அபிதான சிந்தாமணி

கற்பு | 384 கற்புமுல்லை தாயக கொள்வர். தன் நாயகன் பெயர்கூறின் நாய ரும் நரியாகவும், பெட்டை நாயாகவும் கனுக்கு ஆயுள் குன்று மெனப்பெயர்கூறார். பிறப்பர். நாயகன் கோபித்து வசைகூறுங் நாயகன் தன்னணிகளைச் சக்களத்தி முத காலத்து எதிர்வசைகூறுவோர் புலியாகப் லியவர்க்குக் கொடுக்கினும் மனக்கிலேச பிறப்பர். சக்களத்தியைக் கோபிப்பவர் மடையார். தங்கள் வீட்டைவிட்டுச் செல் கோட்டானாகப் பிறப்பர். தன்னாயக னல் லார். அவ்வாறு செல்லுமாதர் முகங் லா தான் எழில் கண்டுகளிப்பவர் பைசாச காணினுங் கோபிப்பர். புருஷன் இதைச் மாவர். நாயகன் பசித்திருக்க உண்பவர் செய்க எனின் செய்து முடித்தேன் என் பன்றியாகப் பிறப்பர். நாயகனிறந்த கால பர். திருவிழாக்காணல், விரதங்களனுட் த்து உடனிறப்பவர் அசுவமேதபலனடை டித்தல், சுத்தநதியாடல், தேவரைத் தொ வர். நாயகன் பாபியாயினும் அவனிற ழல் ஆகிய இக்காரியங்களைக் கணவரேவ ந்தகாலத்துத் தீக்குளிப்பவர் அந்நாயகனை வின்றிச் செய்யார். வயது முதிர்ந்தவருட நரகத்தினின்று மீட்பர். நாயகனுடன் னன்றித் தனியே எங்குஞ்சேரார். புரு மரண மடைந்த கற்புடையார் தங்கள் ஷன் இருந்தபின் அன்றித் தாம் உட்கா தேகத்தில் உரோமவரிசைகள் எவ்வளவு ரார். புருஷன் வைத்தசேடத்தை அமிர் உண்டோ அவ்வளவு காலம் கணவனுடன் தம்போ லுண்பர். தம் நாயகன் சொற்படி சுவர்க்கத் துறைவர். கற்புடைய மங்கை துறந்தார், தென்புலத்தார், தெய்வம், விரு யர் தாங்கள் பிறந்த குலத்தையும் புகுந்த ந்து, சுற்றம், பசு முதலியவர்க்குப் பகுத் குலத்தையும் சுவர்க்கத்திற் சேர்ப்பர். இவ் துண்பர். நாயகன் விரும்பியவற்றைக் குறி வகை ஒழுக்கமுள்ள கற்புடையார்கள் கா ப்பறிந்து செய்வர். நாயகனை அலர் தூற் ல்வைத்த இடங்கள் பரிசுத்த தலங்களாம். றும்பெண்கள் முகத்தையும் நோக்கார். இவர்கள் நீராடுதலால் நதிமுதலிய புண் இல்லறத்திற்கு வேண்டுவன செய்வர். ணியமடையும். பொன்மாளிகையாயினும் தகாத காரியங்களைச் செய்து விருதாவாக கற்புடையாள் வசிப்பதில்லையேல் அது அழியார். காதலர் ஆயுள் பெருகவேண்டி பேய்வாழ்க்கையாம். வாயு, சூரியன், சந் மஞ்சள் பூசுவர். கணவன் அழகிலானாயி திரன், அக்நி முதலிய கற்புடையாளைத் னும், நோய் கொண்டவனாயினும், கிழவ தொடுங்காலத்து மனம் நடுங்குவர். கணவ னாயினும், பழுதுகூறாது கூடியிருப்பர். ரிறந்தபின் மங்கலமிழந்த பெண்கள் தங் நாயகன் இறப்பின் தாமிறப்பர். அவன் கள் கூந்தலை முடிப்பின் கால தூதர் நோய்கொண்ட காலத்துத் துன்பமுறு கணவனைப் பாசத்தாற் பிணித்து இழுப் வர். அவன் களிப்புடனிருக்கையில் களித் பர். கணவனையிழந்த மங்கையர் பகலில் திருப்பர். நாயகன் காலலம்புநீரைக் கங் ஒரு போதுண்டு தாம்பூலம், படுக்கைவெறு கையாக நினைப்பார். கற்புடையார் பூத்த த்துப் பூமியிற்படுத்து விரதங்களை யநுட் மூன்று நாளும் கணவனைப் பாரார், பேசார். டித்துத் தேவ தார்ச்சனை செய்து கந்த நீராடியபின் நாயகனை நோக்குவர். தாம் மூலாதிகளைப் புசித்து உடம்பு விட்ட பின் பூத்து நீராடுநாட்களில் நாயகன் தம்மூரில் புருஷலோக மடைந்து கணவனைச் சேர் இல்லாவிடில் நாயகனை. மனதில் நினைத் ந்து சுகித்திருப்பர். துச் சூரியனைக்கண்டு துதிப்பார். மாமன் கற்புழல்லை - பொன் போலிலங்கு சுணங் மாமியார் அருகிருக்கில் பரிகாசமுதலிய கினையும் பொலிந்த கண்ணினையுமுடைய சேட்டை புரியார். தாம் உண்ணுங்கா மடந்தை நன்மையறியும் கொழுநனுடைய லத்துக் கணவனழைத்திடில் உண்பது நன்மையைப் பெருகச்சொல்லியது. (பு. அமுதமேனும் விடுத்துச் செல்வர். தந் வெ. பொது.) தை, தாயர், தம்குமார் முதலியோரினும் 1. பொருந்து தலமைந்த கொழுநன் கணவரிடம் அதிக அன்புடன் நடப்பார். நீங்கத் தன்னிடத்துக் காவலைச்சொல்லி உாலினும், அம்மியினும், உலக்கையினும், னும் முற்பட்ட துறையேயாம். (பு. வெ. வாசற்படியினும், முறத்தினும் இலக்குமி பொது.) நீங்குவள் என உட்காரார். நாயகனைப் 2. செல்வம் பெருகும் அழகிய மாளி பணியாது தெய்வம்பணிவோர் நாகமடை கையிலே சேர்ந்த கணவன் றன் பெரிய வர். நாயகன் பழியைப் பிறரிடங் கூறுப செல்வத்தை வாழ்த்தினும் முற்பட்ட வரும், அவனுடன் எதிர்த்துப் பேசுபவ துறையேயாம். (பு. வெ. பொது.)