அபிதான சிந்தாமணி

சண்டேசுர நாயனார் 555 சதகண்டராவணன் நிருமித்துக் ஒருவரை யொருவயின் சாபம் ஒன்று அவனைப் பாய அப்பசுவினைச் சோ தம் சண்டேசாநுக்கிரக மூர்த்தம் எனப் லால் அடிக்கக்கண்டு அப்பசுக்களின் தன் படும். இவர்க்குச் சண்டீசர், சண்டி, விசார மைகளை அவனுக்குப் போதித்து அவனை சருமர் எனவும் பெயர். (பெரியபுராணம்). இனிப் பசு மேய்க்காதிருக்கக் கட்டளை சண்பகமாலை - விசையையின் தோழியா தந்து அவ்வூரார் அனுமதிபெற்றுத் தாமே கிய கூனி, அப்பசுக்களை மேய்த்து முன்னிலும் சண்பகவடிவி - கரிகாலச்சோழன் ஆலத் அதிகமாய்ச் சீராட்டி வந்தனர். இதனாற்திப்பெண்ணாகிய மரகதவடிவியின் குமரி. பசுக்கள் கன்றுகளையும் நினையாமல் விசார இவளுக்குத் தமிழறியும் பெருமாள் எனப் சருமரைவிட்டு நீங்காது அன்புள்ளனவா பெயர். | ய்த் தாமே பால் சொரியத் தலைப்பட்டன. சண்பை -1, சீர்காழிக்கு ஒரு பெயர், துரு இதனை நோக்கிய விசாரசருமர் இப்பாலைச் வாசருஷி சாபத்தால் கருக்கொண்ட சிவ மூர்த்தியின் பொருட்டாகத் தக்க ஆண்மகன் வயிற்றில் பிறந்த இருப்புலக் வையாக நினைத்தனர். நினைக்கச் சிவார்ச் கை அராவப்பட்டுக் கடலில் இட அது சனையில் பேராவலுண்டாய் மண்ணியாற் கடற்கரையில் ஒதுங்கிச் சண்பைப்புற்கள் றங் கரையருகு இருந்த திருவாத்திமாத் ஆயிற்று, அப்புற்களால் கடற்கரைக்கு தடியில் மணலால் சிவலிங்கந் தாபித்து வந்த கோபாலர் ருஷியின் சாபத்தால் மதில் முதலிய மணலால் அமைத்து வேண் ஒருவரை யொருவர் மோதியி றந்தனர். டிய கருவிகளை மானசமாய் நிருமித்துக் அத்தோஷம் ருஷியை அடைந்ததால் கொண்டு நல்ல பூக்களைப் பறித்துத் தீண் அந்த ருஷி இந்தத் தலத்தில் பூசித்துப் டச் சுரந்த பாலைனக் குடங்களிற் கறந்து பாதகத்தைப் போக்கிக்கொண்டனர். சிவபூசை செய்து வருவார் ஆயினர். இந் 2. ஒரு நகாம் கடலோரத்துள்ளது. தப்படி நடத்திவந்தும் பசுக்குரியவர்களுக் (மணிமேகலை) குப் பால் குறைவின்றி யிருந்தது. இதைக் சண்பைநகர் - இஃது அங்க நாட்டிலுள்ள கண்ட ஒருவன் விசாரசருமன் பாலைக் தொரு பெரியநகரம். எல்லா வளத்திலும் கறந்து மணலில் ஊற்றி விளையாடுகிறான் மிகச் சிறந்து விளங்குவது. உக்கிர குலத் என்று ஊரில் கூறினன், ஊரார் எச்சதத்த தாசனாகிய விசையவர னென்பவனாற் னிடம் குறைகூறினர். தந்தையாகிய பாதுகாக்கப்பட்டு வந்தது. இந்த நகரத் எச்சதத்தன் இதன் உண்மை அறியவே தில் மித்திரகாமனென்னும் ஒரு வணிகர் ண்டி அருகிருந்த குராமரத்தின் மீதேறி பெருமான் வீட்டில் பூகியும், வாசவதத்தை, ஒளிந்து கண்டு சொன்னது உண்மை காஞ்சனமாலை, சாங்கியத்தா யென்னும் யென்று சிவபூசையிலிருந்த குமாரைக் மூவரும் தம்மைப் பிறரறியா தபடி வேற்று கோலாற் புடைத்தனன். குமார் எழுந்தி வடிவங்கொண்டு அவனாற் பாதுகாக்கப் சாமைகண்டு அருகிருந்த