அபிதான சிந்தாமணி

புத்தன் 1187 புத்திரர்கள - குழந்தையின் இலக்ஷணங்கண்டு தம்மைப் மார்பிலிருந்த பதக்கத்தை அவள் கழுத்தி பிறர் வணங்குவதைவிட்டுத் தாமே குழர் லிட்டான், பின் அரசனுக்கு அருகிருந்தார் தையின் பாதங்களைக் கண்களில் ஒத்தினர். நடந்தவைகூற அரசன் சுப்புத்தனை என் இவ்வகை குழந்தை வளருநாட்களில் தாய், குமானுக்கு உன் குமரியைத் தருகவெனக் குழந்தை பிறந்த ஏழாநாள் இறந்தனள். கேட்கச் சுப்ரபுத்தன் அரசர் முறைப்படி பிறகு செவிலித்தாயாகிய பிரசாபதியைக் கொள்க எனச் சித்தார்த்தன் அப்பெண் குழந்தையை வளர்க்கும்படி அரசன் கிய பொருட்டு வந்த மற்ற அரசரை வென்ற மித்தனன். குழந்தைக்குக் கல்வி கற்பிக் னன். அரசன் இவ்விரு தம்பதிகளுக்கும் கும் வயது வந்தபோது பிதா விச்வாமித்தி திருமணஞ் செய்வித்தனன். இவ்வகை ரன் என்பவனைக் கல்விகற்பிக்க ஏற்படுத் தன் மனைவியுடன் இருந்து ஒருநாள் தன் தினன். இவன் ஒருநாள் தனது மைத் தேர்ச்சாரதியாகிய சன்னனுடன் நகாவாழ் துனனாகிய தேவதத்தன் என்பவனுடன் க்கை காணச்சென்று ஒரு கிழவனையும், வேட்டைக்குச் செல்ல, அவ்விடம் தேவ ஒரு பிணியாளனையும், ரோகிணி நதிதீரத் தத்தன் ஒரு அன்னத்தை அம்பினால் எய்ய தில் ஒரு பிணத்தையுங்கண்டு சன்னனை அவ்வடி அன்னத்திற்குப்பட்டு அது கீழே அவற்றின் நிலைவினாவித் தனக்கும் அவை விழச் சித்தார்த்தன் அதை யெடுத்துக் உண்டாமோவென்று பயந்து தன் மனைவி காயத்தையாற்றத் தேவதத்தன் அந்த யிடம் தனக்குப் பிறந்த குமானைவிட்டுத் அன்னத்தைக் கேட்கச் சித்தார்த்தன் இது துறவடைந்தனன். இவன் அஜாதசத்துரு எனக்குரியது கொடேனென்று ஒரு பெரி வின் காலத்தவன், (மணிமேகலை.) யவரிடம் தங்கள் வழக்கையுரைக்க அவர் புத்தி - 1. பிரசாபதியின் மனைவியரில் ஒரு வளர்த்தவனுக்கு உரியது என அவ்வகை அதை வளர்த்து இனத்தில் விட்டுத் தன் 2. மன்யு என்னும் ஏகாதசருத்ரன் தந்தை நாட்டின் வளங்காண அழைக்கச் தேவி. சென்று வளங்களைக் கண்டு தனக்கு அவை 3. இவர் தொண்டை நாட்டுப் பொன் அதிக துன்பம் வருவித்ததை யெண்ணி பன்றியூரிலிருந்த பௌத்தர், இதற்கு ஒரு நாகமரத்தடியில் உட்கார்ந்து சிந்திப் உரைகண்டார் பெருந்தேவனார் என்னும் பானாயினன். உலகத்து உயிர்கள் ஒன்று ஒருவர். இவரை ஒரு சிற்றரசர் என்பர். சுகமாயிருக்க அவற்றைப் பாரிக்க வேறொ 4. தக்ஷனுக்குப் பிரசூதியிடம் உதித்த ன்று காத்திருக்கிறது. இவ்வகை ஒன்றுக் குமரி, யமன் தேவி கொன்று விரோதமே செய்கின்றன. எவ 5. விநாயகசத்தி, தருமதத்தனிடம் பிற னும் உழைக்காவிட்டால் பிழைப்பில்லை ந்து விநாயகரை மணந்தவள், என்பதை நெடுநேரமெண்ணித் தியானத் புத்திசேதன் சீவகன் தோழர் நால்வரில் தில் இருந்தனன்.. இத்தியானத்தில் காலை