அபிதான சிந்தாமணி

இடிசிகன் 149) இடைக்காடர் தவரம் இதில் மலையு தக் காரணத்தால் தான் உயர்ந்த கட்டடங் துதிக்கத் தமது கணத்தலைவனாக்கினார். களுக்குக் காந்தக் கம்பிகள் பொருத்திப் (பழனித்தலபுராணம்). பூமியில் விட்டிருப்பது. 3. கரடிகளுக்குத் தலைவன். இராம இடிசிகன் - சராசந்தன் நண்பன். இவர்க | ருக்குத் துணையா யமர்ந்தவன். ளிருவரும் ஆயு தங்களா லிறப்பிலாது வரம் இடும்பாசுரன் - விநாயக ரவ தரித்த இடத் பெற்றவர்கள். இவனும் அம் சனென் தில் மலையுருக் கொண்டிருந்து விநாயகர் போனுங் கண்ணனுடன் போரிடுகையில் பெருமூச்சா லி றந்தவன். இருவருள் ஒருவன் இறந்தான் என்று வெறுஞ்சத்த முண்டாயிற்று. உண்டாத இடும்பி - இடும்பன் சகோதரி அரக்கி. லும் அதைக்கேட்டு இடிசிகனிறந்தான். அரக்கு மாளிகையி னின்றும் உயிர் தப்பி இடிசிகனிறந்த சங்கதி கேட்டு அம்சனு வந்து, இடும்பன் வனமடைந்து தன்னைக் மிறந்தான். இவனுக்கு இடிம்பிகனெனவும் கொல்லவந்த இடும்பனைக் கொன்று நின்ற பெயர். வீமனை மோகித்தவள். வீமன், தாய் இடிபிகன்-அம்சனுடன் பிறந்தவன். சொற்படி இவளை மணந்தனன். இவளி டத்து வீமனுக்குக் கடோற்கசன் பிறந் இடுமருந்தின்வகை - ஸ்திரீகள் தங்கள் புரு தனன். இவளுக்குக் கமலக்கன்னி யென ஷரையும், புருஷர் ஸ்திரீகளையும், தொழி வும் பெயர். இவள் முக்காலமு முணர்ந்து லாளிகள் எசமான்களையும் வசியப்படுத் சொல்பவள். தும்பொருட்டு அன்ன முதலிய உண்ணும் பொருள் களிலாவது, நீர் முதலிய பானஞ் இடும்பில் - ஓர் ஊர். (சிலப்பதிகாரம்). செய்யும் பொருள்களிலாவது, தாம்பூலாதி இடைக்காடர் - இவர், தொண்டைமண்ட களிலாவது சேர்த்துக் கொடுக்கப்படுகிற லத்தில் இடையன் திட்டிலிருந்த இடை டற்பல செந்துக்களின் கபாலபஸ்பம், யா', பொதிகைமலைச் சாரலில் ஆடுமேய்த் அப்பவீரியவிஷம், மலமூத்ர ஒளஷதம், திருக்கையில், நவசித்தரில் ஒருவர் வந்து பச்சிலை முதலியவாம். (ஜீவ). பால்கேட்க அவருக்குப் பால் முதலியன இடும்பன் -1. ஒரு அரக்கன். இவன் வன கொடுத்து உபசரித்ததனால், அவர் த்தில், அரக்கு மாளிகையினின்றும் உயிர் ஞானோபதேசஞ்செய்து போயினர். அத பிழைத்த வீமன், சகோ தரருடன் அறி னாற் சித்தியடைந்து சித்தராயினார். ஒரு யாது புக இடும்பன் வீமனுடன் போர் முறை மழையிலாது நாடு பன்னிரண்டு செய்து மாண்டனன். வருடம் வற்கடமாகுமென முன்னறிந்து 2. அசுரர்க்கு ஆயு தவித்தை கற்பிப்ப இவர், தம் ஆடுகளுக்கு எருக்கிலை முதலி வன். இவன் தாருகன், சூரன் முதலியவர் யன கொடுத்துப் பழக்கிக் குருவிரகு என் தோற்றகாலத்தில் காட்டிற் றவம்புரிந்த னும் தானியத்தைச் சேற்றோடு கலக்கிச் னன். இவனை அகத்திய முனிவர் கண்டு சுவர்வைத்துக் குடிசை யொன்று கட்டி நீ யாரெனத் தனது வரலாறு கூறிச் அதில் தம் ஆடுகள் எருக்கிலை தின்னும் சூரன் குமான் இரணியன், குமாரக்கட ஊறலாற் சுவரில் தேய்க்க, உதிர்ந்த வுள் வலிக்குத் தோற்றுத் தந்தையர்க்கு சிறிது தானியத்தைப் புசித்து வாழ்ந்து நீர்க்கடன் செய்யக் கடவிலொளித்த வந்தனர். நாடுவற்கடமாய் உயிர்கள் எல்லா னன்; நான் காட்டில் வசிக்கிறேன் எனக் மழிய, இவரும் இவர் ஆடுகளும் மாத்திரம் கூறக்கேட்டுச் சடாக்ஷரத்தை முனிவர் பிழைத்திருப்பதை அறியும்படி நவக்கிர உபதேசிக்கப் பெற்று அகத்தியர் கட் கங்களு மிவரிடத்து வந்தனர். சித்த டளைப்படி சாத்திகிரி, சிவகிரிகளைக் ரெதிர்கொண் பெசரித்து விருந்தினர்க்கு காவடிபோ லேந்திவருகையில் குமாரக் ஆட்டின் பாலில் குருவாகைப் பாகஞ் கடவுள் வேடனைப்போல் வந்து, மலை செய்து இடக் கிரகதேவர்கள் புசித்து மயக் களை யிறுத்திவிட இடும்பன் கோபித்துக் கத்தா லுறங்கினர். அந்தச் சமயத்தில் சித் குமாரக் கடவுளுடன் சண்டை செய்யக் தர், ஒன்றுடன் ஒன்று மாறுகொண்டுல குமாரக்கடவுள் இடும்பனுடன் போரிட்டு கத்தை வருத்திய கிரகங்களை மழை பெய் அவனை, மூர்ச்சிக்கும்படி செய்தது தற்கு வேண்டியபடி மாற்றியிருத்தினர். கண்டு, இடும்பியழக், குமாரக்கடவுள் தரி | உடனே நல்ல மழை பெய்தது. கிரக சனந்தந்து இடும்பனை உயிர்ப்பித்து, அவன் தேவர்கள் விழித்துத் தம் நிலையடைந்த டைன் பேசி இரபைதேபசரித் இவர் வற்கடமாக முதவியில்