அபிதான சிந்தாமணி

இரட்டைச்செக்கா 166 இரட்டையர் எல் வேன் வேல் இரட்டைச் செக்கர்-வாணியரில் ஒருவகை டிங்களே " திருவண்ணாமலைச் சம்பந்தன் யார். (தர்ஸ்ட ன்) சமுத்தி பாடச்சொன்னபோது பாடியது, இரட்டையர் - கவிவல்ல தெய்வப் புலவர். '"மன்னு திரு வண்ணா மலையிற்சம் பந்த ஒரு வேளாளன் தன் மனைவியுடன் புத் னுக்குப் பன்னு தலைச்சவரம் பண்ணுவ 'திரப்பேறு வேண்டிச் சிவபணி செய்து தென்- மின்னி, விளைத்த விடை மடவா வந்தனன். சிவமூர்த்தி தவசிபோல் வந்து செல்லாருங்கூடி, வளைத்திழுத்துக் குட்டா உமக்கு என்ன வேண்டும் என்றனர். மலுக்கு." சம்பராஜன் விகடசமுத்தி அவ்விருவரும் குணமும் கல்வியும் ஒத்த பாடச்சொல்லப், பாடியது, "எறிக்கும் இரு குமார் வேண்டும் என்றனர். ஆயி புகழ்க்கச்சி யேகாம்பரன் சம்பனெண்டி னும் உறுப்புக் குறையில்லாத குமரரைக் சைக்கும், பொறிக்கும் புலிக்கொடி யான் கேட்கிலர், ஆதலால் பூர்வம் அச்வினி புயம் வேட்டபின் பூவையன்னாள், வெறிக் தேவர் வேண்டுகோளின்படி சிவமூர்த்தி குங் குமக்கொங்கை மீதே விழிசொரி அவர்களை இவர்களுக்குப் புத்திரரா யுதிக் 'வெள்ளந்துள்ளித் தெறிக்குந்து வலை பழிக் கச் செய்தனர். இவர்கள் பல சமஸ்தா குஞ்சிந் தூரத் திலகத்தையே, " படை எங்கள் சென்று, எது தரினும் வேண் வீடு முற்றியிருந்த பாண்டியனுக்குப் பாடி 'டாது ஒரு பணம் மாத்திரம் பெற்றுச் யது ''காற்றா லலைப்புண்டு கண்ணன் செல்வர். இவர்களில் இளையவர் அந்த கடல்கடைந்து, மேற்றானெடுத்து வளைத் கர், மூத்தவர் முடவர். இவ்விருவரும் தெய்து - மாற்றாத, செம்பொன் மலையில் தெய்வத் தருளாற்றமிழில் வல்லமைபெ 'லைச் சேலுக் கிடங் கொடுக்கச், சம்பன் ற்று அந்தகர் முடவரை முதுகிற் சுமந்து மலைகைக்கு வா.'' ஆறு விலகிய பாட்டு, பல தலயாத்திரை செய்து வருவர். இவர் ' "ஆற்குழையோ வரவோ வாயர்பாடி கள் இளஞ்சூரியர், முதுசூரியர் எனப் யருமனையோ, பாற்கடலோ தம்பமோத பட்ட பெருங்கவிப் புலவர்கள் எனவும், ங்கு மாவம் பலபல்வா, மாற்கமு மாகி திருவக்கையி லிருந்த ஆட்கொண்டான் நின் நார்மாதை நாதர் வலங்கொள் பம்பை, எனப் பெயரிய கொங்கராயன் காலத் திருக் மேற்கரை கோயில் கொண்டார்புரஞ் தவர்கள் எனவும், அக்கொங்கராயனாலும் சீறியவெங்கணைக்கே." திருவாமாத்தூர்க் கச்சியிலிருந்த சம்பராயனாலும் நன்று கலம்பகம் பாடச்சொன்னபோது பாடி போற்றப்பட்டவர்கள் எனவும், திருவா யது. தொல்காப்பிய தேவர் சொற்ற மாத்தூர்க் கலம்பகம் பாடினார்கள் எனவும், தமிழ்ப் பாடலன்றி, நல்காத் திருச்செவி திருவண்ணாமலைச் சம்பந்தன் சொன்ன க்கு நாமுரைத்த தேறுமோ, மல்காப் சமுத்தி பாடினார்க ளெனவும் ஆறு விலகப் புனறதும்ப மாநிலத்துக் கண்பிசைந்து, பாடினார்க ளெனவும், வறுமைமிகுத்துக் பல்காற் பொருளழற்கும் பாற்கடலொன் குன்றும் வனமுங் கடந்து போய்ப் பிற நீந்தார்க்கே." காட்டு வழியிற் போகும் ரைப் புகழ்ந்து பாடி வாணாள் கழித்தனர் போது இளஞ்சூரியர் வினாவுக்கு முது எனவும் தமிழ்நாவலர் சரிதையால் அறிய சூரியர் விடைகூறியது. "குன்றும் வன லாவன. 'கலம்பகத்திற் கிரட்டையர் | முங் குறுகி வழி நடந்து, சென்று திரிவ கள்' எனப் பிற்காலத்தார் பாடியது. இவர் தென்றுந் தீராதோ--வொன்றுங் கொடா களியற்றிய திரு ஆமாத்தூர்க் கலம்பகம் தாரைச் சங்கென்றுங்கோ வென்றுஞ் பற்றியே யாமெனத் தோன்றுகின்றது. சொன்னா, லடாதோவதுவே யிது." இவ் ஒரு செய்யுளை ஒருவர் பாதியும் மற்றொரு விருவரும் தலயாத்திரையால் வருந்திப் வர் பாதியுமாகப் பாடி முடிப்பார்கள் என பசித்துன்பத்தால் ஆங்கூர் சிவாலயத்திற் வுங் கூறுவர். இரட்டையர் திருவக்கைக் சிவதரிசனஞ்செய்து நீங்குகையில் இவ் கொங்கராயன் அசனம் இடுவித்தபோது விருவரில் தமயனார் தேங்குபுகழ் ஆங் பாடிய கவி "சாணர்க்கு முன்னிற்கு மாட் கூர்ச் சிவனேயல் லாளியப்பா, நாங்கள் கொண்ட நாயன்றமிழ்க்கொங்கர் கோன், பசித்திருக்க நியாயமோ" என்ன, மற்றொ பாணுற்ற வரிவண்டு சேர்வக்கை நக ருவர் -போங்கானும் கூறு சங்குடோன் பாதி பக்கத்திலே, ஊணுக்கு வாரா திருப் முரசு கொட்டோசை யல்லாற் . சோறு பாய் விருப்பாகி யுயர்வானிலே, வீணுக்கு நண்ட மூளியார் சொல்" என நீங்கி நின்னக மெலிகின்ற தெவ்வாறு வெண் வேறொருவனைப் பாடி அவன் செய்யுளின் சூரிய இளஞ்காட்டு வழியில்