அபிதான சிந்தாமணி

மங்கணசித்தர் 1284 மங்கலன பையால் கையில் காயப்பட்டு அதில் சிறந்த தற்கால வழக்கம். இத்தாலியைச் செல் சாகாசம் பெருகியது. அதைக்கண்டு களிப் வமுள்ளோர் பொன் முதலியவற்றலும் பினால் கூத்தாடினர். அதைப் பொறாததே மற்றவற்றாலும் செய்து அணிவர். செல்வ வர்கள் வேண்டச் சிவபெருமான் அவர் முன் மில்லா ஏழைகள் மாத்தாலும் ஓலையாலும் சித்தராகத்தோன்றிக் களிப்பின் காரணங் செய்து அணிவர். இதனைத் தாலபத்திர கேட்க இருடியுண்மைகூற சிவபெருமான் மென்னும் ஓலையால் பலர் அணிதல்பற் விரல் நுனியில் தம் கட்டைவிரலை யடித்தார். றியே இதற்குத் தாலியென்று சாரணப் அதில் நின்றும் பஸ்மம் வெளி வந்தது. பெயருண்டாயிற்று. மாத்தாலியும் உண்டு முனிவர் அடங்கிக் கடவுளைத் துதித்தனர். போலும், இது வடநாட்டில் தற்காலம் சில பின் சிவபெருமான் முனிவர் வேண்டுகோ கீழ்ச்சாதியாரிடத்து நடை பெறுகிறது. ளால் சப்தசாரமெனும் அந்த க்ஷேத்திரத் இத்தாலியை வடுகரும் தாளி சூத்ரம் என் தில் அமர்ந்தருளினர். இதுபலராமர் தீர்த்த றும், பொட்டென்றும் வழங்கி வருகின்ற யாத்திரையில் தங்கிய இடம் (பார சல்லி). னர். இதன் உரு தேசங்கள் தோறும் ஜாதி 2. ஒருரி ஷி. இவர் புத்திரர் எழு கள்தோறும் வேறுபடுகிறது. இத்தாலி வர். வாயுவேகன், வாயுபலன், வாயுகா, பலவற்றால் செய்யப்படும் என்பதை வாயுமண்டலன், வாயுஜ்வாலன், வாயுமே (ஸ்வர்ணேன ரஜதேனை வாதாம் ரேண தா தஸ், வாயுசக்கான் கசியபரிஷியின் மானச ருஜைாபி அதவா தாலபத்ரேவா பௌஞ்ச புத்திரன் (வாமனபுராணம்). சதுரஸ்ரகம்" எனும் ஸ்ரீ உத்தரகாரண மங்கணசித்தர் ஒரு சித்தர். இவர் புட்கா வாக்யத்தால் அறிக. இதனைப் பதினாறி க்ஷேத்திரத்தில், வேதியர் குலத்திலே பிற ழைகள் கொண்ட சூத்திரத்தில் கோக்க ந்து யோகம்பயின்று ஆயிரம் வருடம் தவம் வேண்டும் என்பது ஷ ஆகமம். செய்து வந்தனர். இவர் தமது யோகம் மங்கலச் சொல் (22) சீர், எழுத்து, நீங்கி ஒரு நாள் சிவபூசைக்கு மலர் எடுக் பொன், பூ, திரு, மணி, யானை, தேர், கச் செல்லுகையில் காலிலும் கையிலும் பரி, கடல், மலை, புகழ், மதி, நீர், ஆர /முட்கள் கிழித்து உதிரம் பெருகிற்று. ணம், சொல், புயல், நிலம், கங்கை, உல அவ்வுதிரம் புலால் நாற்றம் ஒழிந்து பரி கம், பரிதி, அமிர்தம், இவையும் இவற் மளம் மிகுந்து வீசுதலைச் சித்தர் கண்டு றின் பரியாயங்களுமாம் தேகத்தில் வடியும் இரத்தம் பரிமளம் மங்கலத்திருநாள் புத்தன் அவதாரதினத் வீசுதல் தவத்தின் பெருமை என்று தில் புத்தரால் கொண்டாடப்பட்ட திரு களிப்புடன் ஆனந்தக் கூத்தாடுகையில் நாள். இது வைசாக சுத்த பூர்ணிமையில் இவர் கால் தூமப்பர் எனும் முனிவர் மீது நிகழ்வது. (மணிமேகலை.) பட அவ்விருடி இவரை மானாகச் சபித் மங்கலநிலை கங்குலிடத்து மிக்க உறக் தனர். சித்தர் முனிவரைக் கேட்க முனி கத்தை நீங்கினோன் முன்னே மங்கலத்தைச் வர் இவ்வாறு (ள) வருடம் சென்றபின் சொன்னமிகுதியைச் சொல்லியது. (பு- சிவபூசையில் இச்சாபம் நீங்குக என அவ் வெ-பாடாண்). வாறு சிவபூசையில் தீர்வு பெற்றவர். 2. நின்று நிலைத்த முறைமையினை 2, ஒரு சித்து புருஷர். இவர், சத்த யுடைய மங்கலத்தை முறைமையாலே சாசுவ தீரத்தில் சிவபூசை செய்து சிவ மேவினனென்று சொல்லுதலும் முன்பு மூர்த்தியால் அஷ்ட சித்தியும் அடைந்த சொன்ன துறையேயாம் (பு.வெ.பாடாண்). வர். திருவாரூரில் ஆநந்தேச் சுரலிங்க மங்கலமடந்தை ஒரு பெண்தெய்வம், பூசை செய்தனர் என்பர். மலைநாட்டார் இத்தெய்வத்தை வணங்கு மங்கலகேசன் ஷண்முக சேநாவீரன். வர். (சிலப்பதிகாரம்). மங்கலகத்ரம்- இது திருமணத்தில்கொண் மங்கலம் - (அ) சாமாம், நிறைகுடம், கண் டோன் தெய்வம்வாழ்த்தித் தன் தேக ணாடி, தொட்டி, முரசு, விளக்கு, கொடி, சம்கணார்த்தம் தன் சந்ததி விருத்தி இணைக்கயல். யின்பொருட்டும் கொண்ட மனைவியின் மங்கலவதி - அரிச்சந்திரன் தங்கை. திலீ கழுத்தில் தேவருஷிகள் புரோகிதர்முத பன் தேவி. வியோர் சாதியாகக் கட்டும் அடையாள மக்கவன் - செவ்வாய்ச் சாத்திற்கு வர மாம். இந்தத் தாவியென்ன முற்கால பெயர்,