அபிதான சிந்தாமணி

யுகம் 1881 யுகம் திறப்பவரும், காளைப்பருவத்திறப்பவரும், கன் ஆசாரியனைப் பூசிக்கான். புருஷரைப் வளைந்த கோல்கொண்ட பருவத்து மாய்ப பூவையர் போற்றார், வேதியர் வேத மோ வரும், கருத்து அறிவுமுதலிய கெட்டு மாய் தார்; கடவுட்பூசை புரியார். அக்கினிகாரி பவரும் ஆவர். இக்கலியுகத்தில் யானை யஞ் செய்யார். இயம நியமாதிகள் செய் கள் நூறு வருஷமும், குதிரை முப்பத் யார். மந்திரஞ் செபியார், கொடிய காரியல் திரண்டு வருஷமும், ஒட்டகம் பதினாறு களை மேற்கொண்டு விரதாதிகளை விடுப் வருஷமும், நாய் பன்னிரண்டு வருஷமும், பர். கிருதயுகத்தில் ரிஷிகள் தபோபலத் மற்ற நாற்கால் விலங்குக ளனைத்தும் இரு தால் ஒரு அகோராத்திரத்தில் வேதம் பத்தைந்து வருஷமும் வாழும். பின்னு களைச் சாங்கமாய் அத்தியயனஞ்செய்து விவ் விலங்கு முதலிய பிராணிகள் தமக்குச் கொண்டு இருந்தனர். வேதங்கள் அநாதி சொன்ன காலவளவே யன்றி இடையினு சித்தம் என்று பிரமனால் சொல்லப்பட் மிறக்கும். கழுகுகளுங் காக்கை முதலிய டது. அக்காலத்தில் பிராமணனுக்கு ஜப வைகளும் பலநாள் சீவிக்கும். இக்கலியுகத் எக்யம், க்ஷத்திரியனுக்கு ஆரம்பயெக்யம், தவர் ஆசாரியனையும் மூத்தவரையும் வணங் வைசியனுக்கு அவிரெச்யர், சூத்திரனுக் கார். அவர்கள் சொற்கேளார். பெண்கள் குப் பரிசாரகயெக்யம் விதிக்கப்பட்டது. சணவரைப் பூசியார், ஆசாரியனையும் சட அக்காலத்தில் பிரபுக்கள் பிரஜைகளுக்கு வுளையும் வணங்கார். தருமன் சேளார். அத அனுகூலமாய்த் தர்மங்களை நடத்திக் ரும நூலை விரும்பிக்கேட்பர். அயலானை கொண்டு இருந்தனர். அந்த யுகத்தில் விரும்புவர். தவம் விரும்பார். நல்லொ ஆயுள், உருவம், பலம், புத்தி, அசோக் ழுக்க வழிநில்லார். ஒழுக்கமல்லாத ஒழுக் கியம், தருமசிந்தை இவை சர்வசாதார கத்தில் ஒழுகுவர். பொய்யேயன்றி மெய் ணம். திரேதாயுகத்தில் இந்திரன் மந்தி யைக் கனவினு நினையார். கொலைக் கஞ் ரங்களினால் அச்வமேதம் ஆரம்பித்தான். சார், பிறர் பொருளை விரும்பித் தீமை அந்த எக்யத்திற்குச் சில ரிஷிகள் ருத் செய்து வாழ்வார். கற்புள்ள மங்கையரின் விக்குகளாக இருந்தனர். கற்பைக் குலைப்பார். வஞ்சனை புரிவரே பசுக்கள் உபகாரமாக யாகஞ்செய்ய அத யன்றி நற்கதி தருங் காரியங்களைச் செய் னால் ரிஷிகள் மந்திரயெக்யமாக யாசஞ் யார். பொய், கொலை, களவு, பொறாமை, செய்யலாம் ; பிராணவதை கூடாது என் கள், மதம், காமம் இவைகளைப்பெற்று மறுத்தமையால் விவாதம் உண்டாயிற்று. நல்ல காரியங்களை விடுப்பர். ஒருவர் செய்த பின்லும் இந்திரன் ரிஷிகளைப் பார்த்து நன்றியை மறப்பர், இறைவனையெண்ணி எக்யம் ஸ்தாவர ஜங்கமங்களில் எதனால் யிருப்போரைப் பழித்து வாழ்வர். சுற்றத் செய்யவேண்டுமென்ன, ரிஷிகள் அவ தவர், தாய், தந்தை, தமயன் மனைவி, மைக் னுக்கு உத்தரவு சொல்லாமல் கசான் என் தர், ஆசாரியன், அதிதியர் பசித்திருக்க னும் வசுவை மத்தியஸ் தமாக எண்ணிக் உண்பர். விருந்தினரை எதிர்கொண் கேட்க அந்தவசு பசுக்கள் கந்த மூலபலாதி டழையார். விரதாதிகளைச் செய்யார் தென் களில் செய்யவேண்டும் என, ரிஷிகள் கடன் விடுப்பர், நற்குலமடந் கோபித்து வசுவைப் பூமியில் தள்ள அவன் தையை விடுத்துத் தாழ்குல மடந்தை பாதாளத்தில் வீழ்ந்து மீண்டும் எழுந்து யைக் கூடுவர். இளம்பெண்கள் மணப் பரு வந்தனன். ஆகையால் தருமங்கள் அநேக வமடையுமுன் காமவேட்கையுறுவர். பன் மார்க்கமாய் நடக்கும், ரிஷிகள் ஹிம்சை னிரண்டு வருஷத்தில் பெண்கள் குழந்தை யோடுகூடிய யாகத்தைச் சம்மதிக்காமல் களைப் பெறுவர். அச்சம், மடம், நாணம், போயினர். எக்யம் மந்திரங்களினாலும், பயிர்ப்பு முதலியன இன்றிப் பெண் தபஸ் மனத்தினாலும் ஸ்தாபிக்கக்கூடும். கள் புருஷர்முன் னிற்பர். தாய் தந்தையர் துவாபரயுகத்தில் லோபம், சேவகாவிர்த்தி, புத்திரரைப் போற்றார். புத்திரருந் தாய் வாணிபம், யுத்தம், தத்வநிச்சயம், வர்ண தந்தையரைப் போற்றார். தமயன் தம்பி சங்கரம், ரஜஸ் தமோகுண வியாப்தி, அதர் யரைப் போற்றான் ; தம்பியும் தமயனைப் மம், வருணாச்ரம தர்மங்களுக்கு விபரீதம், போற்றான். தலைவன் அடிமையைப் போற் வேதங்களினிடத்து அவிஸ்வாசம், சுவல் சன். -அடிமை தலைவனை மதியான். ஆசா ஆயுள், இவ்வித அதர்மங்கள் பாவினவே ரியன் மாணாக்கனைப் போற்றான். மாணாக யன்றி ஒன்றாயிருந்த வேதம் நான்கு வித 171 புலத்தார்