அபிதான சிந்தாமணி
காளமேகப்புலவர்
காளமேகப்புலவர்
மீண்டும் பொருத்துவித்துத் தம்மை மதி வேண்டிய பொருளளிக்கப் புலவர் அநுக்
யாத சம்பந்தாண்டான் மீது வசைபாடித் இரகித்து நீங்கிக் கொண்டத்தூரிற் விருங்
நமக்குக் கண்ட வியாதியை வை தீசுரர் துண்டு, அவ்விடம் சமைத்துவைத்த பூசு
கோயில் மண்ணையுண்டு நீங்கக்கண்டு ணைக்காய்க் கறியையும் விருந்திட்ட அம்
" மண்டலத்தி னாளும் வயித்தியராய்த் மையாரையும் கண்டக்காற் ட்ெடுன் கயி
தாயிருந்தும், கண்டவினை தீர்க்கின்றார் லாயங் கைக்கொண்டுட், கொண்டக்கான்
கண்டீசோ- தொண்டர், விருந்தைப்பார்த் மோட்சங் கொடுக்குமே கொண்டத்தூர்,
அண்டருளும் வேளூரென் னார், மருங் தண்டைக்காலம்மை சமைத்துவைத்த பூசு
தைப்பார்த் தாற் சுத்த மண்" எனத் ணைக்காய், அண்டர்க்கா மீசருக்குமாம்.)
துதித்து விகடராமன் எனும் ஆயக்காரன் எனப் புகழ்ந்து நீங்கித் தண்டாங்காடை
குதிரையைக் கண்டு முன்னே கடி ந்து பண்டங்கொள்ள, அவ்விடமிருந்தார்
வான மூன்று பேர் தொட்டிழுக்கப், மின் குறைவாக விற்கக்கண்டு அவர்களை தண்
னே யிருந் திரண்டு பேர் தள்ள - எங் டாங்கூர் மாசாங்காள் சற்குணர் ரென்
கேரம், வேதம்போம் வாயான் விகடரா திருக்தேன், பண்டம் குறையவிற்ற பாவி
மன்குதிரை, மாதம்போம் காத வழி 'காள் - பெண்டுகளைத் தேடியுண்ண விட்
யெனப் பரிகசித்து, வேங்கட்டன் குதி டீர் தெருக்கள் தெருக்கள் தொறும், ஆடி
ரையை "ஆறும் பதினாறு மாமூரில் வேங் முதலானி வரைக்கும்" எனப் பழித்து,
கட்ட, னேறும் பரிமாவே யேற்றமா ஆமூர் சென்று "உள்ளங்கால் வெள்ளெ
வேறுமா, வெந்தமா சும்மா வெறுமா களி லும்பு தோன்ற வொருகோடி, வெள்ளம்
கிளற, வந்தமா சந்தமா மா" எனப் புகழ் காலந்திரித்து விட்டோமே - உள்ளபடி,
ந்து, நாகப்பட்டினஞ்சென்று காந்தான் ஆமூர்முதலி யமார்கோ னிங்கிருக்கப்,
சத்திரத்திருந்த வேதியன் உபசரிக்காமை போமூ ரறியாமற் போய் என புகழ்ந்து
கண்டு, "கத்துக்கடல் சூழ்நாகைக் காத்தான் பாடி அமராவதி குருக்கள் வீட்டில் விருந்
றன் சத்திரத்தில், அத்தமிக்கும்போதி துண்டு அவனை "ஆனை குதிரை தரு)
லரிசிவரும் - ருத்தி, உலையிலிட வூரடங்கு எனப் புகழ்ந்து, கயிற்றாறு செல்லுகையில்
மோரகப்பை யன்னம், இலையிலிட வெள் பெருமாள் கருட உற்சவங் கொண்டுவா
னி யெழும்" என வசைபாட, அதைச் அதைப் பார்த்திருக்கையில் அதிகாரிகள்
சத்திர முதல்வன் கேட்டுப் பணிய அத இவரையும் ஆனாகக் கொண்டனர். புலவர்
னையே புகழ்ச்சியாய்ச் சமர்த்தித்து, அவ் அதிகேரம் சுமத்தமையால் மனம் வெந்து
