அபிதான சிந்தாமணி

அந்தகக்கவி வீரராகவ முதலியார் 81 அந்தகக்கவி வீரராகவ முதலியார் தபோது இவரைக்கந்தபுராணங்கச்சியப்பர் விடுக்குமோலை, சேடாதிபன்சிர மசைக் பாடியது. ''பொங்கு தமி ழயோத்தியில் குங்கலாகரன் திரிபாதகை குலசேகரன், வாழ்தசரதனென்போ னிடத்தும் பூதூர் தென்பாலைசேலஞ் செயித்ததாகந் தீர்த்த வேந்தன், துங்கவடு கன்னிடத்தும் வீரரா செழியனெதிர் கொண்டு காண்க, பாடாத கவரிருவர் தோன்றினாரால், அங்கொருவ கந்தருவ மெறியாதகந்துகம் பத்திகோ னொருகலைமா னெய்திடப்போய் வசை ணா தகோணம், பறவா தகொக்கு அனற் பெற்றானவனிபாலன், இங்கொருவன் பண்ணாதகோடை வெம்படையாய்த் தொ பலகலைமா னெய்திடப்போய்க் கவியினா டாதகுந்தம், சூடாதபாடலம் பூவா தமாத் லிசைபெற்றானே." இவர் ஸ்ரீ வில்லிபுத் தொடை தொடுத்து முடி யாதசடிலம், தூரிற் பாடிய கவி. "வேசையரே மல்கு சொன்னசொற் சொல்லாத கிள்ளையொன் மூர் வீதியிலார் வந்தாலும், பேசிவலை றெங்குந் துதிக்கவர விடவேண்டுமே.' வீசிப் பிடிக்குமூர் - ஆசைமயல், பூட்டு இடும்பாவனத்திற் பாடிய கவி. பசி மூர், கையிற் பொருள் பறித்தே யோடுகொ முருக நோவ தல்லாற் பாழ்லீட்டிற் பாழ் டுத் தோட்டுமூர் சீவிலிபுத்தூர்." அரிய த்த, கொசுகுகடியாலுங் குமைந்தோம்- லூர் மழவராயன் படி கொடுத்ததற்குப் மிசையில், நெடும்பாவம் யாம்செய்தா பாடியது. சேயசெங்குன்றைவரு மொப் னீரென்ன செய்வீர் இடும்பாவன நாதரே." பிலாதிக்குச் செங்கமலத், தூயசெங்கண்ண நாகதேவனைப் பாடியது. "வாயிலொன்று னிணை யொப்பனோ தண்டுழாயணிந்த, கல்லுமொன்று நெல்ல தானவண்ணமும், மாயனளக்கும்படி மூன்று கிட்ணைய மாம வாடலாகவாறு மாதம் வைத்திருந்த கத்தி ழவ, ராயனளக்கும்படி யொருநாளைக் ரிக், காயிலுப்பிலாத கஞ்சியைக்கலந்த கிலக்கமுண்டே .'" இவன் சகம் கசுசு ச-ல் வண்ணமுங், காம்பொடிந்ததோரகப்பை திரிசிராப்பள்ளி ஜில்லாவிலுள்ள அரிய கைப்பிடித்தவண்ணமும், மோயிலா தமீன் லூர்க்கதிபன், இவன் பெயர் கிருஷணை ஒப் கள் வந்து மொலுமொலென்ற சட்டியும், பில்லாத மழவராயன் என்பது. இவர் மோருதர்க் கிடக்கொணர்ந்த...... குமா ரொப்பில்லாதான் சங்கீதத்தைக் கேட் நாகதேவ னிட்டவணை நாம்மறப்பதில்லை டுப் பாடியது. ''வாழொப்பிலாதவன் சே காணுமே." சிரையன் தினகரனைப் பாடி யொப்பிலா தமழவதிசை, ஆழக்கடல்விட்டு யது. சிரையன் தினகரனைச் செந்த போடுங்காலத் தரிசெலுங்கால், நீழற்கவுத் மிழ்க்கு நல்ல, துரையென்று நாங்கவிதை துவ நீத்துச்செல்வானந்த நீண்மணிதான், சொன்னோஞ் - சுரையுண்ணும், வண் காழொப்பினும் நின்னிசைகேட்குங்காற் ணமே செய்தான் வரகவிக்கு வண்மை கரைந்தேகுமன்றே." தீத்தான் சங்கீதத் யென்னும், எண்ணமே செய்தானிலை. 11 தைக்கேட்டுப் பாடியது. "வாவியபொற் நந்தியமாணிக்கத்தைப் பாடியது. "மாதா பரியாவூரில் வீரையன்மைந்தபஞ்ச, காவி வைப்போற் பிறக்கத் தந்தையைப்போற் யந்தேர்கின்ற தீத்தாசங்கீதத்திற் காவலா செனிக்கவிந்த வையந்தன்னில், ஏதேனு தாம்? ஓவியசாலையெல்லாங் கொல்லியா மொன் றல்லால் நந்தியமாணிக்கமிவனேற் முள்ளுருகும் ரத்னம், மேவியகூடமெல் றம் பாரீர்......................, பாதாதிகேச லாந் திரிகூடத்தின் மேற்படுமே." செழிய மெல்லாந்தன் றாயைப்போற் படைத்தான் தரையன் பரிசில் கொடுத்தனுப்பின பதுமத்தானே." சடையாண்டியைப் போது சில பொருள் வேண்டிப் பாடியது. பாடிய வசை. "கொடையாண்ட மன்ன இவர் சேலத்தரசரா யிருக்கலாம் போலும். ரிற்கச்சி நல்லானைக் குறுகியன்னோன், "சாலப்பழுத்தமரம் பார்த்தெறிவர் தண் தொடையாண்ட முல்லைப் புயவரைச்சார ணீர்சுரக்கும், ஞாலத்தகழ்வர் கறக்கின்ற விற் றுன்னிமுப்பான், உடையாண்டிரு வாவைநற் காறளைவர், நீலக்கடல்விட்டுப் ந்து கவிமதமாக்க ளுடன் பொருத, சடை பாலாழிமத்திட்டுநிற்பரென்னீர், சேலத்து யாண்டிகையிற் குசங்காணவாமுத் தமிழ்ச் வேந்த னகத்தாகந்தீர்த்த செழியனுக்கே." சிங்கமே". ஒரு தாதிநிமித்தமாகக் குடம் செழியதரையனுக்கு விடுத்த தீட்டுக்கவி. தைப்பயணந் தவிர்த்திருந்தபோது பாடி "எடாயிரங்கோடி யெழுதாது தன்மனத் யது. மனந்தான் வளர்ந்தார்க்கும் வாயு தெழுதிப்படித்த விரகன், ஏது சொலினு) முண்டோகச்சி, அனந்தா புதனாளகல் மதுவே யெனச்சொலுங் கவி வீரராகவன் வோஞ்-சினந்து, வடித்தெடுத்த வேற்