அபிதான சிந்தாமணி
புகழேந்திப்புலவர்
1158
புகழ்த்துணை நாயனார்
தூரார்
நளினமலர்த், தேனேகபாடம் திறந்து படிபுரக்கும், காவலர் நிற்கும்படி வைத்
விடாய்ச்செம் பொன் மாரிபொழி, மானே தவா சண்டியொன்பதினும், மேவலர் மார்
ரபயனிரவி குலோத்துங்கன் வாசல்வந்
பினும் திண்டோளினும் செம்பொன் மேரு
தால், தானே திறக்கு நின்கைம்மலராகிய வினும், சேவெழுதும் பெருமாள் சிங்கை
தாமரையே சார்வபௌம
பாண்டிய யாரிய சேகரனே." சித்திரத்தனு. மனைப்
நுண்டி நிமித்தமாகக் கோபித்து ஆரிய பாடியது. "புரா தனமெண்ணுங் கவிப்
சேகரன் வாசலிலேயும் இந்தக் குறும்பு புலவீரிந்த புன்குரங்கு, மாாவனம் விட்
செல்லுமோ எனப் பாடியது. ''கவியரசர் டிங்கு வந்ததென்னோ வந்தவாறு சொல்
தாமுனிவு கொண்டாற் புகழ்கொள், புவி வேன், தராதலமெண்ணுந் தமிழ் மாரனையு
யாசர் சீரார் பொறுப்பர் - கவியாசர், உன் மித்தம்பியையும், இராகவனென்று மிலக்
னால் முனியிலவர் பொறாரோதுமவர்க், குவனென்று மிங்கெய்தியதே." வேம்பத்
கெந்நாடுஞ் செல்லாததில் " ஆரியசேகர
சமுத்தி
சொல்லப் பாடியது.
னிடத்திற் போயிருந்து புத்தசமயத்தின் “இந்து நுதலழகோ ரகுராமாவிவட்குக்,
கடகம்யானை வாங்கி மீண்டு மதுரையில் கொந்து முடிமுகிலோ
கோவிந்தா,
வந்து பாண்டியன் வரிசையளிப்ப இருந்த வெந்திறல்சேர், வேலோவிழியிரண்டும்
பின் ஆரியசேகரன் பட்டானென்று கேட்ட வேங்கடவாணாவயிறும், ஆலிலையோ
போது பாடியகவி. "அ ஆவிதியோ வடலா
நாராயணா."
ரியர் கோமான், எ ஏவலராலிழிந்த நாள் - புகழ்ச்சோழநாயனூர் சூரியவம்சத்தில்
ஒ. ஒ, தருக்கண்ணிலுங் குளிர்ந்த தண் சோழர் குலத்தில் திரு அவதரித்துச் சிவ
ணளி தந்தாண்ட, திருக்கண்ணிலுஞ் சுடு பக்தி மிகுந்தவராய்ச் சகல அரசரும் தமக்
மோதீ" கதிர்காமத்து வேலர் முன்பாம்பை குத் திறைகொடுக்க வாழ்ந்திருக்கையில்
மயில் விடப் பாடியது "தாயாவை முன் அதிகன் என்ற மலைநாட்டரசன் தமக்கு
வருத்துஞ் சந்திரோதந் தனக்குள், வாய அடங்காதிருக்கிறான் என்று மந்திரியால்
ரவை விட்டு விடமாட்டாயோ தீயாவைச் அறிந்து அவனை அடக்கும்படி சேனைகளை
சீறுமயிற் பெருமாள் தென் கதிர்காமப் அனுப்ப அச்சேனை வீரர் பகைவரை
பெருமாள், ஏறு மயிற்பெருமாளே." இரா வென்று அவர்கள் தலைகளில் சிலவற்றைக்
ஜாவைப்பாடாமல் ஓடக்காரனைப் பாடியது. கொண்டுவந்து அரசன் முன் வைத்தனர்.
"கயக்காவி நானுங்கொழும்பிற் பிரசண்டா, அரசன் அத்தலைகளில் ஒன்றில் ஒருசடை
காரோர் கொடைச்செங்கை யீரரோ தன் இருக்கக்கண்டு நான் சிவனடியார்க்கு அப
மைந்தா ;
இயக்காநின் மார்பிற் செழும் ராதியானேன் என்று அத்தலையைத் தாம்
புன்னையந்தார், இப்போது நீ நல்கினென் பாளத்தில் ஏந்தித் தீவலம்வந்து ஸ்ரீபஞ்
பேதை தன் மேல், சயக்காமவேளம் புதை சாக்ஷரத் தியானத்துடன் தீப்புகுந்து முத்
யாது முத்தின், தாமஞ்சுடா சந்தன பூசி திபெற்றவர். இவர் பல அரசரைவென்று
னாலும், தியக்காதுவேயுஞ் செவிக்கும், தமது புலிக்கொடியை மேருவில் நாட்டிய
பொறுக்கும், தீயென்று மூளாது திங்கட் வர். (பெ-புராணம்.)
