அபிதான சிந்தாமணி

மந்திரம் 12 மந்திரித்தொழில் நினைத்த 2. மந்திரமென்பது மனனஞ் செய்தவ றுள் சித்தம் ஜபத்தாலிஷட பலத்தைத் னைக் காப்பது. மந்திரங்களை முறைப்படி தருவது, சாத்யம்- ஜப்தர்ப்பணங்களா தீக்ஷை பெற்று நியமத்துடன் செபிக்கின் லிஷ்டத்தைத் தருவது, ஸ்வசித்தம் - பாட எல்லாச் சித்திகளுமுண்டாம். செபிக்கப் மாத்திரத்தா லிஷ்டத்தை தருவது, ரிபு படு மந்திர தேவதைகள் பிரத்தியக்ஷப்பட் (அறி) சத்ரு நாசஞ்செய்வது. இச் சகல சித்தியும் பிரசாதிப்பர். இதனால் மந்திரவாதிமதம் - இது மந்திரங்களை ஜெ வசீகாணம் முதலாகிய சித்திகளுண் பித்தலால் எல்லாத் தேவர்களும் அதன் டாம். பாகாயப் பிரவேச முண்டாம். வசப்பட்டு ஜெபிப்பவர்களுக்குப் பயனைத் சாபாநுக்கிரக சாமர்த்திய முண்டாம். இம் தருதலாலும் பாகாய பிரவேசம், ஜலதம் மந்திர மேழுகோடியாக விரிவுறும். அவற் பனம், பரலோக சஞ்சாரம், றுட் பிரணவம், பீஜம், கீலகம், ருஷி உருக்கொள்ளல், சபா அநுகிரக சக்தி முதலிய தனித்தனி வேறாம். அம்மந்திரங் முதலியவற்றை யுண்டாக்கலால் மந்திரமே கள் பலவகை : அவற்றுள் மகா மந்திரங் கடவுள் எனக் கூறும் மதம். இதன் முத்தி களை மந்திரமுணர்ந்த ஆசிரியர்பாற் கேட் மந்திரத்தை ஜெபித்து தெய்வத்தன்மை டறிக. அவற்றுள் முக்கியமான சாந்த அடைவது. மந்திரங்கள் ஏகாக்ஷரி, பஞ்சாக்ஷரி, ஷடா மந்திரி - நீதி நூலாராய்ந்து அதன் வழி க்ஷரி, அஷ்டாக்ஷரி, மாலா மந்திரம், சிந் ஒழுகுபவன். (சுக் - நீ.) தாமணி மந்திரம், சூடா மந்திரம், திரிபு மந்திரீணி - மணி த்வீபத்தில் சக்ராலயத் சசுந்தரி மந்திரம், அந்தபூர்ணேச்வரி மந் தின் தெற்குக்கோபுர பரிவார தேவிகளில் திரம், ஸ்தூல பஞ்சாக்ஷரி மந்திரம், க்ஷேத் ஒருத்தி. (சிவ - ரஹ.) சபாலக மந்திரம், மிருத்துஞ்சய மந்திரம், மந்திரித்தொழில் - அரசர்க்கு அமைது புரி பிரசாதகாயத்திரி மந்திரம், பஞ்சாஸ்திர பவர். பரம்பரையாக அரசர்க்கு அமைச்சு மந்திரம், பஞ்சபிரம்ம மந்திரம், தக்ஷிணா பூண்ட மரபினராயும், நீதி சாஸ்திரம் மூர்த்திமந்திரம், நீலகண்ட மந்திரம், சாப வேதாந்தம், தநூர்வித்தை கற்றவராயும் மந்திரம், வீரபத்ர, கணேச, விசாக, வித் பலமுள்ளவர்களாயும், நற்குலத்தில் பிர யேச்வா, பிரம்ம, விஷ்ணு, சூர்யாாதியான தவராயும் இருத்தல் வேண்டும். அம்மந்த மந்திரங்களாம். பின்னுந் துர்க்கை, சார ரியர், நால்வகைச் சேனை, பொக்கிஷம், தை, லக்ஷமி, கௌரி யாதியர் மந்திரங் பட்டணம், தேசம் இவைகளைப்பற்றியும், களும் நம: ஸ்வக, பவுஷட், வௌஷட், பசு, தானியம், இவைகளைக் காத்தலைக் ஆதிபல்லவங்களும் முறைப்படி செபிக் குறித்தும், சம்பாதித்த பொருளை நல்ல கின் தாமுத்தேசித்த பொருள் சித்திப்ப விஷயத்தில் உபயோகித்தற் பொருட்டும், துடன், சிரத்தையுடன் ஜெபிக்கின் உத் ஆலோசித்தல் வேண்டும். இம்மந்திரியர் தேசித்த தேவதையும் பிரத்தியக்ஷமாம். அரசனுக்குச் சதுர்வித உபாயத்தையும் இதன் விரிவுகளெல்லாம் மந்திர நிகண்டு, கற்பித்தல் வேண்டும். எக்காலத்தும் அா ருத்ர கற்பம், விச்வாமித்ராதி கற்பங்கள் சரை விலகாது இருத்தலும், அரசர் விரு முதலிய மந்திரசாஸ்திரங்களாலறிக. ருஷி ம்பினவற்றைத் தாம் விரும்பாமையும், மந்திரஹீனமான அனுஷ்டானம் ஆயுளைக் தக்க அரசர் அருகு இருக்கில் அவர்காணும் கெடுக்கும். சந்தவீனமான மந்திரம் வியா படி வேறொருவர் காதில் சொல்லு தலை தியைத் தரும். தேவதா வீனமான மந்தி யும், ஒருவன் முக நோக்கிச் சிரித்தலும், ரம் மரணத்தைத் தரும். தேவதா ரூபத் அரசன் பிறனோடு இரகசியம் பேசுமிடத்து யானமில்லாத மந்திரம் பசுக்களையும் செல் அதனைத் தான் கேளாமலும், அவனை அப் வத்தையு நாசமாக்கும், ஆயுதம் வஸ்திரம் பொருளை வலிந்து கேளாமையும், அவனே முதலியவின்றித் தியானிக்கும் அநுஷ் கூறிற் கேட்டலும், அரசனுக்கு நன்மை டானம் புத்ர மித்ரநாசஞ் செய்யும், ஆத் தருவனவான விஷயங்களை அவன் கேளா லால் இவற்றைக் குருமுகமாயறிந்து பக்தி விடினும் இடித்துக் கூறுந்தன்மையும், அர சிரத்தையுடன் அநுஷ்டிக்கின் இஷ்ட சர் இனையர் என்று இகழாமையும், அரச சித்தியுண்டாம். னால் மதிக்கப்பட்டோம் என்று கொள்ளாத 3. சித்தம், சாத்யம், சவசித்தம், ரிபு காரியத்தைச் செய்யாமையும், உடையவர் (அறி) என நான்கு வகைப்படும். இவற் அமைச்சுத் தொழிற்கு உரியவராம்.