அபிதான சிந்தாமணி

பெருவியன் மதம் 1202 பேடு வும் பெயர், ஆசார்க்கோவை தமிழிவியற் வான்களும் செத்தால் அவர்க்குப் பணி றியவர். இவர் சைவர். விடை செய்தற்பொருட்டு அவருடன் நாலை பெருவியன் மதம் (Peruvian) இவர் ந்து பெயரைச் சேர்த்துச் சமாதி செய்வர். கள் மான் கோகூபர் என்னும் தர்மசாஸ் திரி காலத்தில் சூரியசந்திரர்களைத் தேவ பே தைகளாகப் பூசித்திருந் தனர். சூரியன் சிருஷ்டி கர்த்தா. இவன் இடி மின்னல் பேகன்- கடையெழுவள்ளல்களில் ஒருவன் களைத் தூதர்களாக நியமித்துக்கொண்டு ஆவியர் குடியிற் பிறந்தவன், மலைநாடன். இருப்பன். துஷ்டர்களைச் சிக்ஷித்துக் மயில் குளிர்ந்து கூவியதென்று ஆடைய கொண்டிருப்பன். ஹான் கான் என்னும் ளித்தவன். கபிலபரணர்க்கு உபகரித்த தேவன் சிரஞ்ஜீவி தருபவன். அபஜி தான் வன். இவன் மனைவி கண்ணகி. இவளை என்னும் தேவன் கிருபை செய்பவன். வேறொருத்தி காரணமாகத் துறந்தவன். சூரியன் தேவி சந்திரன் என்பர். இவனைப் பாடினோர், கபிலர், பரணர், கள்மார் தேவாலயங்களில் வசிப்பர். இம் அரிசில்கிழார், பெருங்குன்றூர் கிழார். மதத்தவர் ஆடுகளையும் பசுக்களையும் தேவ இவன் நல்லூர்க்க திபன். இவனது நாடு ர்களுக்குப் பலியிடுவர். ஒவ்வொரு காலங் பழனி மலைக்கருகிலிருந்த நாடு. (புற.நா.) களில் நரபலியுமிடுவர். கொஞ்சமாகப் பா பேடு - 1. இது வாணாசுரன் நகாத்திருந்த பஞ்செய்தவர்கள் தங்கள் விரல்களை யாயி தன் மகனாகிய அநிருத்தனைச் சிறைமீட்டு னும் காதுகளை யேனும் மற்ற அவயவங் ஆண் திரிந்த பெண்கோலத்துடன் காமன் களில் ஏதேனும் ஒன்றை அறுத்து இரத் ஆடிய கூத்து. தத்தை ஒழுகவிடுவர். இவர்களில் சகோ 2. இது ஆண்பேடு பெண்பேடு என, தார் தமக்கைப் பெண்களை விவாகஞ் இருவகைத்து. அவற்றுள் ஆண்பேடா செய்துகொள்வர். இவர்கள் சித்தாந்தத் ஆண்மைத் தன்மையின்றிரிதல் தில் மறுஜென்மமில்லை. அதாவது, விகாரமும் வீரியமும் நுகரும் பெலஸதனன் - சூ. பாரியாத்திரன் குமான். பெற்றியும் பத்தியும் பிறவும் மின்றாத பெலி-ரைவதன் என்னும் மனுப்புத்திரன், லும் பெண்மைக்கோலமாகிய முலைமுத பெலிபகன் - ஓர் சூத்திரன். சுசர்மாவைக் லிய பெண்ணுறுப்புகள் பலவு முளவா நல், கொன்று இராச்சியத்தைக் கிரகித்தவன். பெண்பேடாவது பெண்ணுறுப்புகள் பல இவன் தமயன் கிருஷ்ணன். பெற்றும் ஆண் தன்மையை அவாவியிருத் பெற்றன் சாம்பான் உமாபதி சிவாசாரி தல்; இதனை, "சரியற்றாடி மருள்படு யரைக் காண்ச. பூங்குழல், பவளச் செவ்வாய் தவள வொ பெனின் அண்டராமதம் இத்தேசத்தவர் ண்ணகை, ஒள்ளரி நெடுங்கண் வெள்ளி துஷ்ட தேவதைகளை ஆராதித்துக்கொ வெண்டோட்டுச், கருங்கொடிப் புருவத்து ண்டு அத்தேவதைக்கு நரபலி முதலிய மருக்குவளை பிறைநுதல், காந்தளஞ் செங் பலிசெலுத்துவர், ஆயினும் சிருட்டிகர்த் கையேந்திள வனமுலை, அகன்ற வல்கு தாவான தேவன் ஒருவன் உளன் என்றும் லந்நுண் மருங்குல் இகந்த வட்டுடை அவன் பல விதத்திலும் சத்கார்யஞ்செய் வெழுதுவரிக் கோலத்து, வாணன் பேரூர் பவன் ஆதலால் அவன் கெடுதி செய்யா மறுகிடை நடந்து, நீணில மளந்தோன் னாதல் பற்றி அவனை வணங்கார். மகன் முன்னாடிய, பேடிக் கோலத்துப் கார்யஞ் செய்யும் தேவதையை மாத்திரம் பேடுகாண் குநரும்." என்பதால் ஆண் வணங்குவர். பாவநிவாரணத்தின் பொருட் பேடாவ தறிக. பேடியினிலக்கண மாவது, டுப் பிரார்த்தனை செய்வர். இச்சாதியர் நச்சுப் பேசுதல், நல்லிசையோர்தல், களில் பெண்களும் பிள்ளைகளும் தேவர் அச்சுமாற லாண் பெண்ணாதல், ஒரு களை ஆராதித்தல் இல்லை. யுத்தத்தில் கையை வீசி நடத்தல், தலையில் ஒரு கை இறந்தவர் மோக்ஷமடைவர் என்பது இவர் வைத்தல், எதிர்ந்தோரைக் கண்டு விலகல் கள் சித்தாந்தமாதலால் பிரேதங்களின் எதிர்ந்தோர்மேற் செல்லுதல், பார்வை கைகளைப் பின்புறங்கட்டி நிற்கச் செய்து வேறுபடுதல், பிறருக்கு நடுநடுங்கிச் சுழ ஆயுதங்களாலும் பாணங்களாலும் அலன் ன்று திரிதல், பிறரைக்கண்டு நகைத்தல், கரித்துப் புதைப்பர், இராஜாக்களும் தன நாணுதல், திரிதல், பல நாடகஞ் செய் துஷ்