அபிதான சிந்தாமணி
ஒளவையார்
304
ஔவையார்
சேரனும் சோழனும் பாண்டியனும், மல் நாணுதே, மாணொக்க வாய்திறக்க மாட்,
கைக் கறுகிட வந்து நின்றார் மணப்பக் டாதே-வீணுக்கென், என்பெலாம் பற்றி
தரிலே, சல்கொக்கவெண் குருத்தீன்று யெரிகின்ற தையையோ, அன்பிலானிட்ட
பச்சோலை சலசலத்து, கொங்கிற்குறத்தி வமுது." எனப்பாடித் தம்மை வணங்கிய
குவி முலைபோலக் குரும்பை விட்டு, நுங் அச்சமுசாரியின் இல்வாழ்க்கையை இகழ்
குக்கண் முற்றி யடிக்கண் கறுத்து நுனி நீது சண்டாளி சூர்ப்பநகை தாடகை
சிவந்து, பங்குக்கு மூன்று பழந் தாவேண் யைப் போல்வடிவு, கொண்டாளைப் பெண்
இம் பனந்துண்டமே" என அது பழுத் டென்று கொண்டாயே, - தொண்டா,
துக் கனி தந்தது. அரசர் மூவரும் களித்து செருப்படி தான் செல்லாவுன் செல்வ
மணஞ் செய்துகொள்ளலாம் என, ஒளவை மென்ன செல்வம், நெருப்பிலே வீழ்ந்திடு
யார் தெய்வீக ராசனுக்கு இரண்டு பெண் தனேர்." எ-ம். பத்தாவக் கேற்ற பதி
களையும் மணஞ்செய்வித்து அக்கல்யாணத் விரதை யுண்டானால், எத்தாலுங் கூடி
திற்கு வந்தவர் களிப்புடன் பொன் யிருக்கலாஞ் - சற்றேனு, ஏறுமாறாக
பெறும்படி வருணனை நோக்கி கருணை விருப்பளேயாமாயிற், கூறாமற் சந்நியாசங்
டா விந்தக்கடலுலகங் காக்கும், வருணனே கொள்.'' எ-ம். " ஏசியிடலினிடாமையே
மாமலையன் கோவல் - திருமணத்து, முன் நன்றெதிரிற், பேசுமனையாளிற் பேய்
மாரி பெய்யும் முதுவாரியை மாற்றிப், நன்று - நேசமிலா, வங்கணத்தி னன்று
பொன் மாரியாகப் பொழி" எனப் பாடி வலிய பகைவாழ் வில்லாச், சங்கடத்திற்
னர். அதனால் பொன்மாரி பொழியக் சாதலே நன்று '' எனக்கூறி நீங்கி ஒரு
களித்துக் கலியாணத்திற்கு வந்தவர்கள் காட்டின் வழிச் சென்றனர். அக்காட்டில்
அடை பெறும்படி அவ்விடமிருந்த பருத் இவரிடம் கவிபெறக் கந்தமூர்த்தி
திச் செடிகளை நோக்கி “பொன்மாரி மாடோட்டும் பையனைப்போல் வேடங்
பெய்யுமூர் பூம்பருத்தி யாடையாம், அன் கொண்டு ஒரு நாவல் மரத்தின் மீது பழங்
னான் வயலரிசி ஆகுமூர் - எந்நாளும், தின்று கொண்டிருந்தனர். ஒளவையார்
தேங்கு புகழே படைத்த சேதிமா நாட கோடைவெயிற்குச் சகிக்காது அம்மா நிழ
தனில், ஓங்குந் திருக்கோவலூர்.17 என லிற் சென்று மீதிருக்கும் பையனை நோக்
ஒளவை வேண்டிய்வர் வேண்டியபடி கித் தாகந்தணியும்படி ஒரு பழம் போ
ஆடைகளையும் வயல்கள் அரிசியையும் டப்பா எனப் பையன் "கிழவி கட்ட
தாக்கண்டு களித்தனர். பின்னும் அங் பழம் வேண்டுமோ சுடாதபழம் வேண்
கிருந்தவர்க்குத் தாகம் தணியும்படிக்கு டுமோ எனக் கிழவி சுட்டபழமே வேண்
அவ்விடம் செல்லும் பெண்ணை நதியை டும் எனப் பையல் சில அளிந்த கனிகளை
நோக்கி முத்தெறியும் பெண்ணை முது உதிர்த்திட்டனன். அவை மணலில் விழு
நீரது தவிர்த்துத், தத்திய நெய் பால் ந்து அழுந்தி மணல் பழத்தில் ஒட்டிக்
தலைப்பெய்து - குத்திச், செருமலை தெய் கொள்ள, ஒளவை அம்மணல் நீங்கும்படி
