அபிதான சிந்தாமணி

கோபிசந்தராஜன் 521 கோபிதாரத்துவசன் கொண்டிருத்தலைக் கண்டு இவ்வகைக் சரிக்கக் கானேபா ஆசானை எந்தக் கிணற் களிப்புடன் இருக்குமிவன் யமன்கையில் றில் தள்ளினாயென அரசன் கிணற்றைக் பட்டு மாள்வனே என்னும் வருத்தத்தால் காட்டிப் பயந்து நிற்கப் பயப்படாதை மேல் மாளிகையினின்றும் அழும் கண்ணி வெள்ளியினாலும் பொன்னினாலும் உன் ரானது இவன்மேல் துளிப்ப இந்நீர் வடிவத்தையொத்த உருவைச் செய்விக்க யார் தெளித்தாரென்று மேலே பார்க்க என உரைக்க அரசன் அப்படியே செய் அது தனது தாயின் கண்ணீரென்றறிந்து வித்துக் கிணற்றருகில் வந்து மேலிருந்த இவளை யழுதற்குக் காரணமென்னவெ வைகளை எடுப்பித்தான். அங்குச் சாலக் ன்று கேட்க உன் தந்தை முதலிய முன் திசர் சந்திரன் போல் விளங்கியிருந்தனர். னோர் உன்னைப்போலவே போகங்களை சீடர்கள் கண்டுகளிக்கக் கானேபா கிணற் அனுபவித்து யமன்கையிற்பட்டு மாண்ட நருகில் சென்று அரசன் என்னால் அப் னர். அவ்வாறே நீயும் யமன் கைப்பட்டு யம் பெற்றனன். நீர் அவனுக்குச் சாபம் மாள் வாயென்று வருந்தி அழுகின்றேன் கொடுப்பீரேல் அச்சாபம் அவன் உரு என்றனள். அதைக்கேட்ட அரசன் அவ் வைப்போல் செய்திருக்கும் பிரதிமைக வாறு வருந்தாவகை முத்திதா வல்லவர் ளைச் சார் தல்வேண்டும் என வரம் வேண் யாவரென மைனாவதி சாலந்திரர் என, டினன். பின் கானேபா கிணற்றருகில் அரசன்கேட்டு ஒன்றுங்கூறாது வீட்டில் பிரதிமைகளை நிறுத்தி ஜாலந்திரரை நல் வந்துண்டு மனைவி சொற்கேட்டுக் கோபத் வரவு கூறுகவென அவ்வாறே அரசன்கூற தால் யோகியரைக் கிணற்றிலிடச் செய் யோகியர் நீ யாரென அரசன் கோபிசந் தேனே யென்று வருந்தி யிருந்தனன். தன் என் றனன். ஜாலந்திரர் நீ சாம்பராக முன் ஆசாரியனைத் தேடச்சென்ற கானே வெனச் சபித்தனர். இச்சாபத்தால் அப் பா பலதேசங்களிலும் தேடிப் பரதேச பிரதிமைகள் சாம்பராய் அரசன் துன்ப மடைந்து மச்சேந்திரரைத் தேடிவந்து மிலா திருந்தனன். பின் அரசன் வேண் கோரக்கர் இருப்பிடமடைந்து மகிழ்வுட டக் கிணற்றிலிருந்தோர் நீ யாரென நான் னிருக்கையில் கோரக்கர் இவரைப் பார்த் மைனாவதி மைந்தனென ஜாலந்திரர் துக் கோபிசந்தன் உன் குருநாதனைக் கிண ஷேமமாயிருக்க வென்றனர். பின் யோகி ற்றிடைத் கள்ளிப் பன்னிரண்டு வருட யரை வெளியே வரச்செய்ய மைனாவதி மாயிற்று; அதை நோக்காமல் உலக பாதபூசை செய்தனள், கோபிசந்தனும் மெல்லாம் தேடுகின்றாய் அதனாற் பய யோகியரை வணங்கி உம்முடைய சாம் 'னென்ன என்று கூறினர். இதனை பிரதாயம் எனக்கு அருள்கவென யோகி யறிந்த கானேபா மைனாவதிக்கு ஆசிரிய யர் அவ்வாறா குக வென்றனர். பின் அர னிருப்பிடங்கூறி அனுப்பித் தானும் பின் சன் ராஜ்யந் துறந்து தாய்பாலடைந்து சென்றனர். கானேபா