அபிதான சிந்தாமணி
பேணபன்
1208
பேய்மகள் இளவெயினி
தல், பக்கம் பார்த்தல், பதுங்கித்திரிதல், புரோக்ஷித்தாள், அது பேயுருங்ேகிச் சுத்த
காரணமில்லாமற் பலவற்றைக் கோபம் மடைந்தது. (பார சார்.)
சொண்டுபேசல், தன் முலையைத் தானே பேய்கள் - 1. சிருட்டி செய்ய அறியாமல்
வருத்தல், அசக்கல், அழுதல், சோர்ந்தரு பிரமன் அழுத கண்ணீரில் உதித்த தேவ
வருத்தல், குறுக்கிக்கூட்டிப் பார்த்தல், வகுப்பினர். இப்பேய் வகுப்பினர்க்கு உண
இடையில் ஒரு கைவைத்தல், அதனை வாங் வு, "நீறிடா ரானை நினைத்திடா ரீசனிம
கல், இரங்கிப்பேசல், எல்லென்று பாடுதல் லவஞ்செழுத்தினை நாவாற், கூறிடார் சிவ
முதலிய.
னைப் பூசனை புரியா ருண்டிடுங் கோது
பேணப்ன் வானப்பிரத்த உட்பகுப்பி சேருணவு, மாறிடா விதியிற் சிராத்தமே
னன். தானே மரத்தினின்று விழும் பழ யாதி மாகடன் செய்திடாரென்று, மூறிடா
த்தால் ஜீவிப்பவன்.
வெந் தீச் சினத்தினர் முடையூனருந்துவோ
பேதம் கூ. சுகதபேதம், சுசாதிபேதம், ருணவும் '' ''புனிதவாமயத்தின் மெழுகி
விசாதிபேதம். அவையாவன:- மரத்திற் டாவகத்திற் பொங்கிருண் மணிவிளக்
கிலை, அரும்பு, பூ, காய் முதலிய சுகத சேற்றா, மனையினி லுணவும் பூப்புற மடக்
பேதம். மரத்திற்கு மறுமாம் சுசாதி
தை வரிவிழி
கண்டிடுமுணவும்,
பனி
பேதம், மரத்திற்குக்கல், விசாதிபேதம். கொள் பூங்கூந்தற் பரத்தையர் தம்பாலுண்
பேதவாதசைவன் - உயிர் மெய்ஞ்ஞானஞ் டிடும் பதகர்த முணவும், கனியுமா கருத்
சேர்ந்தபோதே மலம் நீங்கப் பெறுமென் தினிவே தனஞ் செய்யாதுண்டிடுங் கயவர்த
றும், இதுவே முத்தியென்றுங் சுறு முணவும்," "அதிதியர் பசிப்ப வுண்பவரு
வோன்.
ணவு மையமீந் துண்டிடாருணவும், பதி
பேயனர் - ஐங்குறு நூற்றில் முல்லைத்திணை தர் பாலுணவும் பன்றினாய் முதலபயின்
பாடிய புலவர். கடைச்சங்க மருவிய புல மனை யுணவுநீர் படியா, மதிநு தன் மாதர்
வர். (ஐங்குறு நூறு).
சமைத்திடு முண்வும், வனப்பழி மட்கலத்
பேயார் - காரைக்காலம் மையார்க்குப் பேய் துணவும், முதிர்மயி ரீணைந்த வுணவுமே
வடிவுவுற்ற பின் வந்த பெயர்,
களுண்டிடு முண்டிமற் சாவோய்."
பேயாழ்வார் இவர் நந்தகாமிசமாய்த் துவா என்பதாலறிக. இவை அகாலயிர்த்தியு
பாயுகத்தில் எட்டுலக்ஷத்து ஆறாயிரத்து அடைந்து காலம் வருந் துணையும் அந்தராத்
இருநூற்றுத் தொண்ணூற்றொராவதான மாவாய் இருக்கும் பைசாச வகுப்பு.
சித்தார்த்தி வருஷம் ஐப்பசிமீ தசமி சதய 3. ஒரு தேவவகுப் பினர்.
நக்ஷத்திரம் வியாழக்கிழமை திருமயிலைக் பேய்க்காஞ்சி - பிணம் மிக்க போர்க்களத்
கேசவப் பெருமாள் சந்நிதிக்கு அடுத்த திலே பட்டார்க்குப் பேய் மிகவும் அச்ச
பொய்கையில் மலர்ந்த அல்லிப்புஷ்பத்தில் முறுத்தியது. (பு. வெ.)