கொழுந்தே."
புகழ்த்துணை நாயனார் - இவர் செருவிலி
பாண்டியன் வாசலில் வந்து அவன் புத்து ரிலிருந்த சிவமறையவர்குலச்சிரேட்
புறப்படவில்லை யென்று பழியாகப் பாதி டர். இவர் நாடோறும் விடாது சரார்த்த
பாடி, அவன் வந்து வணங்கப் புகழாகப் பூசை சிவபெருமான் சந்நிதியில் நடத்தி
பாதி பாடியது.
எண்ணீர்மை
நூலுக் வருகையில் பஞ்சகாலம் வாப் பஞ்சத்தால்
ககத்தியனாமிவ னென்பதெல்லாம், வெண் இளைத்தவராய்ச் சக்தியற்று அபிஷேகஞ்
ணீர்மை யன்றிவிரகல்ல விக்ரம மாறன் செய்யப்புகுந்த அபிஷேசகலயத்தைச் சிவ
செஞ்சொல், பண்ணீர்மைதேனும் பராக் பெருமான் திருமுடியில் கைசோர்ந்து நழு
ரமமாறன் பதங்கழுவும், தண்ணீர் குடித் கவிட்டு நடுங்கி மூர்ச்சித்து விழுந்தனர்.
தல்லவேர் கும்பயோனி தமிழ் கற்றதே." சிவபெருமான் இவர்க்கு அவ்விட நேர்ந்த
ஆரியசேகரன் ஆனையின் மேல் ஆயிரம் சிறு நித்திரையிற்றோன்றி அன்ப இப்பஞ்
பொன்னும் வரவிட அந்த யானையைப் சம் நீங்கும் வரையில் நாடோறும் பீடத்தடி
பாண்டியன் வந்து கேட்கப் பாடியது யில் ஒரு பொன்காசு வைப்போமெடுத்
பாவலன் வாசலில் வந்தியம் வாங்கப்பு துக் கவலையொழிகவென அவ்வாறே பெற்
புகழேந்திப்புலவர்
1158
புகழ்த்துணை
நாயனார்
தூரார்
நளினமலர்த்
தேனேகபாடம்
திறந்து
படிபுரக்கும்
காவலர்
நிற்கும்படி
வைத்
விடாய்ச்செம்
பொன்
மாரிபொழி
மானே
தவா
சண்டியொன்பதினும்
மேவலர்
மார்
ரபயனிரவி
குலோத்துங்கன்
வாசல்வந்
பினும்
திண்டோளினும்
செம்பொன்
மேரு
தால்
தானே
திறக்கு
நின்கைம்மலராகிய
வினும்
சேவெழுதும்
பெருமாள்
சிங்கை
தாமரையே
சார்வபௌம
பாண்டிய
யாரிய
சேகரனே
.
சித்திரத்தனு
.
மனைப்
நுண்டி
நிமித்தமாகக்
கோபித்து
ஆரிய
பாடியது
.
புரா
தனமெண்ணுங்
கவிப்
சேகரன்
வாசலிலேயும்
இந்தக்
குறும்பு
புலவீரிந்த
புன்குரங்கு
மாாவனம்
விட்
செல்லுமோ
எனப்
பாடியது
.
'
'
கவியரசர்
டிங்கு
வந்ததென்னோ
வந்தவாறு
சொல்
தாமுனிவு
கொண்டாற்
புகழ்கொள்
புவி
வேன்
தராதலமெண்ணுந்
தமிழ்
மாரனையு
யாசர்
சீரார்
பொறுப்பர்
-
கவியாசர்
உன்
மித்தம்பியையும்
இராகவனென்று
மிலக்
னால்
முனியிலவர்
பொறாரோதுமவர்க்
குவனென்று
மிங்கெய்தியதே
.
வேம்பத்
கெந்நாடுஞ்
செல்லாததில்
ஆரியசேகர
சமுத்தி
சொல்லப்
பாடியது
.
னிடத்திற்
போயிருந்து
புத்தசமயத்தின்
“
இந்து
நுதலழகோ
ரகுராமாவிவட்குக்
கடகம்யானை
வாங்கி
மீண்டு
மதுரையில்
கொந்து
முடிமுகிலோ
கோவிந்தா
வந்து
பாண்டியன்
வரிசையளிப்ப
இருந்த
வெந்திறல்சேர்
வேலோவிழியிரண்டும்
பின்
ஆரியசேகரன்
பட்டானென்று
கேட்ட
வேங்கடவாணாவயிறும்
ஆலிலையோ
போது
பாடியகவி
.
அ
ஆவிதியோ
வடலா
நாராயணா
.
ரியர்
கோமான்
எ
ஏவலராலிழிந்த
நாள்
-
புகழ்ச்சோழநாயனூர்
சூரியவம்சத்தில்
ஒ
.