தம்மூர் அடை அவளை வணங்கத் தாய் மகனை வாழ்த்தி ந்தசெய்தியை மைனாவதி மகனுக் கறி உன் குலமீடேறும் கொள்கை கொண் வித்து அவரைச் சரண்புகும்படி உடன டனை; இது முதல் பல தலங்களும் யாத்தி ழைத்துச் சென்றனள். அரசன் கானே ரைசெய்து பனிரண்டு வருடத்திற் கொரு பாவைச் சாணடையக் கானேபா நீ முறை என்னை யடைகவென் றனன். அர யாரென அரசன் கோபிசந்தன் என்ற சன் பலதேசங்களும் யாத்திரைசெய்து னன். இதைக்கேட்ட கானேபா மிக்க தன் தங்கை இருப்பிடமடைந்து தவக்கோ கோபமுடையவராய்க் கள்ளை அமுதென் லத்துடன் அவ்விடம் பிகை செய்து வரு பது போல இப்பெயர் உனக் காரிட்டார் கையில் தங்கையின் தோழி அரசனது வடி ஆசானைக் கிணற்றில் தள்ளியபாவி சந் வத்தைக் கண்டு ஐயுற்றவளாய்த் தமது திரசூரிய ருள்ளளவும் நரகத்தைத் தருகி நாயகிக்குக் கூறினள். தங்கைகண்டு வரும் ன் காரியத்தைச் செய்தாய் எனக் கோபி தினளாய் நிற்க அவளைத் தேற்றிப் பனி சந்தன் நடுங்கிப் பிழைபொறுக்க வேண்டி ரண்டாண்டு கழிந்தபின் தாயைச் சேவித்து னன். அச்சமயத்தில் மைனாவதி தன் அவளிட்ட பாற்சோறுண்டு நீங்கினன். பிள்ளையைப் பிடித்துக் கானேபாவிடத் கோபிதாரத்துவசன் - இவனிடம் அகத்தி தில் கொடுத்து அபயங் கேட்டனள். பின் யர் முதலிய முனிவர்வர அரசன் இவர் கோபிசந்தன் கானேபாவைப் பூசித்து உப களை மரியாதை செய்யா ததினால் அக்கூட் 66 |
கோபிசந்தராஜன் 521 கோபிதாரத்துவசன் கொண்டிருத்தலைக் கண்டு இவ்வகைக் சரிக்கக் கானேபா ஆசானை எந்தக் கிணற் களிப்புடன் இருக்குமிவன் யமன்கையில் றில் தள்ளினாயென அரசன் கிணற்றைக் பட்டு மாள்வனே என்னும் வருத்தத்தால் காட்டிப் பயந்து நிற்கப் பயப்படாதை மேல் மாளிகையினின்றும் அழும் கண்ணி வெள்ளியினாலும் பொன்னினாலும் உன் ரானது இவன்மேல் துளிப்ப இந்நீர் வடிவத்தையொத்த உருவைச் செய்விக்க யார் தெளித்தாரென்று மேலே பார்க்க என உரைக்க அரசன் அப்படியே செய் அது தனது தாயின் கண்ணீரென்றறிந்து வித்துக் கிணற்றருகில் வந்து மேலிருந்த இவளை யழுதற்குக் காரணமென்னவெ வைகளை எடுப்பித்தான் . அங்குச் சாலக் ன்று கேட்க உன் தந்தை முதலிய முன் திசர் சந்திரன் போல் விளங்கியிருந்தனர் . னோர் உன்னைப்போலவே போகங்களை சீடர்கள் கண்டுகளிக்கக் கானேபா கிணற் அனுபவித்து யமன்கையிற்பட்டு மாண்ட நருகில் சென்று அரசன் என்னால் அப் னர் . அவ்வாறே நீயும் யமன் கைப்பட்டு யம் பெற்றனன் . நீர் அவனுக்குச் சாபம் மாள் வாயென்று வருந்தி அழுகின்றேன் கொடுப்பீரேல் அச்சாபம் அவன் உரு என்றனள் . அதைக்கேட்ட அரசன் அவ் வைப்போல் செய்திருக்கும் பிரதிமைக வாறு வருந்தாவகை முத்திதா வல்லவர் ளைச் சார் தல்வேண்டும் என வரம் வேண் யாவரென மைனாவதி சாலந்திரர் என டினன் . பின் கானேபா