அபிதான சிந்தாமணி

வங்கன் 1369 வங்கியசேகர பாண்டியன் வங்கன் - பலியின் மனைவியிடத்துத் னர். அரசன் மனத்திற்கு அவை ஒவ்வா தீர்க்க தபசு முனிவரால் உதித்த குமாரன். மையால் பொற்கிழி தந்திலன். இதளை இவன் பெயரால் வங்கதேசம் உண்டா அறிந்த எழை வேதியராகிய தருமி என்ப யிற்று, வர் சொக்கர் முன் சென்று வணங்கித் வங்காளப் பச்சை - செம்பி லுண்டாம் தமது குறைகூறி அரசன் எண்ணந் தெரி களிம்பு. இது வெளிறின நீல நிறத்தது. விக்கின் தமது வறுமை நீங்கும் என இரக் விஷமுள்ள பொருள். தனர். கருணாநிதியாகிய சிவமூர்த்தி அவ் வங்கிபுாத்தாச்சான் எழுபத்தினாலு சில் வேதியரிடம் கருணை கூர்ந்து " கொங்கு காசனாதிபதிகளில் ஒருவர். வைஷ்ணவா தேர்'" என்னும் திருமுகப்பாசுரம் எழுதி சாரியர். (குருபரம்பரை.) அருளினர். அதனைப் பெற்ற வேதியர் வங்கிபுரத்தாய்ச்சி- நாதமுனிகளுக்கு மாமி அரசனுக்குக் காட்ட அரசன் களித்துச் யார்; அரவிந்தப்பாவைக்குத் தாய். இவள் சங்கப்புலவர்க்குத் தெரிவித்தனன். சங் ஒருகால் அரவிந்தப்பாவையைத் தம் வீட் கத்தவரில் தலைவராகிய நக்கீரர் அக்கவி டுக்கு அனுப்ப நாதமுனிகளுக்குச் சொ யைக்கேட்டுக் குற்றம் கூறினர். இதனால் ல்லி யனுப்ப நாதமுனிகள் தம் மனைவி அரசன் தருமிக்குப் பொருள் தந்திலன். யைப் புண்டரீகாக்ஷர் வசம் கூட்டி அனுப் தருமி மீண்டும் சொக்கரிடஞ்சென்று பப் புண்டரீகாக்ஷர் வங்கிபுரத்து ஆய்ச்சி நடந்தவைகளை முறையிடச் சொக்கநாத வீட்டில் அரவிந்தப் பாவையைச் சேர்த்து மூர்த்தி ஓர் புலவர் உருக்கொண்டு நக்கீரர் அவ்விடம் இருக்க வங்கிபுரத்தாய்ச்சி இடம் குற்றங்கேட்டு மறுத்துக் குற்றம் புண்டரீகாக்ஷருக்குச் சேடித்த தீர்த்தான் தீரச்சொல்லியும் நக்கீரர் கேளாததால் சிவ னம் பிரசாதித்துப் பின் புண்டரீகாக்ஷர் மூர்த்தி தமது நெற்றிக்கண்ணைக் காட்டி பெருமை கேட்டு ஷமாபணம் கேட்டுக் னர். அக்காலத்தும் கீரர் கொண்டது கொண்டவள். மணக்கால் நம்பியை ஆச்ர விடாமையால், சிவமூர்த்தி மறைந்தனர். யித்தவள், சிவமூர்த்தி மறைந்ததும் கீரர் தீர்த்தத்தில் | வங்கிபுரத்துநம்பி - எழுபத்தினாலு சிங்கா விழுந்து சிவமூர்த்தியைத் தியானித்து சனாதிபதிகளில் ஒருவர். வைஷ்ணவா அபராதக்ஷமை வேண்டிக் கைலைபாதி சாரியர். (குருபாம்பரை.) காளத்திபாதி அந்தாதி பாடிக் கரையேற, வங்கிய தலசேகர பாண்டியன் - திருநெல் தருமிக்குப் பொற்கிழி கொடுத்து அரசா வேலியில் கோயிற்றிருப்பணி செய்து ண்ட அரசன், முத்திபெற்றவன். இவன் குமாரன் குல வங்கியசேகர பாண்டியன் - இவன் மதுரை சேகர பாண்டியன், கடல்கொண்ட பிறகு அரசாளத் தொடங் வங்கிய சூடாமணி பாண்டியன் இவன் கிப் பட்டணத்தில் இருக்க இடம்பெறாது வங்கியசேகர பாண்டியனுக்குக் குமாரன், பட்டணத்தை