அபிதான சிந்தாமணி

பசுங்குண்டன் 1005 பச்சையப்ப முதலியார் உள்ளது. இதற்குக் கீழ்வாயில் மாத்திரம் மியல்பினது. இது மற்ற பணிகளின் கூடு பற்கள் உண்டு; மேல்வாயில் இல்லை, கடை களில் குயிலைப்போல் முட்டை யிட்டுவிட் வாயில் மேலும் கீழும் உண்டு இது புல் ப்ெபோக அம்முட்டைகள் வேறு பக்ஷிக லைத் தலையசைத்துத் துண்டிக்கும், இத ளால் பொரிக்கப்பட்டு வளர்க்கப்படும். ற்கு 4 இரைப்பைகள் உண்டு. முதற் இது பூச்சிகளை உணவாக்கும், பையில் உட்கொள்ளும் உணவை நிரப்பிக் பசுமான் -திட்பண்ணியனைக் காண்க, கொண்டு சற்று இளைப்பாற, முதலில் பசுவின் முலைகள் - பசுக்களின் நான்கு உண்ட உணவு இரண்டாம்பைக்குச் செல் முலைகளும் சுவாஹாகாரம், சுவதாகாரம், லும், சென்றவுணவு சிறு சிறு உருண்டைக வஷ்டாகாரம், ஹந்தாகாரம் என்று நான்கு ளாகி மீண்டும் வாய்க்கு வந்து அரைக்கப் வகை, இவற்றை முறையே தேவா, பிது பட்டு மூன்றாம்பை சென்று, அவ்விட ரர், பூதேசுவரர், மனுஷர், புசிக்கின்றனர். மிருந்து நான்காம்பை சென்று ஜீரணமா பச்சை - தமிழ்ப் பறையர்களில் ஒரு வகு கும். பசு பால் தரும். இதனாண் எருது ப்பு. இவர்கள் பச்சைமலையில் தங்கியிருக் வண்டி இழுக்கும், எருதிற்கு முசிப்புண்டு. தவர், பச்சைகுத்தி குறவர்க்கும் ஒரு சாணம், மூத்ரம் எருவாகும். பால், தயிர், பெயர். | வெண்ணெய் பயன்படும். இவ்வினத்தில் பச்சோந்தி - இது பச்சைநிறமுள்ள மலை சீமைப்பசு, வடநாட்டுப்பசு, குட்டைப்பசு, ஒணான் சாதி. மெலிந்த தேகமும், சுரு எருமை, ஆடு, மான் கடம்பை முதலிய ண்ட வாலும், சற்று நீண்ட காலு முடை சேர்ந்தவை. இந்துக்கள் பசுவைத் தெய்வ யது. இது அடிக்கடி தன்னியற்கை நிற மாகக் கொண்டாடுவர். மாகிய பசுமையை வெவ்வேறு நிறமாக 3. திக்குப்பாலகருக்குக் கொடுக்கப் மாற்றவல்லது. மயிலுக்குப் பகை. விஷப் பட்ட பசுக்கள் - சுஷதை, இந்திரனுக் பிராணி. இது தன் ஆகாரத்தை நாவினால் கும்; கபிலை, யமனுக்கும் ; ரோஹிணி, தாவிப் பிடித்துத் தின்னும், வருணனுக்கும் ; காமதேனு குபோனுக் பச்சையப்ப முதலியார் - இவர் காஞ்சி கும் கொடுக்கப்பட்டன. (யார் - அநுசா.) புரம் விஸ்வநாத முதலியார் குமரர் தாய் பசுங்குண்டன் - ஒரு அசுரன் பூச்சியம்மாள். இவர்கள் காஞ்சிபுரத்தில் பசுஈகன் -1. ஒரு இருடி. இவன் தேவி வசித்துவந்த ஏழைகுடும்பத்தினர். சாதி சண்டி . | வில் அகமுடைய வேளாளர். இவர் கருப் 2. ஒரு ருஷி, இவன் பசுக்களுக்குத் பத்தி லிருக்கையிலேயே தந்தை காலமாயி துணையாயிருப்பவன். னர். பின் தாய் தன்னிரண்டு பெண் குழந் பசுபதி - அக்னிக்கு அதிதேவதை, இவ தைகளையும் அழைத்துக்கொண்டு தம் கண ருக்கு ருத்திரர் எனவும் பெயர், சரங்களா வருக்கு நண்பராயிருந்த ஆர்க்காட்டுச் சுபே கிய ஆத்மாக்களைச் செலுத்துந் தலைவன், தாரின் காரியகாரராய்ப் பெரியபாளையத் சிவமூர்த்தி . | ததிகாரியா யிருந்த பெட்டிராயரெனும் பசுபதி நாயனார் - இவர் வெய்யலூர் என் மார்த்தவரிடம் வந்து சேர்ந்தனர். இந்த னுந் தலத்திலிருந்த வீரசைவர். இவர் சிவ ராயர் இவர்களைத் தந்தைபோலா தரித்து மூர்த்தி விடமுண்டாரெனச் சில சங்கமர் வந்தனர். ஆங்கில ஆண்டு 1754-இல் பெரி வருந்த இவர்க்குச் சிவமூர்த்தி தரிசனம் யபாளயத்தில் பச்சையப்ப முதலியார் ஜா தரக் கண்டு விஷத்தை உமிழவேண்டி நம், பச்சையப்ப முதலியாரின் ஐந்தாம் னர். சிவமூர்த்தி அதனைப் பூமியில் விடின் வயதில் ராயர் காலமாயினர். பிறகு பூச்சி உயிர்களுக்குத் துன்பமுண்டாம். அந்த யம்மாள் ஆதரவற்றுச் சென்னை வந்து விஷம் நம்மை யொன்றும் புரியாது என மூன்று குழந்தைகளுடன் சேர்ந்து கோட் மடிமீதிருந்து பார்க்கவெனக் கூறக்கேட்டு டைக்கு வடமேற்கிலுள்ள ஒற்றைவாடை அவ்வகை 'சிவமூர்த்தியின் மடியிலிருந்த சாமிமேஸ்திரி தெருவிலுள்ள ஒரு சந்து வீட்டில் குடியிருந்தனர். பிறகு இந்தம் பசுப்பறவை - (Cow Bird) இது அமெ மாள் நெயத வாயல் பௌனி நாராயண ரிகாவிலுள்ள ஒருவகைப் பறவை. இது பிள்ளை த்வபாஷியின் உதாரகுணத்தைக் கூட்டமாக உலாவுவது. தன் பேடையே கேள்வியுற்று அவரை யடுத்து தம்மிட யல்லாமல் மற்ற பக்ஷிகளுடன் புணரு மிருந்த சிறு பொருளை அவரிடம் ஒப்பு சாட்டில் இத வாயின் உடுத்தும் ஒப்ப வர்.