அவதரித்தவர். இவர் நந்தகாமிசம், இவர்
பேய்க்காரம் இது நாடக விகற்பத்தொ
நெருக்குண்டதனால் பெருமாளை ஞானக்
ன்று. இது தலைமக்கள் தேவகாந்தருவ
கண்ணாற்கண்டு திருக்கண்டேன்' என்கிற
பைசாசராதி பதின்று வராய் பெண்ணு
மூன்றாந்திரு அந்தாதி நூறு பாடலும் திரு
டைத்தாய் முன்பின் மூன்றினும் ஒன்றின்
வாய்மலர்ந்தனர். இவாது மற்ற சரிதை
பொருள் பெறுதலும் அங்கமொன்றாதலுங்
யைப் பொய்கையாரைக் காண்க. (குரு கண்ட மொன்முதலுமாம்.
பேய் - இது ஒரு பெண்ணுரு அமைந்தது
பேய்க்காவை - அரசன் செலுத்தும் கொ
டுமை மிக்க மணியையுடைய தேரின் பின்
புஷ்கரக்ஷேத்ரத்தி லுள்ளது.
மண பெண்ணை யணைந்து நீ பாவியாகை
பும் முன்பும் பேய் ஆடியது. (பு. வெ.)
யால் அச்சு தநாமஸ்மரணை செய்யென்று பேய்நிலை - போரைச் செய்யும் வேலினை
கூறியது. பார்ப்பினி பயந்து தன் புத்தி யுடையான் திறப்பாட்டை நோக்கி நீங்
ரர்களுடன் அரிடஜூனை செய்து புஷ்கா குதலொழிந்து பேய் பரிகரித்தது. (பு.வெ.)
கேத்ர மடைந்தாள். பிசாசம் இவளை பேய்மகள் இளவெயினி இவர் நற்றமி
யடைந்து என்னைச் சுத்தமாக்குக எனக் ழுணர்ந்த செல்வ தேனாய்ச் சிறந்த பா
கேட்டது. பார்ப்பினி அரிரு மஸ்மரணை லைபாடிய பெருங்கடுங்கோ எனுஞ் சேரமா
யுடன் தீர்த்தத்தை அப் பிசாசத்தின் மீது னைப் பாடியவர். இவர் பாடியது "அரி'
யாங்க
பரம்பரை).
ஒரு பிரா
பேணபன்
1208
பேய்மகள்
இளவெயினி
தல்
பக்கம்
பார்த்தல்
பதுங்கித்திரிதல்
புரோக்ஷித்தாள்
அது
பேயுருங்ேகிச்
சுத்த
காரணமில்லாமற்
பலவற்றைக்
கோபம்
மடைந்தது
.
(
பார
சார்
.
)
சொண்டுபேசல்
தன்
முலையைத்
தானே
பேய்கள்
-
1.
சிருட்டி
செய்ய
அறியாமல்
வருத்தல்
அசக்கல்
அழுதல்
சோர்ந்தரு
பிரமன்
அழுத
கண்ணீரில்
உதித்த
தேவ
வருத்தல்
குறுக்கிக்கூட்டிப்
பார்த்தல்
வகுப்பினர்
.
இப்பேய்
வகுப்பினர்க்கு
உண
இடையில்
ஒரு
கைவைத்தல்
அதனை
வாங்
வு
நீறிடா
ரானை
நினைத்திடா
ரீசனிம
கல்
இரங்கிப்பேசல்
எல்லென்று
பாடுதல்
லவஞ்செழுத்தினை
நாவாற்
கூறிடார்
சிவ
முதலிய
.
னைப்
பூசனை
புரியா
ருண்டிடுங்
கோது
பேணப்ன்
வானப்பிரத்த
உட்பகுப்பி
சேருணவு
மாறிடா
விதியிற்
சிராத்தமே
னன்
.
தானே
மரத்தினின்று
விழும்
பழ
யாதி
மாகடன்
செய்திடாரென்று
மூறிடா
த்தால்
ஜீவிப்பவன்
.
வெந்
தீச்
சினத்தினர்
முடையூனருந்துவோ
பேதம்
கூ
.
சுகதபேதம்
சுசாதிபேதம்
ருணவும்
'
'
'
'
புனிதவாமயத்தின்
மெழுகி
விசாதிபேதம்
.
அவையாவன
:
-
மரத்திற்
டாவகத்திற்
பொங்கிருண்
மணிவிளக்
கிலை
அரும்பு
பூ
காய்
முதலிய
சுகத
சேற்றா
மனையினி
லுணவும்
பூப்புற
மடக்
பேதம்
.
மரத்திற்கு
மறுமாம்
சுசாதி
தை
வரிவிழி
கண்டிடுமுணவும்
பனி
பேதம்
மரத்திற்குக்கல்
விசாதிபேதம்
.
கொள்
பூங்கூந்தற்
பரத்தையர்
தம்பாலுண்
பேதவாதசைவன்
-
உயிர்
மெய்ஞ்ஞானஞ்
டிடும்
பதகர்த
முணவும்
கனியுமா
கருத்
சேர்ந்தபோதே
மலம்
நீங்கப்
பெறுமென்
தினிவே
தனஞ்
செய்யாதுண்டிடுங்
கயவர்த
றும்
இதுவே
முத்தியென்றுங்
சுறு
முணவும்
அதிதியர்
பசிப்ப
வுண்பவரு
வோன்
.