பாற்குடங்களைக் பட்டுத் தங்கியிருந்தனர். (பெ. கதை) காலால் இடறினன். இந்தச் சிவாபராதத் சண்முகன்-ஆறு முகத்துடன் கூடிய குமரக் தால் கோபங்கொண்ட குமார், அருகிருந்த கடவுளுக்கு ஒரு திருநாமம். கோலை எடுக்க மழுவாயிற்று. அதனால் சதகண்டராவணன் - இவனுக்கு விதுர தந்தையின் உதைத்த சாலை வெட்டி மூன் இராவணன் எனவும் பெயர். இவன் போற் சிவபூசையில் இருந்தனர். சிவ இராவணன், இராமராலி றந்த செய்தி மூர்த்தி பிராட்டியுடன் விசாரசருமர் முன் யைச் சுகசாரணபாற் கேள்வியுற்று இராம தரிசனம் தந்து அவர் உடம்பைப் பரிசித்து ருடன் யுத்தஞ்செய்ய எண்ணித் தூதனுப் உமக்குத் தொண்டர்க்கு நாயகமாம் பரிசு பினன். தூதர் சொல்லக்கேட்ட இராம தந்தோம் எனத் தாம் அணிந்த கொன்றை பிரான் சீதையிடங் கூறச் சீதாபிராட்டி மாலைசூட்டி நாம் ஏற்ற அமுது, மாலை, இராமமூர்த்தியைச் சாரதியா யிருக்க பரிவட்டம், உமக்கே கிடைக்க என அநுக் வேண்டிப் புஷ்பகத்திலேறிப் பாற்கடலி கிரகித்துச் சண்டேசுரபதம் அளித்து னருகு கோட்டை கட்டிக்கொண்டு வசித் மறைந் தனர். எச்சதத்தர் சண்டேசுர திருந்த இவனுடன் யுத்தத்திற்குச் செ மூர்த்தியால் தண்டிக்கப்பட்டமையால் ன்று அனுமனைத் தூ தாக ஏவ அரக்கனது சிவபதம் பெற்றனர். சண்டேசுரநாயனார் கோட்டையின் காவலாளி அநுமனைப் க்கு அநுக்கிரகஞ்செய்ய எழுந்த சிவமூர்த்ப ட்டணத்திற்குள் விடாது மறுக்க அந்
சண்டேசுர நாயனார் 555 சதகண்டராவணன் நிருமித்துக் ஒருவரை யொருவயின் சாபம் ஒன்று அவனைப் பாய அப்பசுவினைச் சோ தம் சண்டேசாநுக்கிரக மூர்த்தம் எனப் லால் அடிக்கக்கண்டு அப்பசுக்களின் தன் படும் . இவர்க்குச் சண்டீசர் சண்டி விசார மைகளை அவனுக்குப் போதித்து அவனை சருமர் எனவும் பெயர் . ( பெரியபுராணம் ) . இனிப் பசு மேய்க்காதிருக்கக் கட்டளை சண்பகமாலை - விசையையின் தோழியா தந்து அவ்வூரார் அனுமதிபெற்றுத் தாமே கிய கூனி அப்பசுக்களை மேய்த்து முன்னிலும் சண்பகவடிவி - கரிகாலச்சோழன் ஆலத் அதிகமாய்ச் சீராட்டி வந்தனர் . இதனாற்திப்பெண்ணாகிய மரகதவடிவியின் குமரி . பசுக்கள் கன்றுகளையும் நினையாமல் விசார இவளுக்குத் தமிழறியும் பெருமாள் எனப் சருமரைவிட்டு நீங்காது அன்புள்ளனவா பெயர் . | ய்த் தாமே பால் சொரியத் தலைப்பட்டன . சண்பை - 1 சீர்காழிக்கு ஒரு பெயர் துரு இதனை நோக்கிய விசாரசருமர் இப்பாலைச் வாசருஷி சாபத்தால் கருக்கொண்ட சிவ மூர்த்தியின் பொருட்டாகத் தக்க ஆண்மகன் வயிற்றில் பிறந்த இருப்புலக் வையாக நினைத்தனர் . நினைக்கச் சிவார்ச் கை அராவப்பட்டுக் கடலில் இட அது சனையில் பேராவலுண்டாய் மண்ணியாற் கடற்கரையில் ஒதுங்கிச் சண்பைப்புற்கள் றங் கரையருகு இருந்த திருவாத்திமாத் ஆயிற்று அப்புற்களால் கடற்கரைக்கு தடியில் மணலால் சிவலிங்கந் தாபித்து வந்த