விடம் ஒரு தாசி பாடியதைக் கேட்டுத் 'பாளை மணங் கமழுகின்ற சமிற்றாற்றுப்
தனக்கு விருப்பமிலாமல் "வாழ்த்த திரு பெருமானே பழிகாரா கேள் , வேளை
நகை வாழ்கின்ற தேவடியாள், பாழ்த்த யென்றா லிவ்வேளை பதினாறு நாழிகைக்கு
ஞாலெடுத்துப் பாடினாள் - கேற்றுக், மேலாயிற்றென், தோளை முரித்தது மன்றி
கழுதைகெட்ட வண்ணான் கண்டேன் நம்பியானையுங் கூடச் சுமக்கக்செய் நாய்,
கண்டேனென்று, பழுதையொத் தோடி நாளையினி யார்சுமப்பா செக்காளு முன்
வந்தான் பார்'' என்று பழித்து, எட்டிக் கோயி னாசந்தானே" என வசைபாடித்,
குளமென்னும் கிராமாதிபதியாகிய ஒரு திருப்பனந்தா எடைந்து ஷாமகாலமாத
பிரபு, புவவர்க்குக் கொடுக்கும் பரிசினைக் லால் விண்ணீ ரும் வற்றிப் புவி நீரும்
குட்டி செட்டி என்பவன் மறுத்துத் தனக் வற்றி விரும்பியுணத், தண்ணீரும் வற்றிப்
குப் பாகந்தராமையால் அப்புலவர்களுக்கு புலவோர் தவிக்கின்ற காலத்திலே, உண்
விரைவில் பரிசளிக்காமல் துன்பமுறுத்து ணீருண்ணீரென் றுபசாரஞ்சொல்லி யப
வதைப் புலவர்க ளிவரிடங்கறி முறை சரித்துத், தண்ணீருஞ் சோறுந் தருவான்
யிடக் காளமேகர் ''எட்டிக்குளத்தி லிரு திருப்பனந் தாட்பட்டனே'' என்று பட்
ந்து சாக்குவிற்கும், குட்டி செட்டி தன்மக டனைப் புகழ்ந்து நீங்கித் தமது தாசி திரு
னைக் கொண்டுபோய் கொட்டுதற்கே, மலைராயன் பட்டணத்திருந்து முத்துக்
ஆமிரம்யானை யறு நூறு கன்பகம், பாயும் கொண்டு வரும்படி சொன்னபடி திரு
பகடென்பத் தைந்து” என்று வசைபாட மலைராயன் பட்டின மடைந்து வீதியிலி
அவன் குமரியை அம்மிருகங்கள் துன் ருக்கையில் அந்த அரசன் சமத்தானத்து
புறுத்தச் செட்டி பயந்து புலவர்க்கு அறுபத்தினாலு தண்டிகைப் புலவர்களில்
காளமேகப்புலவர்
காளமேகப்புலவர்
மீண்டும்
பொருத்துவித்துத்
தம்மை
மதி
வேண்டிய
பொருளளிக்கப்
புலவர்
அநுக்
யாத
சம்பந்தாண்டான்
மீது
வசைபாடித்
இரகித்து
நீங்கிக்
கொண்டத்தூரிற்
விருங்
நமக்குக்
கண்ட
வியாதியை
வை
தீசுரர்
துண்டு
அவ்விடம்
சமைத்துவைத்த
பூசு
கோயில்
மண்ணையுண்டு
நீங்கக்கண்டு
ணைக்காய்க்
கறியையும்
விருந்திட்ட
அம்
மண்டலத்தி
னாளும்
வயித்தியராய்த்
மையாரையும்
கண்டக்காற்
ட்ெடுன்
கயி
தாயிருந்தும்
கண்டவினை
தீர்க்கின்றார்
லாயங்
கைக்கொண்டுட்
கொண்டக்கான்
கண்டீசோ
-
தொண்டர்
விருந்தைப்பார்த்
மோட்சங்
கொடுக்குமே
கொண்டத்தூர்
அண்டருளும்
வேளூரென்
னார்
மருங்
தண்டைக்காலம்மை
சமைத்துவைத்த
பூசு
தைப்பார்த்
தாற்
சுத்த
மண்
எனத்
ணைக்காய்
அண்டர்க்கா
மீசருக்குமாம்
.
