அபிதான சிந்தாமணி

ஆயுதம் - 134 கடை (இடங்கணி யென்னும் பொறிக் சூரியன் அதை உணர்ந்து மற்றொரு சம்மி குக் கல்லிட்டுவைக்கும் கூடை), தூண்டில் தையைச் செய்தான். அவ்வழியாகப் பின் (இது தூண்டில் வடிவாகச் செய்து அகழி வந்தார் அதைப் பரவச்செய்தனர். தன்வந் யிலிட்டு மதிலேறுவார் அதிற் சிக்கியபின் திரி, திவோதாசன், காசிராஜன், அச்வரி இழுத்துக் கொள்வது), தொடக்கு (கழுத் தேவர், நகுலன், சகதேவன், யமன், சியவ திற் பூட்டியிழுக்கும் சங்கிலி), ஆண்டலை னன், ஜனகன், புதன், சாவாலன், ஜாஜலி, யடுப்பு (சேவல் வடிவாகச் செய்யப்பட்டுப் பைலன், கா தன், அகத்தியன். இவர்கள் பறக்கவிட உச்சியைக் கடித்து மூளையை | வைத்திய நூலை முறையா யறிந்து வைத் எடுப்பது), கவை (இது கிடங்கிலேறின் தியசாத்திரம் இயற்றியோர். மறியத் தள்ளும் ஆயுதம்), கழு,புதை, (அம் ஆயுஷடோமேஷ்டி--ஆயுளை விரும்பினவன் புக்கட்டு), ஐயவித்துலாம் (இது பகைவர் | செய்யும் காமியயாகம். (பராச-மா கதவை அணுகாதபடி அம்புகள் வைத்தெய் ஆயுஷமநு - (சூ.) இருஷபரைப் பெற்றவர். யும் யந்திரம்). கைப்பெயர்ஊசி, (மதிற்ற ஆயுஷ்மந்தன்- அசுரன். பிரகலா தன் கும லையைப் பற்றுவாரைக் கையைப் பொதிர் -ரர்களி லொருவன். க்கும் ஊசி), எரிசிரல் (இது சிச்சிலி வடி ஆயை - சிவபக்தி மிகுதியால் புருஷனை வாய்க் கண்ணைக் கொத்தும் ஆயுதம்), பன்றி விட்டு நீங்கின ஒரு பெண். (இது மதிற்றலையில் ஏறினாருடலைக் கோட் ஆயோதநப்பிரவீண பாண்டியன் - துவி டாற் கிழிக்க இரும்பாற்செய்தது), பனை ராஜ குலோத்தம பாண்டியனுக்குக் கும் (மூங்கில் வடிவாகச் செய்து அடித்தற்கமை ரன். இவன் குமான் இராசகுஞ்சர பாண் த்த பொறி , எழு, சீப்பு, கணையம், கோல், டியன். குந்தம், வேல், சதக்னி, தள்ளிவெட்டி, ஆய் எயினன் - இவன் அகநானூற்றிற் பல களிற்றுப்பொறி, விழுங்கும் பாம்பு, கழு விடங்களிற் கூறப்படுகின்றான். இவனைப் குப்பொறி, புலிப்பொறி, குடப்பாம்பு, பாடியவர் பாணர் முதலியோர். வேள் சகடப்பொறி, தகர்ப்பொறி, அரி நூற் ஆயைப் பாடியவராகக் கூறப்பட்ட புலவர் பொறி, ஞாயில் (குருவித்தலை), பிண்டி கள் இவனைப் பாடியவராகக் காணவில்லை. பாலம், சூலம், எழு, மழு, வாள், கவசம், ஆயெயினனும் புலவர்க்குப் பேருபகாரியா தோமரம், கதை, தண்டம், நாராசம், இரு யிருந்தவனென்று தெரிகின்றது. இவன், ப்புமுள், கழுமுள், கூன்வாள், சிறுவாள், வேளாகிய ஆய் அண்டிரனின் வேறுபட்ட கொடுவாள், அரிவாள், ஈர்வாள், உடை வன். ''எயினன்'' என்னும் சொற்புணர்ப் வாள், கைவாள், கணையம், சுழல்படை, புடனேயே வழங்கப்படுகின்றான். வேள் கோடாலி, தோட்டி, வேல், வச்சிரம், ஆயைத் தனியே அண்டிரன்' எனவும் குறுந்தடி, ஈட்டி, கவண், சிறுசவளம், பெ கூறு தல்போல, இவனைத் தனியே எயி ருஞ்சவளம், சக்கரம், கன்ன ம், உளி, னன்' எனவும் வழங்குவர். இதனை பாசம், தாமணி, சாலம், ஊசி, முசுண்டி, "வண்மை யெயினன் வீழ்ந்தனன்" என முசலம், இடங்கணி, அள், பலகை முத வரும் அகநானூற்றடியால் ஆயண்டிர லியன. னின் முற்றும் வேறானவனென்பது அறிக. ஆயுதம் - அத்திரம், சத்திரம் என இரு அன்றியும் ஆயெயினன், மிஞ்ஞிலி என் வகை. அவை கைவிடு படை, கைவிடாப் பானோடு புரிந்த பெரும்போரில் உயிரிழந் படை என்பன. தவனென்பது, அகநானூற்றிற் பரணர் ஆயுதமகாராஜன்-சோபனை யென்னும் பாடல் பலவற்றால் அறியக்கிடக்கின்றது. பெண்ணின் தந்தை. இவன் மண்கே ஆய்- இவனுக்கு ஆய் அண்டிரன் எனவும் நாதன், தவளைகளுக் கரசன். பெயர். இவன் வேளாண் மரபினன். இவ ஆயுதிகன் - பதினாயிரம் காலாட்களுக்குத் னது ஊர் பொதிகைக் கருகிலுள்ள ஆய்க் தலைவன். (சுக்கிரநீதி) குடி யென்பது. கடையெழு வள்ளல்களுள் ஆயுர்வேதோற்பத்தி - பிரமன் நான்கு வே ஒருவன், சுரபுன்னை மாலையையுடையவன். தங்களையும் படைத்து அதன் சாரமாகிய இவ்வள்ளல் "வேளிர் " கூட்டத்தைச் ஆயுர்வேதத்தைப் படைத்தான். இவன் சேர்ந்தவனென்பது "மாவேள் ஆய்" ஆயுர்வேதத்தை ஐந்தாம் வேதா மாக்கி “தேர்வேள் ஆய்" எனப் புறநானூற்றில் அதைச் சூரியனுக் குப்தேசித்தான். அச் வருந்தொடர்களாற் றெரிகின்றது. அங்