அபிதான சிந்தாமணி
உரேளத்திராச்வன்
256
உலகசிருட்டி
டம் (60) புத்ரன்
அவர்
உசௌத்திராச்வன் - அகம்யாதி புத்ரன், இருந்து விழுங்குகை பிறந்தது. அதிலிரு
இவனுக்குக் கிருதாசியிடம் (க) குமார்கள் ந்து மரணம் பிறந்தது. பிறப்பிக்கிற அவ
பிறந்தனர். அவர்களுள் இருசேயு மூத்த யவம் வெடித்தது. அதிலிருந்து உற்பீஜம்
வன்.
பிறந்தது. அதில் இருந்து அதன் மூல
உரௌத்ரி - இவள் சாயங்காலத்தில், கரு மாகிய ஜலங்கள் பிறந்தன. இவ்வண்ண
நெய்தற் புஷ்பம்போற் காந்தியுள்ளவ மாகத் தேவர்கள் உண்டாக்கப்பட்டு இந்த
எாய்ச் சற்றே திரும்பின யௌவனமுடை விரிந்த சாகரத்தில் விழுந்தார்கள். கடவு
யளாய், சதுர்ப்புஜம், முக்கண், சடை 'ளிடத்து அவர்கள் பசி தாகத்தோடு வந்
முடி, பூணு நூல், சந்திரசூடம் உள்ளவ தார்கள். அவரை அவர்கள் இவ்வண்ண
வாய்ச் சூலம், ஜபமாலை வலக்கரத்தும், அப மாகக் கேட்டுக்கொண்டார்கள். எங்களு
யமும், சத்தி ஆயுதமும் இடக்கரத்திற் க்கு ஒரு சிறிய உருவத்தைக் கொடும்
பெற்று இடபவாகனத்தில் பதுமாசனி அதில் நாங்கள் அடங்கி ஆகாரம் புசிப்
'யாய்த் தியானிக்கப்படுஞ் சிவசத்தி.
போம் என்றார்கள். அவர் அவர்களுக்கு
உர்பனன் - ஒரு அரசன். இவன் திருச்சேர் ஒரு பசுரூபத்தைத் தந்தார். அவர்கள் அது
'ந்த மங்கலத்தில் சிவபூசைசெய்து பேறு எங்களுக்குப் போதாது என்றார்கள். அவர்
பெற்றவன்.
அவர்களுக்கு ஒரு அசுவரூபத்தைக் காட்டி
உர்மிளை-யமன் பாரி.
னார். அவர்கள் அதுவும் தங்களுக்குப்
உலகசாரங்கமாமுனி- பெரிய கோயிலென் போதாது என்றார்கள். அவர் அவர்களுக்கு
னுந் திருவரங்கத்தில் எழுந்தருளியிருந்த மனிதவடிவைக் காட்டினார். அவர்கள் நன்
பாகவதர். இவர் பெருமா ளுத்தரவால் சாய்ச் செய்தீர். ஆ! ஆ! அதிசயமென்று
திருப்பாணாழ்வாரைத் தோளில் தூக்கி கூவிச் சொன்னார்கள். ஆகையால் மனி
வந்து பெருமாள் முன் விட்டவர். சம்பாதி தன் மாத்திரமே நல்ல வடிவமாகவே
இறகுதிர்ந்து வந்தபோது ஆதரித்தனர். செய்யப்பட்டான் என்று சொல்லுகிறது.
உலகசிருட்டி - இவ்வுலகம் ஆதியில் ஆத்மா இருக்கு வேதம், யஜுர் வேதத்தில்
வாக இருந்தது. சராசாமாகிய அனைத் இந்த உலகம் ஆதியில் ஜலமாக இருந்தது.
தும் அதை ஒழிந்து, வேறில்லை. கடவுள் அதில் சிருட்டி கர்த்தா வாயுவாகி அசைந்து
உலகத்தைச் சிருட்டிப்பேன் என்று நினை
ஆடிக்கொண்டிருந்தார். அவர் இந்தப்
த்து ஜலம், வெளிச்சம், ஜீவர்கள் இவை பூமியை வராக உருக்கொண்டு தாங்கிக்
சளைச் சிருட்டித்தார். இவ்வித ஜலத்தி கொண்டிருந்தார். பின் பிரபஞ்ச சிற்பியா
விருந்து பிண்டமான ஒரு வஸ்து வை கிய விச்வகர்மனாகி இந்தப் பூமியை உருப்
உண்டாக்கினார். கடவுள் அதை நோக்கிப் படுத்தினார். அது பிருதுவி ஆயிற்று .
