அபிதான சிந்தாமணி

வாமதேவி 1409 வாமை வாமதேவி ருசன் பாரியை. பூர் என்று வழங்கிவருகிறது. இதில் சேமி வாமநம் - 1. ஒருநதி. நாத தீர்த்தங்கரர் இருந்தார் என்று சைார் 2. ஒரு புராணம். கூறுவர். அவரை மயிலைநாதரென்றன் 3. தென் திசைக்கண் உள்ள யானை. கூறுவர், வாமநர் - காசியபருக்கு அதிதியிடம் புரட் வாமமதம் சைவ சமயத்தின் உட்சமயத் டாசிமாதம் சுக்லபக்ஷம் சிரவணத்துவா துள் ஒன்று. இது சத்திக்குப் பாத்துவம். தசியில் அபிசித் நக்ஷத்திரத்தில் அவத கூறும். இம் மதத்தவர் சிற்சத்தி தம் அம் ரித்தவர். அதனால் இத்துவாதசி விஜயத் சத்தால் பராசத்தி முதலிய ஐந்துசத்திக துவாதசி எனப்பட்டது. இது விஷ்ணு ளைச் சிருட்டிக்க, அச்சத்திகள் பிரமன் மூர்த்தியின் ஐந்தாவது அவதாரம். இவர் முதலான ஆன்மாக்களைச் சிருட்டிப்பர் அவதரித்த காலத்தில் சூரியன் சாவித்தி என்பர். வாலை, திரிபுரை, சிவை முதலிய ரியை உபதேசித்தான். பிரகஸ்பதி பிரம தேவியரைச் சக்கரத்தில் தாபித்துத் தேலி சூத்திரத்தை உபதேசித்தார். காச்யபர் யின் மூல மந்திரம் செபித்து அனைத்தை முஞ்சியைக் கொடுத்தார். பூமி கிருஷ்ணா யும் தேவியின் சுவரூபமாகக் கண்டு ஆனந் சனங் கொடுத்தது. சந்திரன் தண்டல் தம் அடைவதே மோக்ஷம் எனவும் கூறும். கொடுத்தான். அதிதி கௌபீனங்கொடுத் (தத்துவநிஜா.) தான். பிரமன் கமண்டலம் கொடுத்தான். வாமர் - பிருதிவியாகிய மண்ணுக்கு அதிட் குபோன் பாத்திரங்கொடுத்தான். பார் டானதேவர். இவருக்குச் சர்வர் எனவும் வதி பிக்ஷைகொடுத்தாள். இவர் பார்த்து பெயர். வாசரிடம் வேதம் உணர்ந்தவர். இவர் வாமனழனி இவர் தமிழிலுள்ள மேருமந் மாவலியின் செருக்கடக்க அவனிடம் குறு தா புராணமென்னும் சைநஏவினாசிரியர், கிய உருவாய்ச்சென்று மூவடிமண் வேண் இவர் காஞ்சிபுரத்தையடுத்த திருப்பருத்திக் டினர். அந்தக் காலத்திலே அசுரகுருவாகிய குன் றமென்னும் இடத்தவர். இவர்க்கு வெள்ளி மாவலிக்கு உறுதிகூறித் தடுக்க மல்லிஷேண முனி யெனவும் பெயருண்டு, வும் மாவலி கேளாது தானஞ்செய்யத் இவர் வடமொழி தென்மொழி இரண்டி துணிந்து தாரைவார்க்கையில் சுக்கிரன் னும் வல்லவர். இவர் வடமொழியில் பஞ் சிறுரூபியாய் நின்று கண்டியினின்றும் சாஸ்திகாயம், பிரவகனசாரம், சமயசாரம், தாரைவிழாது தடுத்தது கண்டு, வாமநர் ஸ்யாத்வா தமஞ்சரி என்னும் நூல்களுக்கு தர்ப்பை எடுத்து நீர்த்தாரை வரும்வழி உரை யெழுதியிருக்கிறார். நீலகேசித்தெ யைக் குத்திச் சுக்கிரன் கண்ணைக் கெடுத் ரூட்டென்னும் தமிழ் நூலும் எழுதியிருக் தனர். பின் திரிவிக்கிரமராய் மூவுலகத்தை கின்றார். இப்பெயர் கொண்டவர் மற்றும் ஈரடியால் அளந்து ஓர் அடிக்கு இடம் சிலாைளர். அகத்தியரிட மிலக்கணங்கற்ற இலாது மாவலி சிரத்தின் மேல் வைத்துப் வாமனமுறிவர் மற்றொருவர். வடமொழி பாதாளத்தில் அழுத்தி, அவனை அல்கே அலங்கார சாத்திரமியற்றிய மற்றொரு சகலபோகங்களையும் அனுபவிக்கச் செய் வரும், திருக்குறளாசிரியரான எளாசாரியர் தனர். (பாகவதம்.) அல்லது ஸ்ரீகுந்த குந்தா சாரியராகிய வாம 2. அகத்தியர் மாணாக்கர் பன்னிருவ னாசாரியரும் வேறாவர். இவர் காலம் ரூள் ஒருவர், 1387-88 ஆக இருக்க வேண்டும். (மேரு 3, சத்ரு தனயனான நாகன், மந்திர புராணம்.) வாமநாசாரியர்-1, ஒரு சைா நூல் ஆசிரியர்; வாமனன் - ஒருபாம்பு. கருடபுத்திரன் மேருமந்திர புராணம், நீலகேசித்தெருட்டு வாமன் - 1. ஒரு மதத்தவன். இவனுக்குச் செய்தவர். சிவமூர்த்தி அக்கினியும் உபவீதமும் தரித்த 2. அகத்தியர். இவரைச் சைநர் இவ் மூர்த்தியாய் அருளுவர் என்பன். வாறு கூறுவர். 2. பூதனுக்குச் சாபியிடம் உதித்த குமா வாமநாச்சிரமம் இது விஷ்ணு தவம் என். ஏகாதசருத்திரருள் ஒருவன். புரிந்த சித்தாச்சிரமம். வாமை - 1, பிருதிவி (மண்.) தத்துவ வாமநாதபுரம் - பூர்வம் சைகர் வசித்துக் ரூபையான சத்தி, பிரதிவீச்வார் வாமர் கொண்டு இருந்த மயிலை. தொண்டை அல்லது சர்வர். நாட்டில் உள்ள டி. இப்போது மயிலாப் 2. ஒருத்தி, 177