அபிதான சிந்தாமணி
சனாபாயி
608
சஜ்ஜனசசாருகர்
வரைக்க அரிசி யேதென்று பிரம்பெடுத் பின் அங்க தன் பிறகு உத்தவராய் இப்
தடிக்க அது பெருமாள் முடிமேல் படுத போது பெருமாளுக்கன் பாராயினர்; உங்க
லும் நான் விடோபாஜனோபாயியின் அன் ளில் ஞானதேவர் பாட்டைச் சச்சிதானந்த
பால் யான் இங்குவந்து மாவரைக்கின் ரும், நிவர்த்தி பாட்டினைச் சோபான தேவ
றேன் என்னை யடியாதே என்ன, குணாபி, ரும், முக்தாயியின் பாட்டை ஞானசேவ
சனாபாயி பெருமாளைத் தன் வசப்படுத்திக் ரும், பரமவானந்தர் பாடலை வி சோபா
கொண்டாள் என்று வருந்துகையில் பெரு கேசர், கூர்மதாசர் கவியை, சுதேவர், நாம
மாள் அரைத்தமாவை வாரிக் கூடையில் தேவர் ஜனாபாயி இவர்கள் செய்யுள்களை
நிரப்பி மீண்டும் துயில், சனாபாயி விடியற் யானும் எழுதுக எனக் கட்டளை தந்து
காலத்தில் எழுந்து பெருமாளை யெழுப் பெருமாள் கோயிலுக்கு எழுந்தருளினர்.
பிக் கோயிலுக்குப் போகாமலிருப்பின் சனுரு - உவசம்பதிக்குத் தந்தை,
ஊர் சுலகமாகுமென்னப் பெருமாள் விடிந் சன்னதேயு - (சந்) ரௌத்திராசவன் கும்
தகோ என்னவெழுந்து நித்திரை மயக்கத் | ரன்,
தால் பீதாம்பரத்தையும் பதக்கத்தையும் சன்மசயன் - (சங்.) பூருவின் குமரன்,
விட்டு விட்டுச் சபைாயியின் கந்தையை இவன் குமரன் பிரசன்னுவான்.
உடுத்திகொண்டு கோயிலுள் சென்றனர். சன்மிஷ்டை - சன்மிஷ்டையைக் காண்க.
விடிந்தபின் அர்ச்சகர் கோயிலைத் திறக்கப் சஜ்ஜனகசாருகர் - இவர் ஓர் ஊன் விற்பவர்,
பெருமாள் கந்தை உடுத்தி யிருத்தலைக் பெருமாளிடத்துள்ளன் பாய்ச் சாளக்கிரா
கண்டு இக்கந்தை சனாபாயியின் கந்தை மத்தை நிறைகல்லாய் வைத்துப் பூசித்
போல் தெரிகின்றதென்று நாமதேவர் திருக்கையில் கண்டவேதியர் ஒருவர் இவ
வீடுசென்று நோக்க அவ்வீடு புதிதா ரையணுகி உனக்கு இது தகாது நீ ஊன்
யிருத்தலைப்பார்த்து உட்சென்று சனாபாயி விற்போன் என அவரிற்பிரித்து அதைக்
'யைக்கண்டு பெருமாளின் பீதாம்பரத்தை கொண்டு தாம் அன்று வேண்டிய சிறப்
'நோக்கிப் பதக்க மெங்கென்ன அவள் புடன் பூசித்தனர். அன்றிரவு பெருமாள்
கிடையாதென்ன அவள் துகிலைச் சோதிக் அந்தணர் கனாவிற்றோன்றி என்னைக்
கப்பதக்கம் கிடைத்தது. இவள் சுவாமி கசாருகரிடம் சேர்க்காவிடில் உன்னையும்
துரோகி என்று இவளைக் கழுவேற்றக் உன் குடும்பத்தினையும் வருத்து வேனென
கொண்டு செல்லுகையில் இவள் பெருமா வேதியர் பயந்து கசாருவிடத்தில் சாளக்
வளத் துதிக்கக் கழுமரம் நீறாயது. பின் கிராமத்தைச் சேர்த்தனர். சாளக்கிரா
சனாபாயி வீட்டில் வந்து முன்பு போல் பெரு மததை நீங்கிய கசாருகர் பெருமாளை நீங்கி
மாளைப் பாடத்தொடங்கவும் அவளிடத் யது முதல் அன்னபானாதிகளிலரா யிருந்து
தன்புள்ள பெருமாள் அவள் பாடும் செய் சாளக்கிராமம் வந்தபின் பூசித்துத் தீர்த்த
யுட்களை எழுதி வந்தனர். ஒருநாள ஞான பானஞ் செய்து உணவாதிகளருந்தினர்.