பார்த்தார். அது முட்டையைப் போல் சிருட்டிகர்த்தா பூமியைக் குறித்து ஆழ்ந்த
வாய் திறந்தது. அந்த வாயில் இருந்து சிந்தையாய்த் தியானித்துப் பார்த்துத்
வாக்கு உண்டாயிற்று. அந்த வாக்கில் தேவர்களையும், உருத்திரர்களையும், ஆதித்
இருந்து அக்கிங் உண்டாயிற்று, நாசிகள் தர்களையும் சிருட்டித்தார். அந்தத் தேவர்
பாவின. அவற்றிலிருந்து மூச்சு உண்டா கள் சிருட்டி கர்த்தாவை நோக்கி ஜீவ
யிற்று. மூச்சிலிருந்து வாயு உண்டா கோடிகளை நாங்கள் எவ்வாறு சிருட்டிப்
யிற்று. கண்கள் திறந்தன. கண்களிலிரு போம் என்றனர். தியானத்தால் சிருட்
ந்து நோக்கம் பிறந்தன. அந்தக் கண் டிக்க என்று வேதாக்கினியைக் கொடுத்
ணோக்கில் இருந்து சூரியன் பிறந்தான். துத் தேவபக்தியை முடியுங்கள் என்
காதுகள் விரிந்தன. காதுகளில் இருந்து றார். அதைக்கொண்டு அவர்கள் தபசு
கேள்விகள் பிறந்தன. அதிலிருந்து மண் களைச் செய்தனர் என்று கூறப்பட்டு
டலங்கள் பிறந்தன. சருமம் விரிந் தன. இருக்கிறது. கடவுள் தம்முடைய தேகத்
சருமத்திலிருந்து உசோமம் உண்டா தில் பிரஜைகளைச் சிருட்டிக்கவிரும்பி முத
விற்று. அதிலிருந்து பூண்டுகளும், விரு லில் தியான மாத்திரத்தினாலே ஜலத்
கூங்களும் உண்டாயின. மார்பு திறக்கப் தைச் சிருட்டித்து அதில் பீஜத்தை விட்
பட்டது. மார்பிலிருந்து மனது பிறந்தது. டார். அது ஒருபொன் அண்டம் ஆய்
மனத்திலிருந்து சந்திரன் உண்டாயினான். ற்று, அதில் தாமே பிரவேசித்துப் பிர
பொப்புள் வெடித்தது. அத்தொப்புளில் ம னார். அம்முட்டையில் தாம் பிர
உரேளத்திராச்வன்
256
உலகசிருட்டி
டம்
(
60
)
புத்ரன்
அவர்
உசௌத்திராச்வன்
-
அகம்யாதி
புத்ரன்
இருந்து
விழுங்குகை
பிறந்தது
.
அதிலிரு
இவனுக்குக்
கிருதாசியிடம்
(
க
)
குமார்கள்
ந்து
மரணம்
பிறந்தது
.
பிறப்பிக்கிற
அவ
பிறந்தனர்
.
அவர்களுள்
இருசேயு
மூத்த
யவம்
வெடித்தது
.
அதிலிருந்து
உற்பீஜம்
வன்
.
பிறந்தது
.
அதில்
இருந்து
அதன்
மூல
உரௌத்ரி
-
இவள்
சாயங்காலத்தில்
கரு
மாகிய
ஜலங்கள்
பிறந்தன
.
இவ்வண்ண
நெய்தற்
புஷ்பம்போற்
காந்தியுள்ளவ
மாகத்
தேவர்கள்
உண்டாக்கப்பட்டு
இந்த
எாய்ச்
சற்றே
திரும்பின
யௌவனமுடை
விரிந்த
சாகரத்தில்
விழுந்தார்கள்
.
கடவு
யளாய்
சதுர்ப்புஜம்
முக்கண்
சடை
'
ளிடத்து
அவர்கள்
பசி
தாகத்தோடு
வந்
முடி
பூணு
நூல்
சந்திரசூடம்
உள்ளவ
தார்கள்
.
அவரை
அவர்கள்
இவ்வண்ண
வாய்ச்
சூலம்
ஜபமாலை
வலக்கரத்தும்
அப
மாகக்
கேட்டுக்கொண்டார்கள்
.
எங்களு
யமும்
சத்தி
ஆயுதமும்
இடக்கரத்திற்
க்கு
ஒரு
சிறிய
உருவத்தைக்
கொடும்
பெற்று
இடபவாகனத்தில்
பதுமாசனி
அதில்
நாங்கள்
அடங்கி
ஆகாரம்
புசிப்
'
யாய்த்
தியானிக்கப்படுஞ்
சிவசத்தி
.
போம்
என்றார்கள்
.
அவர்
அவர்களுக்கு
உர்பனன்
-
ஒரு
அரசன்
.
இவன்
திருச்சேர்
ஒரு
பசுரூபத்தைத்
தந்தார்
.
அவர்கள்
அது
'
ந்த
மங்கலத்தில்
சிவபூசைசெய்து
பேறு
எங்களுக்குப்
போதாது
என்றார்கள்
.
அவர்
பெற்றவன்
.
அவர்களுக்கு
ஒரு
அசுவரூபத்தைக்
காட்டி
உர்மிளை
-
யமன்
பாரி
.
னார்
.
அவர்கள்
அதுவும்
தங்களுக்குப்
உலகசாரங்கமாமுனி
-
பெரிய
கோயிலென்
போதாது
என்றார்கள்
.