ஒருவன், யில் உட்காரப் பகற்பொழுதும் தீங்கிற்று. புத்திசாகான் -ஒரு பௌத்தன், மத்வா அரசனது வேலையாட்கள் வலிந்தழைக்கச் சாரியரிடம் வாதிட்டுத் தோற்றவன். சித்தார்த்தன் அரசனிடம் சென்றனன். புத்தியின் எட்டுவகை பாவங்கள் - தர்மம், இவ்வகையிருக்கையில் சித்தார்த்தனுக்கு ஞானம், வைராக்யம், ஐச்வர்யம், அதர் மணப்பருவம்வர அரசன் தன் குமரனுக்கு மம், அஞ்ஞானம், அவைராக்யம், அனைச் மணஞ் செய்விக்க எண்ணி அவன் பிறந்த வர்யம். நாளில் அரண்மனை அலங்கரித்து அவ்வூர்க் புத்திரமார்க்கம் - அன்றலர்ந்த மலர், தூப, கன்னிகைகளுக்குப் பரிசளிப்பதாய் முரசு தீபங்கள், திருமஞ்சனம், திருவமுது முத அறைவித்தனன். கன்னியர் எல்லாரும் லியகொண்டு பூதசுத்தி முதலிய பஞ்ச இவனது அழகைக்கண்டு நாணினவர்கள் சுத்தி செய்து ஆசனம் பூசித்து அதில் னாய்த் தலைகுனிந்து பரிசுகொண்டு சென் மூர்த்தியைக் கற்பித்து மூர்த்திமானாகிய றனர். அவர்களுள் சுப்ரபுத்தன் என்பவ சுத்தசிவத்தைத் தியானித்துப் பூசித்து னது குமரி யசோதை தலைகுனியாது சித் அக்னிகாரிய முதலிய செய்தல், இவர்கள் தார்த்தனிடம் வந்து எனக்கு ஒன்றுமில் சாமீப பதமடைவர் லையோவென எல்லாமாய்விட்டது எனக் புத்திரர்கள் - 1. ஒளரசன், 2. கேத்திர காக இதை வைத்துக்கொள் என்று தன் ஜன், 3. தத்தன், 4. சீருத்திரிமன், 5.
புத்தன் 1187 புத்திரர்கள - குழந்தையின் இலக்ஷணங்கண்டு தம்மைப் மார்பிலிருந்த பதக்கத்தை அவள் கழுத்தி பிறர் வணங்குவதைவிட்டுத் தாமே குழர் லிட்டான் பின் அரசனுக்கு அருகிருந்தார் தையின் பாதங்களைக் கண்களில் ஒத்தினர் . நடந்தவைகூற அரசன் சுப்புத்தனை என் இவ்வகை குழந்தை வளருநாட்களில் தாய் குமானுக்கு உன் குமரியைத் தருகவெனக் குழந்தை பிறந்த ஏழாநாள் இறந்தனள் . கேட்கச் சுப்ரபுத்தன் அரசர் முறைப்படி பிறகு செவிலித்தாயாகிய பிரசாபதியைக் கொள்க எனச் சித்தார்த்தன் அப்பெண் குழந்தையை வளர்க்கும்படி அரசன் கிய பொருட்டு வந்த மற்ற அரசரை வென்ற மித்தனன் . குழந்தைக்குக் கல்வி கற்பிக் னன் . அரசன் இவ்விரு தம்பதிகளுக்கும் கும் வயது வந்தபோது பிதா விச்வாமித்தி திருமணஞ் செய்வித்தனன் . இவ்வகை ரன் என்பவனைக் கல்விகற்பிக்க ஏற்படுத் தன் மனைவியுடன் இருந்து ஒருநாள் தன் தினன் . இவன் ஒருநாள் தனது மைத் தேர்ச்சாரதியாகிய சன்னனுடன் நகாவாழ் துனனாகிய தேவதத்தன் என்பவனுடன் க்கை காணச்சென்று ஒரு கிழவனையும் வேட்டைக்குச் செல்ல அவ்விடம் தேவ ஒரு பிணியாளனையும் ரோகிணி நதிதீரத் தத்தன் ஒரு அன்னத்தை அம்பினால் எய்ய தில் ஒரு பிணத்தையுங்கண்டு சன்னனை அவ்வடி அன்னத்திற்குப்பட்டு அது கீழே அவற்றின் நிலைவினாவித் தனக்கும் அவை