வீகன் திருக்கோவலூர்க்கு, வருமளவிற் பழத்தை ஊதினர். கந்தமூர்த்தியாகிய
கொண்டோடிவா.'' என அது பால், தயிர், பையல் இவரைப் பரிகசிக்கும்படி ஏடி
வெண்ணெயாகப் பிரிந்துவாக் கண்டு களி கிழவி அதிகமாய்ச்சுடுகிறதோ ஆற்றியுண்
த்து ஆயன்பதியி லான்பதிவந்துற்றளக எனக் கிழவி வெட்கிப் பையலுக்குத்
மாயனூதுங் கருவியானாலும்-தூயமணிக் தோற்றதற்காக ''கருங்காலிக் சட்டைக்கு
குன்றுபோல் வீறுகுவி முலையார் தம் நாணாக்கோடாலி , இருங்கதலித் தண்டுக்கு
முடனீ, ரின்று போலென்று மிரும்." நாணும் - பெருங்கானில், காரெருமை
என அரசரை வாழ்த்தி நீங்கினர். இவர் மேய்க்கின்ற காளைக்கு நான்றோற்ற, தீரி
பசியால் ஒரு சழசாரியை அன்னங் சவுந்துஞ்சாதென் கண்" என் றனர். உட
கேட்க, அவன் பெண்டாட்டி கோபித்த னே கந்தமூர்த்தி தரிசனந் தந்து அரியது,
படியால் ( இருந்து முகந்திருத்தி யீரொடு பெரியது, இனியது, கொடியது கேட்க
பேன்வாங்கி, விருந்து வந்ததென்று விள ''அரியது கேட்கின் தனி நெடுவேலோய்,
ஃப-வருந்திமிக, ஆடினாள் பாடினாள் ஆடிப் மக்கள் யாக்கையிற் பிறத்தலுமரிதே, மக்
பழமுறத்தாற், சாடினாளோடினான்றான்.) கள் யாக்கையிற் பிறந்தகாலையு, மூங்கை
எனவும் "காணக்கண் கூசுதே கையெடுக்க யுஞ் செவிடுங் கூனுக் குருடும், பேடு
ஒளவையார்
304
ஔவையார்
சேரனும்
சோழனும்
பாண்டியனும்
மல்
நாணுதே
மாணொக்க
வாய்திறக்க
மாட்
கைக்
கறுகிட
வந்து
நின்றார்
மணப்பக்
டாதே
-
வீணுக்கென்
என்பெலாம்
பற்றி
தரிலே
சல்கொக்கவெண்
குருத்தீன்று
யெரிகின்ற
தையையோ
அன்பிலானிட்ட
பச்சோலை
சலசலத்து
கொங்கிற்குறத்தி
வமுது
.
எனப்பாடித்
தம்மை
வணங்கிய
குவி
முலைபோலக்
குரும்பை
விட்டு
நுங்
அச்சமுசாரியின்
இல்வாழ்க்கையை
இகழ்
குக்கண்
முற்றி
யடிக்கண்
கறுத்து
நுனி
நீது
சண்டாளி
சூர்ப்பநகை
தாடகை
சிவந்து
பங்குக்கு
மூன்று
பழந்
தாவேண்
யைப்
போல்வடிவு
கொண்டாளைப்
பெண்
இம்
பனந்துண்டமே
என
அது
பழுத்
டென்று
கொண்டாயே
-
தொண்டா
துக்
கனி
தந்தது
.
அரசர்
மூவரும்
களித்து
செருப்படி
தான்
செல்லாவுன்
செல்வ
மணஞ்
செய்துகொள்ளலாம்
என
ஒளவை
மென்ன
செல்வம்
நெருப்பிலே
வீழ்ந்திடு
யார்
தெய்வீக
ராசனுக்கு
இரண்டு
பெண்
தனேர்
.
எ
-
ம்
.
பத்தாவக்
கேற்ற
பதி
களையும்
மணஞ்செய்வித்து
அக்கல்யாணத்
விரதை
யுண்டானால்
எத்தாலுங்
கூடி
திற்கு
வந்தவர்
களிப்புடன்
பொன்
யிருக்கலாஞ்
-
சற்றேனு
ஏறுமாறாக
பெறும்படி
வருணனை
நோக்கி
கருணை
விருப்பளேயாமாயிற்
கூறாமற்
சந்நியாசங்
டா
விந்தக்கடலுலகங்
காக்கும்
வருணனே
கொள்
.
'
'
எ
-
ம்
.
ஏசியிடலினிடாமையே
மாமலையன்
கோவல்
-
திருமணத்து
முன்
நன்றெதிரிற்
பேசுமனையாளிற்
பேய்
மாரி
பெய்யும்
முதுவாரியை
மாற்றிப்
நன்று
-
நேசமிலா
வங்கணத்தி
னன்று
பொன்
மாரியாகப்
பொழி
எனப்
பாடி
வலிய
பகைவாழ்
வில்லாச்
சங்கடத்திற்
னர்
.