ணவு
மையமீந்
துண்டிடாருணவும்
பதி
பேயனர்
-
ஐங்குறு
நூற்றில்
முல்லைத்திணை
தர்
பாலுணவும்
பன்றினாய்
முதலபயின்
பாடிய
புலவர்
.
கடைச்சங்க
மருவிய
புல
மனை
யுணவுநீர்
படியா
மதிநு
தன்
மாதர்
வர்
.
(
ஐங்குறு
நூறு
)
.
சமைத்திடு
முண்வும்
வனப்பழி
மட்கலத்
பேயார்
-
காரைக்காலம்
மையார்க்குப்
பேய்
துணவும்
முதிர்மயி
ரீணைந்த
வுணவுமே
வடிவுவுற்ற
பின்
வந்த
பெயர்
களுண்டிடு
முண்டிமற்
சாவோய்
.
பேயாழ்வார்
இவர்
நந்தகாமிசமாய்த்
துவா
என்பதாலறிக
.
இவை
அகாலயிர்த்தியு
பாயுகத்தில்
எட்டுலக்ஷத்து
ஆறாயிரத்து
அடைந்து
காலம்
வருந்
துணையும்
அந்தராத்
இருநூற்றுத்
தொண்ணூற்றொராவதான
மாவாய்
இருக்கும்
பைசாச
வகுப்பு
.
சித்தார்த்தி
வருஷம்
ஐப்பசிமீ
தசமி
சதய
3.
ஒரு
தேவவகுப்
பினர்
.
நக்ஷத்திரம்
வியாழக்கிழமை
திருமயிலைக்
பேய்க்காஞ்சி
-
பிணம்
மிக்க
போர்க்களத்
கேசவப்
பெருமாள்
சந்நிதிக்கு
அடுத்த
திலே
பட்டார்க்குப்
பேய்
மிகவும்
அச்ச
பொய்கையில்
மலர்ந்த
அல்லிப்புஷ்பத்தில்
முறுத்தியது
.
(
பு
.
வெ
.
)
அவதரித்தவர்
.
இவர்
நந்தகாமிசம்
இவர்
பேய்க்காரம்
இது
நாடக
விகற்பத்தொ
நெருக்குண்டதனால்
பெருமாளை
ஞானக்
ன்று
.
இது
தலைமக்கள்
தேவகாந்தருவ
கண்ணாற்கண்டு
திருக்கண்டேன்
'
என்கிற
பைசாசராதி
பதின்று
வராய்
பெண்ணு
மூன்றாந்திரு
அந்தாதி
நூறு
பாடலும்
திரு
டைத்தாய்
முன்பின்
மூன்றினும்
ஒன்றின்
வாய்மலர்ந்தனர்
.
இவாது
மற்ற
சரிதை
பொருள்
பெறுதலும்
அங்கமொன்றாதலுங்
யைப்
பொய்கையாரைக்
காண்க
.
(
குரு
கண்ட
மொன்முதலுமாம்
.
பேய்
-
இது
ஒரு
பெண்ணுரு
அமைந்தது
பேய்க்காவை
-
அரசன்
செலுத்தும்
கொ
டுமை
மிக்க
மணியையுடைய
தேரின்
பின்
புஷ்கரக்ஷேத்ரத்தி
லுள்ளது
.
மண
பெண்ணை
யணைந்து
நீ
பாவியாகை
பும்
முன்பும்
பேய்
ஆடியது
.
(
பு
.
வெ
.
)
யால்
அச்சு
தநாமஸ்மரணை
செய்யென்று
பேய்நிலை
-
போரைச்
செய்யும்
வேலினை
கூறியது
.
பார்ப்பினி
பயந்து
தன்
புத்தி
யுடையான்
திறப்பாட்டை
நோக்கி
நீங்
ரர்களுடன்
அரிடஜூனை
செய்து
புஷ்கா
குதலொழிந்து
பேய்
பரிகரித்தது
.
(
பு.வெ.
)
கேத்ர
மடைந்தாள்
.
பிசாசம்
இவளை
பேய்மகள்
இளவெயினி
இவர்
நற்றமி
யடைந்து
என்னைச்
சுத்தமாக்குக
எனக்
ழுணர்ந்த
செல்வ
தேனாய்ச்
சிறந்த
பா
கேட்டது
.
பார்ப்பினி
அரிரு
மஸ்மரணை
லைபாடிய
பெருங்கடுங்கோ
எனுஞ்
சேரமா
யுடன்
தீர்த்தத்தை
அப்
பிசாசத்தின்
மீது
னைப்
பாடியவர்
.
இவர்
பாடியது
அரி
'
யாங்க
பரம்பரை
)
.
ஒரு
பிரா