கோபாலர் ருஷியின் சாபத்தால் மதில் முதலிய மணலால் அமைத்து வேண் ஒருவரை யொருவர் மோதியி றந்தனர் . டிய கருவிகளை மானசமாய் நிருமித்துக் அத்தோஷம் ருஷியை அடைந்ததால் கொண்டு நல்ல பூக்களைப் பறித்துத் தீண் அந்த ருஷி இந்தத் தலத்தில் பூசித்துப் டச் சுரந்த பாலைனக் குடங்களிற் கறந்து பாதகத்தைப் போக்கிக்கொண்டனர் . சிவபூசை செய்து வருவார் ஆயினர் . இந் 2 . ஒரு நகாம் கடலோரத்துள்ளது . தப்படி நடத்திவந்தும் பசுக்குரியவர்களுக் ( மணிமேகலை ) குப் பால் குறைவின்றி யிருந்தது . இதைக் சண்பைநகர் - இஃது அங்க நாட்டிலுள்ள கண்ட ஒருவன் விசாரசருமன் பாலைக் தொரு பெரியநகரம் . எல்லா வளத்திலும் கறந்து மணலில் ஊற்றி விளையாடுகிறான் மிகச் சிறந்து விளங்குவது . உக்கிர குலத் என்று ஊரில் கூறினன் ஊரார் எச்சதத்த தாசனாகிய விசையவர னென்பவனாற் னிடம் குறைகூறினர் . தந்தையாகிய பாதுகாக்கப்பட்டு வந்தது . இந்த நகரத் எச்சதத்தன் இதன் உண்மை அறியவே தில் மித்திரகாமனென்னும் ஒரு வணிகர் ண்டி அருகிருந்த குராமரத்தின் மீதேறி பெருமான் வீட்டில் பூகியும் வாசவதத்தை ஒளிந்து கண்டு சொன்னது உண்மை காஞ்சனமாலை சாங்கியத்தா யென்னும் யென்று சிவபூசையிலிருந்த குமாரைக் மூவரும் தம்மைப் பிறரறியா தபடி வேற்று கோலாற் புடைத்தனன் . குமார் எழுந்தி வடிவங்கொண்டு அவனாற் பாதுகாக்கப் சாமைகண்டு அருகிருந்த பாற்குடங்களைக் பட்டுத் தங்கியிருந்தனர் . ( பெ . கதை ) காலால் இடறினன் . இந்தச் சிவாபராதத் சண்முகன் - ஆறு முகத்துடன் கூடிய குமரக் தால் கோபங்கொண்ட குமார் அருகிருந்த கடவுளுக்கு ஒரு திருநாமம் . கோலை எடுக்க மழுவாயிற்று . அதனால் சதகண்டராவணன் - இவனுக்கு விதுர தந்தையின் உதைத்த சாலை வெட்டி மூன் இராவணன் எனவும் பெயர் . இவன் போற் சிவபூசையில் இருந்தனர் . சிவ இராவணன் இராமராலி றந்த செய்தி மூர்த்தி பிராட்டியுடன் விசாரசருமர் முன் யைச் சுகசாரணபாற் கேள்வியுற்று இராம தரிசனம் தந்து அவர் உடம்பைப் பரிசித்து ருடன் யுத்தஞ்செய்ய எண்ணித் தூதனுப் உமக்குத் தொண்டர்க்கு நாயகமாம் பரிசு பினன் . தூதர் சொல்லக்கேட்ட இராம தந்தோம் எனத் தாம் அணிந்த கொன்றை பிரான் சீதையிடங் கூறச் சீதாபிராட்டி மாலைசூட்டி நாம் ஏற்ற அமுது மாலை இராமமூர்த்தியைச் சாரதியா யிருக்க பரிவட்டம் உமக்கே கிடைக்க என அநுக் வேண்டிப் புஷ்பகத்திலேறிப் பாற்கடலி கிரகித்துச் சண்டேசுரபதம் அளித்து னருகு கோட்டை கட்டிக்கொண்டு வசித் மறைந் தனர் . எச்சதத்தர் சண்டேசுர திருந்த இவனுடன் யுத்தத்திற்குச் செ மூர்த்தியால் தண்டிக்கப்பட்டமையால் ன்று அனுமனைத் தூ தாக ஏவ அரக்கனது சிவபதம் பெற்றனர் . சண்டேசுரநாயனார் கோட்டையின் காவலாளி அநுமனைப் க்கு அநுக்கிரகஞ்செய்ய எழுந்த சிவமூர்த்ப ட்டணத்திற்குள் விடாது மறுக்க அந்