அகற்ற விரும்பிச் சொக் இவன் சிவமூர்த்திக்குப் பல இடங்களி கரை வேண்டினன். சொக்கர் சித்த உரு லிருந்து செண்பகமரம் கொண்டுவந்து வாய்த் தோன்றித் தமது கரத்தில் அணிந் வைத்துப் பயிராக்கிப் பூவெடுத்துச் சாத்த திருந்த அரவை எடுத்து விட்டு எல்லை அதனால் சண்பகமாறன் எனப் பெயர் காட்டக் கட்டளையிட்டனர். அது வளை பெற்று அரசாண்டு வருகையில் ஒருநாள் ந்து எல்லை தெரிவித்துச் சிவமூர்த்தியை தனது பூஞ்சோலை சென்று உலாவினன். வேண்டித் தன் பெயரால் அப்பட்டணத் இவனை அறியாது இவன் மனைவி வந்து திற்குப் பெயர் உண்டாக வாம்பெற்றது. பூங்காவிலிருந்தனள். அவள் கூந்தலின் அதனால் மதுரை ஆலவாய் எனப் பெயர் இயற்கை மணம் அரசனுக்கு வந்தது. பெற்றது. கீர்த்தி பூஷண பாண்டியன் அந்த மணம் பூஞ்சோலையில் புதிதாதலின் காலத்துக் கடல் கொன்னது. இவன் பிர அரசன் இச்சோலையின் மலர்களின் மணம் ளயம் ஒடுங்கின பிறகு அரசாண்ட பாண்டி நாம் அறிவோம்; ஏதோ புதுமணம் வரு யன். இவன் காலத்து விக்கிரமசோழா கின் றதென்று சந்தேகித்து அதன் வரலாற் இவனிடம் யுத்தத்திற்கு வாப் டாண்டி றைச் சங்கப்புலவர்க்குத் தெரிவித்துப் யன் சொக்கரைத் தமக்குச் சகாயம் இல் பொற்கிழி ஒன்று தூக்கினன். சங்கப்புல லாமை கூறி வேண்டினன். சொக வர் தனித்தனி அரசனுக்குக் கவிதைகூறி வேடராஜனைப்போல எழுந்தருளிப் பண் 172
வங்கன் 1369 வங்கியசேகர பாண்டியன் வங்கன் - பலியின் மனைவியிடத்துத் னர் . அரசன் மனத்திற்கு அவை ஒவ்வா தீர்க்க தபசு முனிவரால் உதித்த குமாரன் . மையால் பொற்கிழி தந்திலன் . இதளை இவன் பெயரால் வங்கதேசம் உண்டா அறிந்த எழை வேதியராகிய தருமி என்ப யிற்று வர் சொக்கர் முன் சென்று வணங்கித் வங்காளப் பச்சை - செம்பி லுண்டாம் தமது குறைகூறி அரசன் எண்ணந் தெரி களிம்பு . இது வெளிறின நீல நிறத்தது . விக்கின் தமது வறுமை நீங்கும் என இரக் விஷமுள்ள பொருள் . தனர் . கருணாநிதியாகிய சிவமூர்த்தி அவ் வங்கிபுாத்தாச்சான் எழுபத்தினாலு சில் வேதியரிடம் கருணை கூர்ந்து கொங்கு காசனாதிபதிகளில் ஒருவர் . வைஷ்ணவா தேர் ' என்னும் திருமுகப்பாசுரம் எழுதி சாரியர் . ( குருபரம்பரை . ) அருளினர் . அதனைப் பெற்ற வேதியர் வங்கிபுரத்தாய்ச்சி- நாதமுனிகளுக்கு மாமி அரசனுக்குக் காட்ட அரசன் களித்துச் யார் ; அரவிந்தப்பாவைக்குத் தாய் . இவள் சங்கப்புலவர்க்குத் தெரிவித்தனன் . சங் ஒருகால் அரவிந்தப்பாவையைத் தம் வீட் கத்தவரில் தலைவராகிய நக்கீரர் அக்கவி டுக்கு அனுப்ப நாதமுனிகளுக்குச் சொ யைக்கேட்டுக் குற்றம் கூறினர் . இதனால் ல்லி யனுப்ப நாதமுனிகள் தம் மனைவி அரசன் தருமிக்குப் பொருள் தந்திலன் . யைப் புண்டரீகாக்ஷர் வசம் கூட்டி அனுப் தருமி மீண்டும் சொக்கரிடஞ்சென்று