அபிதான சிந்தாமணி

கம்பர் - 395 கம்பர் அடிமைகளைப் பாடுவதில் லயென மறுக்க றொண்டை நாட்டில் திருவொற்றியூரில் ''அவர்கள் விடாது சென்று சிவிகை முத இருந்த சதுராநநபண்டி தன் மடத்திலிரு லிய தாங்கிச் சென்றபோது "ஒங்கிய ந்த வல்லியெனப் பெயர் பெற்ற தாசியை செந்தமிழ்த் தாதற் கடிமை யவ்வூரதனா , விரும்பிப் பலநாள் அவளுடன் அங்கே னாங்கவி சொல்வது மில்லையென்றே கம்ப மகிழ்ந்து அவளைக் கண்டு இல்லென் நாடன் சொல்ல, ஆங்கவனேறுஞ் சிவிகை பார் தாமவரை யாமவர் தம் பேரறியோம், சுமந்து மடப்பையிட்டும், தாங்கவி கொண் பல்லென்று செவ்வாம்பல் முல்லையையும் டதுங் கூவந்தியாக சமுத்திரமே." என்ற பாரித்துக், கொல்லென்று காமனையுங் னர். காவிரிப் பெருக்கடங்கப் பாடியது கண்காட்டிக் கோபுரக்கீழ், நில்லென்று “கன்னியழிந்தனள் கங்கை திறம்பினள், போனாரென் னெஞ்சைவிட்டுப் போகா பொன்னிகரை யழிந்து போனாளென் - ரே" (எம்.) "நடக்கிலன்னமா நிற்கினல் றிந்நீ, ருரை கிடக்கலாமோ வுலகுடைய வஞ்சியாங், கிடக்கிலோவியப்பாவை கிடந் தாயே, கரை கடக்கலாகாது காண்.7 ததாந், தடக்கையான் சதுராநநபண்டி இதனைச் சோழன் கேள்வியுற்றுக் கவிச் தன், மடத்துளா ளென்மனத் துறைவல் சக்கரவர்த்தி எனப் பெயாளித்துக், கம்ப வியே" என்று கூறி அவளுடனிருந்து ரைத் தன் சமஸ்தான வித்துவான்களில் அவளுக்கு எருமைகள் வாங்கீவாப் புழற் ஒருவர் ஆக்கினன், சடையப்ப முதலியார் கோட்டம்புக்குக் காளிம்பன் எனும் ஆ கம்பரால் இராமாயணம் பாடுவிக்கும் ஆவ நிரை மேய்ப்பான் ஒருவனைக்கண்டு புக்கு ல்கொண்டு கம்பரிடங்கூறக் கம்பர் கால விடை தழுவிக் கோடுழுத புண்ணெல் தாமதம் செய்வது கண்டு அரசனிடம் தம் லாந், திக்கிலுயர் காளிம்பன் றென்புழன் கருத்தை அறிவித்தனர். அரசன் தம் மா-னக்கணமே, தோள் வேது கொண்டி சமஸ்தான வித்துவான்களில் ஒருவராகிய லனேற் சுந்தரப் பெற்றோன்றலுக்கு, ஒட்டக்கூத்தரையும் இவரையும் இராமா வாழ்வேது கண்டிலமே மற்று' எனப் யணம் பாடும்படிக் கட்டளை யிட்டனன். பாட அவன் ஆயிரம் ஈன்ற எருமைகள் ஒட்டக்கூத்தர் கடல்காண் படலம்வரை தாப்பெற்று அவளுக்கு அணிபலவியற் யில் பாடவும் கம்பர் ஒரு கவியும் பாடா றித் தருதற்கு மயிலையிலிருந்த திருவாலி திருந்ததைப் பிறராலறிந்த அரசன் இரு என்பாளைக் கண்டு அண்ணல் திருவாலி வரையும் அழைத்து இராமாயணம் எவ் யணிமயிலை யத்தனையும், வெண்ணிலவின் வளவு தூரம் ஆயிற்றெனக், கூத்தர் கடல் சோதி விரித்ததே - நண்ணும், தடந்துப் காண் படலம் வரை என்றார். கம்பரை புவிற்பாணந்தன் முகத்தேகொண்டு, நடந் வினவக் கம்பர், கூத்தரிலும் அதிகங் கூற துப்புவிற்பாணகை" எனப்பாடி அவளு வேண்டும் என்னும் எண்ணத்தால் திருவ க்கு நகை முதலிய உதவி அவளைப் பிரிய ணைப் படலம் வரையும் ஆயிற்றென்றார். லாற்றாது சோணாட்டிற்கு அவளையும் இதனைக் கேட்ட அரசன் ஆயின் அப்பட உடன் கொண்டு சென்றனர். அக்காலத்து லத்தில் ஒரு செய்யுளைப் பிரசங்கியும் என் வல்லியிருந்த வீட்டை மழையான்னையா நனன். கம்பர், இசைந்து அந்நிமிஷத் மல் சடையவள்ளல் நெற்கதிரான் மறைத் தில் "குமுதனிட்ட குலவரை கூத்தரின், தனர். இதனை ''பொதுமாதர் வீட்டைப் திமி தமிட்டுத் திரையுந் திரைக்கடற், றுமி புகழ்பெற வேநெற், கதிரானே வேய்க் தமூர் புகலானவர் துள்ளினார், அமுத தருளுங் கங்கைப் - பதி நேர், வரு மின்னுமெழு மெனுமாசையால்" என்கிற வெண்ணை நாடன் வருநா வலர்க்குத், தரு செய்யுளைப் பாடிப் பிரசங்கிக்கையில் கூத் வானவன் சடையன்றான்” என்பதாலறிக, தர் துமி என்னுஞ் சொல் செய்யுட் பிர இவர் இவளுடன் பல நாள் தங்கி இவள் யோகங்களில் இன்று என்றாக்ஷேபிக்கக் பிரிந்த காலத்துக் குரும்பை என்பவளைக் கம்பர் அது உலகவழக்கெனச் சமர்த்தித் கூடியிருந்தபோது வல்விபோல் களிப் துச் சரசுவதியி னருளால் இடைப் பெண் பிக்கவல்லளன் றென்னுங் கருத்தால் கள் பேசப் பிரத்தியக்ஷத்தில் காட்டிச் “சொல்லியைச் சொல்லி னமுதான செல் சமர்த்தித்து இராமாயணம் பாடத் தொட லியைச்சொற்கரும்பு, வில்லியை மோகவி ங்கித் தொண்டை நாட்டை யடைந்தனர். டாய் தவிர்ப்பாளை விழியம்பினார், கொல் இவர் வல்லியை விழைந்தது, ஒரு காற் லியைக் கொல்லியம்பாவை யொப்பாளைக்