அபிதான சிந்தாமணி
மேபர்
348
சமபா
வேண்ட அச்சில்லுணவை அவன தன்பு அவர் வேண்டியவாறே புரிதற் குடன்
டைமைக்கு மகிழ்ந்து பருகிப்போய் அந் பட்டு அவருக்கு முடியுடையாசருக்கொத்த
நாட்டுள்ள சான்றோர் பிறரைப் பாடி அவர் பெரிய வரிசையெல்லாஞ் செய்து பலருங்
களாற் பசுநிரையும் எருமைக்கூட்டமும் காணத் தானும் அவருக்கடைப்பை கட்டிக்
ஆடையாபரணங்களும் பிறவரிசைகளும் கொண்டு போந்து அவரைச் சோணாட்டே
அளிக்கப்பெற்று அங்குப் பல ஊரார்களைத் முன்னரினும் சிறக்க வீற்றிருக்க வைத்
'தமக்கடியராக்கி வாழ்ந்திருந்தனர். சின் துத் தன்னூர்க்கு மீண்டனன். கம்பர்
நாட் கழித்தபின் அந்நாட்டினின்று மிக்க பிரதாபருத்திரனிடத்துப் போய் அவன்
சிறப்புடன் புறப்பட்டு நெடுந்தூரங்கடந்து அடைப்பைகட்டிவரப் பாடிய வெண்பா
சென்று ஓரங்கல் புக்கு ஆண்டுள்ள அருங் "அவனி முழுதுண்டு மயிரா வதத்துன்,
கலை விநோதனான பிரதாபருத்திரனது. பவனி தொழுவார் படுத்தும் - புவனி,
அறிவுடைப்பேரவைக்க ணெய்தித் தமது புருத்திரா உன்னுடைய வோரங்க னாட்
கல்விமாட்சியால் அவ்வேந்தனையும் அவ 'டிற், குருத்திசா வாழைக்குழாம்" (தமிழ்
னது கல்லவையையும் தம் வயப்படுத்தி நாவலர் சரிதை.) கம்பர் மிக்க சிறப்புடன்
அவ்வாசனால் நன்று போற்றப்பட்டு இனி சோணாடெய்தி வாழ்கின்றபோது சோ
தொழுகுவாராயினர். இவர் அவ்வேந்தன் ழன் அவருடைய பேராற்றலுக்கு அஞ்சி
பால் நாளும் தம் இராமாயணத்துள்ள வஞ்சமாக இவர் பாற்பெரு நண்பினன்
அலங்கார நயங்களை அமிழ்தெனப் பொழி போல ஒழுகத் தலைப்பட்டான். கம்பரும்
ந்து அவனைத் தமது பெரிய கல்விவலையிற் தம்முடைய பெருவலி சோழற்கு நன்
பிணித்துக்கொண்டு தமக்குச் சோழனாலி குணர்த்தப்பட்டதாதலின் இனி அவனாற்
யற்றப்பட்ட கொடுந்துன்ப மெல்லாம் றமக்கொரு தீங்கும் இழைத்த லாகாதென்
எடுத்தோதி அவ்வேந்தற்குச் சோழன்பாற் று அவனது நண்பினை நம்பி ஒழுகுவாரா
பெருஞ்சின் மூளச்செய்து தமதளவிற் யினர். இவ்வாமெழுகுகின்ற காலத்துச்
பேராற்றலைச் சோழனுணருமாறு அவ்வு சோழன் தன்னிலும் பெரு வலியுடைய
ருத்திரனைத் தம தடைப்பை கட்டிக்கொ ஓரங்கலுருத்திரனைத் தமக்கு அடைப்பை
ண்டு தம்முடன் சோணாடுபோத வேண்டி பட்டிவரப் புரிந்த கம்பர், ஒருகால் தன்
னர். இங்ஙனம் சோழனிற் பெரியனாகிய மேல் அவனைப் படையெடுத்து வரவும்
வேந்தனொருவனை இவர் தமக் கடைப்பை பரிவரோ என்று ஐயமே மிகுத்து இவ
கட்டிவர வேண்டிய தற்குக் காரணமாக ரைப் பிறரறியாமற் கொன்றுவிடுதலே நல
வேறோர் கதை கூறு தலுமுண்டு. ஒரு மென்று கருதி ஒருநாள் தன்னரண்மனைக்கு
சாள் சோழன் கம்பருடன் தன்னுயர் மனை அவர் வரும்போ தறிந்து அவர் வரும்
பின் மேனிலையிற் சென்று தன் பெருநக வாயிலிற் கூட்டி லடைக்கப்பட்டதோர்
ரையும் அதனைச் சூழ்ந்த பெருநாட்டையுங் புலியைத் திறந்து விட்டிருந்தனன். அப்
கண்டு மகிழ்ந்து கம்பரைநோக்கி இவை போது கம்பர் அவ்வழியேவரப் புலி கண்
