அபிதான சிந்தாமணி

வச்சிராங்கி 1877 வஞ்சினக்காஞ்சி 2. திதிக்கு அநேக அசுரர்கள் பிறந்து அகலிகையுடன் கள்ளப்புணர்ச்சி செய்து இந்திரனால் இறந்தனர். திதி காசிபலை அரசனால் அகலிகையுடன் நாட்டைவிட்டு நோக்கித் தேவரைவெல்ல ஒரு புத்திரன் அகற்றப்பட்டவன். (ஞானவாசிட்டம்.) வேண்டும் என்ன அவ்வகையே வச்சிராங் வஞ்சகாந்தை - இஃது ஓராறு, கந்தவதி கனை இவள் வயிற்றில் பிறக்கச்செய்த யென்னும் ஆற்றோடு கலப்பது. (பெரு. னர். இவ்வச்சிராங்கன் தான் இடையூறு கதை.) இன்றித் தவஞ்செய்யப் பிரமனை வேண் வஞ்சநவிற்சியணி இது ஒரு காரணத் டப் பிரமன் வச்சிராங்கி என்னும் குமாரி தானிகழ்ந்த சத்துவமாகிய குணத்தை மற் யைச் சிருஷ்டித்துத் தந்தனன். வச்சிராங் றொரு காரணம் கூறி மறைத்தல் எனும் கன் (உGoo0) வருஷம் தவஞ்செய்யும் அணி. இதனை வட நூலார் வியாஜோத்தி காலத்தில் அவன் பாரியாகும் வச்சிராங்கி யலங்காரமென்பர். யும் ஒருபுடை தவஞ்செய்து கொண்டிருந்த வஞ்சப்பழிப்பணி, நிந்தையினால் நிந்தை னள். இவர்கள் தவத்தைக் கெடுக்க இந்தி தோன்றுவது. இதனை வடநூலார் வியாஜ ரன் குரங்கு உருவாய் வச்சிராங்கியிடஞ் நிந்தாலங்காரமென்பர். (குவல.) சென்று அங்கு இருந்த பொருள்களைக் வஞ்சி-1. சேரராஜாக்களின் இராஜதானி, கீழே தள்ளிவிட்டுப் பாம்பு உருவாய்க் கருவூர், கொடுங்கோளூர் எனவுங் கூறு கால்களைச் சுற்றிக்கொண்டும் சில தூர வர். கொச்சிக்கு அருகில் உள்ளது. இது மிருந்து நரி உருக்கொண்டு வந்தும் ஆச் செங்குட்டுவனுக்கு இராஜதானியாக இருந் சிரமத்தை அசுத்தமாக்கியும் மேக உருக் இதனைப் பூவாவஞ்சி, வாடாவஞ்சி கொண்டு மழை பெய்தும் பின்னும் பல யெனச் சிறப்பித்தனர் இளங்கோ அடி விதத்தில் இடையூறு செய்துவந் தனன். கள் இது ஆன்பொருனை யாற்றங்கரையி இதனால் வச்சிராங்கி கோபித்துத் தான் லுள்ளது. (மணிமேகலை) தவஞ்செய்யும் மலையைச் சபிக்க எண்ணு 2. கருவூரைக் காண்க. கையில் பர்வதராஜன் தோன்றி இந்திரன் 3. தோலாத வஞ்சியைத் தலையிலே இவ்வகை இடையூறு செய்கின்றான் என் சூடிப் பகைவர் பூமியைக் கொள்கையைக் இது நிற்க, வச்சிராங்கனிடம் கருதிய துறை. (பு. வெ.) பிரமன் தோன்றி உனக்கு என்ன வரம் வஞ்சித்தாழிசை- இருசீரடி நான்குகொண்டு வேண்டும்' என்றனன். வச்சிராங்கன் ஒரு பொருண்மேல் மூன்றடுக்கிவருவது எனக்கு அழியா உலகமும் தவத்தில் ஆவ (யாப். கா. செ.) லும் வேண்டும்' என்ன, அவ்வாறே கொடு வஞ்சித்துறை - இருசீரடி நான்குகொண்டு த்துமறைந்தனன். பின் வச்சிராங்கன் வச்சி தனித்து வருவது. (யாப், கா. செ.) சாங்கியைக் காணாமல் தேடியபோது, வஞ்சிப்பா - பெரும்பாலும் தன்றளையும், அவளது அழுகுரலாலறிந்து 'உனக்கு சிறுபான்மை பிறதளையுக் தழுவி இரு என்ன, நேரிட்டது' என் றனன். பாரி சீர் அடியாலேனும், முச்சீரடியாலேனும் இந்திரன் தொந்தரை செய்தனன் ; அவ மூன்று முதலிய பல அடிகளைக்கொண்டு னைச் செயிக்கப் புத்திரன் வேண்டும்' கனிச்சொற்பெற்று அகவற் சுரிதகத்தான் என்ன' அவ்வகை தவஞ்செய்து பிரமன் முடிவதாம். வாத்தால் தாரகாசுரனைப் பெற்றான். வஞ்சியாவம் வலியினையுடைய வாராலே வச்சிராங்கி - தாரகாசுரனைப் பெற்றவள். விசித்த வீரமுரசுடனே வலிய யானை முன்னர்க்காண்க. முழங்க அழகிய வாளினையுடைய சேனை வச்சிராசுரன் - ஒரு அரக்கன். இவன் ஒரு கோபித்துக் கிளர்ந்ததைக் கூறும் புறத் பட்டணத்துக் குடிகளை ஒவ்வொருவராகத் துறை, (பு. வெ.) தின்றுவா மண்ணுடையானான குலால வஞ்சிவிருத்தம் முச்சீரடி நான்கு கொண் னொருவன் அகத்தியரை எண்ணித் தவம் இயற்றி மந்திரசித்தியால் அவ்வாக்கனை வஞ்சினக்காஞ்சி -வெய்ய கோபத்தை அதம் செய்தனன். யுடைய மன்னவன் பகைவரைத் தாழப் வச்சிரை - ஒரு அப்சாசு. பண்ணுவான் வேண்டி இவ்வாறு செய்வே வஞ்ச இந்திரன் - இவன் இந்திரத்துய்ம்மன் னெனச் சொல்லிய கூறுபாட்டைச் சொல் என்னும் மகதநாட்டாசன் தேவியாகிய லிய துறை. (பு.வெ.) 173 நனன்.
வச்சிராங்கி 1877 வஞ்சினக்காஞ்சி 2. திதிக்கு அநேக அசுரர்கள் பிறந்து அகலிகையுடன் கள்ளப்புணர்ச்சி செய்து இந்திரனால் இறந்தனர் . திதி காசிபலை அரசனால் அகலிகையுடன் நாட்டைவிட்டு நோக்கித் தேவரைவெல்ல ஒரு புத்திரன் அகற்றப்பட்டவன் . ( ஞானவாசிட்டம் . ) வேண்டும் என்ன அவ்வகையே வச்சிராங் வஞ்சகாந்தை - இஃது ஓராறு கந்தவதி கனை இவள் வயிற்றில் பிறக்கச்செய்த யென்னும் ஆற்றோடு கலப்பது . ( பெரு . னர் . இவ்வச்சிராங்கன் தான் இடையூறு கதை . ) இன்றித் தவஞ்செய்யப் பிரமனை வேண் வஞ்சநவிற்சியணி இது ஒரு காரணத் டப் பிரமன் வச்சிராங்கி என்னும் குமாரி தானிகழ்ந்த சத்துவமாகிய குணத்தை மற் யைச் சிருஷ்டித்துத் தந்தனன் . வச்சிராங் றொரு காரணம் கூறி மறைத்தல் எனும் கன் ( Goo0 ) வருஷம் தவஞ்செய்யும் அணி . இதனை வட நூலார் வியாஜோத்தி காலத்தில் அவன் பாரியாகும் வச்சிராங்கி யலங்காரமென்பர் . யும் ஒருபுடை தவஞ்செய்து கொண்டிருந்த வஞ்சப்பழிப்பணி நிந்தையினால் நிந்தை னள் . இவர்கள் தவத்தைக் கெடுக்க இந்தி தோன்றுவது . இதனை வடநூலார் வியாஜ ரன் குரங்கு உருவாய் வச்சிராங்கியிடஞ் நிந்தாலங்காரமென்பர் . ( குவல . ) சென்று அங்கு இருந்த பொருள்களைக் வஞ்சி -1 . சேரராஜாக்களின் இராஜதானி கீழே தள்ளிவிட்டுப் பாம்பு