அபிதான சிந்தாமணி

வடுகநாத முதலியார் 1380 வண்னக வொத்தாழிசைக் கலிப்பா இவர் வர். வடுகன் வாய்ச்சொல்லென்றானவை தக்ஷிண நமஸ்காராதி செய்து மீண்டு புசிப் சொல்லாரே' என்று பாடியவர். பருந்தி வார்த்தையாடுகையில் மைத்துனர் வடுகநாத முதலியார் - இவர் தொண்டை தாம் நடத்தியதைக்கூற மல்லையர் கோபி நாட்டு வாயற்பதியில் இருந்தவர். த்து மைத்துனருடன் தீபங்கொண்டு அவ் தம் சகோதார் இறந்து போன காலத்து விடஞ் சென்று காண, வெள்ளமே சிவ ஒரு புலவரின் வாவுகேட்டுப் பிணத்தை லிங்க உருவாய் இருக்கக்கண்டு களித்தவர். மூடிப் புலவரை எதிர்கொண்டு உபசரித் அச்சிவ மூர்த்திக்கு வெள்ளேசுரர் என்று துத் 'தன்னுடன் கூடப் பிறந்தவருக் பெயர். துணைத் தம்பியுயி, ரந்நிலை மாண்டது வணிகர்குணம் (அ) தனிமையாற்றல், தோன்றாமல் மூடிவைத் தன்னமிட்டான், முனி விலனாதல், இடனறிந்தொழுகல், மன்னவர் போற்றிட வாழ்செங் சலங்கை பொழுதொடுபுணர்தல், உறுவது தெரிதல், வடுகனுக்குக், கன்னனுஞ் சோமனுமோ இறுவதஞ்சாமை, ஈட்டல், பகுத்தல். விணையாகக் கழறுவதே' என்று கவிபாடப் வண்டர் - கைக்காயிரம் பொன்னுக்கு இரா பெற்றவர். இவர் குமாரரும் அவ்வகை ஜசேவை செய்து உடையவர் மடத்திற்குக் மனைவியார் இறந்தகாலத்து ஒரு புலவர் கைவழக்கஞ் செய்தவர். வந்து 'முந்த இளையோன் மாள முத்தமி வண்டு இது வாயில் அரும்பொத்த பற் ழோர்க் கன்னமிட்ட, வந்த வடுகன் மகனா களையுடையது. இதனால் இது உணவைத் னால் - வந்தென், தலைக்கலியா ணத்துக்கே துண்டித் துண்ணும். இது மாம்சபக்ஷணி; தான் பிணத்தை மூடி, பிலக்கணமாச் மரப்பட்டைகளையும் தின்னும். செய்குவை யே' என்ன, அப்புலவன் வண்டுகள் - இவற்றின் மேற்றோல் உறுதி சொற்படி கலியாணம் நடத்திவைத்தவர் யாய் ஓடுபோல் இருக்கும். இவை எலும் வடுகிற்தரியகால்கள் - (கச). (க) சுற்றல், பற்ற பிராணி. உடம்பின் ஒவ்வொருபாக (உ) எறிதல், (க) உடைத்தல், (ச) ஒட்டு மும் வளையங்கள் போல் இழுத்தால் வரக் தல், (G) கட்டுதல், (சு) வெட்டுதல், (எ) கூடியதும் சுருக்கினால் சுருங்குவதுமாயுள் போக்கல், (அ) நீக்கல், (க) முறுக்கல், ளன. இவ்வளையங்கள் தலையில் ஒன்றும், (க0) அலுக்கல், (கக) வீசல், (கஉ) குடுப் மார்பில் மூன்றும் தேகத்தில் ஒன்பது புக்கால், (கூ) கத்திரிகைக்கால், (கச) மாகப் பதின்மூன்றுள்ளன. இவற்றிற்குக் கூட்டுதல் முதலியவாம். கண்கள், மீசை, வாய் முதலியன தலை வட்டெழுத்து - பழைய தமிழ் எழுத்துக்கள். யில் உண்டு ; கண்கள் பல. இவற்றின் இது வளைத்தெழுதப்படுவதால் இப்பெயர் உணர்ச்சிக் கருவிகள் முகத்தில் மீசை பெற்றது. யொத்த ரோமங்களே. மார்பில் கால்க வணங்கத்தகா இடங்கள் பெரியார் ளிணைக்கப்பட்டுள்ளன. இக்கால்கள் பக் மனையகத்தும், தேவர் ஆலயத்தும், தெய்வ கத்திற்குப் பக்கம் மும்மூன் றாய் ஒரே வரி விழாவகத்தும், அரசர் ஊர்வலம் வரும் ஆறு உண்டு. இரக்கைகள் போதும் குரவரை - வணங்கல் கூடாது, இரண்டு, இவை இரண்டும் மேல் மூடி வணிகமல்லையர் --வைசியர் குலத்து உதித் களால் காக்கப்பட்டவை. மேல்மூடி இரக் தவர். சிவதரிசனம் இலாது புசியா தவர். கைபோல் காணப்படினும் இரக்கையன்று, சிவ தரிசனத்துக்குத் தடை நேருமாயின் கால்களின் நுனியில் மயிர்கள் உண்டு. விரதம் இருப்பவர். இவரும் இவரது இவற்றால் மகரந்தங்களைக்கொண்டு செல் மைத்துனரும் வர்த்தகத்தின் பொருட்டு கின்றன. இவற்றிற்குச் சுவாசாசயமில்லை. வேற்றூர்க்குச் சென்றனர். அந்த இடத் தோலிணைப்பிலுள்ள துவாரங்களால் மூச்சு தில் சிவாலயம் இலாமையால் மல்லையர் விடும். இத்துவாரங்க ளிருப்பதால் தான் பசியால் வருந்துவதை மைத்துனர் அறிந்து பூச்சிகள் இலே சாய்ப் பறக்கின்றன. தாம் எடுத்துச்சென்ற வெள்ளத்தை (மாக் இவை இடத்தின் வேறு பாட்டால் பல கால்) அருகு இருந்த புதரில் கவிழ்த்து நிறம் பெறும். இவை தமது வாயால் மல்லையரைப் பார்த்து இவ்விடம் இருக் தேன், மாம்சம், புல், தான்யம் முதலிய கும் சோலையருகில் சிவலிங்கம் கண்டேன் வற்றைத்தின்று ஜீவிக்கின்றன. என்று தீபமெடுத்துச் சென்று காட்ட, வண்ணக வொத்தாழிசைக் கலிப்பா - ஒரு மல்லையர் உண்மையென கம்பி மகிழ்ந்து பிர தரவு, மூன்று தாழிசை, அராகம், அம்போ சையாக