கிணற்றருகில் அரசன்கேட்டு ஒன்றுங்கூறாது வீட்டில் பிரதிமைகளை நிறுத்தி ஜாலந்திரரை நல் வந்துண்டு மனைவி சொற்கேட்டுக் கோபத் வரவு கூறுகவென அவ்வாறே அரசன்கூற தால் யோகியரைக் கிணற்றிலிடச் செய் யோகியர் நீ யாரென அரசன் கோபிசந் தேனே யென்று வருந்தி யிருந்தனன் . தன் என் றனன் . ஜாலந்திரர் நீ சாம்பராக முன் ஆசாரியனைத் தேடச்சென்ற கானே வெனச் சபித்தனர் . இச்சாபத்தால் அப் பா பலதேசங்களிலும் தேடிப் பரதேச பிரதிமைகள் சாம்பராய் அரசன் துன்ப மடைந்து மச்சேந்திரரைத் தேடிவந்து மிலா திருந்தனன் . பின் அரசன் வேண் கோரக்கர் இருப்பிடமடைந்து மகிழ்வுட டக் கிணற்றிலிருந்தோர் நீ யாரென நான் னிருக்கையில் கோரக்கர் இவரைப் பார்த் மைனாவதி மைந்தனென ஜாலந்திரர் துக் கோபிசந்தன் உன் குருநாதனைக் கிண ஷேமமாயிருக்க வென்றனர் . பின் யோகி ற்றிடைத் கள்ளிப் பன்னிரண்டு வருட யரை வெளியே வரச்செய்ய மைனாவதி மாயிற்று ; அதை நோக்காமல் உலக பாதபூசை செய்தனள் கோபிசந்தனும் மெல்லாம் தேடுகின்றாய் அதனாற் பய யோகியரை வணங்கி உம்முடைய சாம் ' னென்ன என்று கூறினர் . இதனை பிரதாயம் எனக்கு அருள்கவென யோகி யறிந்த கானேபா மைனாவதிக்கு ஆசிரிய யர் அவ்வாறா குக வென்றனர் . பின் அர னிருப்பிடங்கூறி அனுப்பித் தானும் பின் சன் ராஜ்யந் துறந்து தாய்பாலடைந்து சென்றனர் . கானேபா தம்மூர் அடை அவளை வணங்கத் தாய் மகனை வாழ்த்தி ந்தசெய்தியை மைனாவதி மகனுக் கறி உன் குலமீடேறும் கொள்கை கொண் வித்து அவரைச் சரண்புகும்படி உடன டனை ; இது முதல் பல தலங்களும் யாத்தி ழைத்துச் சென்றனள் . அரசன் கானே ரைசெய்து பனிரண்டு வருடத்திற் கொரு பாவைச் சாணடையக் கானேபா நீ முறை என்னை யடைகவென் றனன் . அர யாரென அரசன் கோபிசந்தன் என்ற சன் பலதேசங்களும் யாத்திரைசெய்து னன் . இதைக்கேட்ட கானேபா மிக்க தன் தங்கை இருப்பிடமடைந்து தவக்கோ கோபமுடையவராய்க் கள்ளை அமுதென் லத்துடன் அவ்விடம் பிகை செய்து வரு பது போல இப்பெயர் உனக் காரிட்டார் கையில் தங்கையின் தோழி அரசனது வடி ஆசானைக் கிணற்றில் தள்ளியபாவி சந் வத்தைக் கண்டு ஐயுற்றவளாய்த் தமது திரசூரிய ருள்ளளவும் நரகத்தைத் தருகி நாயகிக்குக் கூறினள் . தங்கைகண்டு வரும் ன் காரியத்தைச் செய்தாய் எனக் கோபி தினளாய் நிற்க அவளைத் தேற்றிப் பனி சந்தன் நடுங்கிப் பிழைபொறுக்க வேண்டி ரண்டாண்டு கழிந்தபின் தாயைச் சேவித்து னன் . அச்சமயத்தில் மைனாவதி தன் அவளிட்ட பாற்சோறுண்டு நீங்கினன் . பிள்ளையைப் பிடித்துக் கானேபாவிடத் கோபிதாரத்துவசன் - இவனிடம் அகத்தி தில் கொடுத்து அபயங் கேட்டனள் . பின் யர் முதலிய முனிவர்வர அரசன் இவர் கோபிசந்தன் கானேபாவைப் பூசித்து உப களை மரியாதை செய்யா ததினால் அக்கூட் 66 |