'தேவர் பெருமாளைத் தரிசிக்கவரப் பெரு இவர் ஜகந்நாதயாத்திரை செய்ய வெண்
மாள் தனித்தெழுதுதல் கண்டு ஞானதே ணிச் சாளக்கிராமததையு முடன்கொண்டு
கார் என்ன எழுதுகின்றீர் என ஜனாபாயி ஓர் கிராமத்தில் தங்க அங்கிருந்த ஒருத்தி
யின் செய்யுட்களை எழுதுகிறேனெனக் வரிடம் காமவிருப்புள்ளவளாய் விருந்
கேட்டு வியந்தனர். பின் ஞானதேவர் திட்டு இரவிற்புணர அழைக்கக் கசாருகர்
காமதேவரைக் காணப் பெருமாளுடன் கணவனிருக்கையில் அயலவரைப் புணர்
வந்து நாமதேவரைநோக்கிச் சனாபாயியை தல் அடுக்காதெனக் கேட்ட விபசாரி கண
யழைக்க வெனச் சாணமிதித்துக்கொண வனைக் கொன்று அவன் நிலையைக் கசாரு
டிருந்த ஜனாபாயிவர ஞானதேவர் நாமரை கரிடம் காட்டி உம் பொருட்டுக் கண
கோகி ஜனபாயியின் பாட்டைப் பெரு வனைக் கொன்றேன் என்னைப் புணர்க
மாள் எழுதக் கண்டேன் என்னப் பெரு அன்றேல் உன்மீது பழிசுமத்துவேன்
மாள் அவள் பாடுங்கவியில் மிக்க அன் என்றனள். கசாருகர் அப்போதும் மறுக்க
புளேனா தலால் எழுதினேன். இதனைப் விபசாரி என் கணவனைக் கொன்று என்
படிப்போர் கேட்போரிடமும் அவ்வகை னைப் புணர அழைத்தான எனக் கூக்குர்
அன்புளேன் என்றார். பின் ஞான தேவர் லிடக் கண்டோர் அரசனிடம் விட அரசன்
நாமதேவர் முன்பிறப்பில் பிரகலா தனன! இவர் முகக்குறியால் கொலை செயாதவ
சனாபாயி
608
சஜ்ஜனசசாருகர்
வரைக்க
அரிசி
யேதென்று
பிரம்பெடுத்
பின்
அங்க
தன்
பிறகு
உத்தவராய்
இப்
தடிக்க
அது
பெருமாள்
முடிமேல்
படுத
போது
பெருமாளுக்கன்
பாராயினர்
;
உங்க
லும்
நான்
விடோபாஜனோபாயியின்
அன்
ளில்
ஞானதேவர்
பாட்டைச்
சச்சிதானந்த
பால்
யான்
இங்குவந்து
மாவரைக்கின்
ரும்
நிவர்த்தி
பாட்டினைச்
சோபான
தேவ
றேன்
என்னை
யடியாதே
என்ன
குணாபி
ரும்
முக்தாயியின்
பாட்டை
ஞானசேவ
சனாபாயி
பெருமாளைத்
தன்
வசப்படுத்திக்
ரும்
பரமவானந்தர்
பாடலை
வி
சோபா
கொண்டாள்
என்று
வருந்துகையில்
பெரு
கேசர்
கூர்மதாசர்
கவியை
சுதேவர்
நாம
மாள்
அரைத்தமாவை
வாரிக்
கூடையில்
தேவர்
ஜனாபாயி
இவர்கள்
செய்யுள்களை
நிரப்பி
மீண்டும்
துயில்
சனாபாயி
விடியற்
யானும்
எழுதுக
எனக்
கட்டளை
தந்து
காலத்தில்
எழுந்து
பெருமாளை
யெழுப்
பெருமாள்
கோயிலுக்கு
எழுந்தருளினர்
.
பிக்
கோயிலுக்குப்
போகாமலிருப்பின்
சனுரு
-
உவசம்பதிக்குத்
தந்தை
ஊர்
சுலகமாகுமென்னப்
பெருமாள்
விடிந்
சன்னதேயு
-
(
சந்
)
ரௌத்திராசவன்
கும்
தகோ
என்னவெழுந்து
நித்திரை
மயக்கத்
|
ரன்
தால்
பீதாம்பரத்தையும்
பதக்கத்தையும்
சன்மசயன்
-
(
சங்
.
)
பூருவின்
குமரன்
விட்டு
விட்டுச்
சபைாயியின்
கந்தையை
இவன்
குமரன்
பிரசன்னுவான்
.
உடுத்திகொண்டு
கோயிலுள்
சென்றனர்
.
சன்மிஷ்டை
-
சன்மிஷ்டையைக்
காண்க
.
