திருவாலவாயுடையார் திருவிளையாடற்புராணம்
எ2
திருவாலவாயுடையார் திருவிளையாடற்புராணம்,
ககன மீதுதோய் கொடுமுடிக் கயிலைகா ளத்தி
யகில மீதுபே ரன்புடைப் பதியென வறிந்தே
முகைகொ டாமரைக் கடத்திடை மொய்ம்பறக் கிடந்து
சகமெ லாம்புகழ் தருமொரந் தாதியு முசைத்தான்.
ஓங்கு போரு ளங்கயற் கண்ணிதன் னுடனே
யாங்கு சென்றடைந் தருந்தமிழ்ப் பெருந்துதி கேட்டுத்
தீங்கி லாதநின் செழுமலர்த் திருக்கரங் கொடுத்தே
போங்கர் நீள்கரை பேற்றெனப் பகர்ந்தனர் பழிச்சி,
(ச)
ஆங்கவர் பணியத் திருவுளத் திரங்கி யங்க?ன யொடுமட வன்
னர், தூங்கலர் வாவிக் கரையடைந் திருந்து சொல்லெனுஞ் செழுக்
தமிழ் கேட்டுப், பாங்குடை யுளஞ்சேர் திறைவொடு நீங்காப் பரிவொகி
முறுவல்கூர்ந் திமைப்பிற், றங்குதல் 3கொடாது மலர்க் கரங் கொடு
த்துத் 4 தடத்தினின் நடுத்தினி தெடுத்தான்,
மாலய னறியா வடிவமுங் காட்டி வன்னிவெக் தயாமு மொழித்து
ஞாலமேழ் புகழுஞ் சான்றவ ருடனே நகுதி நாவலர் தம்முட்
சாலவு நல்லே மசைவிலா மனஞ்சேர் தண்டமிழ்ப் பாவல வென்றங்
கேலவார் குழலி தன்னொடுமறைந்தா னடியவர்க் கெளியவெம் பெருமான்.
சேணுளார் போற்றப் பெற்றாக் கீரன் றிருவருட் பெருமைகண்
கடன்பிற், பூணவா லயத்துச் சென்றடி. ..ரவிப் போவதங் கில்லென
நிற்ப, நீணெறியறிஞசரியதாள் வருந்த திற்பதேயிருப்பநாய்க்கடை
யேந், தாணுவே யென்று பன்முறை பணிந்து போயினார் சங்கமண்
டபத்து,
ஆகத்திர விருத்தம் - ஈ.சீசு ,
க, ஓர் அந்தாதி - கபிலேயாதிகாளத்திபாதியந் நாதி, "அசந்தமிழ்க் கீர
ன் பெருந்தமிழ்ப் பத்துவல் வாலியிற் கேட்ட காவி : களத்தினன்'' (கல். (p.)
என்பதனாலும் நக்ரேர் ஈரனியிற் கிடந்தபடியே அந்தாதி. ா'டாமை விளங்கும்.
ஈ. பழிச்சி - துதித்து,
குர். மேற்கூறிய அந்தாதியின் முதல் வெண்பாவின் முதல், ''சொல்லும்
பொருளுமே" என்பதாதலின், 'சொல்லெ மெருந்தமிழ்' என்றார். தாக்குதல்
கொடாது - தாமதியாமல், அழித்து நின்று தடத்தினியாறு இனிதெடுத்தா
னென்க.
சு, வஸ்ய றது நெற்றிவிழித்தியை, சரன் தவர் - சங்கப்புலவர்.
'அடியவர்க்கெளிய வெம்பெருமான்' இங்கனமே சோமசுந்தரக்கடவுளின் திரு
காமம் ' அடியவர்க்கெளியசுந்தரன்', 'அடியவர்க ளில் சொக்கன்', 'அடியார்க்
கெளியவர்' என்று இந்தலில் பலவாறு காணப்படுகின்றது. (சங்கப்புலவர்,
எ, பூண - தொண்டு பூண். ' அங்கு' என்றது. சங்கமண்டத்தை. அறிஞர் -
[19 - ம்.) 1'நன்செழுமலர்த்' பாங்கு நீள் ' டைாது' 4'தடத்தினிைட
த்தினின்று 5 அற்பிற்' 'போவதெக்கேயென' 'நிற்பதென்'
எ2
திருவாலவாயுடையார்
திருவிளையாடற்புராணம்
ககன
மீதுதோய்
கொடுமுடிக்
கயிலைகா
ளத்தி
யகில
மீதுபே
ரன்புடைப்
பதியென
வறிந்தே
முகைகொ
டாமரைக்
கடத்திடை
மொய்ம்பறக்
கிடந்து
சகமெ
லாம்புகழ்
தருமொரந்
தாதியு
முசைத்தான்
.
