அபிதான சிந்தாமணி

பாரதம் 1090 பாரதம் வியாசர் தேற்றினார். இச்செய்தி யறியா னைக் கொன்று பின் சுதாயு, நியு தாயு, தீர்க் அருச்சுநன் சஞ்சத்தவரை வென்று மீளு காயு, முதலியவரைக் கொன்று விந் தானு கையில் அமிம னிறந்த செய்தி யறிந்த விந்தர் வந்து தடுக்க அவரைக் கொன்று கண்ணன், இந்திரனை வேதிய வுருக் இவ்வாறு பதினைந்து நாழிகைக்குள் ஏழக் கொண்டு தீக்குழியில் அருச்சுநன் காண குசோணி சேனைகளை மடித்துக் குதிரை விழ ஏவ, அவன் அவ்வாறு செயக் கண்ட களின் இளைப்புத் தீரக் கண்ணன் நீர் அருச்சுநன், ஏன் தீயில் விழுகிறீர் எனக் வேண்டுமென வருணாஸ்திரத்தால் தடாக கேட்க, என் மகன் மரணங்கேட் டிறக் மொன்றுண்டாக்கிக் குதிரைகளுடன் தாங் கின்றேனெனக் கூறுகையில் அருச்சுநன் களும் இளைப்பாறி யிருக்கத் துரியோத சமாதானங்கூற அந்தணன் உன் மகன் னன் சேனை மடிந்தமைகண்டு துரோ இறப்பின் நீ இவ்வாறு செய்யாதிருப்பின் ணரை நொந்து கூறத் துரோணர் அவ நானிவ்வாறு செய்யேனெனக் கூற உடன் னுடன் சண்டை செய்ய என்னாலாகாது படக் கேட்டு மீண்டு, தேரேறித் துர் நீயே செல்க என ஒரு கவசத்தை யுதவி நிமித்தங்கள் கண்டு மாயனை நோக்கி யுத்தத்திற் கனுப்பினர். இத் துரியோ தன இன்றேதோ தீது விளைந்ததென்று பின் னுடன் அருச்சுநன் யுத்தஞ் செய்ததால் அபிமனிறந்த செய்திகேட்டு விசன மடை களைத்துச்சாயக் கண்ணன் பாஞ்சசந்யம் ந்து தீயில்விழ முயலுகையில் வேதிய பூரித்துக் கௌரவர் சேனை மூர்ச்சிக்கவும், னாகிய இந்திரனால் தடையுண்டு நாளைச் அருச்சுநன் மூர்ச்சை தெளியவுஞ் செய் சூரியாத் தமனத்திற்கு முன் சயத்திர தனைக் தனர். பின் கண்ணன் அருச்சுநனை நோக்கி கொல்லச் சபதங்கூறிக் கண்ணனைச் சிவ நீ யேது கவசத்திற்குப் பயந்தனை போலும், பெருமானாகப் பூசித்து நித்திரை செய்து அது இந்திரன் கொடுத்த கத்தியால் அழி கண்ணனுடன் திருக்கைலை யடைந்து, யும் என்று கத்தியைத் தந்து வில்லை கண்ணன் மேற் சாத்திய மலர்களைச் சிவ வளைத்து எய்க என்ன அருச்சு நன் அவ் பெருமான் மீது கண்டு நீரில் முழுகி இருடி வாறு செய்யத் துரியோதனன் கவசம் யால் தருவித்த அத்திரத்தைப் பெற்று பிளந்து பொடிபடப் பின்னிடைந்தனன். மீண்டு கனாநிலை யுரைத்தனன். பொழுது இப்பால், தருமபுத்திரர் தேவதத்தத்தொலி போயிற்று, முன்னாகப் பின் பாஞ்சசன்னியத் தொலி பதினான் காம் நாள் யுத்தம் - பதினான்காம் கேட்டதால் எதோ தவறெனச் சங்கித்துச் நாள் அருச்சுநன் தருமரைக் காணத் தரு சாத்தகியைப் பார்த்துவா ஏவ, அவரை மர் அருச்சுநனை நோக்கி, ஏது உன் முகத் வழியில் கிருதவன் மன் எதிர்க்க அவனை தில் மலர்ச்சி யென விஜயன் தான் கண்ட வென்று இப்பால் துச்சாதனனை யடிக்க கனாவிலை யுரைத்துக் கண்ணனைப் புகழ்ந்து அவன் துரோணருடன் முறையிடத் துரோ இராஜமண்டல யூகம் வகுப்பித்து அதி ணர் அவனை நிந்தித்தனர். அருச்சுநன் னிடை நிற்க, துரோணர் சூசிகாயூகம் நிலையறிய வந்த சாத்தகி மீளாமையால் வகுத்து அதில் சயத்திர தனை யிருத்தி அருச்சுநனிலை யறிந்துவாப் பீமனைத் தரு வேறு ஐந்துயூகங்கள் வகுத்து நின்றார்கள். மர் அனுப்ப வீமன் துரோணரது சேனைக் இதற்குள் அருச்சுநன் சாத்தகியை நோக் கருகில் வருதலைக் கண்டு சேநாவீரர்களும் கித் தருமபுத்திரரைக் காக்கக்கூறி யூகத் துரியோ தனன் எழுதம்பியரும் எதிர்க்க திற் சென்று துன்முகனையுந் துச்சாதனனை அவர்களைக் கொன்றனன். இதைக் கண்டு யும் ஓடச்செய்யத், துச்சா தனன் துரோ துரோணர் எதிர்க்க அவர் தேரைத் தூக்கி ணர் தேரின் பின் சென்று ஒளிக்க அருச்சு யெறிந்து பொடியாக்கி அவரையுங் கலங்கச் நன் துரோணருக்குத் தன் சபதங்கூறி வழி செய்து அப்பாற்சென்று சாத்தகியையும், விடக் கேட்கத் துரோணர் என்னுடன் பின் கிருஷ்ணார்ச்சுநர்களையுங் கண்டு வீமன் யுத்தஞ் செய்து போக எனக்கேட்டு ஒரு தன் சங்கத்தைப் பூரித்தனன். மற்ற நா வாறு துரோணரைவிட்டு விலகி யப்பாற் நாராயணர்களும் சங்கம்பூரித்தனர். இதைக் சென்று கிருதவன் மனை மூர்ச்சை யடை கேட்டுத் தருமபுத்திரன் களிப்படைந்தான். யச் செய்து சுதாயு வந்தெதிர்த்துக் கதை - பின்பு இவ்விருவருடனும் துரியோதனன் விட அதைக் கண்ணன் தன் மார்பிலேற்க முதலியோர் எதிர்க்க அவர்களைப் புறங் அவனைக் கொன்று, அப்பாற் சுதீக்ஷண கொடுக்கச் செய்து கன்னனைப் பதின்