அபிதான சிந்தாமணி

தத் பப்ரகாசர் 778, திருத்தோணியப்ப துறை "மன்கவி தரவும் பொழிற் கூத்த னாணை, - திருவாரூர்ப், பாகற்கொடி யறுப் னூரப் பன்வாய் தலைமன், தன்கவி தெள் பார் பாதந் திருவாணை, தியாகக் கொடி ளியபால் வாலகோகிலந் தானுரைத்த, யிறக்காதே கிருஷ்ண தேவராயருக்கு நன்கவி பாலுக்கிடு சர்க்கரைக்கவி நாங்கள் எழுதி விடுத்த பாட்டு, ஊழி துலுக்கல்ல சொல்லும், புன் கவியுப் பொடுகாய மென் வொட்டியான் தானுமல்ல, வீழி துலுக்கு றே சொல்லி போற்றுவரே" ஒட்டக்கூத்த வந்து மேலிட்டு - வாழி, சிறந்த திருவா னென்றொரு புலவன் வரவு கேட்டுச் சொ ரூர்த் தியாகருடை பூசை, இறந்ததே கிட் ல்லியது. (பறியாரோ நின்வாயிற் பல்ல ணராயர்" இது கேட்டு ராயர் பட்டர்களை தனைப் பாரோர், முறியாரோ நின்முதுகின் மாற்றியபோது பாடியது. 'உண்ட வயிற் முள்ளைச் சிறுகவொரு , மட்டப்பேர் போ றிலு மிக்காந்த லிட்டதே, தொண்டரே தாதோ வாக்கிதுவே யானக்கால், ஒட்டக் வீழித் துலுக்கரே - பண்டெல்லாம், அப் கூத்தன் தானுனக்கு " ஒருவன் புடவை மவ லெள்ள திரசமுந் தோசைகளும், சுப் தரப் பார்த்துச் சொல்லியது. வெற்றிப் புவதும் போச்சே கவிழ்ந்து” விஜயநகாத் பாடுங் குணப்பாடும் வீரப்பாடு மொருகவி தரசாது அதிகாரியாகிய சாளுவநாயகர் யில், தெற்றிப் பாடவதுகண்டு சீனக்கரசர் புலவரைப் படுத்துக் கொள்ளக் கூறிய துகிலீந்தார், பற்றிப் பார்க்கவ தனூடே போது பாடியது. "மூட்டை கலம்புழுதி பலதேவேசர் வீற்றிருந்தார், சுற்றிப் பார்க் முக்கலஞ் சுத்தப்பாழ், வீட்டை விடுதியாய் கப் பயப்பட்டுத் தூரவைத்துத் தொழு விட்டாயே - போட்ட, தடுக்கெல்லாம் தோமே" உலோபரைப் பாடியது. "குரங் பீறல் தலையணையேல் வைக்கோல், படுக்க குமாய் நண்டு கட்டித் தேளுங் கொட்டிக், லாமோ சொல்லப்பா இதைக் கேட்டுத் நடியாத மதுக்குடித்தே பேயுமேறி, இரங் திருத்தோணியப்பர் பாடியது. வருங் காஞ்சொறியின் பொடியுந் தூவி, திருத்தோணியப்பர் - இவர் ஒரு புலவராக இஞ்சிதின்று கொள்ளிபிடித் தெழுந்தாற் இருக்கலாம் ஷ தத்வப்ரகாசர் காலத்தவர் போலத், தருங்கருணை யில்லாத புல்லர் போலும் ''ஆயிரவர் புலவோரி லொரு வாழ்வில், தண்டிகையின் மீதேறிச் சம்பத் வன் பிரபந்தகவியவ ராயிரத்து ளொரு தேறிக், கருங்கை மதக்களிறேறிக் கழுவி வன், அந்தாதி தூதுலாப் பரணிக்கோவை லேறிக், காடேறி நாடேறித் திரிவார் க்கமகனவ ராயிரர்க்கு ளொருவன், போயி கண்டீர்'' தீயோரைப் பாடியது. "பாம்பு டம்பெறு நாடகபுராணிகனவன்போ லாயி கடித்தா லதுவுமீட்க வல்லோம், பசாசறை ரர்க்கு ளொருவன், பொருட்பெருங் காப்பி ந்தா னீறிட்டுப் பார்க்க வல்லோம், வேம்பு யம் புகல்வாக்கி மற்றவன்போ லாயிரர்க்கு கசப்பறக் கறியுமாக்க வல்லோம், விறல் ளொருவன், பாயிரந்தரு பஞ்சலக்ஷணவி வேழத்ததிகந் தந்தணிக்க வல்லோம், சாம் தானியப்படி யாயிரர்க்கு ளொருவன், பரச