விழச் சித்தார்த்தன் அதை யெடுத்துக் உண்டாமோவென்று பயந்து தன் மனைவி காயத்தையாற்றத் தேவதத்தன் அந்த யிடம் தனக்குப் பிறந்த குமானைவிட்டுத் அன்னத்தைக் கேட்கச் சித்தார்த்தன் இது துறவடைந்தனன் . இவன் அஜாதசத்துரு எனக்குரியது கொடேனென்று ஒரு பெரி வின் காலத்தவன் ( மணிமேகலை . ) யவரிடம் தங்கள் வழக்கையுரைக்க அவர் புத்தி - 1. பிரசாபதியின் மனைவியரில் ஒரு வளர்த்தவனுக்கு உரியது என அவ்வகை அதை வளர்த்து இனத்தில் விட்டுத் தன் 2. மன்யு என்னும் ஏகாதசருத்ரன் தந்தை நாட்டின் வளங்காண அழைக்கச் தேவி . சென்று வளங்களைக் கண்டு தனக்கு அவை 3. இவர் தொண்டை நாட்டுப் பொன் அதிக துன்பம் வருவித்ததை யெண்ணி பன்றியூரிலிருந்த பௌத்தர் இதற்கு ஒரு நாகமரத்தடியில் உட்கார்ந்து சிந்திப் உரைகண்டார் பெருந்தேவனார் என்னும் பானாயினன் . உலகத்து உயிர்கள் ஒன்று ஒருவர் . இவரை ஒரு சிற்றரசர் என்பர் . சுகமாயிருக்க அவற்றைப் பாரிக்க வேறொ 4. தக்ஷனுக்குப் பிரசூதியிடம் உதித்த ன்று காத்திருக்கிறது . இவ்வகை ஒன்றுக் குமரி யமன் தேவி கொன்று விரோதமே செய்கின்றன . எவ 5. விநாயகசத்தி தருமதத்தனிடம் பிற னும் உழைக்காவிட்டால் பிழைப்பில்லை ந்து விநாயகரை மணந்தவள் என்பதை நெடுநேரமெண்ணித் தியானத் புத்திசேதன் சீவகன் தோழர் நால்வரில் தில் இருந்தனன் .. இத்தியானத்தில் காலை ஒருவன் யில் உட்காரப் பகற்பொழுதும் தீங்கிற்று . புத்திசாகான் -ஒரு பௌத்தன் மத்வா அரசனது வேலையாட்கள் வலிந்தழைக்கச் சாரியரிடம் வாதிட்டுத் தோற்றவன் . சித்தார்த்தன் அரசனிடம் சென்றனன் . புத்தியின் எட்டுவகை பாவங்கள் - தர்மம் இவ்வகையிருக்கையில் சித்தார்த்தனுக்கு ஞானம் வைராக்யம் ஐச்வர்யம் அதர் மணப்பருவம்வர அரசன் தன் குமரனுக்கு மம் அஞ்ஞானம் அவைராக்யம் அனைச் மணஞ் செய்விக்க எண்ணி அவன் பிறந்த வர்யம் . நாளில் அரண்மனை அலங்கரித்து அவ்வூர்க் புத்திரமார்க்கம் - அன்றலர்ந்த மலர் தூப கன்னிகைகளுக்குப் பரிசளிப்பதாய் முரசு தீபங்கள் திருமஞ்சனம் திருவமுது முத அறைவித்தனன் . கன்னியர் எல்லாரும் லியகொண்டு பூதசுத்தி முதலிய பஞ்ச இவனது அழகைக்கண்டு நாணினவர்கள் சுத்தி செய்து ஆசனம் பூசித்து அதில் னாய்த் தலைகுனிந்து பரிசுகொண்டு சென் மூர்த்தியைக் கற்பித்து மூர்த்திமானாகிய றனர் . அவர்களுள் சுப்ரபுத்தன் என்பவ சுத்தசிவத்தைத் தியானித்துப் பூசித்து னது குமரி யசோதை தலைகுனியாது சித் அக்னிகாரிய முதலிய செய்தல் இவர்கள் தார்த்தனிடம் வந்து எனக்கு ஒன்றுமில் சாமீப பதமடைவர் லையோவென எல்லாமாய்விட்டது எனக் புத்திரர்கள் - 1. ஒளரசன் 2. கேத்திர காக இதை வைத்துக்கொள் என்று தன் ஜன் 3. தத்தன் 4. சீருத்திரிமன் 5 .