ஓங்கு
போரு
ளங்கயற்
கண்ணிதன்
னுடனே
யாங்கு
சென்றடைந்
தருந்தமிழ்ப்
பெருந்துதி
கேட்டுத்
தீங்கி
லாதநின்
செழுமலர்த்
திருக்கரங்
கொடுத்தே
போங்கர்
நீள்கரை
பேற்றெனப்
பகர்ந்தனர்
பழிச்சி
(
ச
)
ஆங்கவர்
பணியத்
திருவுளத்
திரங்கி
யங்க
?
ன
யொடுமட
வன்
னர்
தூங்கலர்
வாவிக்
கரையடைந்
திருந்து
சொல்லெனுஞ்
செழுக்
தமிழ்
கேட்டுப்
பாங்குடை
யுளஞ்சேர்
திறைவொடு
நீங்காப்
பரிவொகி
முறுவல்கூர்ந்
திமைப்பிற்
றங்குதல்
3கொடாது
மலர்க்
கரங்
கொடு
த்துத்
4
தடத்தினின்
நடுத்தினி
தெடுத்தான்
மாலய
னறியா
வடிவமுங்
காட்டி
வன்னிவெக்
தயாமு
மொழித்து
ஞாலமேழ்
புகழுஞ்
சான்றவ
ருடனே
நகுதி
நாவலர்
தம்முட்
சாலவு
நல்லே
மசைவிலா
மனஞ்சேர்
தண்டமிழ்ப்
பாவல
வென்றங்
கேலவார்
குழலி
தன்னொடுமறைந்தா
னடியவர்க்
கெளியவெம்
பெருமான்
.
சேணுளார்
போற்றப்
பெற்றாக்
கீரன்
றிருவருட்
பெருமைகண்
கடன்பிற்
பூணவா
லயத்துச்
சென்றடி
.
.
.
ரவிப்
போவதங்
கில்லென
நிற்ப
நீணெறியறிஞசரியதாள்
வருந்த
திற்பதேயிருப்பநாய்க்கடை
யேந்
தாணுவே
யென்று
பன்முறை
பணிந்து
போயினார்
சங்கமண்
டபத்து
ஆகத்திர
விருத்தம்
-
ஈ
.
சீசு
க
ஓர்
அந்தாதி
-
கபிலேயாதிகாளத்திபாதியந்
நாதி
அசந்தமிழ்க்
கீர
ன்
பெருந்தமிழ்ப்
பத்துவல்
வாலியிற்
கேட்ட
காவி
:
களத்தினன்
'
'
(
கல்
.
(
p
.
)
என்பதனாலும்
நக்ரேர்
ஈரனியிற்
கிடந்தபடியே
அந்தாதி
.
ா
'
டாமை
விளங்கும்
.
ஈ
.
பழிச்சி
-
துதித்து
குர்
.
மேற்கூறிய
அந்தாதியின்
முதல்
வெண்பாவின்
முதல்
'
'
சொல்லும்
பொருளுமே
என்பதாதலின்
'
சொல்லெ
மெருந்தமிழ்
'
என்றார்
.
தாக்குதல்
கொடாது
-
தாமதியாமல்
அழித்து
நின்று
தடத்தினியாறு
இனிதெடுத்தா
னென்க
.
சு
வஸ்ய
றது
நெற்றிவிழித்தியை
சரன்
தவர்
-
சங்கப்புலவர்
.
'
அடியவர்க்கெளிய
வெம்பெருமான்
'
இங்கனமே
சோமசுந்தரக்கடவுளின்
திரு
காமம்
'
அடியவர்க்கெளியசுந்தரன்
'
'
அடியவர்க
ளில்
சொக்கன்
'
'
அடியார்க்
கெளியவர்
'
என்று
இந்தலில்
பலவாறு
காணப்படுகின்றது
.
(
சங்கப்புலவர்
எ
பூண
-
தொண்டு
பூண்
.
'
அங்கு
'
என்றது
.
சங்கமண்டத்தை
.
அறிஞர்
-
[
19
-
ம்
.
)
1
'
நன்செழுமலர்த்
'
பாங்கு
நீள்
'
டைாது
'
4
'
தடத்தினிைட
த்தினின்று
5
அற்பிற்
'
'
போவதெக்கேயென
'
'
நிற்பதென்
'