'யெல்லாம் எமக் கடங்கியனவே யென்று சிவந்து வான் முறுக்கி வெகுண்டெழுந்து
தருக்கினானுக்குக் கம்பர் இவையெல்லாம் அவரைக் கொல்ல நெருங்கிற்று, அது
துமக் கடங்கினவேயாம்; இவ்வாறு சிற கண்டு கம்பர் தம்மைக் கொல்லவந்த புலி
ந்த நீவிர் எனக்கடங்கினீர் என்று சோழ யினுயிருண்ணுமாறு கம்பர்மேலே சோ
னது அரசவலியினும் தமது கல்விவலி
ழன் புலியைக் கொல்லவிட்ட போது
யையே மேம்படுத் தேத்தி நின்றார். இது பாடியது "வெங்கண் சிவந்து வெடிவான்
கேட்டுப் பொறாது சோழன் கம்பரை முறுக்கி வெகுண்டெழுந்தென், னங்கம்
முனிந்தனனெனவும், அது கண்டு கம்பர் பிளக்க வரும்புலி யேயன் றிரணியனைப்,
அரசவலியினும் கல்வி வலி சிறந்ததா தலை பங்கம் படப்பட வள்ளுகி ராலுரம் பற்றி
நமக்குணர்த்துவல் என்று சோழற் குரை யுண்ட, சிங்கமிருப்பது காண்கெடு வா
த்து அவனினுஞ் சிறந்த வேந்தனிடம் யென்றன் சிந்தையுள்ளே'' (தமிழ் நாவ
போய் அவனைத் தம் வயப்படுத்தி அவனை லர் சரிதை) என்னும் பாடலைப்பாடி நர
அடைப்பைகட்டிவர வேண்டின ரெனவும்) சிங்கப் பெருமானைத் தியானித்து நின்றார்;
- கூறுவர். பிரதாபருத்திரன் கம்பரது கல் அவ்வளவிற் புலி யுயிர்மாய்ந்து வீழ்ந்தது.
வித் திறத்திற்கு அடிமைப்பட்டவனாகி இதனைக் கண்ணுற்று ஒளித்து நின்ற
மேபர்
348
சமபா
வேண்ட
அச்சில்லுணவை
அவன
தன்பு
அவர்
வேண்டியவாறே
புரிதற்
குடன்
டைமைக்கு
மகிழ்ந்து
பருகிப்போய்
அந்
பட்டு
அவருக்கு
முடியுடையாசருக்கொத்த
நாட்டுள்ள
சான்றோர்
பிறரைப்
பாடி
அவர்
பெரிய
வரிசையெல்லாஞ்
செய்து
பலருங்
களாற்
பசுநிரையும்
எருமைக்கூட்டமும்
காணத்
தானும்
அவருக்கடைப்பை
கட்டிக்
ஆடையாபரணங்களும்
பிறவரிசைகளும்
கொண்டு
போந்து
அவரைச்
சோணாட்டே
அளிக்கப்பெற்று
அங்குப்
பல
ஊரார்களைத்
முன்னரினும்
சிறக்க
வீற்றிருக்க
வைத்
'
தமக்கடியராக்கி
வாழ்ந்திருந்தனர்
.
சின்
துத்
தன்னூர்க்கு
மீண்டனன்
.
கம்பர்
நாட்
கழித்தபின்
அந்நாட்டினின்று
மிக்க
பிரதாபருத்திரனிடத்துப்
போய்
அவன்
சிறப்புடன்
புறப்பட்டு
நெடுந்தூரங்கடந்து
அடைப்பைகட்டிவரப்
பாடிய
வெண்பா
சென்று
ஓரங்கல்
புக்கு
ஆண்டுள்ள
அருங்
அவனி
முழுதுண்டு
மயிரா
வதத்துன்
கலை
விநோதனான
பிரதாபருத்திரனது
.
பவனி
தொழுவார்
படுத்தும்
-
புவனி
அறிவுடைப்பேரவைக்க
ணெய்தித்
தமது
புருத்திரா
உன்னுடைய
வோரங்க
னாட்
கல்விமாட்சியால்
அவ்வேந்தனையும்
அவ
'
டிற்
குருத்திசா
வாழைக்குழாம்
(
தமிழ்
னது
கல்லவையையும்
தம்
வயப்படுத்தி
நாவலர்
சரிதை
.
)
கம்பர்
மிக்க
சிறப்புடன்
அவ்வாசனால்
நன்று
போற்றப்பட்டு
இனி
சோணாடெய்தி
வாழ்கின்றபோது
சோ
தொழுகுவாராயினர்
.
இவர்
அவ்வேந்தன்
ழன்
அவருடைய
பேராற்றலுக்கு
அஞ்சி
பால்
நாளும்
தம்
இராமாயணத்துள்ள
வஞ்சமாக
இவர்
பாற்பெரு
நண்பினன்
அலங்கார
நயங்களை
அமிழ்தெனப்
பொழி
போல
ஒழுகத்
தலைப்பட்டான்
.