ஒ
தருக்கண்ணிலுங்
குளிர்ந்த
தண்
சோழர்
குலத்தில்
திரு
அவதரித்துச்
சிவ
ணளி
தந்தாண்ட
திருக்கண்ணிலுஞ்
சுடு
பக்தி
மிகுந்தவராய்ச்
சகல
அரசரும்
தமக்
மோதீ
கதிர்காமத்து
வேலர்
முன்பாம்பை
குத்
திறைகொடுக்க
வாழ்ந்திருக்கையில்
மயில்
விடப்
பாடியது
தாயாவை
முன்
அதிகன்
என்ற
மலைநாட்டரசன்
தமக்கு
வருத்துஞ்
சந்திரோதந்
தனக்குள்
வாய
அடங்காதிருக்கிறான்
என்று
மந்திரியால்
ரவை
விட்டு
விடமாட்டாயோ
தீயாவைச்
அறிந்து
அவனை
அடக்கும்படி
சேனைகளை
சீறுமயிற்
பெருமாள்
தென்
கதிர்காமப்
அனுப்ப
அச்சேனை
வீரர்
பகைவரை
பெருமாள்
ஏறு
மயிற்பெருமாளே
.
இரா
வென்று
அவர்கள்
தலைகளில்
சிலவற்றைக்
ஜாவைப்பாடாமல்
ஓடக்காரனைப்
பாடியது
.
கொண்டுவந்து
அரசன்
முன்
வைத்தனர்
.
கயக்காவி
நானுங்கொழும்பிற்
பிரசண்டா
அரசன்
அத்தலைகளில்
ஒன்றில்
ஒருசடை
காரோர்
கொடைச்செங்கை
யீரரோ
தன்
இருக்கக்கண்டு
நான்
சிவனடியார்க்கு
அப
மைந்தா
;
இயக்காநின்
மார்பிற்
செழும்
ராதியானேன்
என்று
அத்தலையைத்
தாம்
புன்னையந்தார்
இப்போது
நீ
நல்கினென்
பாளத்தில்
ஏந்தித்
தீவலம்வந்து
ஸ்ரீபஞ்
பேதை
தன்
மேல்
சயக்காமவேளம்
புதை
சாக்ஷரத்
தியானத்துடன்
தீப்புகுந்து
முத்
யாது
முத்தின்
தாமஞ்சுடா
சந்தன
பூசி
திபெற்றவர்
.
இவர்
பல
அரசரைவென்று
னாலும்
தியக்காதுவேயுஞ்
செவிக்கும்
தமது
புலிக்கொடியை
மேருவில்
நாட்டிய
பொறுக்கும்
தீயென்று
மூளாது
திங்கட்
வர்
.
(
பெ
-
புராணம்
.
)
கொழுந்தே
.
புகழ்த்துணை
நாயனார்
-
இவர்
செருவிலி
பாண்டியன்
வாசலில்
வந்து
அவன்
புத்து
ரிலிருந்த
சிவமறையவர்குலச்சிரேட்
புறப்படவில்லை
யென்று
பழியாகப்
பாதி
டர்
.
இவர்
நாடோறும்
விடாது
சரார்த்த
பாடி
அவன்
வந்து
வணங்கப்
புகழாகப்
பூசை
சிவபெருமான்
சந்நிதியில்
நடத்தி
பாதி
பாடியது
.
எண்ணீர்மை
நூலுக்
வருகையில்
பஞ்சகாலம்
வாப்
பஞ்சத்தால்
ககத்தியனாமிவ
னென்பதெல்லாம்
வெண்
இளைத்தவராய்ச்
சக்தியற்று
அபிஷேகஞ்
ணீர்மை
யன்றிவிரகல்ல
விக்ரம
மாறன்
செய்யப்புகுந்த
அபிஷேசகலயத்தைச்
சிவ
செஞ்சொல்
பண்ணீர்மைதேனும்
பராக்
பெருமான்
திருமுடியில்
கைசோர்ந்து
நழு
ரமமாறன்
பதங்கழுவும்
தண்ணீர்
குடித்
கவிட்டு
நடுங்கி
மூர்ச்சித்து
விழுந்தனர்
.
தல்லவேர்
கும்பயோனி
தமிழ்
கற்றதே
.
சிவபெருமான்
இவர்க்கு
அவ்விட
நேர்ந்த
ஆரியசேகரன்
ஆனையின்
மேல்
ஆயிரம்
சிறு
நித்திரையிற்றோன்றி
அன்ப
இப்பஞ்
பொன்னும்
வரவிட
அந்த
யானையைப்
சம்
நீங்கும்
வரையில்
நாடோறும்
பீடத்தடி
பாண்டியன்
வந்து
கேட்கப்
பாடியது
யில்
ஒரு
பொன்காசு
வைப்போமெடுத்
பாவலன்
வாசலில்
வந்தியம்
வாங்கப்பு
துக்
கவலையொழிகவென
அவ்வாறே
பெற்