பப் புண்டரீகாக்ஷர் வங்கிபுரத்து ஆய்ச்சி நடந்தவைகளை முறையிடச் சொக்கநாத வீட்டில் அரவிந்தப் பாவையைச் சேர்த்து மூர்த்தி ஓர் புலவர் உருக்கொண்டு நக்கீரர் அவ்விடம் இருக்க வங்கிபுரத்தாய்ச்சி இடம் குற்றங்கேட்டு மறுத்துக் குற்றம் புண்டரீகாக்ஷருக்குச் சேடித்த தீர்த்தான் தீரச்சொல்லியும் நக்கீரர் கேளாததால் சிவ னம் பிரசாதித்துப் பின் புண்டரீகாக்ஷர் மூர்த்தி தமது நெற்றிக்கண்ணைக் காட்டி பெருமை கேட்டு ஷமாபணம் கேட்டுக் னர் . அக்காலத்தும் கீரர் கொண்டது கொண்டவள் . மணக்கால் நம்பியை ஆச்ர விடாமையால் சிவமூர்த்தி மறைந்தனர் . யித்தவள் சிவமூர்த்தி மறைந்ததும் கீரர் தீர்த்தத்தில் | வங்கிபுரத்துநம்பி - எழுபத்தினாலு சிங்கா விழுந்து சிவமூர்த்தியைத் தியானித்து சனாதிபதிகளில் ஒருவர் . வைஷ்ணவா அபராதக்ஷமை வேண்டிக் கைலைபாதி சாரியர் . ( குருபாம்பரை . ) காளத்திபாதி அந்தாதி பாடிக் கரையேற வங்கிய தலசேகர பாண்டியன் - திருநெல் தருமிக்குப் பொற்கிழி கொடுத்து அரசா வேலியில் கோயிற்றிருப்பணி செய்து ண்ட அரசன் முத்திபெற்றவன் . இவன் குமாரன் குல வங்கியசேகர பாண்டியன் - இவன் மதுரை சேகர பாண்டியன் கடல்கொண்ட பிறகு அரசாளத் தொடங் வங்கிய சூடாமணி பாண்டியன் இவன் கிப் பட்டணத்தில் இருக்க இடம்பெறாது வங்கியசேகர பாண்டியனுக்குக் குமாரன் பட்டணத்தை அகற்ற விரும்பிச் சொக் இவன் சிவமூர்த்திக்குப் பல இடங்களி கரை வேண்டினன் . சொக்கர் சித்த உரு லிருந்து செண்பகமரம் கொண்டுவந்து வாய்த் தோன்றித் தமது கரத்தில் அணிந் வைத்துப் பயிராக்கிப் பூவெடுத்துச் சாத்த திருந்த அரவை எடுத்து விட்டு எல்லை அதனால் சண்பகமாறன் எனப் பெயர் காட்டக் கட்டளையிட்டனர் . அது வளை பெற்று அரசாண்டு வருகையில் ஒருநாள் ந்து எல்லை தெரிவித்துச் சிவமூர்த்தியை தனது பூஞ்சோலை சென்று உலாவினன் . வேண்டித் தன் பெயரால் அப்பட்டணத் இவனை அறியாது இவன் மனைவி வந்து திற்குப் பெயர் உண்டாக வாம்பெற்றது . பூங்காவிலிருந்தனள் . அவள் கூந்தலின் அதனால் மதுரை ஆலவாய் எனப் பெயர் இயற்கை மணம் அரசனுக்கு வந்தது . பெற்றது . கீர்த்தி பூஷண பாண்டியன் அந்த மணம் பூஞ்சோலையில் புதிதாதலின் காலத்துக் கடல் கொன்னது . இவன் பிர அரசன் இச்சோலையின் மலர்களின் மணம் ளயம் ஒடுங்கின பிறகு அரசாண்ட பாண்டி நாம் அறிவோம் ; ஏதோ புதுமணம் வரு யன் . இவன் காலத்து விக்கிரமசோழா கின் றதென்று சந்தேகித்து அதன் வரலாற் இவனிடம் யுத்தத்திற்கு வாப் டாண்டி றைச் சங்கப்புலவர்க்குத் தெரிவித்துப் யன் சொக்கரைத் தமக்குச் சகாயம் இல் பொற்கிழி ஒன்று தூக்கினன் . சங்கப்புல லாமை கூறி வேண்டினன் . சொக வர் தனித்தனி அரசனுக்குக் கவிதைகூறி வேடராஜனைப்போல எழுந்தருளிப் பண் 172