உருவாய்க் கருவூர் கொடுங்கோளூர் எனவுங் கூறு கால்களைச் சுற்றிக்கொண்டும் சில தூர வர் . கொச்சிக்கு அருகில் உள்ளது . இது மிருந்து நரி உருக்கொண்டு வந்தும் ஆச் செங்குட்டுவனுக்கு இராஜதானியாக இருந் சிரமத்தை அசுத்தமாக்கியும் மேக உருக் இதனைப் பூவாவஞ்சி வாடாவஞ்சி கொண்டு மழை பெய்தும் பின்னும் பல யெனச் சிறப்பித்தனர் இளங்கோ அடி விதத்தில் இடையூறு செய்துவந் தனன் . கள் இது ஆன்பொருனை யாற்றங்கரையி இதனால் வச்சிராங்கி கோபித்துத் தான் லுள்ளது . ( மணிமேகலை ) தவஞ்செய்யும் மலையைச் சபிக்க எண்ணு 2. கருவூரைக் காண்க . கையில் பர்வதராஜன் தோன்றி இந்திரன் 3. தோலாத வஞ்சியைத் தலையிலே இவ்வகை இடையூறு செய்கின்றான் என் சூடிப் பகைவர் பூமியைக் கொள்கையைக் இது நிற்க வச்சிராங்கனிடம் கருதிய துறை . ( பு . வெ . ) பிரமன் தோன்றி உனக்கு என்ன வரம் வஞ்சித்தாழிசை- இருசீரடி நான்குகொண்டு வேண்டும் ' என்றனன் . வச்சிராங்கன் ஒரு பொருண்மேல் மூன்றடுக்கிவருவது எனக்கு அழியா உலகமும் தவத்தில் ஆவ ( யாப் . கா . செ . ) லும் வேண்டும் ' என்ன அவ்வாறே கொடு வஞ்சித்துறை - இருசீரடி நான்குகொண்டு த்துமறைந்தனன் . பின் வச்சிராங்கன் வச்சி தனித்து வருவது . ( யாப் கா . செ . ) சாங்கியைக் காணாமல் தேடியபோது வஞ்சிப்பா - பெரும்பாலும் தன்றளையும் அவளது அழுகுரலாலறிந்து ' உனக்கு சிறுபான்மை பிறதளையுக் தழுவி இரு என்ன நேரிட்டது ' என் றனன் . பாரி சீர் அடியாலேனும் முச்சீரடியாலேனும் இந்திரன் தொந்தரை செய்தனன் ; அவ மூன்று முதலிய பல அடிகளைக்கொண்டு னைச் செயிக்கப் புத்திரன் வேண்டும் ' கனிச்சொற்பெற்று அகவற் சுரிதகத்தான் என்ன ' அவ்வகை தவஞ்செய்து பிரமன் முடிவதாம் . வாத்தால் தாரகாசுரனைப் பெற்றான் . வஞ்சியாவம் வலியினையுடைய வாராலே வச்சிராங்கி - தாரகாசுரனைப் பெற்றவள் . விசித்த வீரமுரசுடனே வலிய யானை முன்னர்க்காண்க . முழங்க அழகிய வாளினையுடைய சேனை வச்சிராசுரன் - ஒரு அரக்கன் . இவன் ஒரு கோபித்துக் கிளர்ந்ததைக் கூறும் புறத் பட்டணத்துக் குடிகளை ஒவ்வொருவராகத் துறை ( பு . வெ . ) தின்றுவா மண்ணுடையானான குலால வஞ்சிவிருத்தம் முச்சீரடி நான்கு கொண் னொருவன் அகத்தியரை எண்ணித் தவம் இயற்றி மந்திரசித்தியால் அவ்வாக்கனை வஞ்சினக்காஞ்சி -வெய்ய கோபத்தை அதம் செய்தனன் . யுடைய மன்னவன் பகைவரைத் தாழப் வச்சிரை - ஒரு அப்சாசு . பண்ணுவான் வேண்டி இவ்வாறு செய்வே வஞ்ச இந்திரன் - இவன் இந்திரத்துய்ம்மன் னெனச் சொல்லிய கூறுபாட்டைச் சொல் என்னும் மகதநாட்டாசன் தேவியாகிய லிய துறை . ( பு.வெ. ) 173 நனன் .