விடிந்தபின்
அர்ச்சகர்
கோயிலைத்
திறக்கப்
சஜ்ஜனகசாருகர்
-
இவர்
ஓர்
ஊன்
விற்பவர்
பெருமாள்
கந்தை
உடுத்தி
யிருத்தலைக்
பெருமாளிடத்துள்ளன்
பாய்ச்
சாளக்கிரா
கண்டு
இக்கந்தை
சனாபாயியின்
கந்தை
மத்தை
நிறைகல்லாய்
வைத்துப்
பூசித்
போல்
தெரிகின்றதென்று
நாமதேவர்
திருக்கையில்
கண்டவேதியர்
ஒருவர்
இவ
வீடுசென்று
நோக்க
அவ்வீடு
புதிதா
ரையணுகி
உனக்கு
இது
தகாது
நீ
ஊன்
யிருத்தலைப்பார்த்து
உட்சென்று
சனாபாயி
விற்போன்
என
அவரிற்பிரித்து
அதைக்
'
யைக்கண்டு
பெருமாளின்
பீதாம்பரத்தை
கொண்டு
தாம்
அன்று
வேண்டிய
சிறப்
'
நோக்கிப்
பதக்க
மெங்கென்ன
அவள்
புடன்
பூசித்தனர்
.
அன்றிரவு
பெருமாள்
கிடையாதென்ன
அவள்
துகிலைச்
சோதிக்
அந்தணர்
கனாவிற்றோன்றி
என்னைக்
கப்பதக்கம்
கிடைத்தது
.
இவள்
சுவாமி
கசாருகரிடம்
சேர்க்காவிடில்
உன்னையும்
துரோகி
என்று
இவளைக்
கழுவேற்றக்
உன்
குடும்பத்தினையும்
வருத்து
வேனென
கொண்டு
செல்லுகையில்
இவள்
பெருமா
வேதியர்
பயந்து
கசாருவிடத்தில்
சாளக்
வளத்
துதிக்கக்
கழுமரம்
நீறாயது
.
பின்
கிராமத்தைச்
சேர்த்தனர்
.
சாளக்கிரா
சனாபாயி
வீட்டில்
வந்து
முன்பு
போல்
பெரு
மததை
நீங்கிய
கசாருகர்
பெருமாளை
நீங்கி
மாளைப்
பாடத்தொடங்கவும்
அவளிடத்
யது
முதல்
அன்னபானாதிகளிலரா
யிருந்து
தன்புள்ள
பெருமாள்
அவள்
பாடும்
செய்
சாளக்கிராமம்
வந்தபின்
பூசித்துத்
தீர்த்த
யுட்களை
எழுதி
வந்தனர்
.
ஒருநாள
ஞான
பானஞ்
செய்து
உணவாதிகளருந்தினர்
.
'
தேவர்
பெருமாளைத்
தரிசிக்கவரப்
பெரு
இவர்
ஜகந்நாதயாத்திரை
செய்ய
வெண்
மாள்
தனித்தெழுதுதல்
கண்டு
ஞானதே
ணிச்
சாளக்கிராமததையு
முடன்கொண்டு
கார்
என்ன
எழுதுகின்றீர்
என
ஜனாபாயி
ஓர்
கிராமத்தில்
தங்க
அங்கிருந்த
ஒருத்தி
யின்
செய்யுட்களை
எழுதுகிறேனெனக்
வரிடம்
காமவிருப்புள்ளவளாய்
விருந்
கேட்டு
வியந்தனர்
.
பின்
ஞானதேவர்
திட்டு
இரவிற்புணர
அழைக்கக்
கசாருகர்
காமதேவரைக்
காணப்
பெருமாளுடன்
கணவனிருக்கையில்
அயலவரைப்
புணர்
வந்து
நாமதேவரைநோக்கிச்
சனாபாயியை
தல்
அடுக்காதெனக்
கேட்ட
விபசாரி
கண
யழைக்க
வெனச்
சாணமிதித்துக்கொண
வனைக்
கொன்று
அவன்
நிலையைக்
கசாரு
டிருந்த
ஜனாபாயிவர
ஞானதேவர்
நாமரை
கரிடம்
காட்டி
உம்
பொருட்டுக்
கண
கோகி
ஜனபாயியின்
பாட்டைப்
பெரு
வனைக்
கொன்றேன்
என்னைப்
புணர்க
மாள்
எழுதக்
கண்டேன்
என்னப்
பெரு
அன்றேல்
உன்மீது
பழிசுமத்துவேன்
மாள்
அவள்
பாடுங்கவியில்
மிக்க
அன்
என்றனள்
.
கசாருகர்
அப்போதும்
மறுக்க
புளேனா
தலால்
எழுதினேன்
.
இதனைப்
விபசாரி
என்
கணவனைக்
கொன்று
என்
படிப்போர்
கேட்போரிடமும்
அவ்வகை
னைப்
புணர
அழைத்தான
எனக்
கூக்குர்
அன்புளேன்
என்றார்
.
பின்
ஞான
தேவர்
லிடக்
கண்டோர்
அரசனிடம்
விட
அரசன்
நாமதேவர்
முன்பிறப்பில்
பிரகலா
தனன
!
இவர்
முகக்குறியால்
கொலை
செயாதவ