பொழுது திடமாகப் பேச வல்லோம், தர மய தர்க்க நூல்பகர்வாதி மற்றுமப்படி யா ணியின்மேல் கல்லாத தொன்று மில்லை, யிரர்க்கு ளொருவன், தேயமெண்டிசை தீம்பரை நல்லவராக்கிக் குண முண்டாக் பரவுதேசிகோத்த மனத்திறத் தாயிரர்க்கு கத், திறம தறியாம னின்று திகைக்கின் ளொருவன், சிவனைத்து தித் துண்டுடுத்துக் றேமே" தத்வப் பிரகாசபண்டாரத்திற் 'கொடுத்திடுந் தெய்வச்சிவக் கியானியே" கிலக்கணம் வருமோவெனக் கேட்டபோது "குட்டுதற்கோ பிள்ளைப் பாண்டிய னிங் பாடியது. "கவிகளாகத் திரியுங் கள்ளர் கில்லை, குறும்பியள வாக்காதைக் குறித் காள் நன்னூற், சுவடியிருந் தாவதென்ன துத் தோண்டி, எட்டினா லறுப்பதற்கு சொல்வீர் - குவலயத்துக், காட்டுக் கெரி ) வில்லி யில்லை, இரண்டொன்றாய் மயிரை த்தநிலாக் கண்ணிரண்டு மில்லாதான், 1 முடிந்திறங்கப் போட்டு, வெட்டுதற்குக் வீட்டுக் கெரித்த விளக்கு" கவியொட்டக் கூத்தனில்லை, விளையாட்டுக் '2. இவர் விஜய நகரத்தரசர் கிருஷ்ண கவிபாட்டு விரைந்து பாடித், தெட்டுதற் தேவமகராயர் காலத்திருந்த ஒரு புலவர், குத் தமிழறியாத் துரைகளுண்டு, தெள் இவர் சரிதம் ஒன்றும் தெரியவில்லை. இவர் ளடித்துப் புலவரெனத் திரியலாமே". பண்டாரம் என்பர். இவர் திருவாரூர் "நினைவுகவி சொல்வோமெனச் சொலிப் கொடி யிறங்காமற் றகைந்தது. மருவுபுகழ் பிறர்கவிதை, நினைவினைத் திருடி வை கிட்ணமக ராயராணை, யரியவட மலையா யோம், நீடுலகின் மனிதரைப் பாடிலோ
தத் பப்ரகாசர் 778 திருத்தோணியப்ப துறை மன்கவி தரவும் பொழிற் கூத்த னாணை - திருவாரூர்ப் பாகற்கொடி யறுப் னூரப் பன்வாய் தலைமன் தன்கவி தெள் பார் பாதந் திருவாணை தியாகக் கொடி ளியபால் வாலகோகிலந் தானுரைத்த யிறக்காதே கிருஷ்ண தேவராயருக்கு நன்கவி பாலுக்கிடு சர்க்கரைக்கவி நாங்கள் எழுதி விடுத்த பாட்டு ஊழி துலுக்கல்ல சொல்லும் புன் கவியுப் பொடுகாய மென் வொட்டியான் தானுமல்ல வீழி துலுக்கு றே சொல்லி போற்றுவரே ஒட்டக்கூத்த வந்து மேலிட்டு - வாழி சிறந்த திருவா னென்றொரு புலவன் வரவு கேட்டுச் சொ ரூர்த் தியாகருடை பூசை இறந்ததே கிட் ல்லியது . ( பறியாரோ நின்வாயிற் பல்ல ணராயர் இது கேட்டு ராயர் பட்டர்களை தனைப் பாரோர் முறியாரோ நின்முதுகின் மாற்றியபோது பாடியது . ' உண்ட வயிற் முள்ளைச் சிறுகவொரு மட்டப்பேர் போ றிலு மிக்காந்த லிட்டதே தொண்டரே தாதோ வாக்கிதுவே யானக்கால் ஒட்டக் வீழித் துலுக்கரே - பண்டெல்லாம் அப் கூத்தன் தானுனக்கு ஒருவன் புடவை மவ லெள்ள திரசமுந் தோசைகளும் சுப் தரப் பார்த்துச் சொல்லியது . வெற்றிப் புவதும் போச்சே கவிழ்ந்து விஜயநகாத் பாடுங் குணப்பாடும் வீரப்பாடு மொருகவி தரசாது அதிகாரியாகிய சாளுவநாயகர் யில் தெற்றிப் பாடவதுகண்டு சீனக்கரசர் புலவரைப் படுத்துக் கொள்ளக் கூறிய துகிலீந்தார் பற்றிப் பார்க்கவ தனூடே போது