அபிதான சிந்தாமணி

இடைக்குன்றூர்க்கிழார் 150 இடையர் பிறவால் சீசங்களும் கொயே ஆண் னர். இவர் சாரீரம் என்னும் வயித்திய இடைச்சங்கம் - இச்சங்கம் பாண்டி நாட் நூல் இயற்றினர். இவரைப் போகர் டில் கபாடபுரத்தில் வெண்டோட்செழி மாணாக்கர் என்பர். மதுரைக்குக் கிழக்கி யன் காலமுதல் முடத்திருமாறன் கால லுள்ள இடைக்காட்டில் பிறந்தவர் எனக் மீராக (கூ எ00) இருந்தது. இதிலிரு கூறுவர். இவர் காலம் கடைச்சங்கத்தவர் ந்து தமிழாராய்ந்தார், அகத்தியர், தொல் காலம், திருவள்ளுவர்க்குக் கடுகைத் காப்பியர், இருந்தையூர்க்கருங்கோழி, துளைத்தெனும்" கவிசாற்றிக் கொடுத்தவர். | மோசி, வெள்ளூர்க் காப்பியன், சிறு இவர் இடைக்கழி நாட்டிற் பிறந்தவர் என பாண்டாங்கன், திரையன்மாறன், துவ வும், ஊசிமுறி இவரா லியற்றப்பட்டதென ரைக்கோமான், கீரந்தை முதலிய (ருக) வும் கூறுவர். இவர் குலே சபாண்டியன் பெயர். இவரை யுள்ளிட்டு (கூ எ00) காலத்திருந்தவர் என்பர். இவர் கபில பெயர் பாடினர். சங்கத்து நூல்களும், ருடன் சேர்ந்து அரசனைக் காண அரசன் மருவிய நூல்களும், கலி, குருகு, வெண் மரியாதை செய்யாததால், கோபித்து நீங் டாளி, வியாழபாலையகவல், இசைநுணு கக் கபிலர் முதலிய புலவரும் உடன் நீங்கி க்கம், அகத்தியம், தொல்காப்பியம், மா னர். அரசன் இடைக்காடரை உபசரித் புராணம், பூதபுராணம் முதலியன. நாடு தழைக்க மற்றைப் புலவரும் வந்தனர் கடல் கொண்டபிறகு சங்கங்கெட்டது. என்பர். இவர் விஷ்ணு வி னவதார இடைச்சொல் - தனித்தியங்கு மாற்றலிலா மென்பர். சங்கமழியச் சாபமிட்டவர். | தனவாய்ப் பெயரினும் வினையினும் பின் இவரிடம் சித்தர் சிலர் வந்து விஷ்ணுவின் னு முன்னுமாகிய இடத்து ஒன்றும் பலவு தசாவதாரத்தில் வணங்கத்தக்கவை எவை மாய் வருஞ் சொற்கள். (நன்). யென "ஏழை, இடையன், இளிச்சவா இடைநிலை-பெயர்வினைகளின் பகுதி விகு யன்" எனக்கூறிச் செல்லச் சித்தர்கள் திகளுக்கு இடையில் நிற்கும் ஓர் உறுப்பு. தெரிந்து சென்றார்கள் என்பர். (காண (நன்னூல்) பாம்பரை.) இவர் மலையாளம் ஜில்லாவி இடைப்பிறவால்- வேற்றுமை யுருபுகளும் லுள்ள இடைக்காடென்னும் ஊரினராக) முற்றுக்களும் எச்சங்களும் கொண்டுமுடி இருக்கலாம். இவர் குளமுற்றத்துஞ்சிய யும் பெயர்க்கும் விளைக்குமிடையே ஆண் கிள்ளிவளவனைப் பாடியிருத்தலின் அவன் டைக்குப் பொருந்துவனவாகப் பிறசொர் காலத்தவர் போலும், இவர் இடையாது கள் வருவன. ஆடுமேய்த்தலை வர்ணித்திருத்தலின் இவர் இடைநிலைமெய்ம்மயக்க - சொல்லினிடை பொதுவராதல் வேண்டும், முல்லைத் யில் மெய்யெழுத்துக்கள் ஒன்றோடொ திணையைச்சிறப்பாகக் கூறியுள்ளார், ஆயர் ன்று கூடும் நிலை (நன்னூல் மழையில் நனைந்தபடியே ஊன்றுகோல் இடைமருது - திருஇடைமரு தூருக்கு ஒரு மேல் கால்வைத்து நின்று ஆட்டையழைக் பெயர். இதற்கு மத்யார்ச்சுனம் எனவும் கப் பாடியதும், அங்ஙனம் அழைப்பது ஒரு பெயர் வழங்கும். இது மல்லிகார்ச் கண்டு அங்கு ஆட்டைக் கவர்ந்து போக சுனம் புடார்ச்சுனம் இவ்விரண்டனுக்கும் இடையிலிருப்பதால் இப் பெயர் பெற் நிற்குமெனக் கூறியதும் சுவை யடையன றது. (வீரசிங்-பு). (நற் - கசஉ, அகம் - உ எச) வம்பமாரி இடையர் - சூத்திரன் வைசியக் கன்னிகை யென்று தோழி தலைவியையே மாற்றி யைப்புணாப் பிறந்தவர். இவர்கள் ஆடு யது இனிமை தரும். (நற்-கூகசு) இவர் மாடுகள் மேய்த்து வாழ்வர். (அருணகிரி முயற்கண்ணிற்கு நெல்லிக்கனியை உவ புராணம்). (இவர்க்குத் தசாங்கம்) மலை, மைகூறினர். (அகம் உ அச) இவர், நற் கோவர்த்தனம், நதி, யமுனை, நாடு, நந்த றிணையில் (கூடம், குறுந்தொகையில் (ச)ம், மண்டலம், நகாம், கோகுலம், கொடி, அகத்தில் (ரும், புறத்தில் (க)ம், திருவள் கருடன், வாத்யம், முரசம், மாலை, முல்லை, ளுவ் மாலையில் (கம், ஆக (கக) பாடல் வாகனம், யானை குதிரை. இவர்களைக் கள் பாடினதாகத் தெரிகிறது. கோவைசியர் என்று சூடாமணி நிகண்டு இடைக்தன் நூர்க்கிழார் - தலையாலங்கான கூறும். தமிழ்நாட்டு ஆடு மாடு மேய்த் த்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியனைப் துச் சீவிப்போர். இவர்கள் யாதவர் எனப் பாடிய புலவர். (புற, நா). படுவர். இவர்களிற் சிலர் சைவராகவும் ம். கோ ஒரும் வரு கதை பதுங்கியிருந்த சுவை யுடையன நடையர் --சூ