அபிதான சிந்தாமணி

யசோதரன் 1351 யசோதை மலரினால் ஏகலுற்றதென்று அசதியாடி மிருகங்களில் எருமையைக் காளிக்குப் பலி மனத்தில் அரசைத் துறக்க எண்ணங் யிட, அந்தணர் இவ்வூன் ஆதபத்தி னுலர் கொண்டு தாயை வணங்கித் தான் கண்ட ந்ததா தலால் சிரார்த்தஞ் செய்தலாகாதெ தீய கனாநிலை தெரிவிக்க, தாய் காளிக் ன்று விலக்கித் தகரின் தசை நன்றென, குப் பலியிடப் பணிக்க, அவ்வாறே ஐப் அரசன், நான் புலையனிடம் வளர்க்கவிட்ட பசி மதியத்தில் அட்டமி வெள்ளிக்கிழமை ஆட்டின் கடாவைத் தருக என அவ்வாறே யில் உயிர்க்கொலைக் குடம்படாது மாவால் கொண்டுவர, ஆடு அரசன் முதலியவரை கோழியொன்று செய்து காளிக்குப் பலி நோக்கித் தன் பழம்பிறப்புணர்ந்து இவன் யிட, அது அரசன் முன் கூவிக்கொண்டு என் மகன், இவை யென் பொருள், இது விழ, அரசன் வாளை நெகிழ்த்து வருந்திச் என் பட்டணம் என்று பலவாறாகச் சிந் சின தீக்ஷை பெற்றுத் துறவடையுஞ் செய் தித்தொழிந்து அரசன் மாளிகையில் மீண் தியைத் தாய்க்கு அறிவிக்க, இதை யுணர் டும் ஆடாகப் பிறந்தது. சந்திரமதி ஒரு ந்த அரசன் மனைவி தானும் துறவு பூண்ப மையாய் வணிகர்க்குப் பொதி சுமந்து தாய் மாயஞ்செய்து அரசனுக்கும் அரசன் சென்று உஞ்சயினி யாற்றிடை யிருக்கை தாய்க்கும் விருந்திட்டு விஷம் வைத்துக் யில் அரசன் குதிரைவா, அதனுடன் போர் கொலைபுரிந்து, தன் மகனுக்கு மகுடஞ் புரிந்து குதிரையைக் கொல்ல, அறிந்த சூட்டினாள். இவ்விளைவு கட் கெல்லாம் அரசன், அதனைக் கொலை செய்விக்கக் பூர்வகர்மம் காரணமென்று அபயருசி மாரி கண்ட அமுதமதி அதன் தசைதின்று ஆற் தத்தனுக் கறிவித்து அந்த யசோதரனும் முது இவ்விட மிருக்கும் ஆட்டின் தசை அவன் தாய் சந்திரமதியும் பல பிறவி தின்னின் அவா அடங்குமென, அவ்வாறே யடைந்த விதத்தைக் கூறத் தொடங்கி தாதியர் பிடித்து வா, ஆடு தன் வினையினை னன். முதலில் யசோதான் விந்தமலை யெண்ணிக் கொலை செய்யப்பட்டுப் பின் யில் ஒருமயிலின் வயிற்றில் முட்டையா அக்ககரத்துத் தாயும் குமாரனும் பறைச் யிருக்கையில் ஒரு வேடனால் மயில் கொல் சேரியில் சேவலாயினர். இச்சேவல்களைக் லப்பட, அதின் வயிற்றிலிருந்த முட்டை சண்ட அரசன் சண்ட கருமனை யவற்றை யைக் கோழியிடம் வைத்துக் குஞ்சாக்கி வளர்க்கச் செய்தனன். ஒருநாள் யசோமதி மனைவியிட மளித்தனன். தாயாகிய தன் மனைவியுடன் உய்யானஞ் சென்று சந்திரமதி அந்நகரின் சேரியில் நாயாயி அகப்பா முனிவரைக் கண்டு அவர் கூறிய மயிலும் நாயும் வளர்ந்தபின் அரச அறங்கேட்கையில் அவர் உன் தந்தையும் னுக்கு அளிக்கப்பட்டு வருகையில் யசோ பாட்டியுங் கோழியுருக்கொண்டு கூண்டி தானாகிய மயில், தன் மனைவி யட்டபங்க லிருப்பவர் எனக் கூறக் கேட்டு வருந்து னுடன் முயங்குதல் கண்டு அச்சாரன் கண் கையில், கூட்டிலிருந்து கோழிகள் கேட்டு ணைக் குத்தி