அவர்
அவர்களுக்கு
னுந்
திருவரங்கத்தில்
எழுந்தருளியிருந்த
மனிதவடிவைக்
காட்டினார்
.
அவர்கள்
நன்
பாகவதர்
.
இவர்
பெருமா
ளுத்தரவால்
சாய்ச்
செய்தீர்
.
ஆ
!
ஆ
!
அதிசயமென்று
திருப்பாணாழ்வாரைத்
தோளில்
தூக்கி
கூவிச்
சொன்னார்கள்
.
ஆகையால்
மனி
வந்து
பெருமாள்
முன்
விட்டவர்
.
சம்பாதி
தன்
மாத்திரமே
நல்ல
வடிவமாகவே
இறகுதிர்ந்து
வந்தபோது
ஆதரித்தனர்
.
செய்யப்பட்டான்
என்று
சொல்லுகிறது
.
உலகசிருட்டி
-
இவ்வுலகம்
ஆதியில்
ஆத்மா
இருக்கு
வேதம்
யஜுர்
வேதத்தில்
வாக
இருந்தது
.
சராசாமாகிய
அனைத்
இந்த
உலகம்
ஆதியில்
ஜலமாக
இருந்தது
.
தும்
அதை
ஒழிந்து
வேறில்லை
.
கடவுள்
அதில்
சிருட்டி
கர்த்தா
வாயுவாகி
அசைந்து
உலகத்தைச்
சிருட்டிப்பேன்
என்று
நினை
ஆடிக்கொண்டிருந்தார்
.
அவர்
இந்தப்
த்து
ஜலம்
வெளிச்சம்
ஜீவர்கள்
இவை
பூமியை
வராக
உருக்கொண்டு
தாங்கிக்
சளைச்
சிருட்டித்தார்
.
இவ்வித
ஜலத்தி
கொண்டிருந்தார்
.
பின்
பிரபஞ்ச
சிற்பியா
விருந்து
பிண்டமான
ஒரு
வஸ்து
வை
கிய
விச்வகர்மனாகி
இந்தப்
பூமியை
உருப்
உண்டாக்கினார்
.
கடவுள்
அதை
நோக்கிப்
படுத்தினார்
.
அது
பிருதுவி
ஆயிற்று
.
பார்த்தார்
.
அது
முட்டையைப்
போல்
சிருட்டிகர்த்தா
பூமியைக்
குறித்து
ஆழ்ந்த
வாய்
திறந்தது
.
அந்த
வாயில்
இருந்து
சிந்தையாய்த்
தியானித்துப்
பார்த்துத்
வாக்கு
உண்டாயிற்று
.
அந்த
வாக்கில்
தேவர்களையும்
உருத்திரர்களையும்
ஆதித்
இருந்து
அக்கிங்
உண்டாயிற்று
நாசிகள்
தர்களையும்
சிருட்டித்தார்
.
அந்தத்
தேவர்
பாவின
.
அவற்றிலிருந்து
மூச்சு
உண்டா
கள்
சிருட்டி
கர்த்தாவை
நோக்கி
ஜீவ
யிற்று
.
மூச்சிலிருந்து
வாயு
உண்டா
கோடிகளை
நாங்கள்
எவ்வாறு
சிருட்டிப்
யிற்று
.
கண்கள்
திறந்தன
.
கண்களிலிரு
போம்
என்றனர்
.
தியானத்தால்
சிருட்
ந்து
நோக்கம்
பிறந்தன
.
அந்தக்
கண்
டிக்க
என்று
வேதாக்கினியைக்
கொடுத்
ணோக்கில்
இருந்து
சூரியன்
பிறந்தான்
.
துத்
தேவபக்தியை
முடியுங்கள்
என்
காதுகள்
விரிந்தன
.
காதுகளில்
இருந்து
றார்
.
அதைக்கொண்டு
அவர்கள்
தபசு
கேள்விகள்
பிறந்தன
.
அதிலிருந்து
மண்
களைச்
செய்தனர்
என்று
கூறப்பட்டு
டலங்கள்
பிறந்தன
.
சருமம்
விரிந்
தன
.
இருக்கிறது
.
கடவுள்
தம்முடைய
தேகத்
சருமத்திலிருந்து
உசோமம்
உண்டா
தில்
பிரஜைகளைச்
சிருட்டிக்கவிரும்பி
முத
விற்று
.
அதிலிருந்து
பூண்டுகளும்
விரு
லில்
தியான
மாத்திரத்தினாலே
ஜலத்
கூங்களும்
உண்டாயின
.
மார்பு
திறக்கப்
தைச்
சிருட்டித்து
அதில்
பீஜத்தை
விட்
பட்டது
.
மார்பிலிருந்து
மனது
பிறந்தது
.
டார்
.
அது
ஒருபொன்
அண்டம்
ஆய்
மனத்திலிருந்து
சந்திரன்
உண்டாயினான்
.
ற்று
அதில்
தாமே
பிரவேசித்துப்
பிர
பொப்புள்
வெடித்தது
.
அத்தொப்புளில்
ம
னார்
.
அம்முட்டையில்
தாம்
பிர