அதனால்
பொன்மாரி
பொழியக்
சாதலே
நன்று
'
'
எனக்கூறி
நீங்கி
ஒரு
களித்துக்
கலியாணத்திற்கு
வந்தவர்கள்
காட்டின்
வழிச்
சென்றனர்
.
அக்காட்டில்
அடை
பெறும்படி
அவ்விடமிருந்த
பருத்
இவரிடம்
கவிபெறக்
கந்தமூர்த்தி
திச்
செடிகளை
நோக்கி
“
பொன்மாரி
மாடோட்டும்
பையனைப்போல்
வேடங்
பெய்யுமூர்
பூம்பருத்தி
யாடையாம்
அன்
கொண்டு
ஒரு
நாவல்
மரத்தின்
மீது
பழங்
னான்
வயலரிசி
ஆகுமூர்
-
எந்நாளும்
தின்று
கொண்டிருந்தனர்
.
ஒளவையார்
தேங்கு
புகழே
படைத்த
சேதிமா
நாட
கோடைவெயிற்குச்
சகிக்காது
அம்மா
நிழ
தனில்
ஓங்குந்
திருக்கோவலூர்
.
17
என
லிற்
சென்று
மீதிருக்கும்
பையனை
நோக்
ஒளவை
வேண்டிய்வர்
வேண்டியபடி
கித்
தாகந்தணியும்படி
ஒரு
பழம்
போ
ஆடைகளையும்
வயல்கள்
அரிசியையும்
டப்பா
எனப்
பையன்
கிழவி
கட்ட
தாக்கண்டு
களித்தனர்
.
பின்னும்
அங்
பழம்
வேண்டுமோ
சுடாதபழம்
வேண்
கிருந்தவர்க்குத்
தாகம்
தணியும்படிக்கு
டுமோ
எனக்
கிழவி
சுட்டபழமே
வேண்
அவ்விடம்
செல்லும்
பெண்ணை
நதியை
டும்
எனப்
பையல்
சில
அளிந்த
கனிகளை
நோக்கி
முத்தெறியும்
பெண்ணை
முது
உதிர்த்திட்டனன்
.
அவை
மணலில்
விழு
நீரது
தவிர்த்துத்
தத்திய
நெய்
பால்
ந்து
அழுந்தி
மணல்
பழத்தில்
ஒட்டிக்
தலைப்பெய்து
-
குத்திச்
செருமலை
தெய்
கொள்ள
ஒளவை
அம்மணல்
நீங்கும்படி
வீகன்
திருக்கோவலூர்க்கு
வருமளவிற்
பழத்தை
ஊதினர்
.
கந்தமூர்த்தியாகிய
கொண்டோடிவா
.
'
'
என
அது
பால்
தயிர்
பையல்
இவரைப்
பரிகசிக்கும்படி
ஏடி
வெண்ணெயாகப்
பிரிந்துவாக்
கண்டு
களி
கிழவி
அதிகமாய்ச்சுடுகிறதோ
ஆற்றியுண்
த்து
ஆயன்பதியி
லான்பதிவந்துற்றளக
எனக்
கிழவி
வெட்கிப்
பையலுக்குத்
மாயனூதுங்
கருவியானாலும்
-
தூயமணிக்
தோற்றதற்காக
'
'
கருங்காலிக்
சட்டைக்கு
குன்றுபோல்
வீறுகுவி
முலையார்
தம்
நாணாக்கோடாலி
இருங்கதலித்
தண்டுக்கு
முடனீ
ரின்று
போலென்று
மிரும்
.
நாணும்
-
பெருங்கானில்
காரெருமை
என
அரசரை
வாழ்த்தி
நீங்கினர்
.
இவர்
மேய்க்கின்ற
காளைக்கு
நான்றோற்ற
தீரி
பசியால்
ஒரு
சழசாரியை
அன்னங்
சவுந்துஞ்சாதென்
கண்
என்
றனர்
.
உட
கேட்க
அவன்
பெண்டாட்டி
கோபித்த
னே
கந்தமூர்த்தி
தரிசனந்
தந்து
அரியது
படியால்
(
இருந்து
முகந்திருத்தி
யீரொடு
பெரியது
இனியது
கொடியது
கேட்க
பேன்வாங்கி
விருந்து
வந்ததென்று
விள
'
'
அரியது
கேட்கின்
தனி
நெடுவேலோய்
ஃப
-
வருந்திமிக
ஆடினாள்
பாடினாள்
ஆடிப்
மக்கள்
யாக்கையிற்
பிறத்தலுமரிதே
மக்
பழமுறத்தாற்
சாடினாளோடினான்றான்
.
)
கள்
யாக்கையிற்
பிறந்தகாலையு
மூங்கை
எனவும்
காணக்கண்
கூசுதே
கையெடுக்க
யுஞ்
செவிடுங்
கூனுக்
குருடும்
பேடு