யொழித்தது. அதனால் அமு முனிவர் கூறிய வறமுணர்ந்து கூவுகை தமதி முனிந்து கல்லால் மயிலை யெறிய யில், அரசனால் எய்யப்பட்ட கணைபட்டு நாய்ப்பிறப்பு உற்ற தாய், மயிலைக் கௌவ வீழ்ந்து யசோமதிக்கும் புட்பாவலிக்கும் அமுதமதி யதனை நாய் பெய் பலகையால் இரட்டைப் பிள்ளைகளாகப்பிறந்து சதத்த வீச அதுவும் இறந்தது. இரண்டாவது முனிவரிடம் அறங்கேட்டுத் துறவடைந்து மன்னன் முள்ளம்பன்றியாகச் சந்திரமதி முத்திபெற்றனரென, அபயமதி அபய நாகமாயினள். மூன்றாவது மன்னன் மீனாய், ருசி கூறக் கேட்ட மாரிதத்தன் துறவடை சந்திரமதி முதலையாய்ப் பின் ஆடாயினள். ந்து மாதவ நோற்றுத் துறவியாயினான். அரசன் அந்த ஆட்டின் வயிற்றில் ஆண் யசோதை - 1. இவள் இதற்கு முன் வசு குட்டியாய்ப் பிறந்து தாயைப் புணரக் மதி, அல்லது தரா என்று பேருடைய கண்ட ஒருவனால் கொல்லப்பட்டுத் தாய் வள், கண்ணனை வளர்த்த தாய், ஒருநாள் வயிற்றில் தாதுவாய் இருக்கையில் வேட் கண்ணனை மடியில் வைத்துக்கொண்டு டைக்குச்சென்ற அரசனால் தாய் கொல்லப் பாலூட்டுகையில், கண்ணன் கொட்டாவி பட அவ்வாட்டின் வயிற்றி விருந்த குட்டி விட, கண்ணன் வாயில் சகல அண்டங் யைப் புலையன் அரசன் கட்டளைப்படி களையுந் தன்னையும் கண்டு மயங்கினவள். கொண்டு சென்று வளர்த்து வந்தனன். ஒரு அவ்வகை மற்றொருநாள் கண்ணன் மண் நாள் அரசன் வேட்டைக்குச் சென்றெறிந்த ணுண்ண வாய் திறக்கக் கூறி, அவ்வாயில் னள்.
யசோதரன் 1351 யசோதை மலரினால் ஏகலுற்றதென்று அசதியாடி மிருகங்களில் எருமையைக் காளிக்குப் பலி மனத்தில் அரசைத் துறக்க எண்ணங் யிட அந்தணர் இவ்வூன் ஆதபத்தி னுலர் கொண்டு தாயை வணங்கித் தான் கண்ட ந்ததா தலால் சிரார்த்தஞ் செய்தலாகாதெ தீய கனாநிலை தெரிவிக்க தாய் காளிக் ன்று விலக்கித் தகரின் தசை நன்றென குப் பலியிடப் பணிக்க அவ்வாறே ஐப் அரசன் நான் புலையனிடம் வளர்க்கவிட்ட பசி மதியத்தில் அட்டமி வெள்ளிக்கிழமை ஆட்டின் கடாவைத் தருக என அவ்வாறே யில் உயிர்க்கொலைக் குடம்படாது மாவால் கொண்டுவர ஆடு அரசன் முதலியவரை கோழியொன்று செய்து காளிக்குப் பலி நோக்கித் தன் பழம்பிறப்புணர்ந்து இவன் யிட அது அரசன் முன் கூவிக்கொண்டு என் மகன் இவை யென் பொருள் இது விழ அரசன் வாளை நெகிழ்த்து வருந்திச் என் பட்டணம் என்று பலவாறாகச் சிந் சின தீக்ஷை பெற்றுத் துறவடையுஞ் செய் தித்தொழிந்து அரசன் மாளிகையில் மீண் தியைத் தாய்க்கு அறிவிக்க இதை யுணர் டும் ஆடாகப் பிறந்தது . சந்திரமதி ஒரு ந்த அரசன் மனைவி தானும் துறவு பூண்ப மையாய் வணிகர்க்குப் பொதி சுமந்து தாய் மாயஞ்செய்து அரசனுக்கும் அரசன் சென்று உஞ்சயினி யாற்றிடை யிருக்கை தாய்க்கும் விருந்திட்டு விஷம் வைத்துக் யில் அரசன் குதிரைவா அதனுடன் போர் கொலைபுரிந்து தன் மகனுக்கு மகுடஞ் புரிந்து குதிரையைக் கொல்ல அறிந்த