண்க விடுவித்தனர் . இவர் நரிகள் ஊளையிட வாதபண்டிதர் - யாழ்ப்பாணத்துச் சன் அவைகளுக்கு வஸ்திரம் அளித்தும் தவளை னாகத்திற் பிறந்தவர் . வேதியர் . இரு நூறு வக் கேட்டு அவை சிவநாமஞ் செபிக்கிற வருடங்களுக்கு முன்னிருந்தவர் . அருகா 174