பாடியது . மூட்டை கலம்புழுதி பலதேவேசர் வீற்றிருந்தார் சுற்றிப் பார்க் முக்கலஞ் சுத்தப்பாழ் வீட்டை விடுதியாய் கப் பயப்பட்டுத் தூரவைத்துத் தொழு விட்டாயே - போட்ட தடுக்கெல்லாம் தோமே உலோபரைப் பாடியது . குரங் பீறல் தலையணையேல் வைக்கோல் படுக்க குமாய் நண்டு கட்டித் தேளுங் கொட்டிக் லாமோ சொல்லப்பா இதைக் கேட்டுத் நடியாத மதுக்குடித்தே பேயுமேறி இரங் திருத்தோணியப்பர் பாடியது . வருங் காஞ்சொறியின் பொடியுந் தூவி திருத்தோணியப்பர் - இவர் ஒரு புலவராக இஞ்சிதின்று கொள்ளிபிடித் தெழுந்தாற் இருக்கலாம் தத்வப்ரகாசர் காலத்தவர் போலத் தருங்கருணை யில்லாத புல்லர் போலும் ' ' ஆயிரவர் புலவோரி லொரு வாழ்வில் தண்டிகையின் மீதேறிச் சம்பத் வன் பிரபந்தகவியவ ராயிரத்து ளொரு தேறிக் கருங்கை மதக்களிறேறிக் கழுவி வன் அந்தாதி தூதுலாப் பரணிக்கோவை லேறிக் காடேறி நாடேறித் திரிவார் க்கமகனவ ராயிரர்க்கு ளொருவன் போயி கண்டீர் ' ' தீயோரைப் பாடியது . பாம்பு டம்பெறு நாடகபுராணிகனவன்போ லாயி கடித்தா லதுவுமீட்க வல்லோம் பசாசறை ரர்க்கு ளொருவன் பொருட்பெருங் காப்பி ந்தா னீறிட்டுப் பார்க்க வல்லோம் வேம்பு யம் புகல்வாக்கி மற்றவன்போ லாயிரர்க்கு கசப்பறக் கறியுமாக்க வல்லோம் விறல் ளொருவன் பாயிரந்தரு பஞ்சலக்ஷணவி வேழத்ததிகந் தந்தணிக்க வல்லோம் சாம் தானியப்படி யாயிரர்க்கு ளொருவன் பரச பொழுது திடமாகப் பேச வல்லோம் தர மய தர்க்க நூல்பகர்வாதி மற்றுமப்படி யா ணியின்மேல் கல்லாத தொன்று மில்லை யிரர்க்கு ளொருவன் தேயமெண்டிசை தீம்பரை நல்லவராக்கிக் குண முண்டாக் பரவுதேசிகோத்த மனத்திறத் தாயிரர்க்கு கத் திறம தறியாம னின்று திகைக்கின் ளொருவன் சிவனைத்து தித் துண்டுடுத்துக் றேமே தத்வப் பிரகாசபண்டாரத்திற் ' கொடுத்திடுந் தெய்வச்சிவக் கியானியே கிலக்கணம் வருமோவெனக் கேட்டபோது குட்டுதற்கோ பிள்ளைப் பாண்டிய னிங் பாடியது . கவிகளாகத் திரியுங் கள்ளர் கில்லை குறும்பியள வாக்காதைக் குறித் காள் நன்னூற் சுவடியிருந் தாவதென்ன துத் தோண்டி எட்டினா லறுப்பதற்கு சொல்வீர் - குவலயத்துக் காட்டுக் கெரி ) வில்லி யில்லை இரண்டொன்றாய் மயிரை த்தநிலாக் கண்ணிரண்டு மில்லாதான் 1 முடிந்திறங்கப் போட்டு வெட்டுதற்குக் வீட்டுக் கெரித்த விளக்கு கவியொட்டக் கூத்தனில்லை விளையாட்டுக் ' 2 . இவர் விஜய நகரத்தரசர் கிருஷ்ண கவிபாட்டு விரைந்து பாடித் தெட்டுதற் தேவமகராயர் காலத்திருந்த ஒரு புலவர் குத் தமிழறியாத் துரைகளுண்டு தெள் இவர் சரிதம் ஒன்றும் தெரியவில்லை . இவர் ளடித்துப் புலவரெனத் திரியலாமே . பண்டாரம் என்பர் . இவர் திருவாரூர் நினைவுகவி சொல்வோமெனச் சொலிப் கொடி யிறங்காமற் றகைந்தது . மருவுபுகழ் பிறர்கவிதை நினைவினைத் திருடி வை கிட்ணமக ராயராணை யரியவட மலையா யோம் நீடுலகின் மனிதரைப் பாடிலோ