அபிதான சிந்தாமணி

மிருத்யுஞ்சய பக்தர் 1307 மிளகாழ்வான சாளர 3 பிரமன் ஒருகாலத்து உலகங்களை மிருத்யுஜித் - சோழர் சரிதையில் சாகுரு அழிக்கமுயன்று தம்மிடமெழுந்த தீயால் வைக் காண்க, உலகங்களையழித்தார். அப்போது ருத்ரரது மீருஷை - அதர்மத்தின் பாரி. வேண்டுகோளால் அதை நிறுத்த அத்தீ மிலேச்சம் இது ஒருதேசம். பெண்ணுருவாய் நின்றது அது மிருத்யு மிலேச்சன் பார்ப்பினி சளவினால் அரச என்றனர். அவர் அவளை நோக்கி நீ உல னைப் புணர்ந்து பெற்ற குமான் தம் தம் கங்களை அழிக்கவென நான் பாபியாவேனெ கடமைகளைச் செய்யா தொழி தல், அருளி ன்று அழுது பலமுறை தவமியற்றி கொல் ன்மை, பிறர்க்குத் துன்பம் செய்தல் வெகு லாவரம் வேண்டினள், பிரமன் மீண்டும் நீ ளிமேற் கோடலுடையவன். (சுக்க நீதி) கொல்லவேண்டும் என்றனன். அவ்வாறு மிலைச்சமன்னர் இவர்கள் ஒருவகைலீரர் கேட்ட அவள் ஒன்றுங் கூறாதிருக்க, பிர களின் தலைவர் இவர்கள் உதையணனுக் மன் நீ ஆண்களிடத்து ஆணாகவும் பெண் குத் திறையளப்பவர்கள். (பெ-கதை.) களிடத்துப் பெண்ணுருவாகவும் நிற்பாய், மலைச்சர் - இவர்கள் ஒருவகை வீரர் ; உன் கண்களிருந்து வந்த நீர் பலநோய்களா அரசர் பால் மெய்க்காப்பு, வாயில் காவல் கவிரியும் அவற்றைக் காரணமாகக் கொ முதலியவற்றைச் செய்து நம்பிக்கையோடு ண்டு உலகத்தையழிக்க என்றனர். (பா சார்.) ஒழுகியவர்கள். பெரும்பாலும் போரில் மிருத்யுஞ்சய பக்தர் - இவர் பிதரி பட்ட இவர்கள் முற்படையிலேயே நிற்பவர்கள். டணத்திலிருந்த சாந்த பிரம்மணி யென் (பெ. கதை) னும் ஒரு அரசர். இவர் தம் அரண்மனை மிலைச்சன் இவன் போதனபுரத்திற்கு யின் மேன் மாளிகையில் மனைவியுடன் அரசன், தருசகனோடு பகைமை கொண்டு வாழைக்கனியுண்டு தோலினைச் போர் செய்தற்கு வந்த அரசர்களுள் ஒரு வழியாக எறிசையில் ஒருவர் அச் சாளரத் வன். மிக்க வீரமுடையவன். (பெ-சதை) தடியிலிருந்த வாழைக் கனிகளின் தோல் மிழலைக்கூற்றம் வேள் எவ்வியின் நாடு, களை ருசியாயிருக்கிறதென்று புசித்தனர். இது தஞ்சாவூர் மதுரை ஜில்லாக்களைச் இதைக் கண்ட அரசன் தேவி, அரசனுக் சார்ந்த ஒரு பகுதி. தமிழ் நாட்டிலிருந்த குக் கூற அரசன் அரண்மனையில் அன்னி பழைய ஊர். கடற்கரையிலுள்ளது, யன் வந்ததைப்பற்றிச் சேவகரைக் கோபிக் போது பெயர் மாறியது. தஞ்சாவூர்க்கல் கச் சேவகர் அவரைக் கட்டியடிக்கையில் வெட்டுகளில் கூறியிருக்கிறது. (புறநா.) அவர் அழாமல் சிரித்தனர் இதைக் கண்ட மிளகாய் -- இது, தோட்டக்கால்களில் பயி அரசன் அவரைத் தன்னிடம் வருவித்துச் ரிடப்படும் காரமுள்ள பொருள், இது சம் சேவகர் உன்னை வருத்துகையில் அழாது பாரங்களுக்குரிமையுடையது. இதில் பல சிரித்தலுக்குக் காரணமென்னை எனப் பர வகை உண்டு. ஊசிமிளகாய், குடமின தேசி உலகத்தில் எவர்க்கும் பொதுவாகிய காய் முதலிய. இது, முதலில் மத்ய ஆசி வஸ்துக்களில் பழத்தின் தோலை யுண்டத யாவினின்று வந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. னாலும், மாளிகைக்கு வெளியிருந்ததாலும் தமிழ் நிகண்டில் இதற்குப் பெயர் கூறப் இவ்வகைத் தண்டனையாயின், பழத்தையே படவில்லை. இச்செடி நம் நாட்டின தன்று, யுண்டு அரண்மனைக்குள்ளிழுக்கும் உனக்கு இதனை அங்கிய நாட்டினின்றும் இந்திய யாது நேருமெனச் சிரிக்கின் றேனென, முன்னோர் நம் நாட்டிற்குக் கொண்டுவந்து அரசனுக்கு ஞானோதயமாய் விரக்தியடை பயிராக்கினர். இக்காயினை காயாகவும் பழ ந்து பண்டரியடைந்து ஞானாசாரியரிடம் மாவுலர்த்தியும், கறி முதலியவற்றிற்க உபதேசமடைந்து து மிருத்யுஞ்சயன் என் உபயோகிக்கின்றனர். னும் பெயரடைந்து வேதாந்த சித்தாந்தங் மீளகாழ்வான் - இவர் உடையவரால் நிய களைத் தம்மிடம் நாய்களாக வைத்துக் மி.கப்பட்ட எழுபத்தினான்கு சிம்மாசனா கொண்டு பவராயன் எனும் தன் சிஷ்யன் திபதிகளில் ஒருவர். இவர் சிறந்த விச் பொருட்டுச் சங்கமர்களின் சிவலிங்கங்களை வாசி, இவர் உடையவர்க்குப் பாலமுற நாய்களைக்கொண்டு கக்கும் படி செய்து கண் நாடோறும் ஜம்புகேச்வாஞ்சென்று ஆக்கு ணனிடம் அன்பு கொண்டிருந்தவர். அர்த்தஜாமத்திற்குப் பிறகு சிவநிவே தன மிருத்யுஞ்சய மந்தாம் - யமனை வெல்லும் மாய் அந்தணர்க்களிக்கும் திருப்பாலினை மர்திரம். வாங்கிக் கொண்டு வந்து உடையவர்க்குக்