)
துதித்து
விகடராமன்
எனும்
ஆயக்காரன்
எனப்
புகழ்ந்து
நீங்கித்
தண்டாங்காடை
குதிரையைக்
கண்டு
முன்னே
கடி
ந்து
பண்டங்கொள்ள
அவ்விடமிருந்தார்
வான
மூன்று
பேர்
தொட்டிழுக்கப்
மின்
குறைவாக
விற்கக்கண்டு
அவர்களை
தண்
னே
யிருந்
திரண்டு
பேர்
தள்ள
-
எங்
டாங்கூர்
மாசாங்காள்
சற்குணர்
ரென்
கேரம்
வேதம்போம்
வாயான்
விகடரா
திருக்தேன்
பண்டம்
குறையவிற்ற
பாவி
மன்குதிரை
மாதம்போம்
காத
வழி
'
காள்
-
பெண்டுகளைத்
தேடியுண்ண
விட்
யெனப்
பரிகசித்து
வேங்கட்டன்
குதி
டீர்
தெருக்கள்
தெருக்கள்
தொறும்
ஆடி
ரையை
ஆறும்
பதினாறு
மாமூரில்
வேங்
முதலானி
வரைக்கும்
எனப்
பழித்து
கட்ட
னேறும்
பரிமாவே
யேற்றமா
ஆமூர்
சென்று
உள்ளங்கால்
வெள்ளெ
வேறுமா
வெந்தமா
சும்மா
வெறுமா
களி
லும்பு
தோன்ற
வொருகோடி
வெள்ளம்
கிளற
வந்தமா
சந்தமா
மா
எனப்
புகழ்
காலந்திரித்து
விட்டோமே
-
உள்ளபடி
ந்து
நாகப்பட்டினஞ்சென்று
காந்தான்
ஆமூர்முதலி
யமார்கோ
னிங்கிருக்கப்
சத்திரத்திருந்த
வேதியன்
உபசரிக்காமை
போமூ
ரறியாமற்
போய்
என
புகழ்ந்து
கண்டு
கத்துக்கடல்
சூழ்நாகைக்
காத்தான்
பாடி
அமராவதி
குருக்கள்
வீட்டில்
விருந்
றன்
சத்திரத்தில்
அத்தமிக்கும்போதி
துண்டு
அவனை
ஆனை
குதிரை
தரு
)
லரிசிவரும்
-
ருத்தி
உலையிலிட
வூரடங்கு
எனப்
புகழ்ந்து
கயிற்றாறு
செல்லுகையில்
மோரகப்பை
யன்னம்
இலையிலிட
வெள்
பெருமாள்
கருட
உற்சவங்
கொண்டுவா
னி
யெழும்
என
வசைபாட
அதைச்
அதைப்
பார்த்திருக்கையில்
அதிகாரிகள்
சத்திர
முதல்வன்
கேட்டுப்
பணிய
அத
இவரையும்
ஆனாகக்
கொண்டனர்
.
புலவர்
னையே
புகழ்ச்சியாய்ச்
சமர்த்தித்து
அவ்
அதிகேரம்
சுமத்தமையால்
மனம்
வெந்து
விடம்
ஒரு
தாசி
பாடியதைக்
கேட்டுத்
'
பாளை
மணங்
கமழுகின்ற
சமிற்றாற்றுப்
தனக்கு
விருப்பமிலாமல்
வாழ்த்த
திரு
பெருமானே
பழிகாரா
கேள்
வேளை
நகை
வாழ்கின்ற
தேவடியாள்
பாழ்த்த
யென்றா
லிவ்வேளை
பதினாறு
நாழிகைக்கு
ஞாலெடுத்துப்
பாடினாள்
-
கேற்றுக்
மேலாயிற்றென்
தோளை
முரித்தது
மன்றி
கழுதைகெட்ட
வண்ணான்
கண்டேன்
நம்பியானையுங்
கூடச்
சுமக்கக்செய்
நாய்
கண்டேனென்று
பழுதையொத்
தோடி
நாளையினி
யார்சுமப்பா
செக்காளு
முன்
வந்தான்
பார்
'
'
என்று
பழித்து
எட்டிக்
கோயி
னாசந்தானே
என
வசைபாடித்
குளமென்னும்
கிராமாதிபதியாகிய
ஒரு
திருப்பனந்தா
எடைந்து
ஷாமகாலமாத
பிரபு
புவவர்க்குக்
கொடுக்கும்
பரிசினைக்
லால்
விண்ணீ
ரும்
வற்றிப்
புவி
நீரும்
குட்டி
செட்டி
என்பவன்
மறுத்துத்
தனக்
வற்றி
விரும்பியுணத்
தண்ணீரும்
வற்றிப்
குப்
பாகந்தராமையால்
அப்புலவர்களுக்கு
புலவோர்
தவிக்கின்ற
காலத்திலே
உண்
விரைவில்
பரிசளிக்காமல்
துன்பமுறுத்து
ணீருண்ணீரென்
றுபசாரஞ்சொல்லி
யப
வதைப்
புலவர்க
ளிவரிடங்கறி
முறை
சரித்துத்
தண்ணீருஞ்
சோறுந்
தருவான்
யிடக்
காளமேகர்
'
'
எட்டிக்குளத்தி
லிரு
திருப்பனந்
தாட்பட்டனே
'
'
என்று
பட்
ந்து
சாக்குவிற்கும்
குட்டி
செட்டி
தன்மக
டனைப்
புகழ்ந்து
நீங்கித்
தமது
தாசி
திரு
னைக்
கொண்டுபோய்
கொட்டுதற்கே
மலைராயன்
பட்டணத்திருந்து
முத்துக்
ஆமிரம்யானை
யறு
நூறு
கன்பகம்
பாயும்
கொண்டு
வரும்படி
சொன்னபடி
திரு
பகடென்பத்
தைந்து
”
என்று
வசைபாட
மலைராயன்
பட்டின
மடைந்து
வீதியிலி
அவன்
குமரியை
அம்மிருகங்கள்
துன்
ருக்கையில்
அந்த
அரசன்
சமத்தானத்து
புறுத்தச்
செட்டி
பயந்து
புலவர்க்கு
அறுபத்தினாலு
தண்டிகைப்
புலவர்களில்