கம்பரும்
ந்து
அவனைத்
தமது
பெரிய
கல்விவலையிற்
தம்முடைய
பெருவலி
சோழற்கு
நன்
பிணித்துக்கொண்டு
தமக்குச்
சோழனாலி
குணர்த்தப்பட்டதாதலின்
இனி
அவனாற்
யற்றப்பட்ட
கொடுந்துன்ப
மெல்லாம்
றமக்கொரு
தீங்கும்
இழைத்த
லாகாதென்
எடுத்தோதி
அவ்வேந்தற்குச்
சோழன்பாற்
று
அவனது
நண்பினை
நம்பி
ஒழுகுவாரா
பெருஞ்சின்
மூளச்செய்து
தமதளவிற்
யினர்
.
இவ்வாமெழுகுகின்ற
காலத்துச்
பேராற்றலைச்
சோழனுணருமாறு
அவ்வு
சோழன்
தன்னிலும்
பெரு
வலியுடைய
ருத்திரனைத்
தம
தடைப்பை
கட்டிக்கொ
ஓரங்கலுருத்திரனைத்
தமக்கு
அடைப்பை
ண்டு
தம்முடன்
சோணாடுபோத
வேண்டி
பட்டிவரப்
புரிந்த
கம்பர்
ஒருகால்
தன்
னர்
.
இங்ஙனம்
சோழனிற்
பெரியனாகிய
மேல்
அவனைப்
படையெடுத்து
வரவும்
வேந்தனொருவனை
இவர்
தமக்
கடைப்பை
பரிவரோ
என்று
ஐயமே
மிகுத்து
இவ
கட்டிவர
வேண்டிய
தற்குக்
காரணமாக
ரைப்
பிறரறியாமற்
கொன்றுவிடுதலே
நல
வேறோர்
கதை
கூறு
தலுமுண்டு
.
ஒரு
மென்று
கருதி
ஒருநாள்
தன்னரண்மனைக்கு
சாள்
சோழன்
கம்பருடன்
தன்னுயர்
மனை
அவர்
வரும்போ
தறிந்து
அவர்
வரும்
பின்
மேனிலையிற்
சென்று
தன்
பெருநக
வாயிலிற்
கூட்டி
லடைக்கப்பட்டதோர்
ரையும்
அதனைச்
சூழ்ந்த
பெருநாட்டையுங்
புலியைத்
திறந்து
விட்டிருந்தனன்
.
அப்
கண்டு
மகிழ்ந்து
கம்பரைநோக்கி
இவை
போது
கம்பர்
அவ்வழியேவரப்
புலி
கண்
'
யெல்லாம்
எமக்
கடங்கியனவே
யென்று
சிவந்து
வான்
முறுக்கி
வெகுண்டெழுந்து
தருக்கினானுக்குக்
கம்பர்
இவையெல்லாம்
அவரைக்
கொல்ல
நெருங்கிற்று
அது
துமக்
கடங்கினவேயாம்
;
இவ்வாறு
சிற
கண்டு
கம்பர்
தம்மைக்
கொல்லவந்த
புலி
ந்த
நீவிர்
எனக்கடங்கினீர்
என்று
சோழ
யினுயிருண்ணுமாறு
கம்பர்மேலே
சோ
னது
அரசவலியினும்
தமது
கல்விவலி
ழன்
புலியைக்
கொல்லவிட்ட
போது
யையே
மேம்படுத்
தேத்தி
நின்றார்
.
இது
பாடியது
வெங்கண்
சிவந்து
வெடிவான்
கேட்டுப்
பொறாது
சோழன்
கம்பரை
முறுக்கி
வெகுண்டெழுந்தென்
னங்கம்
முனிந்தனனெனவும்
அது
கண்டு
கம்பர்
பிளக்க
வரும்புலி
யேயன்
றிரணியனைப்
அரசவலியினும்
கல்வி
வலி
சிறந்ததா
தலை
பங்கம்
படப்பட
வள்ளுகி
ராலுரம்
பற்றி
நமக்குணர்த்துவல்
என்று
சோழற்
குரை
யுண்ட
சிங்கமிருப்பது
காண்கெடு
வா
த்து
அவனினுஞ்
சிறந்த
வேந்தனிடம்
யென்றன்
சிந்தையுள்ளே
'
'
(
தமிழ்
நாவ
போய்
அவனைத்
தம்
வயப்படுத்தி
அவனை
லர்
சரிதை
)
என்னும்
பாடலைப்பாடி
நர
அடைப்பைகட்டிவர
வேண்டின
ரெனவும்
)
சிங்கப்
பெருமானைத்
தியானித்து
நின்றார்
;
-
கூறுவர்
.
பிரதாபருத்திரன்
கம்பரது
கல்
அவ்வளவிற்
புலி
யுயிர்மாய்ந்து
வீழ்ந்தது
.
வித்
திறத்திற்கு
அடிமைப்பட்டவனாகி
இதனைக்
கண்ணுற்று
ஒளித்து
நின்ற