அபிதான சிந்தாமணி

யாகசத்துரு 1356 யாதவ மதம் னம், (உ.எ) கருடசயனம், (உ.அ) பௌண் யாசன் - ஒரு முனிவன், துருபதனுக்குப் டரீகம், (உக) சத்திரயாகம், (கூ0) சாவித்ர புத்திரகாமேட்டி செய்வித்தவன். சயனம், யாசன்யகாள் - தேவபூசைசெய்வோர். யாகசத்துரு இராவணன் மந்திரியரில் யாதவநிகண்டு ஒரு சம்ஸ்கிருத நிகண்டு, ஒருவன். யாதவப்பிரகாசர் பூர்வம் மதுராந்தகத்து யாகசேநன் - சிகண்டிக்குத் தந்தை, பாஞ் ஏரிக் கரையிலுள்ள ஒரு புற்றில் உடும்பா சாலாசன் பாரதமுதற்போரில் கலிங்க யிருந்து பாகவதருண்ட சேடத்தைக் கிர சாஜனுடன் போர் புரிந்தவன். கித்தமையால் மறுபிறப்பில் யாதவப்பிர யாகவிருக்ஷங்கள்-8,10,12 விதம். அவை காசனென்னும் வேதியனாய்ப் பிறந்து சகல வில்வம், ஆல், வன்னி, கருங்காலி, மா, சாஸ்திரத்திலும் வல்லமை பெற்று இளை நறுமுருக்சை, அத்தி, பலாசம், சந்தனம், யாழ்வாருக்கு ஆசிரியனாய் அவரிடமுள்ள வேங்கை, அரசு, வாகை (சைவ - பூஷ.) சாத்திரப்பயிற்சியால் பொறாமை கொண்டு யாக்கைக் குற்றம்-(கஅ) பசி, தாகம், பயம், தீர்த்தயாத்திரையில் கொல்ல எண்ணி வெகுளி, உவகை, வேண்டல், நினைப்பு, யழைத்துச் சென்று வஞ்சித்து மீண்டும் உறககம், கரை, நோய், மரணம், பிறப்பு, அவரைக் காஞ்சியிற்கண்டு ஆழ்வாரது மதம், இன்பம், அதிசயம், வியர்த்தல், வரவைக்கேட்டு மருவி அரசகுமாரனைப் கேதம், கையறவு. பிடித்திருந்த பிரம்மரக்ஷசைப் போக்க யாக்ஞவராகழர்த்தி - விஷ்ணு மூர்த்தியின் வலியற்றுத் தன் முன்பிறப்புப் பிரம்ம ரக்ஷ ஸாலுணர்ந்து இளையாழ்வாரால் அதை அவதாரவிசேஷம். இவர் பூமியைக் கோட் டினிற்றாங்கி யக்ஞமே திருமேனியாகக் யோட்டுவித்துத் தாயின் சொற்படி இளை யாழ்வாரிடம் பஞ்சசமஸ்காரம் பெற்றுக் கொண்டவர். யாக்ஞவல்கியம் - 1. ஒரு தர்மசாஸ்திரம். யாதவமகாராஜா - தொண்டை நாட்டில் கோவிந்தஜீயசெனப் பெயர்பெற்றவர். இதற்கு விக்ஞானேசுவாயோகியால் செய் நாராயணபுரத்தை அரசாண்ட சிவபத்தி யப்பட்ட மிதாக்ஷரம் என்னும் விருத்தி மான், இவன் அரசாளுகையில் ஒருநாள் சிவமூர்த்தி விடசங்கம வுருக்கொண்டு 2. உபநிஷத்துக்களில் ஒன்று, தெருவில் வந்தனர். இவ்வரசனுக்குப் பரி யாக்ஞவல்கியர் - வைசம்பாயனர் மாணாக் கலன் திருத்தும் பெண் இவாது விடசங் கர். இவர் தேவி மயித்திரேயி, சமவடிவுகண்டு தன் வீட்டிற்கழைத்துச் மற்றொரு தேவி காத்தியாயனி. சென்று உணவுமுதலியன அளித்துவைத் துறவு பூணவேண்டித் தமது இருப்பை திருக்கையில், அரசனுக்குரிய மணியை மற மனைவியர்க்குப் பாகித்துக் கொடுக்கையில் ந்தனள். அரசன் தன் பூசைமுடித்துப் பரி மைத்திரேயி சாவில்லாத பொருள்வேண்டு சலம் திருத்துவாளைக் காணாது கோபித்து மென அவள்பொருட்டு ஞான முபதேசித் எவலாளரையேவிப் பிடித்துவரக் கட்டளை இவர் ஆசிரியருக்குற்ற பிரமகத் யிட்டனன். அவ்வகை அவளை தியை அவர் மாணாக்கருமேற்க மாணாக்கர் ளர் பிடித்துவர அரசன் அப்பெண்ணின் அதனை யவர்கள் பெறார், அதனை நானே கூந்தலைக் கலையக் கட்டளையிட்டனன். ஏற்றுக் கொள்கிறே னென, ஆசிரியர் அப்பெண் கூந்தலையிழந்து வீடுசென்று கோபித்து நீ அவர்களை அவமதித்ததனால் நடந்தவைகளை விடசங்கமரிடங் கூறச் சங்க கொண்ட வேதத்தைவிட்டு நீங்கென, மர் தமதுகரத்தால் அவள் சிரத்தைத் தடவி அவர் வேதத்தைக் கக்கிவிட்டுப்போக, னர். அவளுக்குப் பழமைபோல் கூந்தல் வேததெய்வம், கக்கியவேதத் வளர்ந்தது. இவள் வளர்ந்த கூந்தலுடன் தைத் தித்திரிப்புயுருக்கொண்டு உண் அரசன் முன் போக, அரசன் செய்தியறிந்து ஆகையால் அது தைத்திரியம் சங்கமரைப்பணிந்து அவர் கட்டளைப்படி எனப்பட்டது. பின் யாக்ஞவல்கியர் குதி திருக்காளத்தி திருப்பணி செய்தவன், ரைவடிவுகொண்டு சூரியனிடத் ததனைக் யாதவ மதம் இது யாதவப்பிரகாசனால் சற்றுக் கண்ணுவர் மத்தியந் தனர் முதலி நியமிக்கப்பட்டது. இவன் பிரமமே சித் யோர்க்குக் கூறினர். இவர் தருமபுத்திர அசித் ஈச்வானாகப் பரிணமித் திருக்கிற ஏது இராஜசூயத்திலிருந்தவர். தென்பன். பேத ஞானமே சம்சாரமென் யுண்டு, தவர். ஏவலா அதனை