சூட்டினாள் . இவ்விளைவு கட் கெல்லாம் அரசன் அதனைக் கொலை செய்விக்கக் பூர்வகர்மம் காரணமென்று அபயருசி மாரி கண்ட அமுதமதி அதன் தசைதின்று ஆற் தத்தனுக் கறிவித்து அந்த யசோதரனும் முது இவ்விட மிருக்கும் ஆட்டின் தசை அவன் தாய் சந்திரமதியும் பல பிறவி தின்னின் அவா அடங்குமென அவ்வாறே யடைந்த விதத்தைக் கூறத் தொடங்கி தாதியர் பிடித்து வா ஆடு தன் வினையினை னன் . முதலில் யசோதான் விந்தமலை யெண்ணிக் கொலை செய்யப்பட்டுப் பின் யில் ஒருமயிலின் வயிற்றில் முட்டையா அக்ககரத்துத் தாயும் குமாரனும் பறைச் யிருக்கையில் ஒரு வேடனால் மயில் கொல் சேரியில் சேவலாயினர் . இச்சேவல்களைக் லப்பட அதின் வயிற்றிலிருந்த முட்டை சண்ட அரசன் சண்ட கருமனை யவற்றை யைக் கோழியிடம் வைத்துக் குஞ்சாக்கி வளர்க்கச் செய்தனன் . ஒருநாள் யசோமதி மனைவியிட மளித்தனன் . தாயாகிய தன் மனைவியுடன் உய்யானஞ் சென்று சந்திரமதி அந்நகரின் சேரியில் நாயாயி அகப்பா முனிவரைக் கண்டு அவர் கூறிய மயிலும் நாயும் வளர்ந்தபின் அரச அறங்கேட்கையில் அவர் உன் தந்தையும் னுக்கு அளிக்கப்பட்டு வருகையில் யசோ பாட்டியுங் கோழியுருக்கொண்டு கூண்டி தானாகிய மயில் தன் மனைவி யட்டபங்க லிருப்பவர் எனக் கூறக் கேட்டு வருந்து னுடன் முயங்குதல் கண்டு அச்சாரன் கண் கையில் கூட்டிலிருந்து கோழிகள் கேட்டு ணைக் குத்தி யொழித்தது . அதனால் அமு முனிவர் கூறிய வறமுணர்ந்து கூவுகை தமதி முனிந்து கல்லால் மயிலை யெறிய யில் அரசனால் எய்யப்பட்ட கணைபட்டு நாய்ப்பிறப்பு உற்ற தாய் மயிலைக் கௌவ வீழ்ந்து யசோமதிக்கும் புட்பாவலிக்கும் அமுதமதி யதனை நாய் பெய் பலகையால் இரட்டைப் பிள்ளைகளாகப்பிறந்து சதத்த வீச அதுவும் இறந்தது . இரண்டாவது முனிவரிடம் அறங்கேட்டுத் துறவடைந்து மன்னன் முள்ளம்பன்றியாகச் சந்திரமதி முத்திபெற்றனரென அபயமதி அபய நாகமாயினள் . மூன்றாவது மன்னன் மீனாய் ருசி கூறக் கேட்ட மாரிதத்தன் துறவடை சந்திரமதி முதலையாய்ப் பின் ஆடாயினள் . ந்து மாதவ நோற்றுத் துறவியாயினான் . அரசன் அந்த ஆட்டின் வயிற்றில் ஆண் யசோதை - 1. இவள் இதற்கு முன் வசு குட்டியாய்ப் பிறந்து தாயைப் புணரக் மதி அல்லது தரா என்று பேருடைய கண்ட ஒருவனால் கொல்லப்பட்டுத் தாய் வள் கண்ணனை வளர்த்த தாய் ஒருநாள் வயிற்றில் தாதுவாய் இருக்கையில் வேட் கண்ணனை மடியில் வைத்துக்கொண்டு டைக்குச்சென்ற அரசனால் தாய் கொல்லப் பாலூட்டுகையில் கண்ணன் கொட்டாவி பட அவ்வாட்டின் வயிற்றி விருந்த குட்டி விட கண்ணன் வாயில் சகல அண்டங் யைப் புலையன் அரசன் கட்டளைப்படி களையுந் தன்னையும் கண்டு மயங்கினவள் . கொண்டு சென்று வளர்த்து வந்தனன் . ஒரு அவ்வகை மற்றொருநாள் கண்ணன் மண் நாள் அரசன் வேட்டைக்குச் சென்றெறிந்த ணுண்ண வாய் திறக்கக் கூறி அவ்வாயில் னள் .