அபிதான சிந்தாமணி

இரட்டையர் 167 இரண்ய அச்வதானம் அருமை யறியாதவனா கலால், "மூடர் யுளில் திருமால் துயர் தீர்த்தானுக்குப் முன்னே பாடன் மொழிந்தாலறிவரோ," பம்பையாற்றுக்கு மேற்கில் ஆலயமிருக் என வசைபாடி நீங்கி, மாங்காடடைந்து கிறதெனக் கூறினர். இதைக்கேட்ட அந் அவ்விடமிருந்த வேளாளன், சற்றுப் பரா நாட்டுப் புலவரும் அரசனும் இது பொய் மரிக்கையாய் மகளுடன் ஊர்விட்டு மரு யென நகைத்த துணர்ந்து இது திருவரு மகனிடம் நீங்குகை கண்டு "மாங்காட்டு ளின் செயல் இது உண்மைப்படினன்றிப் வேளாளன் மகளை மருமகன் பால், போங் பிரசங்கிக்கோமென்று நிறுத்தினர். அன் காட்டி. லின்பம் புணர்ந்தானே, ஆங்கா றிரவு பெருமழை வருஷித்து, பம்பை ணும், மக்கண் மெய் தீண்டல் உடற்கின்ப வெள்ளங்கொள்ள ஆற்றிற்கு மேற்குக் மற்றவர், சொற்கேட்ட லின்பஞ் செவி கரையிற், கோவில் தோன்றியது. அரச க்கு” எனப் பாதி வெண்பா ஒருவர் பாடு னும் மற்றப் புலவரும் மகிழ்ந்து வியப் தல்கண்ட வேளாளன் பயந்து பணிந்து படைந்து புலவரை வணங்கிப் பிரசங்கங் உபசரிக்க, மற்றவர் மற்றப்பாதி வெண்பா கேட்டுப் பொருள் தருகையிலிரட்டையர் வைத் துதியாகப்பாடி நீங்கினர். இவர்கள் பொருள் பொது எமக்கு அவமானம் திருவாரூர்சென்று ''நாணென்றால் நஞ்சி வராது காத்தான் காப்பன் என நீங்கினர். ருக்கும் நற்சாபங்கற்சாபம்" என மதிலி இவர்கள் இயற்றிய நூல்கள் தில்லைக் லெழுதி வெண்பா முடிக்காது சென்று கலம்பகம், கச்சியுலா, கச்சிக்கலம்பகம், பலதல யாத்திரைகள் செய்து மீண்டும் திரு ஆமாத்தூர்க் கலம்பகம், பல தனிப் அத்தலத்திற்குவந்து எழுதிய வெண்பா பாடன் முதலியன. இவர் காலம் வக்க லைக்கண்டு "பாணந்தான் மண் தின்ற பாகை வரபதியாட்கொண்டான் எனும் பாணமே -தாணுவே, சீராரூர் மேவுஞ் கொங்கர் குலபதிகாலம். வக்கபாகைாடு சிவனே நீயெப்படியோ நேரார்புரமெரித்த நாட்டின் கண்ணது. இற்றைக்கு (450) நேர்" என முடித்திருத்தல் கண்டு காள வருஷங்களுக்கு முன்னாயிருக்கலாம். மேகப் புலவரால் முடிந்ததென் றறிந்து இரணஞ்சயன் - (சூ.) தனஞ்சயன் குமான் அவரைக் காணச் சென்று, அவரன்றைக் இரணபேரிகை-(உ) அது யானை முரசம் , குச் சிவபதமடைந்து வேகுதல் கண்டு "ஆசு ஒட்டகமுரசம், போர்தொடுக்க அறைதல் கவியாலகிலவுல கெங்கும் வீசு புகழ்க்காள யானைமுரசு, போர்விடுக்க அறைதல் ஒட் மேகமே-- பூசுரா, விண் கொண்ட செங் டகமுரசு | தழலாய் வேகு தேயையையோ, மண்டி இரணமத்தன்- இராவணசேநாபதி. இவன் ன்ற பாணமென்றவாய்" எனப் பாடி விச பெயர் கேட்டமாத்திரத்திற் பகைவர் ஒடுங் னமடைந்து நீங்கிக் காஞ்சி ஏகாம்பரநாதர் கும்படியான வலியுள்ளவன். மீது, எகாம்பார் உலாப்பாடிப் பல்லவரா யன் சமஸ்தானத்தில் அரங்கேற்றுகை இரணமோசனம் - அனுஷமாதல், வியதி யில், முதல் வெண்பாவில் ஆயிரக்கால் பாதயோகமாதல் உத்திரட்டாதியாதல் இந் நாட்களுடனே இருத்தைகளாதல் வியா மண்டபம் விகடசக்கர விநாயகர் எனக் ழக்கிழமை, சனிக்கிழமையாதல், குளிக கூறியதால் அரசன் இல்லாததைக் கூறி னீர் எனப், புலவர் அரசனை நோக்கி னாதல் சனியங்கிசம், மகரம், கும்பம், நாமுமறியோம் அவளும் பொய் சொல் உதயமாதல்வாப் பூருவபக்கத்துச் சந்தி லாளென்று பிரசங்கித்துப் பரிசு பெற்று ரோதயமான காலத்துப் பகலிலே தனிசு வாங்கின பொருள் கொடுத்துச் சீட்டுக் நீங்கினர். சில நாள் தரித்துப் பல்லவன் கோபுரத் திருப்பணி செய்ய அங்கிருந்த கிழிப்பது. (விதான மாலை) மண்மேட்டை நீக்க, அவ்விடம் ஆயிரக் இரண்மயன் - அக்கினியித்திரனுக்குப் பூர் கால் மண்டபத்தையும் விகடசக்கர விநா வசித்தியிட முதித்தகுமரன். தேவிசநதை. யகரையுங் கண்டு வியப்படைந்து உலா இரண்ய அச்வதான'- (க00அ) அல்லது வுக்குத் தெய்வீக உலாவென்று பெயரிட்ட (க.அ) கழஞ்சு பொன்னால் ஒரு குதிரை னன். இவர்கள் சிவாக்ஞையால் திருவா செய்வித்து, வெள்ளியினால் முகமுங் காலு மாத்தூர்சென்று ஆமாத்தூர்க் கலம்பகம் மமைத்து அலங்கரித்து, வேதம் நன்றாக பாடி அங்காட்டாசன் சமஸ்தானத்துப் அறிந்த வேதியனை அழைத்து அவனை இந் பிரசங்கிக்கத் தொடங்கி முதற்செய்திரனாகப்பாவித்து (ரு) கழஞ்சு பொன்,