அபிதான சிந்தாமணி

அவீக்ஷித்து 105 அவ்வியாப்தியபி தானன னிட மிருப்பதைத் தந்தையாகிய கரந்த மனித வுருப்பெறச் செய்தனர். நீ தடை மன் கேட்டுப் படையெடுத்து அரசர்களை யின்றி மணக்க என, அரசன் அவளைக்கூடி வென்று அவீக்ஷித்தை மீட்டனன். பிறகு மருத்து என்பவனைப் பெற்றுத் தந்தை விசாலன் தன் குமரியை மணக்கும்படி யாகிய கரந்தமனிடம் தந்து அவனுக்குப் வேண்ட அவீக்ஷித்து நான் கன்னியரெதி பட்டம் அளிக்கச்செய்து தான் பட்டம் ரில் அவமானமடைந்தபடியால் இவளே ' ஏற்காமற் களித்திருந்தனன். யல்லாமல் இனி எந்தப் பெண்களையும் அவுணர்கூற்றன் - சண்முகசேலீைரரூள் மணக்கேன் என்றனன். இதனை விசாலை ஒருவன். கேட்டு இவனைத் தவிர மற்றவர்களை மணப் அவுநாசிபி- யயாதி தௌகித்ரன். பதில்லையென்று தானும் தவத்திற்குச் அவுரவமகருவி - இவர் ஒரு இருஷி. இவரது சென்றனள். இது நிற்க ஒரு நாள் அவீ - தேவி அக்நிதேவனைத் தன் வல்லமையால் க்ஷித்து வேட்டைக்குச் சென்றனன். தொடையில் அடக்கிவைத்து இருந்தனள். அங்கே ஒரு மூலையில் "ஐயய்யோ நான் சகரனுடைய தாய் புருஷனுடனிறவாமல் அவீக்ஷித்தின் தேவி என்னை அநியாயமாக தடுத்து அவள் வயிற்றிலிருந்த கருப்பத் இந்தத் திருடகேசி யென்னு மரக்கன் தைக் கலைக்கும்படி மாற்றாந்தாயாரூட் எடுத்துச் செல்கின்றான்" என்னும் ஓசை டிய விஷத்தாற் சகரனிறவாது காத்தவர். தன் செவியிற்படக் கேட்டு அவள் சரித் இவரைச் சவர் என்றுங் கூறுவர். திரத்தைப் பின் ஆராய்வோம் என்று அவுரி -ஒருவித செடி, இது (கூ) அடி வள அவ்விடஞ்சென்று அரக்கனைக் கொன்று ருகிறது. இது இந்தியாவில் விசேஷம் அவளை விடுவித்தான். பின்பு அரசன் பயிராகிறது. இது முதிர்ந்தவுடன் செடி அவளை நீ யார் என்று வினாவி அவள் களைப் பிடுங்கி நீர்த்தொட்டியிலிட்டு அவற் வாய்ச்சொல்லால் விசாலை யென்று அறி றின் நிறமாறியவுடன் மற்றோர் தொட்டி ந்து நீங்குகையில் தேவர் வெளிப்பட்டு யில் அந்நீரைவிட்டுச் சுண்டக்காய்ச்ச ஜல உனக்கு என்னவரம் வேண்டும் என்ன மிறுகி நீலக்கட்டிகளாகின்றன. இதி அரசன் எனக்கு ஒரு புத்திரன் வேண்டும் லிருந்து நீலநிறக்கட்டிகள் உண்டாக்கிச் என்றனன். தேவர் அரசனை நோக்கி சாய முதலிய போடுகிறார்கள். இச்செடி உனக்கு இந்த விசாலையினிடத்து ஒரு யின் சத்து மகாபாஷாணங்களின் விஷங் புத்திரன் பிறப்பான் என்று வரந்தந்து களையும் மாற்றும் வன்மையுள்ளது. மலை சென்றனர். அரசன் விசாலையை நோக்கி யாளதேசத்தில் இதன் வேர் கஷாயமாகக் நீ இவ்விடம் எப்படி வந்தனையென்ன? நீர் கொடுக்கப்படுகின்றது. என்னை விட்டுப் பிரிந்தவுடன் நான் தவம் அவேது சமை - முக்காலத்தினும் ஏதுத் தன் ஆசரிக்கையில் ஒருநாகன் என்னைக் கௌவி மை சம்பவியாமையால் ஏது அன்றென்று நாகலோகத்திற்குச் சென்றனன். அவ் கூறுவது. (தரு) விடமிருந்த நாசர் எனக்கு இளமை கொடு அவை - (சவை) இது நான்கு வகைப்படும், த்து என்னால் அவர்கள் குடும்பத்திற்கு நல்லவை, தீயவை, குறையவை, சிறை இடையூறுவாராதிருக்க என்னிடம் வரம் | யவை . பெற்று என்னைக் கௌவிச் சென்ற நாக அவ்யகர்ணன் - கத்ருதநயன். (நாகன்). னிடம் என்னைக் கூட்டிப் பூமிக்கனுப்பி அவ்யம் - தெய்வத்தை உத்தேசித்துச் செய் னர். நான் இவ்விடம் வந்து தவஞ்செய்து யுஞ் சடங்கு. கவ்யம் பிதுர்க்களை உத்தே கொண்டிருக்கையில் எனக்கு இவ்வித சித்துச் செய்யுஞ் சடங்கு. இடையூறு நேர்ந்தது. உன்னால் மீண் அவ்யவாகன்--அக்கி, அவிகளைச் சுமப்பவன் டேன் என அவீக்ஷித்து களிப்படைந்து என்பது பொருள். அக்கிங்யைக் காண்க என் தந்தை தனக்குப் பெளத்திரன் வேண் அவ்வியாப்தியபிதானன்- யாதொன்று மூர் டும் என்ற தால் இப்போதே மணக்கின் -த்தம் அது நித்யம், கடம்போல், என்பதில், றேன் என் றனன். அப்போது சுனையன் இந்த எதுவிற்குத்தானே கடம்போலென் என்னுங் காந்தருவன் தோன்றி அரசனைப் கிற திருஷ்டாந்தத்தினாலே யாதொன்று பார்த்திவள் முன் சன்மத்தில் மதியாந்தை மூர்த்தம் அது நித்யம், கடம்போலென்கிற என்பவள் அச்சன்மத்தில் அகத்திய முனி தலத்திலே யொழியப் புறத்தில் வியாத்தி வரைக் கோபம்வாச் செய்தமையால் அவர் தோன் முதபடியினால் என்ப. 14.