அபிதான சிந்தாமணி

'பலவலன 1084 பவர்பர்ட் அரிட்டம், முழங்கால்கள் சுபம், கணைக் மண்டலத்திலுள்ள குறும்பு நாட்டில் சநா கால் சுபம், பாதம் பிரயாணம், ஸ்தனங் காபுர மாண்டவன். இதனை 'கங்கக்குரி களில் பாவசம்பவம், புட்டம் சுபம், நகங் சிலுவக்க நன்னூலைக் கனிந்து புகல், துக் கள் தனநாசம், கூந்தல் மிருத்து பயம். கப்புலமைப் பவணந்திமாமுனி தோன்றி பல்வலன் - இல்வலன் என்னும் அரக்கன் வளர், கொங்கிற் குறும்பு தனிலாதி நாத குமரன். இவன் இருடிகளை வருத்திக் குரு விளங்கும், மங்குற்பொழிற் சநகாபுர கொண்டிருந்ததைக் கண்ட பலராமர் முங் கொங்குமண்டலமே" என்பதாலறிக. அலாயுதத்தால் இழுத்துக் கதாயுதத்தாற் இவர் காலம் கி.பி. 1178 முதல் 1216 கொல்ல இறந்தவன். வரையில். இது மூன்றாங் குலோத்துங்கன் பல் விளக்கக்கூடா விதி - செங்கல்மாவு, காலம். இவர் “பிங்கலமுதலா நல்லோருரி மணல், கரி, தென்னம்பாளை, வைக்கோல் ச்சொலி னயந் தனர் கொளரே" எனக்கூறு இவைகளால் தினமும் பல் துலக்குவோ தலால் இவர் செய்த நூல் பிங்கலங்கண்டிற் ரிடயதில் இலட்சுமி தீங்கி மூதேவி வந்து குப் பிற்பட்டதாம். இராமநாதபுரத்திற்கும் சேர்வாள். மதுரைக்கும் இடையில் அரசுசெய்துகொ பல் விளக்கும் விதி - கருவேலங் குச்சியி ண்டிருந்த சீயகங்கன் தமிழ் இலக்கணமை னால் பற்களுக் குறுதியும் வேப்பங்குச்சியி ந்தினையும் எளிதில் உணா ஒரு நூல்செய்ய னால் பற்களுக்கு ஒளியும் நீர்ப்பூலாக்குச்சி வேண்டுமெனவேண்ட நன்னூல் என்னும் யினால் வீரிய விருத்தியும் ஆலம் விழுதி ஒரு நூல் செய்தனர். இது ஐவகை இலக்க னால் லஷ்மி கடாக்ஷமும் நாயுருவியினால் ணம் நிரம்பியது. இதில் தற்காலம் எழுத் துலக்கினால் வசிகாமு முண்டாம். துஞ் சொல்லுமே இருக்கிறது. இந்த பவகாரணி - அழகர் மலையிலுள்ள ஓர் நூலுக்குச் சிறப்புப்பாயிரம் இயற்றியவர் பொய்கை. (சிலப்பதிகாரம்.) இவர் மாணாக்கராகிய சமணமுனிவர். இந் பவகிரி - ஓர் வித்யாதர நகரம். (சூளா.) எற்கு மயிலைமான், ஆண்டிப் புலவர், சங் பவச்சுதன் - சடியின் மந்திரிகளில் ஒரு காநமச்சிவாயர், சிவஞானசுவாமிகள் முத வன். (சூளா.) - லியோர் உரை இயற்றினர். (நன்னூல்.) பவணத்தாசன் - இவன் யூகியின் வலப்பக் பவணமாதேவன் - யசோதான் பிதா. கத்துப் பற்களுள் ஒன்று முறிந்துவிடும்படி பவணம் - இது நாகலோகம், போகத்தி வேலை யெறிந்தவன். (பெ. கதை) | லும் சிறந்தது. பிறர் அணுகுதற் கரியது. பவணந்திழனிவர்-1. இவர் சைாமதத்தவர், (பெ. கதை) இவர் சநகாபுரம் எனும் ஊரினர். இவரது பவநஞ்சயன் - கின்னாதேச ராசகுமாரன். ஆசிரியர் சநகாபுரம் சன்மதிமுனிவர். இத பவநர் - மன்யுவிற்குச் சத்தியையிடத்து னைத் தொண்டைமண்டல சதகம் "தன் உதித்த குமார். தேவி தோஷை. குமான் னூர்ச் சநகையின் சன்மதி மாமுனி தந்த -துவஷ்டா . மைந்தன், நன்னூலுரைத்த பவணந்திமா பவநவேகன் - பவபுரத்தாசன். முனி நற்பதிவும், சின்னூலுரைத்த குண பவபுரம் - ஒரு வித்யாதரக்காம். (சூளா.) வீர பண்டி தன் சேர்பதியும், மன்னூபுரத் பவபூதி- போஜன் சமஸ்தானத்திருந்த ஒரு திருவன்ன மின்னே தொண்டைமண்ட | வடஏற்புலவன். லமே" என்பதாலறிக. இவர் செய்த நூல் பவமானன் -1. அச்னிக்குச் சுவாகாவிட நன்னூல் எனும் இலக்கணம் இந் நூல் த்து உதித்த குமான். தமிழ் நாட்டாரால் கொண்டாடப்படும் - 2. இவன் ஒரு அரசன். இவன் சிச்சிக சிறந்த அழகமைந்த இலக்கணக் களஞ்கி பக்ஷியிடம் தரும சம்வாதஞ் செய்து தரும யம். இதனை "முன்னோ ரொழியப் பின் முணர்ந்து கங்கா தீர்த்தமாடிச் சுத்த னோர் பலரினுள் நன்னூலார் தமக்கு எந் | மடைந்தவன், (பிரம புராணம்.) நூலாரு மிணையோ வென்னும் துணிவே பவம் - சிவகணங்கள் வசிக்கும் உலகம், மன்னுக" எனும் இலக்கணக்கொத் திரை பவரத்தனன் - சிவகணத்தவரில் ஒருவன், யானும் "பலகலைக் குரிசில் பவணந்தி பவர்பர்ட்-(Bower Bird) இது ஆஸ்திரே யெனும் புலவர் பெருமான்" எனும் (நன், லியா கண்டவாசி. இது நம் நாட்டு மணிப் விரு. சூ. 136)லும் அறிக. இந் நூலைச் | புமுவை ஒத்து இருக்கிறதாம். இது மரக் செய்வித்தவன் சீயகங்கன். இவன் கொங்கு கிளைகளிலும், தரையிலும் புற்களைக்கொ